Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 31 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2014r. w Ostrołęce

sprawy z odwołania K. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

o wznowienie postępowania

na skutek odwołania K. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

z dnia 18.11.2013r. znak (...)

postanawia:

1.  umorzyć postępowanie w sprawie;

2.  wniosek z dnia 21.10.2013r. o wznowienie postępowania o ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy po uprawomocnieniu się decyzji z dnia 19.05.2010r. przekazać do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P..

UZASADNIENIE

W dniu 21.10.2013r. K. D. złożył w ZUS wniosek o wznowienie postępowania o ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy po uprawomocnieniu się decyzji o odmowie przyznania prawa do renty z dnia 19.05.2010r., powołując się na ujawnienie nowych dowodów w sprawie.

Decyzją z dnia 18.11.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wniosku z 21.10.2013r. o rentę z tytułu niezdolności do pracy podnosząc, że K. D. w wyznaczonym terminie nie przedłożył wymaganych dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku o ustalenie uprawnień do renty.

K. D. decyzję powyższą zaskarżył, wnosząc od niej odwołanie. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że wystąpił do ZUS z żądaniem wznowienia postępowania, w związku z ujawnieniem nowych dowodów, a ZUS potraktował jego wniosek jako ponowne ubieganie się o to samo świadczenie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości podnosząc, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do wznowienia postępowania zakończonego prawomocną decyzją z 19.05.2010r., gdyż do wniosku złożonego w dniu 21.10.2013r. odwołujący nie przedłożył nowych dowodów, które miałyby wpływ na prawo do świadczenia.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ostrołęce ustalił i zważył co następuje:

W pierwszej kolejności podnieść należy, że we wniosku z dnia 21.10.2013r. odwołujący w sposób jednoznaczny wyartykułował swoje żądanie, wnosząc o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocną decyzją z 19.05.2010r. Wniosek ten został błędnie zakwalifikowany przez ZUS jako nowy wniosek o ustalenie uprawnień K. D. do renty pomimo, iż w piśmie z dnia 29.10.2013. odwołujący po raz kolejny podkreślił, że żąda wznowienia postępowania. Tymczasem ZUS, pomimo tak sprecyzowanego żądania, decyzją z 18.11.2013r., powołując się na treść art. 14, 116 i 128 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, odmówił wszczęcia postępowania w sprawie w sprawie wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy podnosząc, że odwołujący nie przedłożył dokumentacji niezbędnej do ponownego ustalenia uprawnień do świadczenia rentowego w oparciu o § 29 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe. Powyższe wskazuje, że organ rentowy nie rozpoznał wniosku odwołującego zgodnie z jego żądaniem. Podstawą prawną rozstrzygnięcia wniosku K. D. winien być art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (skoro odwołujący powoływał się na ujawnienie nowych dowodów po uprawomocnieniu decyzji z 19.05.2010r.), a nie art. 116 i 14 cyt. ustawy. W istocie więc organ rentowy nie rozpoznał żądania wnioskodawcy. Na marginesie wskazać należy, że ZUS dopiero w odpowiedzi na odwołanie powołał się na treść art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jednakże przesłanki określone w tym przepisie, nie były rozpatrywane przez ZUS w decyzji z 18.11.2013r., co jednoznacznie wynika z jej treści i wskazanych w niej podstaw prawnych.

Zgodnie z art. 355 § 1 kpc Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Zgodnie natomiast z treścią art. 477 ^{1 0} § 2 kpc jeżeli ubezpieczony zgłosił nowe żądanie, dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy, Sąd przyjmuje to żądanie do protokołu i przekazuje go do rozpoznania organowi rentowemu. Z art. 477 ^{1 0} §2 kpc wynika więc reguła, zgodnie z którą niedopuszczalne jest dochodzenie przed sądem żądania, które nie było rozpoznane przez organ rentowy. Żądanie takie, zgłoszone w odwołaniu, bądź w toku postępowania przed sądem, podlega przekazaniu przez Sąd do rozpoznania organowi rentowemu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd w pkt. 1 postanowienia umorzył postępowanie w sprawie, gdyż wydanie wyroku w przedmiotowej sprawie okazało się zbędne, z uwagi na fakt, że odwołujący, jak wynika z treści odwołania, nie wnioskował o rozpoznanie na nowo jego uprawnień do renty, a wznowienia postępowania w sprawie już zakończonej decyzją z 19.05.2010r., a więc weryfikacji tej decyzji. Przedmiotowa decyzja odnosi się więc do żądania, którego odwołujący w istocie nie złożył. Stąd postępowanie w tym zakresie należało umorzyć. W pkt. 2 postanowienia Sąd przekazał natomiast wniosek K. D. z dnia 21.10.2013r. o wznowienie postępowania do rozpoznania organowi rentowemu, jako żądanie dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy. Podnieść też należy, że decyzja organu rentowego wydana w oparciu o przesłanki określone w cyt. wyżej art. 114, również będzie mogła podlegać kontroli sądowej, bo przysługuje od niej odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.