Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2020 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: asesor sądowy Barbara Golec

Protokolant: Justyna Leszczyńska

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2020 roku w Rybniku

na rozprawie w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa głównego M. S. (1) (S.)

przeciwko (...) sp. z o.o. w B.

o zapłatę

oraz sprawy z powództwa wzajemnego (...) sp. z o.o. w B.

przeciwko M. S. (1) (S.)

o zapłatę

I.  w sprawie z powództwa głównego

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda M. S. (1) na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. w B. kwotę 1 817,00 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  w sprawie z powództwa wzajemnego

1.  zasądza od pozwanego M. S. (1) na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w B. kwotę 9 878,00 zł (dziewięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt osiem złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 stycznia 2019 r.;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 100,00 zł (dwa tysiące sto złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

asesor sądowy

Sygn. akt VI GC 1134/19

UZASADNIENIE

Dnia 10 czerwca 2019 r. powód M. S. (2) wniósł przeciwko pozwanemu (...) sp. z o.o. w B. pozew o zapłatę 10 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 25 stycznia 2019 r. i kosztami procesu. Podał, że zamówił u pozwanego samochód H. S. F., zgodnie z załączonym zamówieniem, a na poczet złożonego zamówienia uiścił 5 000 zł zadatku. Po złożeniu zamówienia okazało się, że zamówiony pojazd nie miał wyposażenia, o którym zapewniany był powód, a uzyskanie pojazdu z tym wyposażeniem było możliwe za dopłatą 20 000 zł, w związku z czym powód odstąpił od zawartej umowy, domagając się zwrotu dwukrotności uiszczonego zadatku (k. 3-8).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Zarzucił nieistnienie roszczenia, brak podstawy faktycznej i prawnej dochodzenia roszczenia, brak udowodnienia roszczenia i brak podstaw do domagania się przez powoda zapłaty sumy dwukrotności zadatku. Wskazał, że powód zamówił pojazd wskazany w zamówieniu w wersji P. (tj. wersji najbogatszej) bez pakietu I. i panoramicznego dachu, za które należałoby dopłacić 20 000 zł. Jednocześnie wniósł powództwo wzajemne, żądając od powoda (pozwanego wzajemnego) kwoty 9 878 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 2 stycznia 2019 r. i kosztami postępowania, tytułem kary umownej w wysokości 10 % wartości zamówienia, pomniejszonej o wpłacony zadatek (k. 33-40, 59-66).

Powód (pozwany wzajemny) wniósł o oddalenie powództwa wzajemnego i zasądzenie kosztów postępowania. Podniósł, że brak jest podstaw do naliczenia kary umownej, gdyż powód odstąpił od umowy z wyłącznej winy pozwanego (powoda wzajemnego) (k. 93-96).

Sąd ustalił, co następuje.

W październiku 2018 r. powód M. S. (1) podjął decyzję o zakupie nowego samochodu, który byłby wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz prywatnie. Zależało mu, by pojazd nabyć do końca listopada 2018 r. ze względu na możliwość korzystniejszego rozliczenia podatku VAT. Z uwagi na podobieństwo do ówcześnie użytkowanego samochodu marki K. S. o pojemności silnika 2,2 l, zainteresował się pojazdem marki H. S. F.. Oglądał wymieniony model w salonie samochodowym w R. prowadzonym przez pozwanego (...) sp. z o.o. w B., autoryzowanego dealera pojazdów marki H., w trakcie dni otwartych. Powód otrzymał wówczas katalog wraz z cennikiem, w którym opisano szczegółowo dostępne poszczególne warianty pojazdu m.in. rodzaje silników, wersje wyposażenia i dodatkowe opcje wyposażenia.

dowód: cennik k. 44-53, zeznania świadka A. S. (1) – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 137v-138, zeznania świadka G. K. k. 173v-174v, częściowo przesłuchanie powoda k. 174v-175v

Pojazd H. S. F. był dostępny z trzema silnikami, w tym o pojemności 2 l i mocy (...) koni mechanicznych (w cenie promocyjnej od 169 900 zł) oraz o pojemności 2,2 l i mocy 200 koni mechanicznych (w cenie promocyjnej od 226 900 zł). Cennik przewidywał, trzy wersje wyposażenia: P., E. i P.. Najwyższą wersją wyposażenia była P., do której dodatkowo za dopłatą można było wybrać kolor lakieru metalizowany lub perłowy (za 3 500 zł), panoramiczne okno dachowe (za 5 000 zł), trzeci rząd siedzeń (za 5 000 zł), pakiet I. (za 15 000 zł). Pojazd z silnikiem o pojemności 2 l i mocy (...) KM w wersji P. kosztował zgodnie z cennikiem promocyjnym 189 900 zł. Dodatkowo do każdego pojazdu można osobno nabyć u pozwanego akcesoria typu folie ochronne na klamki. Wszelkie dodatkowe wyposażenie, opcje, rabaty, akcesoria pozwany wpisywał w uwagach dodatkowych na zamówieniu.

dowód: cennik k. 44-53, zeznania świadka T. M. – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 138-139, zamówienie k. 172, zeznania świadka G. K. k. 173v-174v, przesłuchanie prezesa zarządu pozwanego B. S. k. 175v-176

W dniu 13 października 2018 r. powód odbył jazdę próbną pojazdem marki H. S. F. z silnikiem o pojemności 2 l i mocy (...) koni mechanicznych w wersji P., w kolorze czarnym metalizowanym, z panoramicznym oknem dachowym i pakietem I..

dowód: zeznania świadka A. S. (1) – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 137v-138, zeznania świadka T. M. – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 138-139, zeznania świadka G. K. k. 173v-174v, przesłuchanie powoda k. 174v-175v

Po kilku spotkaniach w salonie, w dniu 18 października 2018 r. powód zamówił u pozwanego samochód osobowy H. S. F. w wersji P., z napędem na cztery koła, automatyczną skrzynią biegów, o pojemności silnika 1995 cm ³, mocy (...) koni mechanicznych, 5-cio drzwiowy, wyprodukowany w 2018 r., w kolorze zewnętrznym metalizowanym H. R., za kwotę 183 000 zł brutto (148 780,49 zł netto). W uwagach dodatkowych wpisano, że udzielono rabatu S. w połączeniu z (...), a także ustalono wartość odkupu pojazdu powoda K. (...) za kwotę 41 000 zł. Wskazano również, że powód otrzymał folie ochronne na klamki. Przewidywany termin odbioru przypadał na koniec listopada 2018 r. Powód uiścił 5 000 zł zadatku na poczet zamówienia. Nabycie pojazdu miało być finansowe z leasingu udzielonego przez leasingodawcę (...) sp. z o.o. w W..

dowód: zamówienie k. 15, faktura k. 16, cennik k. 44-53, potwierdzenie zgodności danych k. 54-56, częściowo zeznania świadka A. S. (1) – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 137v-138, zeznania świadka T. M. – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 138-139, zeznania świadka G. K. k. 173v-174v, częściowo przesłuchanie powoda k. 174v-175v

W § 4 warunków zamówienia strony ustaliły, że odstąpienie od umowy przez powoda z przyczyn nieleżących po stronie pozwanego powodowało po stronie powoda obowiązek zapłaty kary umownej w wysokości 10% łącznej ceny netto samochodu określonego w zamówieniu, a uiszczony zadatek miał być zaliczony na poczet kary umownej.

dowód: warunki zamówienia k. 43, 15v

Pod koniec listopada 2018 r. powód zawarł umowę leasingu, by sfinansować nabycie pojazdu. Krótko po podpisaniu umowy, powód po zapoznaniu się z danymi dotyczącymi modelu S. F. na stronie internetowej, stwierdził, że nie zamówił pojazdu z panoramicznym oknem dachowym oraz pakietem I.. W związku z tym skontaktował się telefonicznie z pracownikami pozwanego. Pozwany zaproponował powodowi, że za dopłatą sprowadzi pojazd z pakietem I. oraz panoramicznym dachem, jednak dostawa nie byłaby możliwa w 2018 r. Powód chciał, aby pozwany zapewnił mu pojazd z wymienionym dodatkowym wyposażeniem, ściągając samochód z innego autoryzowanego salonu (...). Powód samodzielnie poszukiwał tego rodzaju pojazdu.

dowód: częściowo zeznania świadka A. S. (1) – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 137v-138, zeznania świadka T. M. – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 138-139, zeznania świadka G. K. k. 173v-174v, częściowo przesłuchanie powoda k. 174v-175v

Powód odstąpił od umowy leasingowej i sprzedaży samochodu, jako przyczynę rezygnacji wskazując niedomówienie w kwestii wyposażenia samochodu. W dalszej korespondencji wskazał, że został przez pozwanego świadomie wprowadzony w błąd w zakresie wyposażenia pojazdu i zażądał zwrotu wpłaconego zadatku.

dowód: pismo powoda k. 22, rezygnacja z umowy k. 171, pismo powoda z potwierdzeniem nadania k. 18-19, częściowo zeznania świadka A. S. (1) – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 137v-138, zeznania świadka T. M. – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 138-139, zeznania świadka G. K. k. 173v-174v, częściowo przesłuchanie powoda k. 174v-175v

Zamówiony przez powoda pojazd został dostarczony do salonu w dniu 26 listopada 2018 r. Powód nie widział zamówionego pojazdu. Pozwany po obniżeniu ceny zdołał sprzedać przedmiotowy pojazd w maju 2019 r.

dowód: list przewozowy k. 58, zeznania świadka T. M. – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 138-139, zeznania świadka G. K. k. 173v-174v

W dniu 18 grudnia 2018 r. pozwany wystawił notę obciążeniową na kwotę 9 878 zł tytułem kary umownej za odstąpienie przez powoda od umowy. Wzywał powoda do zapłaty tejże kwoty w terminie 7 dni od otrzymania poszczególnych pism. Kwota ta uwzględniała, że powód uiścił zadatek w wysokości 5 000 zł, gdyż kara umowna zgodnie z umową wynosiła 14 878 zł. Pismem z dnia 9 stycznia 2019 r. powód odmówił zapłaty kary umownej.

dowód: nota obciążeniowa k. 57, pismo pozwanego k. 20, 21, pismo powoda z potwierdzeniem nadania k. 18-19

Mimo negocjacji ugodowych, strony nie doszły do porozumienia.

dowód: pisma pozwanego k. 17, 20, 21, pisma powoda z potwierdzeniem nadania k. 18-19, 22, zeznania świadka T. M. – nagranie rozprawy z dnia 20 lutego 2020 r. oraz protokół skrócony k. 138-139, przesłuchanie powoda k. 174v-175v

Częściowo nie dano wiary zeznaniom świadka A. S. (1), żony powoda, a to co do wiedzy świadka o szczegółach zamówienia, zapewnień sprzedawcy o wyposażeniu pojazdu oraz okoliczności, w jakich świadek wraz z powodem zorientowali się, że zamówiony samochód nie ma dodatkowego wyposażenia. Niezależnie od osobistych relacji z powodem, należy zauważyć, że świadek nie uczestniczyła w składaniu zamówienia, negocjowaniu jego warunków, a jedynie wybrała kolor lakieru. Jej wiedza zatem pochodziła z relacji powoda, a nie z własnych spostrzeżeń i nie pamiętała wszystkich szczegółów dotyczących wyposażenia, nie znała nawet wersji wyposażenia. Wszystkie decyzje odnośnie do nabycia pojazdu w istocie podejmował powód. Świadek nie wyjaśniła również, jak doszło do tego, że powód zorientował się, że nie zamówił wszystkich możliwych dostępnych opcji wyposażenia. Jest to o tyle istotne, że w tej kwestii powód wskazywał właśnie na świadka, jako osobę, która ujawniła błąd. Świadek tymczasem zeznała, że to powód czytając stronę internetową stwierdził brak w wyposażeniu zamówionego pojazdu.

W analogicznym zakresie Sąd odmówił wiary dowodowi z przesłuchania powoda. Niezrozumiałe i niespójne z zeznaniami świadka A. S. (2) były tłumaczenia powoda, w jaki sposób zorientował się, że nie zamówił pełnego wyposażenia pojazdu, zwłaszcza nie wyjaśnił w żaden sposób, dlaczego na stronie internetowej samochód był tańszy. Nie dano również wiary powodowi, jeśli chodzi o jego brak wiedzy o dodatkowych pakietach. Niezależnie bowiem od rozmowy ze sprzedawcą w salonie, powód otrzymał katalog z opisem wersji wyposażenia i cenami poszczególnych modeli, a cennik ten okazany w trakcie rozprawy wydawał się powodowi znajomy. Co więcej, powód przyznał, że dostał katalog oraz wizytówkę sprzedawcy. Katalog zaś składał się nie tylko z fotografii, ale również danych technicznych i cennika. Nie przyjęto w oparciu o przesłuchanie powoda, że sprzedawca zapewniał, że zamówiony pojazd był dokładnie taki sam, jak samochód testowy. Sam powód przyznał, że wprost nie padło zdanie, że zamówiony samochód będzie taki sam jak testowy. Być może istotnie, powód pierwotnie chciał taki samochód, jak ten, który prowadził w ramach jazdy próbnej i takie życzenie wyraził. Jednak ostatecznie, podpisane przez strony zamówienie, nie obejmowało pakietu I. i panoramicznego okna dachowego. Tym samym przesłuchanie powoda nie korelowało ze sporządzonym zamówieniem,
jak i z zeznaniami świadka G. K..

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zeznania świadków T. M. i G. K. zasługiwały na wiarę. Świadkowie zeznawali konsekwentnie, logicznie i spójnie. Drobna rozbieżność dotycząca kontaktu powoda już po podpisaniu umowy leasingowej, zwłaszcza pory tego kontaktu, nie przekreśla tej oceny. Z uwagi na upływ czasu, naturalnym było bowiem, że świadkowie nie pamiętali wszystkich szczegółów. Z zeznań świadków wynikało jasno, że pozwany dążył do sprzedaży najdroższego modelu, a zatem w interesie pozwanego leżało przynajmniej zaoferowanie powodowi dodatkowych opcji wyposażenia pojazdu. Skoro powód nie zdecydował się na zamówienie spornego wyposażenia, wysoce prawdopodobnym jest, że rzeczywiście znaczenie dla powoda miała przede wszystkim cena pojazdu, a nie jego wyposażenie, jak to wskazywał świadek G. K.. Wiarygodności zeznań świadków nie podważa próba rozwiązania konfliktu z powodem już po ujawnieniu przez niego, że zamówienie nie obejmuje spornego wyposażenia. Polubowne rozwiązanie nieporozumienia z klientem i zatrzymanie klienta leżało w interesie pozwanego, nie tylko majątkowym, ale również wizerunkowym.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo główne nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód wywodził swoje roszczenia z art. 394 § 1 k.c., zgodnie z którym w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Uwzględnić należało jednocześnie, że strony dopuściły możliwość odstąpienia od umowy przez powoda, stosownie do art. 395 § 1 k.c.

Powód wskazał, że odstąpił od zawartej umowy z powodu wprowadzenia go w błąd przez pracownika pozwanego w zakresie wyposażenia zamówionego pojazdu, a więc z przyczyn leżących po stronie pozwanego. Skuteczność odstąpienia od umowy nie była przez pozwanego kwestionowana, jednak pozwany nie zgadzał się z przyczyną odstąpienia podaną przez powoda.

Z podpisanego przez strony zamówienia z dnia 18 października 2018 r. dokładnie wynika, jaki model pojazdu, w jakiej wersji wyposażenia powód zamówił, na jakich dodatkowych warunkach zamówienia związanych z umową leasingu i odkupem dotychczasowego pojazdu, z jakimi akcesoriami. Odbiór pojazdu ustalono na koniec listopada. Zamówienie to koresponduje z cennikiem promocyjnym, w którym wskazano, że zamówiony model pojazdu kosztował 189 900 zł, przy uwzględnieniu dodatkowej opłaty za lakier metalizowany w wysokości 3 500 zł. Udzielenie rabatu i obniżenie ceny do kwoty 183 000 zł wydaje się więc realne. Przekonanie zaś powoda, że za kwotę 183 000 zł zamówił pojazd z dodatkowym wyposażeniem w cenie katalogowej 20 000 zł, nie znajduje żadnego uzasadnienia. Stanowiska powoda nie usprawiedliwia bynajmniej prowadzona przez pozwanego wyprzedaż rocznika w związku z końcem roku - wszak powodowi przedstawiono już cennik promocyjny, obowiązujący pod koniec roku 2018. Dziwi również przekonanie powoda, osoby z pewnym doświadczeniem życiowym i zawodowym, że oficjalny cennik autoryzowanego dealera nie ma znaczenia przy negocjowaniu ceny z indywidualnym przedsiębiorcą, nabywającym w związku z działalnością gospodarczą jeden pojazd. Cena zaś niewątpliwie miała istotne znaczenie dla powoda, o czym świadczy to, że powód zdecydował się na silnik o mniejszej pojemności i mocy względem dotychczas użytkownego pojazdu. Pojazd bowiem o analogicznym silniku, co pojazd powoda marki K. S. kosztowałby 226 900 zł.

Do przekonania powoda, że zamówił pojazd z dokładnie takim samym wyposażeniem, co samochód testowy, nie przyczynili się w żaden sposób pracownicy pozwanego. Nic nie wskazuje bowiem, że nieprawidłowo przedstawili ofertę albo że źle zrozumieli wolę powoda. Zgodnie z zamówieniem, pojazd był bowiem taki, jak testowy – pod względem modelu, silnika, wersji wyposażenia. W toku negocjacji okazało się jednak, że to cena ma większe dla powoda znaczenie niż dodatkowe wyposażenie. Gdyby koszty nie miały żadnego znaczenia, można podejrzewać, że powód przystałby na propozycję złożenia nowego zamówienia, z uwzględnieniem spornego wyposażenia, za dopłatą. To jednak spowodowałoby zmianę terminu dostawy, co rzutowałoby z kolei na mniej korzystne dla powoda rozliczenie podatku od towarów i usług. Tym samym deklaracje powoda, że stać go było na taki samochód, złożone zostały jedynie na potrzeby procesu.

To nie zatem działanie pozwanego było wadliwe czy wprowadzające w błąd, lecz sam powód nie wykazał się wskazaną w tej sytuacji uwagą i starannością. We własnym interesie powód powinien był zapoznać się z udostępnionymi katalogami i cennikami, a jak wynika z później podjętych działań, był w stanie skorzystać również z informacji zamieszczonych na stronie internetowej producenta pojazdu. O braku dostatecznej rozwagi powoda przy zawieraniu umowy świadczy także to, że nie zwrócił uwagi na podpisywane zamówienie i jego warunki. Chociaż miał zamiar nabyć stosunkowo drogi samochód, nie wykazał należytej w tej sytuacji staranności, skoro nie zapamiętał nawet, że przed zawarciem umowy leasingu podpisywał inne dokumenty w salonie pozwanego.

Wobec powyższego, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego uznano roszczenie powoda za niezasadne, a powództwo oddalono w całości.

O kosztach rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzone na rzecz pozwanego koszty procesu w kwocie 1 817 zł złożyły się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1 800 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika wynikała z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Powództwo wzajemne w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

Pozwany dochodził kary umownej zastrzeżonej na wypadek odstąpienia przez powoda od umowy. Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). I tak w § 4 warunków zamówienia z dnia 18 października 2018 r. ustalono, że odstąpienie od umowy przez powoda z przyczyn nie leżących po stronie pozwanego powodowało po stronie powoda obowiązek zapłaty kary umownej w wysokości 10 % łącznej kwoty netto samochodu określonej w zamówieniu, a zadatek wpłacony przy zawarciu umowy miał być zaliczony na poczet kary umownej .

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, powód zrezygnował z nabycia zamówionego samochodu, wskazując jako przyczynę odstąpienia niedomówienie w kwestii wyposażenia samochodu, a w późniejszej korespondencji powoływał się na wprowadzenie go w błąd. Abstrahując od niekonsekwencji powoda, w ocenie Sądu, przyczyna odstąpienia od umowy leżała wyłącznie po jego stronie. Niezależnie od tego, czy powód pozostawał w przekonaniu, że zamówił pojazd z wyposażeniem dokładnie takim, jak samochód testowy, czy też miał świadomość, że zrezygnował z dodatkowego wyposażenia, a następnie zmienił zdanie, odstąpienie od umowy nastąpiło z przyczyn nieleżących po stronie pozwanego. W tej sytuacji pozwany zasadnie obciążył powoda karą umowną w wysokości 14 878 zł (10 % z 148 780,49 zł), potrącając 5 000 zł uiszczonego zadatku. Powód nie kwestionował doręczenia noty odsetkowej z dnia 18 grudnia 2018 roku, a pozwany nie wykazał daty jej doręczenia. Jednak z pisma powoda z dnia 9 stycznia 2019 r. wynika, że najpóźniej w tej dacie znał wysokość roszczeń pozwanego, gdyż odniósł się do żądania zapłaty kary umownej. Wobec powyższego, odsetki ustawowe za opóźnienie od kary umownej zasądzono od tejże daty, a w pozostałej części roszczenie odsetkowe oddalono.

Za niezasadne uznano również żądanie odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (zwana dalej ustawą). Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy, transakcją handlową jest umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, tj. co do zasady przedsiębiorcy, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością. Niewątpliwie, strony postępowania zawarły transakcję handlową w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże, jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z 15 listopada 2017 roku (sygn. akt II CSK 122/17), przedmiot świadczenia będący karą umowną, a więc świadczeniem pieniężnym nie stanowi ani odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług. Zgodnie z utrwalonym rozumieniem tych pojęć, zarówno na gruncie polskiego prawa, jak również w ujęciu prawnoporównawczym, w tym mając na uwadze wspomnianą dyrektywę europejską, dostawa towarów oznacza sprzedaż i inne postacie odpłatnego rozporządzenia rzeczami, zwanymi towarami, do których zalicza się wszelkie przedmioty mające wartość majątkową, także np. odpady i energie (zob. wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 grudnia 1968 r. w sprawie 7/68 Komisja v. Włochy, L..pl nr (...)). Z kolei świadczenie usług oznacza najogólniej wszelką odpłatną działalność inną niż produkcja i handel. Pojęcia te nie mają ustawowych definicji i nie planuje się ich konstruować, oddając ich rozumienie orzecznictwu i doktrynie. Zgodnie jednak twierdzi się, że dostawa towarów oraz świadczenie usług oznacza realizację świadczeń niepieniężnych, za które przysługuje świadczenie pieniężne (cena, opłata, czynsz, wynagrodzenie). Tak więc opóźnienie z zapłatą kary umownej, o której mowa w art. 484 k.c. jako świadczenie pieniężne nie rodzi skutków wynikających z ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Pozwanemu w tej sytuacji przysługiwały zatem wyłącznie odsetki ustawowe za opóźnienie, uregulowane
w art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu w zakresie powództwa wzajemnego rozstrzygnięto w oparciu o art. 100 zd. 2 k.p.c., uznając, że pozwany (powód wzajemny) uległ co do nieznacznej części żądania. Koszty postępowania wyniosły łącznie 2 100 zł: opłata od pozwu wzajemnego 300 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 1 800 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika wynikała z § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.