Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lipca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Ludmiła Dulka - Twarogowska

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2020 roku w Wąbrzeźnie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą we W.

przeciwko E. L.

- o zapłatę

I) zasądza od pozwanej E. L. na rzecz powoda (...) z siedzibą we W. kwotę 37.373,53 zł (trzydzieści siedem tysięcy trzysta siedemdziesiąt trzy złote pięćdziesiąt trzy grosze) wraz:

1. z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym naliczanymi od:

- kwoty 34.442,38 zł (trzydzieści cztery tysiące czterysta czterdzieści dwa złote trzydzieści osiem groszy) za okres od 09 maja 2019 roku do 18 sierpnia 2019 roku,

- kwoty 34.375,27 zł (trzydzieści cztery tysiące trzysta siedemdziesiąt pięć złotych dwadzieścia siedem groszy) za okres od 19 sierpnia 2019 roku do 18 września 2019 roku,

- kwoty 34.275,27 zł (trzydzieści cztery tysiące dwieście siedemdziesiąt pięć złotych dwadzieścia siedem groszy) za okres od 19 września 2019 roku do 16 października 2019 roku,

- kwoty 34.175,27 zł (trzydzieści cztery tysiące sto siedemdziesiąt pięć złotych dwadzieścia siedem groszy) za okres od 17 października 2019 roku do 18 listopada 2019 roku,

- kwoty 34.075,27 zł (trzydzieści cztery tysiące siedemdziesiąt pięć złotych dwadzieścia siedem groszy) za okres od 19 listopada 2019 roku do 18 grudnia 2019 roku,

- kwoty 33.975,27 zł (trzydzieści trzy tysiące dziewięćset siedemdziesiąt pięć złotych dwadzieścia siedem groszy) za okres od 19 grudnia 2019 roku do 16 stycznia 2020 roku,

- kwoty 33.884,02 zł (trzydzieści trzy tysiące osiemset osiemdziesiąt cztery złote dwa grosze) za okres od 17 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty,

2. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od:

- kwoty 3.806,85 zł (trzy tysiące osiemset sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) za dzień 16 maja 2019 roku,

- kwoty 3.706,85 zł (trzy tysiące siedemset sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) za okres od 17 maja 2019 roku do 18 czerwca 2019 roku,

- kwoty 3.606,85 zł (trzy tysiące sześćset sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) za okres od 19 czerwca 2019 roku do 18 lipca 2019 roku,

- kwoty 3.506,85 zł (trzy tysiące pięćset sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) za okres od 19 lipca 2019 roku do 18 sierpnia 2019 roku,

- kwoty 3.473,96 zł (trzy tysiące czterysta siedemdziesiąt trzy złote dziewięćdziesiąt sześć groszy) za okres od 19 sierpnia 2019 roku do 16 stycznia 2020 roku,

- kwoty 3.465,21 zł (trzy tysiące czterysta sześćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia jeden groszy) za okres od 17 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty;

II) umarza postępowanie w pozostałej części;

III) zasądza od pozwanej E. L. na rzecz powoda (...) z siedzibą we W. kwotę 497,97 zł (czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

POUCZENIE

1.  (...)

2.  (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...) C;

2.  (...)

3.  (...)

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

W., dnia 22 lipca 2020 r.

Sygn. akt I C 740/19

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2019 r. (...) Bank S.A. we W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko E. L. domagając się zasądzenia kwoty 38.273,53 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 3.806,85 zł za okres od wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 34.442,38 zł za okres od 09 maja 2019 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu (k3-4v).

W dniu 07 czerwca 2019 r. Sąd Rejonowy L., uwzględniając w całości roszczenie powoda zawarte w pozwie, wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k.5v).

W skutecznie wniesionym sprzeciwie od wskazanego nakazu zapłaty pozwana potwierdziła zawarcie z powodem umowy pożyczki, której nie spłaciła z uwagi na kłopoty finansowe (k.6v-8), a w toku procesu wyraziła wolę spłaty należności wobec powoda w ratach po 50 zł miesięcznie (k.55-55v).

W toku procesu przed Sądem Rejonowym w Wąbrzeźnie powód cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia o kwotę 600 zł (k.38), następnie także o 900 zł (k.60), a ostatecznie sformułowane żądanie obejmowało zapłatę kwoty 37.373,53 zł wraz:

a)  z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym naliczanymi od: kwoty 34.442,38 zł od 09 maja 2019 r. do 18 sierpnia 2019 r., kwoty 34.375,27 zł od 19 sierpnia 2019 r. do 18 września 2019 r., kwoty 34.275,27 zł od 19 września 2019 r. do 16 października 2019 r., kwoty 34.175,27 zł od 17 października 2019 r. do 18 listopada 2019 r., kwoty 34.075,27 zł od 19 listopada 2019 r. do 18 grudnia 2019 r., kwoty 33.975,27 zł od 19 grudnia 2019 r. do 16 stycznia 2020 r., kwoty 33.884,02 zł od 17 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty,

b)  z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od: kwoty 3.806,85 zł za dzień 16 maja 2019 r., kwoty 3.706,85 zł za okres od 17 maja 2019 r. do 18 czerwca 2019 r., kwoty 3.606,85 zł od 19 czerwca 2019 r. do 18 lipca 2019 r., kwoty 3.506,85 zł od 19 lipca 2019 r. do 18 sierpnia 2019 r., kwoty 3.473,96 zł od 19 sierpnia 2019 r. do 16 stycznia 2020 r., kwoty 3.465,21 zł od 17 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty (k.61).

Sprawa została rozpoznawana w postępowaniu zwykłym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 sierpnia 2017 r. E. L. zawarła z (...) z siedzibą we W. umowę o kredyt gotówkowy (...) nr (...). Na podstawie tej umowy powód udzielił pozwanej kredytu w wysokości 39.782 zł obejmującego: środki przeznaczone na cele konsumpcyjne – 2.700 zł, środki przeznaczone na spłatę zobowiązań wobec banku – 27.267,76 zł, środki przeznaczone na sfinansowanie składki z tytułu ubezpieczenia na życie – 4.296,46 zł, środki przeznaczone na sfinansowanie prowizji banku za udzielenie kredytu – 5.167,68 zł, środki przeznaczone na sfinansowanie składki z tytułu ubezpieczenia assistance – 342 zł oraz środki przeznaczone na sfinansowanie opłaty za wybrany sposób przekazania środków przeznaczonych na cele konsumpcyjne – 8,10 zł. Oprocentowanie kredytu było stałe, nie przekraczało odsetek maksymalnych i wynosiło 9,99 %. Odsetki z tytułu dzielonego kredytu wynosiły ogółem 10.921,31 zł. W dniu zawarcia umowy całkowita kwota do zapłaty wynosiła 50.703,31 zł. Kredytobiorca był zobowiązany dokonywać spłaty kredytu w 60 ratach do 21 każdego miesiąca, począwszy od września 2017 r. Wysokość 59 rat wynosiła 847,75 zł, a wysokość ostatniej raty korygującej – 848,06 zł. Niespłacenie raty kredytu w ustalonym terminie powodowało powstanie zadłużenia przeterminowanego, od którego pobierane były odsetki karne w wysokości odsetek maksymalnych. W okresie od 18 września 2017 r. do 19 kwietnia 2019 r. pozwana dokonała spłaty kredytu na rzecz powoda w kwocie 11.066,97 zł

Okoliczności bezsporne, ponadto dowody:

- wniosek o udzielenie kredytu (k.46);

- szczegółowa umowa ubezpieczenia na życie (k.48-49);

- szczegółowa umowa ubezpieczenia assistance (k.50);

- umowa o kredyt gotówkowy (...) nr (...) (k.27-30);

- tabela opłat i prowizji (k.31);

- zestawienie wpłat (k.25v).

W okresie od 17 maja 2019 r. do 17 stycznia 2020 r. pozwana dokonała wpłat na rzecz powoda w łącznej kwocie 1.500 zł.

Okoliczności bezsporne.

Stan faktyczny niniejszej sprawy był bezsporny i został ustalony na podstawie przedłożonych do akt dokumentów prywatnych, które nie były kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

W pismach procesowych z 18 października 2019 r. i 20 lutego 2020 r. powód zawarł oświadczenie o cofnięciu powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia, wskazując na dokonanie częściowej spłaty przez pozwaną już po wniesieniu pozwu.. Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku, przy czym w świetle art. 203 § 4 k.p.c. sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że czynność ta jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Okoliczności sprawy nie wskazują, by cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa. Dlatego Sąd przyjął, iż powód skutecznie cofnął pozew w części. W tej sytuacji w pkt II wyroku, na podstawie o art. 355 § 1 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie o wskazane kwoty.

Stosunek zobowiązaniowy powstały w wyniku zawarcia umowy o kredyt gotówkowy należy oceniać przez pryzmat art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2015.128 j.t. z późn.zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Bezsporne było zawarcie przez strony przedmiotowej umowy kredytowej na wskazanych w niej warunkach. Potwierdzały to także przedłożone przez stronę powodową dowody z dokumentów. Pozwana nie kwestionowała istnienia swojego zobowiązania finansowego wobec powoda z tytułu zawartej umowy, ani jego wysokości, ponadto wyraziła wolę spłaty należności w ratach, co należy traktować, jako niewłaściwe uznanie roszczenia. W tej sytuacji roszczenie powoda co do zasady należało uznać za uzasadnione.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe i art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd orzekł jak w pkt I wyroku i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem zgodnie ze zmodyfikowanym żądaniem.

Art. 320 k.p.c. przewiduje jedną z zasad orzekania zwaną "moratorium sędziego" i określa, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten ma charakter wyjątkowy i nie może być interpretowany rozszerzająco. Stwarza on możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, niż to wynika z regulacji prawa materialnego. Uprawnienie do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty przysługuje sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc wówczas, gdy ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla strony pozwanej niemożliwe do wykonania lub bardzo utrudnione i narażałoby ją na niepowetowane szkody. Rolą wskazanego rozwiązania jest wydłużenie terminu zapłaty świadczenia przez dłużnika, a tym samym, uchronienie go od postępowania egzekucyjnego oraz naliczania kolejnych odsetek. Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż w procesie cywilnym ochrony dłużnika nie należy stawiać ponad ochronę wierzyciela i niezbędne jest uwzględnienie wszelkich okoliczności sprawy, w tym uzasadnionego interesu podmiotu inicjującego proces (vide: wyrok SA w Gdańsku z 31.05.2012, sygn. I ACa 242/12 Legalis nr 732578). Tym samym sąd korzystając z uprawnienia przewidzianego artykule 320 k.p.c. winien mieć na uwadze interesy obu stron postępowania. Na gruncie niniejszej sprawy, pomimo trudnej sytuacji życiowej pozwanej, Sąd nie znalazł podstaw do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty. Mając na uwadze zadeklarowaną gotowość pozwanej do dokonywania na rzecz powoda wpłat po 50 zł miesięcznie, zasądzona w wyroku tylko należność główna musiałaby zostać podzielona na około 748 rat, co daje ponad 62-letni okres spłaty. Rozłożenie zasądzonego świadczenia na tak dużą ilość rat jest niedopuszczalne, ponieważ pozostawałoby w sprzeczności z uzasadnionym interesem powoda, skoro zaciągnięty kredyt miał być spłacony w 60 ratach, a ponadto strona powodowa nie wyraziła na to zgody.

O kosztach procesu w pkt III sentencji postanowiono w myśl art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 2 k.p.c., kierując się zasadami odpowiedzialności finansowej strony przegrywającej za wynik postępowania oraz rozstrzygania o kosztach w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji. Zasądzona od pozwanej na rzecz powoda kwota 497,97 zł obejmuje: 479,00 zł opłaty sądowej od pozwu, 17,00 zł opłaty skarbowej od czynność złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa oraz 1,97 zł kosztów notarialnego uwierzytelnienia odpisu pełnomocnictwa.

Sędzia

Ludmiła Dulka - Twarogowska

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień;

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- pełnomocnikowi pozwanej;

3.  W przypadku złożenia apelacji akta niezwłocznie przesłać do Sądu Okręgowego w Toruniu.

4.  Po uprawomocnieniu orzeczenia zwrócić stronie powodowej oryginał dołączonej do pozwu umowy bankowej, w miejsce której należy włączyć do akt jej uwiarygodniony odpis, po czym akta odłożyć.

W., dnia 04.09.2020 r.

Sędzia Ludmiła Dulka-Twarogowska