Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 639/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

M.

Z.

W bliżej nieustalonych dniach między 1 września 2010r. a 30 czerwca 2015r. w K., nadużywając stosunku zależności, wynikającego ze sprawowania opieki prawnej, na podstawie postanowienia I. N. 133/05 Sądu Rejonowego w Oławie o umieszczeniu w rodzinie zastępczej, dwukrotnie doprowadził małoletnią, poniżej 15 roku życia, K. Ł. do poddania się innej czynności seksualnej poprzez dotykanie rękami jej piersi.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn nr 1

W bliżej nieustalonych dniach między 1 września 2010r. a 30 czerwca 2015r. w K., nadużywając stosunku zależności, dwukrotnie doprowadził małoletnią, poniżej 15 roku życia, K. Ł. do poddania się innej czynności seksualnej poprzez dotykanie rękami jej piersi

Z. M. na mocy orzeczenia Sądu Rejonowego w Oławie , sygn. akt III Nsm 133/05, był rodziną zastępczą K. Ł..

Z. M. nie był dotąd karany sądownie.

Z. M. nie jest chory psychicznie, nie jest upośledzony umysłowo.

U Z. M. nie stwierdzono zaburzeń preferencji seksualnych. Przypisane czyny stanowią zachowania zastępcze nazywane z uwagi na wiek K. Ł. pedofilią zastępczą.

K. Ł. była pacjentką (...) w J.. Od 8 kwietnia 2019r. korzystała z wizyt u lekarzy psychiatrów oraz konsultacji psychologicznych. Była dwukrotnie hospitalizowana w Oddziale Dziennym Rehabilitacyjnym Szpitala (...) w J. w okresie od 11 do 16 marca 2020r. i od 19 maja do 9 września 2020r. W dniu 18 września 2020r. przyjęta została do Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w B. z uwagi na zaostrzenie psychozy i myśli samobójcze.

Miała problemy związane z relacjami rówieśniczymi oraz nauką.

K. Ł. nie prezentuje zdolności do konfabulacji rozumianych jako wypełnianie luk pamięciowych treściami zmyślonymi lub dodawania szczegółów do częściowych wspomnień. Nie przejawia skłonności do symulacji , dysymulacji, agrawacji objawów. Wypowiedzi nie ujawniają oznak sugerujących przeżycia o charakterze wytwórczym. Ujawnienie faktów dotyczących molestowania w takim momencie życia było związane z determinacją psychologiczną uwarunkowaną rozwojowo.

Zeznania są szczere.

1.  zeznania świadka K. Ł.

2.  zeznania świadka D. M.

3.  akta sprawy Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze o sygn. IC 1875/18

4.  zeznania świadka D. Ł.

5.  opinia sądowo – psychologiczna

6.  zawiadomienie o przestępstwie

7.  pismo MOPS

8.  zeznania świadka E. B.

9.  zeznania świadka J. Ż.

10.  dokumentacja dot. rodziny zastępczej

11.  dane o karalności

12.  opinia sądowo-psychiatryczna

13.  opinia biegłego z zakresu seksuologii

14.  zeznania świadka W. M. (1)

15.  pisma dotyczące leczenia

16.  zeznania świadka D. Ł.

17.  zeznania świadka D. M.

18.  częściowo wyjaśnienia Z. M.

19.  opinia sądowo-psychologiczna

48-51

45-47, 253-254

w załączeniu

270verte-271

287-297

1-2

3

13-15,252-252 verte

8-9, 251 verte-252

17-40, 51-191

221, 235

203-204

209-218

301 verte

262, 268

270verte-271

253-254

250 verte-251

287-297

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

M. Z.

Czyn 1

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nieprawdziwość zarzutu, który pojawił się wyłącznie wskutek postępowania rozwodowego i z chęci uzyskania korzystanego rozstrzygnięcia przez D. M..

Wyjaśnienia oskarżonego Z. M.

250 verte-251

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Czyn 1

1.  zeznania świadka K. Ł.

Dowód przekonujący. Pokrzywdzona szczerze zrelacjonowała zapamiętane dwa zdarzenia, podczas których była dotykana przez oskarżonego po piersiach. Nie znajduje sąd obiektywnych powodów, które nakazywałyby dowód ten zdyskwalifikować. Na okoliczność ewentualnych skłonności do konfabulacji i kłamstwa sporządzona została pisemna opinia sądowo-psychologiczna przez psychologa T. Z. biorącą udział w przesłuchaniu. Biegła wysnuła wnioski, że K. Ł. nie prezentuje zdolności do konfabulacji. Pojawiające się sformułowanie odnośnie wpływu D. M. na postawę pokrzywdzonej nie stwarza podstaw do twierdzenia, jakoby była przez matkę zastępczą namawiana do zeznań bezpodstawnie pogrążających oskarżonego. K. Ł. to osoba borykająca się problemami typowymi dla wieku dojrzewania, także trudnościami dotyczącymi specyficznej sytuacji bytowej, co wynika choćby z zeznań udzielającej jej porad w przeszłości W. M. (1). K. Ł. jednocześnie przez lata nie zdecydowała się wyjawić zachowań oskarżonego. Ów wpływ na jej postawę D. M.- postrzegać należy w aspekcie przekonywania do przedstawienia prawdy. Zestawienie tego rodzaju wniosku psychologa wespół z kategorycznym wykluczeniem skłonności do konfabulacji i wypełniania luk w pamięci wątkami zmyślonymi oraz szczerość w trakcie czynności przesłuchania, czyni dowód z zeznań pokrzywdzonej w pełni wiarygodnym materiałem dającym podstawy do ustaleń faktycznych.

2.  zeznania świadka D. M.

Dowód wiarygodny. Nie zawiera tylu szczegółów co relacja samej pokrzywdzonej, lecz okoliczność ta dowodzi, że świadek, jak sama podała, nie dopytywała K. o zdarzenia licząc w tym zakresie na otwartą rozmowę dziewczyny w trakcie postępowania. Lansowana linia obrony, jakoby zdarzenia zostały wymyślone dla potrzeb postępowania rozwodowego nie przekonuje. Z akt sprawy Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze o sygn. IC1875/18 wynika, że D. M. wystąpiła z pozwem o rozwód w dniu 14 grudnia 2018r. Wątek dotyczący zdarzeń stanowiących przedmiot tego postępowania pojawił się wiosną 2019r.-kiedy to pokrzywdzona miała odebrać koresponduję adresowaną do oskarżonego i wspomnieć o zajściach swojej zastępczej matce. Zgłoszenie zdarzeń formalnie nastąpiło w maju 2019r. , co koresponduje z zeznaniami D. M., która przekonująco wyjaśniła, że zwlekała z ujawnieniem tak trudnego tematu do chwili zdania ostatniego z egzaminów maturalnych biologicznej córki, aby nie dokładać stresu. Świadek również szczerze przyznała, że dowiedziawszy się o zajściach nakłoniła oskarżonego, by zgodził się na orzeczenie rozwodu bez konieczności przeprowadzania postępowania dowodowego. Istotnie akta sprawy rozwodowej ujawniają moment, gdy wbrew dotychczasowemu stanowisku oskarżony (tam pozwany), wyraził zgodę na rozwód pisemnie. Jest to pismo z którym świadek przybyła do oskarżonego. Tego rodzaju posunięcie od strony świadka, dla oceny prawdomówności pokrzywdzonej nie ma istotnego znaczenia, nie oznacza, że do zdarzeń nie doszło. Zwrócić przy tym należy uwagę, że oskarżony choć w toku niniejszej sprawy kwestionuje sprawstwo przystał na propozycję żony. Akta sprawy rozwodowej w żadnej części nie nawiązują do wątków, jakie są roztrząsane w tym postępowaniu, z wyjątkiem zasygnalizowania na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku rozwodowego toczącego się postępowania. Świadek D. M. upatrywała podstaw rozwodu w innych przyczynach aniżeli zachowania oskarżonego względem K. Ł..

3.  Akta sprawy o sygn. I C 1875/18

Dowód nie kwestionowany przez strony i porządkujący dane istotne dla oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań D. M.

4.  Zeznania świadka D. Ł.

Dowód wiarygodny, nie kwestionowany przez strony. Świadek relacjonował usłyszane od pokrzywdzonej, z którą był w bliskim związku, problemy, a w szczególności relacje z oskarżonym potwierdzając, że istotnie K. Ł. skarżyła się na doświadczone molestowanie seksualne.

5.  Zeznania świadka J. Ż.

Dowód nie kwestionowany przez strony, jednak o drugorzędnym znaczeniu dla czynienia ustaleń faktycznych, ponieważ świadek wiedzę o zajściach posiadała nie z własnych spostrzeżeń, ale z informacji przekazanej przez D. M.. Jako pracownik Mops, pod którego nadzorem pozostają rodziny zastępcze, nie bywała w miejscu zamieszkania a jedynie analizowała gromadzone okresowo dokumenty. Zeznała, że nic niepokojącego w tej konkretnej rodzinie nie było zauważone.

6.  Zeznania świadka E. B.

Dowód nie kwestionowany przez strony, jednak o drugorzędnym znaczeniu dla czynienia ustaleń faktycznych, ponieważ świadek wiedzę o zajściach posiadała nie z własnych spostrzeżeń, ale z informacji przekazanej przez D. M.. Jako pracownik Mops, w miejscu zamieszkania bywać mogła okazjonalnie. Jak zeznała - nie zauważono nic niepokojącego w tej konkretnej rodzinie. Okoliczność ta nie oznacza jednocześnie, że do zdarzeń nie doszło, bowiem chodzi o zajścia, które długo nie były ujawnione przez pokrzywdzoną.

7.  Zeznania świadka W. M. (1)

8.  Opinia sądowo-psychiatryczna

9.  Opinia biegłego seksuologa

10.  Opinia sądowo –psychologiczna

11.  Dokumenty dot. rodziny zastępczej

12.  Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

13.  Pismo Mops

14.  Dane o karalności

15.  Pisma dotyczące leczenia K. Ł.

16.  Częściowo wyjaśnienia oskarżonego Z. M.

Zeznania mało przydatne, bowiem świadek w ogóle nie była zorientowana w okolicznościach przedmiotowych zdarzeń. Zeznania dowodzą natomiast, że psycholog M. współpracując z pokrzywdzoną informowana była przez nią o problemach szkolnych, trudnościach w kontaktach z rówieśnikami oraz tego, że K. była osoba otwartą na rozmowę.

Opinia stanowi pełnowartościowy dowód w sprawie. Jej wnioski, wskazują na nie mogący budzić wątpliwości stan zdrowia psychicznego oskarżonego. Nie była przy tym kwestionowana przez strony.

Opinia stanowi pełnowartościowy dowód w sprawie. Jej wnioski zawierają cenne informacje dotyczące zaburzeń preferencji seksualnych oskarżonego, co w aspekcie kary i środków orzekanych w tej sprawie miało istotne znaczenie. Nie była przy tym kwestionowana przez strony.

Opinia zlecona na etapie postępowania sądowego okazała się niezwykle przydatna przy analizie zeznań pokrzywdzonej pod kątem ich wiarygodności. Opinia zawiera wymowne, zrozumiałe wnioski, których nie sposób skutecznie podważać.

Dokumenty wiarygodne nie podważane przez strony, o charakterze porządkującym.

Dokument wiarygodny nie podważany przez strony, o charakterze porządkującym.

Dokument wiarygodny nie podważany przez strony, o charakterze porządkującym.

Dokument wiarygodny nie podważany przez strony.

Dokument wiarygodny nie podważany przez strony, o charakterze porządkującym

Dowód przydany jedynie na okoliczność wskazania sytuacji mieszkaniowej rodziny, rozwodu oraz trudności wychowawczych stwarzanych przez pokrzywdzoną. W tym zakresie wyjaśnienia korespondują z innymi wiarygodnymi dowodami zebranymi w sprawie.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Wyjaśnienia oskarżonego Z. M.

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

Wersja oskarżonego, jakoby zarzuty były podstawą jego bezpodstawnego pogrążenia w związku z prowadzonym postępowaniem rozwodowym, pozostaje odosobniona.

Nie koresponduje z żadnym innym dowodem.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Oskarżony

x

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Czyn z art. 200 § 1 k.k. i art. 199 § 2 k.k. w zw. z art. 11

§ 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

M. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Z uwagi na datę czynu przypisanego oskarżonemu tj. okres między 1 września 2010r., a 30 czerwca 2015r. oraz istotne zmiany uregulowań prawnych dotyczących wymiaru kary, jakie weszły w życie z dniem 1 lipca 2015r. obowiązkiem sądu było rozważenie w oparciu o zasadę wynikającą z art. 4 § 1 k.k., które przepisy będą korzystniejsze dla oskarżonego i tym samym, które powinny znaleźć zastosowanie w niniejszej sprawie. Zgodnie bowiem z art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Ustawą z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy-Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. 2015.396 z dnia 20.03.2015r. ) znowelizowano w szczególności zasady stosowania środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary. Stosownie do art. 29 pkt 1 powołanej Ustawy, od dnia 1 lipca 2015r., zgodnie z art. 69 § 1 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stosownie do art. 70 § 1 k.k. zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się wyroku, zaś zgodnie z art. 70 § 2 k.k. wynosi od 2 lat do 5 lat w wypadku zawieszenia wykonania kary wobec sprawy młodocianego oraz sprawcy, który popełnił przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej.

Do dnia 30 czerwca 2015r., a więc w dacie czynu, zgodnie z art. 69 § 1 k.k. sąd mógł warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli było to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Stosownie do art. 69 § 2 k.k. zawieszając wykonanie kary sąd miał obowiązek wziąć pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Zgodnie z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności następowało na okres próby od 2 lat i do 5 lat. Granice kar przewidzianych za przestępstwa przypisane oskarżonemu nie ulegały zmianie, jednakże skoro przepisy obowiązując w dacie popełnienia czynu umożliwiały warunkowe zawieszenie wykonania kary do lat dwóch, zaś teraz maksymalną granicą kary by zastosować ten środek probacyjny jest kara roku, oczywistym jest, że wobec Z. M. w niniejszej sprawie należało zastosować przepisy obowiązujące poprzednio jako względniejsze dla sprawcy.

Z. M. doprowadzając dwukrotnie małoletnią poniżej 15 roku życia K. Ł. do poddania się innej czynności seksualnej poprzez dotykanie rękami jej piersi swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 200 § 1 k.k. Skoro doprowadzając małoletnią pokrzywdzoną do poddania się powyżej wskazanej czynności seksualnej nadużył stosunku zależności wynikającego ze sprawowania opieki prawnej na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Oławie o umieszczenie K. Ł. w rodzinie zastępczej ( sygn. akt III Nsm 133/05) popełnił także przestępstwo z art. 199 § 2 k.k.

Czyn Z. M. wyczerpuje więc znamiona określone w dwóch powyżej wskazanych przepisach pozostających w zbiegu kumulatywnym z art. 11 § 2 k.k.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Z.

Czyn 1

Pkt I , II i III

Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu jest znaczny, gdyż sprawca działał dwukrotnie wykorzystując nadarzającą się okazję oraz sytuację bytową i prawną dotyczącą pokrzywdzonej, dla której przedmiotowe zachowania były traumatycznym przeżyciem, wiązały się z zupełną utratą zaufania oraz upokarzające.

Za okoliczność obciążającą Sąd przyjął dwukrotność przedmiotowych zachowań.

Za okoliczność łagodzącą Sąd przyjął uprzednią niekaralność oskarżonego. Czyn dotyczy okresu niespełna pięciu lat, lecz to dopiero w 2019 roku i przy okazji odebrania korespondencji pocztowej oskarżonego, a więc po 4 latach pokrzywdzona zdecydowała się powiedzieć o zajściach swojej opiekunce. Choć pozostawała przez okres zamieszkiwania z rodziną zastępczą pod opieka psychologiczną, w żadnym momencie nie wspomniała o przeżyciach związanych z przestępczymi zachowaniami Z. M.. (...) tej zdaniem jej rodziców zastępczych oraz psychologa W. M. (1) potrzebowała, lecz na jaw wychodziły problemy typowe dla dorastającej osoby tzn. kontaktów z rówieśnikami, problemów z nauką oraz samodyscypliną. K. Ł. twierdząc, co wynika z pisemnej opinii biegłego psychologa, że nigdy nie miała dobrych relacji z oskarżonym wskazywała , że krzyczał na nią przez bałagan, jaki miała w pokoju oraz złe oceny. Na trudności wychowawcze wskazywała również D. M.. K., z uwagi na próby samobójcze i samookaleczanie się trafiała do szpitali psychiatrycznych, lecz w żadnej dokumentacji nie pojawia się wzmianka o przeżyciach związanych z molestowaniem seksualnym. Przy tym spotykająca się z nią psycholog W. M. (2) wskazała, że pokrzywdzona była w rozmowach otwarta. Uważa Sąd, że stan zdrowia psychicznego pokrzywdzonej nie wynika wyłącznie z przeżyć związanych z popełnieniem na jej szkodę przedmiotowych przestępstw, ale innych bieżących trudności z jakimi nie radziła sobie na co dzień.

Sąd uznał, że kara w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności , a więc w minimalnym wymiarze przewidzianym za tego rodzaju przestępstwa jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu oraz słuszna w odczuciu społecznym. Sankcja stanowi odpowiednią reakcje na naruszenie porządku prawnego, wobec osoby, która uprzednio w ogóle nie wchodziła w konflikt z prawem.

Zdaniem Sądu jednocześnie sama obawa przed wykonaniem wymierzonej kary jest wystarczająca do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. Jego właściwości, warunki osobiste i zachowanie po popełnieniu przestępstwa dają gwarancję przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

K. Ł. przesłuchana była dla potrzeb postępowania w 2019 roku i zrelacjonowała zdarzenia z okresu od 2010 do 2015. Jednocześnie z zeznań jej wynika, że w okresie późniejszym do podobnego rodzaju zachowań już nie dochodziło, mimo, że do ukończenia 18 roku życia wciąż zamieszkiwała u tej rodziny zastępczej.

Sporządzona na etapie śledztwa opinia seksuologa dowodzi, że oskarżony nie cierpi na zaburzenia preferencji seksualnych, czyny pedofilne jakich się dopuścił należą do zachowań zastępczych. Nie sposób więc wywodzić, aby koniecznym było izolowanie oskarżonego dla ochrony społeczeństwa przed ewentualnymi podobnymi zachowaniami.

Rodzina zastępcza, jaką tworzył oskarżony z byłą żoną i u której do pełnoletniości przebywała pokrzywdzona była pod kontrolą pracowników właściwego miejscowo ośrodka pomocy społecznej. Przesłuchani pracownicy: E. B. i J. Ż. nie wskazały na jakiekolwiek nieprawidłowości w funkcjonowaniu tej rodziny do momentu zgłoszenia przez D. M. zdarzeń , jakich dopuścił się Z. M. względem K. Ł.. Choć brak wiedzy na istotny dla tej sprawy temat, nie oznacza, że do molestowania seksualnego nie doszło to jednak, zeznania wskazują, że rodzina ta nie manifestowała nieprawidłowości w jej funkcjonowaniu.

Na chwilę obecną oskarżony nie ma żadnego kontaktu z pokrzywdzoną , nie wie gdzie ona przebywa, więzi zostały zerwane.

W świetle powyższego Sąd zdecydował się zawiesić wykonanie kary na okres próby 3 lat. Okres ten jest wystarczający na ukierunkowanie oskarżonego, osoby doświadczonej życiowo, by przestrzegał porządku prawnego i zrozumiał wagę popełnionego czynu.

Jednocześnie zważywszy na charakter czynu oskarżony oddany został pod dozór kuratora. ( art. 73§ 1 k.k.).Zbędne było orzekanie w przedmiocie obowiązków probacyjnych, które w świetle przepisów obowiązujących w dacie popełnienia czynu nie miały charakteru obligatoryjnego.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

BRAK

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Pkt IV

Na podstawie art. 627 k.p.k., zgodnie z regułą procesową, Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe w wysokości 3517,41 zł obejmujące ryczałty za doręczenia korespondencji, koszty uzyskania danych o karalności oraz sporządzonych dla potrzeb postępowania opinii biegłych. Sąd nadto wymierzył opłatę, która po myśli art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wynosi 300 złotych.

8. PODPIS