Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Katowicach - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

XI Wydział Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2013 r. w Katowicach

sprawy R. S. (R. S. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania R. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 10 stycznia 2013 r., nr (...)

oddala odwołanie.

SSO Mariola Ścigała-Pentak

sygn. akt XI U 441/13

UZASADNIENIE

Ubezpieczony R. S. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 10 stycznia 2013r. odmawiającej mu przyznania emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

Ubezpieczony domagał się doliczenia mu do stażu pracy okresu 6 miesięcy, po ustaniu zatrudnienia z N. Spółką (...) w dniu 22 lutego 1996 roku. Ubezpieczony podniósł, że za ten okres wypłacono mu odszkodowanie z umowy o zakazie konkurencji (k.2-4)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, iż ubezpieczony nie nabył prawa do emerytury na podstawie art.184 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z FUS, gdyż na dzień 1 stycznia 1999 roku nie osiągnął 25- letniego stażu pracy a jedynie 24 lata, 8 miesięcy i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Ponadto organ rentowy podniósł, że ubezpieczony udowodnił 8 lat, 4 miesiące i 17 dni pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, co uzasadnia obniżenie wieku emerytalnego do 61 lat (k.10-12).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony R. S. urodzony w dniu (...), w okresie od 1 września 1993 roku do 22 lutego 1996 roku był zatrudniony w (...) S.A. w T. na stanowisku zastępcy Prezesa- Dyrektora Biura Finansów i (...). W dniu 5 lipca 1995 roku ubezpieczony podpisał umowę o pracę, w której w § 2 ust. 2 zobowiązał się do nie zajmowania interesami konkurencyjnymi po odwołaniu ze stanowiska zastępcy Prezesa przez okres 6 miesięcy, za co pracodawca przyznał mu odprawę w wysokości 50% wynagrodzenia, liczonego tak jak za urlop, która będzie wypłacana miesięcznie z dołu przez okres 6 miesięcy. Ubezpieczony został odwołany z funkcji zastępcy Prezesa Zarządu i pracodawca rozwiązał z nim umowę za wypowiedzeniem. Kolejną pracę ubezpieczony podjął w dniu 1 sierpnia 1996 roku, w firmie która nie była konkurencyjna do poprzedniego pracodawcy. W okresie od początku kwietnia 1996 roku do końca czerwca 1996 roku ubezpieczony nie był zdolny do pracy z uwagi na złamaną nogę. Przez 6 miesięcy od ustania zatrudnienia w dniu 22 lutego 1996 roku, ubezpieczony pobierał odprawę pieniężną zgodnie z w § 2 ust. 2 umowy o pracę z dnia 5 lipca 1995 roku. (umowa o pracę k.6-9, przesłuchanie ubezpieczonego k.18, zaświadczenie (...) z dnia 21.12.2012r. k.5).

Na dzień 1 stycznia 1999 roku organ rentowy uznał ubezpieczonemu 24 lata, 8 miesięcy i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 15 lat i 17 dni pracy wykonywanej stale i pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony przez okres 8 lat, 4 miesięcy i 17 dni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę pod ziemią.

W dniu 17 października 2012 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

Powyższe okoliczności nie są przez strony kwestionowane. Spornym jedynie pozostaje czy organ rentowy miał podstawy do doliczenia ubezpieczonemu do stażu pracy okresu 6 miesięcy, po ustaniu zatrudnienia w dniu 22 lutego 1996 roku, kiedy ubezpieczony pobierał odprawę na podstawie umowy o pracę z dnia 5 lipca 1995 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą emerytalną, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 ustawy, jeżeli w dniu jej wejścia w życie tj. 1 stycznia 1999r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy emerytalnej – wynoszący 25 lat dla mężczyzn.

Organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury w związku z nie osiągnięciem 25 -letniego okresu stażu pracy.

Ubezpieczony domagał się doliczenia do stażu pracy, jako okresu nieskładkowego, okresu 6 miesięcy po ustaniu zatrudnienia w dniu 22 lutego 1996 roku, kiedy pobierał odprawę z umowy o zakazie konkurencji.

Zgodnie z art. 7 pkt 3) powołanej wyżej ustawy emerytalnej okresami nieskładkowymi są okresy niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, jeżeli za te okresy, na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zostało wypłacone odszkodowanie.

Rację ma skarżący, że świadczenie przewidziane § 2 ust. 2 umowy o pracę z dnia 5 lipca 1995 roku ma charakter odszkodowania przewidzianego w art.101 ¹ § 1 kodeksu pracy, niezależnie od nazwania go przez pracodawcę odprawą.

Nie można jednak uznać, że okres powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia należy uznać za okres nieskładkowy w rozumieniu art.7 pkt 3) ustawy emerytalnej. W przepisie tym chodzi o sytuacje, w których z pracownikiem rozwiązano umowę o pracę (za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia) z naruszeniem przepisów dotyczących rozwiązywania umów o pracę w tym trybie i za to przyznano pracownikowi odszkodowanie na podstawie art.45 § 1 k.p. albo 56 § 1 k.p. Okresy pozostawania bez pracy, za które przyznano odszkodowanie, wlicza się do okresu zatrudnienia (art. 51 § 2 i art. 61 k.p.), a tym samym do okresu ubezpieczenia.

Omawiany przepis należy interpretować w powiązaniu z art. 6 ust. 2 pkt 5 ustawy emerytalnej, którego brzmienie (dodaje się tu słowo "wynagrodzenie") jest niemal identyczne z treścią art. 7 pkt 3. Okresy niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, za który wypłacono odszkodowanie są okresami nieskładkowymi. Okresy pozostawania bez pracy, za które przyznano wynagrodzenie, wlicza się do okresu zatrudnienia (art. 51 § 1 i art. 57 § 4 k.p.), a to wynagrodzenie stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Odszkodowanie z umowy o zakazie konkurencji ma natomiast zupełnie inny charakter. Nie przysługuje za bezprawne rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę, ale wynika z umowy pomiędzy stronami, w której pracownik zobowiązuje się do powstrzymywania od działalności konkurencyjnej, a pracodawca płaci za to odszkodowanie. Odszkodowanie z art.45 k.p. i 56 k.p. przyznawane jest pracownikowi po ustaniu zatrudnienia i stanowi konsekwencje bezprawnych działań pracodawcy, a odszkodowanie a art. art.101 ¹ § 1 k.p. jest zobowiązaniem pracodawcy wynikającym z umowy, która ma charakter cywilnoprawny. Kodeks pracy wyraźnie ustala, że okres za który przyznano odszkodowanie na podstawie art.45 k.p. i 56 k.p. wlicza się do okresu zatrudnienia. Takiej regulacji nie ma w przypadku odszkodowania z działalności konkurencyjnej.

W ocenie Sądu, gdyby ustawodawca chciał zaliczyć odszkodowania z zakazu konkurencji do okresów nieskładkowych wyraźny przepis znalazłby się w ustawie emerytalnej z dnia 17 grudnia 1998 roku, gdyż przepisy o zakazie konkurencji zostały wprowadzone do kodeksu pracy w dniu 2 czerwca 1996 roku na mocy art.2 pkt.96 ustawy z dnia 2 lutego 1996 roku o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz zmianie innych ustaw (Dz.U. 1996, nr 24, poz.110).

Bez zaliczenia spornego okresu ogólny staż pracy ubezpieczonego liczony na dzień 1 stycznia 1999 roku nie pozwala na nabycie prawa do emerytury na podstawie art.184 ustawy emerytalnej.

W związku z tym ,że ubezpieczony posiada okres pracy górniczej świadczonej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, w ilości 8 lat, 4 miesięcy i 17 dni powszechny wiek emerytalny ubezpieczonego może być obniżony o 4 lata. Tym samym ubezpieczony może nabyć prawo do emerytury w wieku 61 lat, który osiągnie 20 września 2013 roku.

Mając powyższe na względzie na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z art.7 pkt 3) ustawy emerytalnej odwołanie ubezpieczonego jako bezzasadne należało oddalić. gdyż ogólny staż pracy ubezpieczonego liczony na dzień 1 stycznia 1999 roku nie pozwala na nabycie prawa do emerytury na podstawie art.184 ustawy emerytalnej.

SSO Mariola Ścigała-Pentak

ZARZąDZENIA:

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć ubezpieczonemu;

2.  kalendarz 14 dni lub z wpływem.

K. dnia 22 kwietnia 2013r.