Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2014 r. w O.

sprawy z odwołania M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W.

z dnia 03.09.2013r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01.06.2013r. do dnia 31.05.2015r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt III U 1654/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 03.09.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił M. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

M. S. wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Odwołująca nie zgadzała się z ustaleniami organu rentowego dotyczącymi jej stanu zdrowia. Zdaniem ubezpieczonej jej stan nie ulega poprawie, z roku na rok jest coraz gorzej, częściej odczuwa bóle kręgosłupa i nogi, a także drętwieją jej ręce.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy podał, że odwołująca orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS nie została uznana za niezdolną do pracy zarobkowej, a tym samym nie spełnia ustawowych warunków nabycia prawa do renty.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 09.03.2005r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił M. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 31.01.2005r. do dnia 28.02.2006r. Prawo do renty było następnie przedłużane ubezpieczonej kolejnymi decyzjami ZUS - ostatnio na okres do 31.05.2013r.

W związku z upływem okresu, na który renta została przyznana, M. S. w dniu 28.05.2013r. złożyła wniosek o ponowne ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy. ZUS skierował ubezpieczoną na badania przez lekarza orzecznika ZUS celem ustala czy jest ona osobą niezdolną do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 1.07.2013r. ustalił, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy. M. S. wniosła sprzeciw do Komisji Lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 30.08.2013r. zajęła analogiczne stanowisko.

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS organ rentowy zaskarżoną decyzją odmówił M. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

zgodnie z art. 57 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) - renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a jego niezdolność do pracy powstała w okresach przewidzianych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania.

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust.1-3 powoływanej ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Zgodnie z art. 61 cytowanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu osiemnastu miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony stał się ponownie niezdolny do pracy. Przez ustąpienie niezdolności do pracy należy rozumieć zarówno sytuację, kiedy na skutek badania lekarskiego ustalono brak niezdolności do pracy, jak też sytuację kiedy upłynął okres, na jaki świadczenie przyznano.

W niniejszej sprawie zasadność odwołania M. S. uzasadniona była od ustalenia czy ubezpieczona jest częściowo lub całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej.

W celu ustalenia tej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii jako właściwych ze względu na dolegliwości chorobowe odwołującej.

Biegli sądowi z zakresu ortopedii i neurologii po przeprowadzeniu badania podmiotowo-przedmiotowego oraz zapoznaniu się z dokumentacją medyczną odwołującej rozpoznali u niej przebyte wieloodłamowe złamanie nasady i przynasady dalszej kości udowej lewej, nasady dalszej goleni lewej oraz kości piętowej leczone operacyjnie, chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego lewego i skokowego lewego z upośledzeniem funkcji ruchowej, skrócenie długości kończyny dolnej lewej oraz stan po przebytym złamaniu kompresyjnym trzonów kręgów L1 i L2 leczonym zachowawczo.

Zdaniem biegłych stwierdzone schorzenia czynią odwołującą częściowo niezdolną do pracy na okres 2 lat tj. od dnia 01.06.2013r. do dnia 31.05.2015r.

W uzasadnieniu swojej opinii biegli wskazali, że odwołująca ma wykształcenie średnie, z zawodu jest sprzedawcą. Po przebytym wieloodłamowym złamaniu nasady i przynasady dalszej kości udowej lewej, nasady dalszej goleni lewej oraz kości piętowej była leczona operacyjnie. Zastosowane leczenie doprowadziło do wygojenia złamań z pozostawieniem zniekształceń, skróceniem długości kończyny dolnej lewej oraz wtórnym rozwojem zmian zwyrodnieniowych. Zdaniem biegłych dysfunkcja kończyny dolnej lewej w sposób istotny upośledza funkcję motoryczną i stanowi ograniczenie do wykonywania pracy wymagającej długiego stania, chodzenia, przenoszenia cięższych przedmiotów. Przebyte złamanie trzonów kręgów L1 i L2 w chwili obecnej nie powoduje upośledzenia ruchomości kręgosłupa, badaniem przedmiotowym biegli nie stwierdzili cech podrażnienia korzeni nerwowych. Biegli stwierdzili jednak, że odwołująca jest osobą częściowo niezdolną do pracy, od wielu lat stan zdrowia odwołującej nie uległ jakiejkolwiek poprawie, a stan ten był podstawą orzekania przez ZUS częściowej niezdolności do pracy, odwołująca nie uzyskała również dodatkowych kwalifikacji i w związku z powyższym biegli orzekli częściową niezdolność na okres 2 lat.

Zastrzeżenia do tak brzmiącej opinii złożył ZUS pismem z dnia 10.03.2014r. Jego zdaniem przy wydawaniu opinii nie zostało uwzględnione posiadane wykształcenie jak i przebieg pracy zawodowej odwołującej. Zdaniem ZUS - opisane ograniczenia i nieprawidłowości w stanie zdrowia odwołującej ograniczają możliwość wykonywania cięższych prac fizycznych, ale nie upośledzają sprawności w stopniu znacznym u osoby posiadającej możliwości pracy umysłowej lub lekkiej fizycznej z uwzględnieniem wykształcenia średniego ogólnego odwołującej, która wcześniej pracowała jako sprzedawca i monter. Ponadto ZUS stwierdził, że należy uwzględnić młody wiek odwołującej i jej możliwości adaptacyjne do różnych stanowisk pracy. W konkluzji wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych z zakresu ortopedii i neurologii.

W ocenie Sądu należało podzielić wywody i wnioski opinii biegłych lekarzy sądowych. Wnioski biegłych zostały sformułowane po przeprowadzeniu wywiadu, badaniu odwołującej się i analizie dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach rentowych oraz w toku postępowania przed Sądem. Wydana przez biegłych opinia poparta została logiczną argumentacją. Biegli jednoznacznie wskazali, że nagromadzenie jednostek chorobowych, na które cierpi ubezpieczona, czyni ją osobą częściowo niezdolną do pracy. Biegli są specjalistami ze swojej dziedziny i posiadają wiedzę specjalistyczną. Nie bez znaczenia jest również fakt, że od czasu, kiedy organ rentowy uznawał odwołującą za częściowo niezdolną do pracy, nie uległ zmianie jej stan zdrowia ani poziom kwalifikacji zawodowych.

Wobec powyższego Sąd oddalił wniosek dowodowy ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych ortopedy i neurologa, gdyż sporne okoliczności dotyczące niezdolności do pracy M. S. zostały dostatecznie wyjaśnione. Biegli - wbrew przekonaniu organu rentowego - nie pominęli poziomu wykształcenia odwołującej, a także mieli na uwadze obecnie wykonywany zawód. Wiek odwołującej i możliwość przekwalifikowania się zawodowo nie mogą być postrzegane jako negatywne przesłanki prawa do renty. Sąd nie mógł pominąć faktu, że odwołująca swój zawód wyuczony- sprzedawcy wykonywała do chwili wypadku komunikacyjnego, który spowodował u odwołującej schorzenia ograniczające jej zdolności zarobkowe. Aktualnie tego zawodu wykonywać nie może, gdyż nie może długo stać ani siedzieć, nie może także dźwigać. Nie można również pominąć faktu, że M. S. zawód montera wykonuje w zakładzie pracy chronionej. Pracodawca uwzględnia zatem okoliczność, że jest ona osoba niepełnosprawną i wobec powyższego może ona wstać ze swojego stanowiska pracy, pospacerować. Jest to lekka praca i nie wymaga żadnego dźwigania. Nadto Sąd miał na uwadze stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 08.12.2000r. (II UK 134/00), z którego wynika, że przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (art. 23 ust. 2 w związku z art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm., w brzmieniu ustalonym art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym, Dz. U. Nr 100, poz. 461 i art. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.).

Mając to na uwadze Sąd zmienił zaskarżoną decyzję na mocy art. 477 ¹⁴§2 kpc.

Stosownie do treści art. 118 ust. 1a w/w ustawy Sąd był zobowiązany do ustalenia, czy ZUS ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie zaistniały podstawy do obciążenia ZUS tą odpowiedzialnością. Sąd miał bowiem na uwadze, że odwołująca w toku postępowania sądowego złożyła dodatkową dokumentację medyczną, która miała wpływ na treść opinii biegłych.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.