Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 295/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołowie II Wydział Karny z dnia 18 grudnia 2020 r., wydany w sprawie o sygn. akt II K 84/20, dotyczący A. P. w sprawie o czyny z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. w związku z art. 64 § 2 k.k. i art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca zarzucił obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. poprzez błędną ocenę dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego i przyjęcie, że wiarygodne są wyjaśnienia złożone przez oskarżonego na posiedzeniu aresztowym, kiedy oskarżony twierdził, że miał zamiar kradzieży pojazdu, podczas gdy oskarżony w wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym wskazał, że zabrał pojazd w celu krótkotrwałego użycia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut nie podlega uwzględnieniu, należy wskazać, że zarzut ten byłby trafny, gdyby zostało wykazane, że „zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego” (wyrok SN z dnia 24 marca 1975 r., II KR 355/74, OSNPG 9/1995, poz. 84).

Powyższe oznacza, że ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji mogłyby być skutecznie zakwestionowane tylko wtedy, gdyby w procedurze dochodzenia do nich sąd przeprowadziłby w niepełnym zakresie postępowanie dowodowe, bądź też uchybiłby dyrektywom określonym w art.7 k.p.k. poprzez błąd w logicznym rozumowaniu, pominięcie istotnych w sprawie dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonującym, bezpodstawne pominięcie niektórych twierdzeń dowodowych czy oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych.

Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne zostały poczynione w zakresie czynu opisanego w pkt I części dyspozytywnej wyroku w oparciu o dowody z zeznań pokrzywdzonego S. M. (1), oględzin miejsca porzuconego samochodu osobowego marki R. oraz oględzin pojazdu i wyjaśnień samego oskarżonego złożone w toku posiedzenia aresztowego przed Sądem, natomiast w przypadku czynu opisanego w pkt II części dyspozytywnej wyroku ustalenia faktyczne poczyniono na podstawie zeznań pokrzywdzonego J. Z., zeznań funkcjonariusza Policji K. Z. ( jest osobą obcą w stosunku do pokrzywdzonego), oględzin miejsca ukrycia kluczyków do samochodu F. (...), który to materiał dowodowy został uznany, jako spójny i rzeczowy, z czym zgadza się Sąd Okręgowy.

Z powyższego materiału dowodowego wynika jednoznacznie, że oskarżony A. P. w dniu 02 lutego 2020 roku w W., po uprzednim wyłamaniu kłódki zabezpieczającej bramę wjazdową, uniemożliwiającej wyjazd z posesji, przedostał się na teren posesji , skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia niezabezpieczonego samochodu m-ki R. (...) nr rej. (...) wraz z kompletem kluczyków i dokumentami w postaci dowodu rejestracyjnego pojazdu, dowodu osobistego oraz prawa jazdy, natomiast w nocy z 12/13 marca 2020 roku w W., po uprzednim zdjęciu zawiasów bramy wjazdowej zabezpieczonej kłódką przedostał się na teren posesji, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia niezabezpieczonego samochodu m-ki F. (...) wraz z kluczykami.

W ocenie Organu odwoławczego, Sąd I instancji przeprowadził przewód sądowy zgodnie z wymogami procedury karnej uznając, że zarówno co do pierwszego czyny, jak i drugiemu oskarżony miał zamiar przywłaszczenia skradzionych pojazdów, a następnie z ich sprzedanie na złom lub na części. Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił wyjaśnienia złożone przed Sądem w toku posiedzenia aresztowego, jako obszerne co do opisu popełnionego czynu zabronionego oraz spontaniczne w związku z zagrożeniem zastosowania wobec niego izolacyjnego środka zapobiegawczego, a przede wszystkim korespondujące z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, w tym z oględzinami miejsca znalezienia pojazdu i przesłuchaniem S. M. (1). Prawidłowo zatem Sąd Rejonowy uznał powyższe wyjaśnienia oskarżonego za szczere. Również w ocenie biegłych sądowych z zakresu psychiatrii oraz psychologa, kwestionowane przez obronę wyjaśnienia należało uznać za spójne i logiczne, a w wypowiedziach oskarżonego nie pojawiły się wątku urojeniowe, nie było zatem podstaw do kwestionować tych wyjaśnień w związku ze stanem zdrowia oskarżonego. Sąd Okręgowy odnosząc się zarzutu obrony, że zamiarem oskarżonego nie było przywłaszczenie samochodów, lecz ich krótkotrwały zabór, zwraca również uwagę na sposób działania oskarżonego, który po dokonaniu zaboru pojazdów, w obu przypadkach przemieszczał się lasami, drogami gruntowymi, jak to sam wyjaśnił w celu uniknięcia jazdy drogami, gdyż Policja miała sprawdzać te drogi. Również schowania kluczyków do pojazdu F. (...) w pobliskim rowie melioracyjnym, wskazuje na motywację sprawcy.

Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku opisał dlaczego nie dał częściowo wiary relacji oskarżonego, w której nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, a Sąd Okręgowy nie widzi błędu logicznego w tej ocenie wyjaśnień oskarżonego. Natomiast jego postawa przed Sądem podczas przewodu sądowego podczas której nie zabrał głosu, nie odpowiadając na pytania Sądu, wbrew stanowisku obrońcy, nie wpływa na wiarygodność złożonych na posiedzeniu aresztowym wyjaśnień, które zostały ocenione w odniesieniu do pozostałych dowodów uznanych za wiarygodne.

Ponadto Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych podlegających uwzględnieniu z urzędu uchybień, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Dodatkowo Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że kontrola odwoławcza nie dostrzegła błędów w logicznym rozumowaniu Sądu I instancji lub też ocen kłócących się z zasadami doświadczenia życiowego, czy wskazaniami wiedzy.

Wobec powyższego należało przyjąć, że Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu czynił zadość wskazanym w art. 7 k.p.k. zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Wniosek

o:

-zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez zmianę opisu i kwalifikacji prawnej czynu i przyjęcie, że oskarżony w dniu 2 lutego 2020 r. w W. zabrał cudzy pojazd mechaniczny marki R. (...) nr rej. (...) należący do S. M. (2) w celu krótkotrwałego użycia, tj. popełnił czyn z art. 289 § 1 k.k. i za to wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności;

- zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez zmianę opisu i kwalifikacji prawnej czynu i przyjęcie, że oskarżony w nocy z 12/13 marca 2020 r. w W. zabrał cudzy pojazd mechaniczny marki F. (...) nr (...) należący do J. Z. w celu krótkotrwałego użycia, tj. popełnił czyn z art. 289 § 1 k.k. i za to wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności;

- zmianę wyroku w pkt III poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 3 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

Lp.

Zarzut

Obrońca zarzucił również błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który mógł mieć wpływ na jego treść poprzez ustalenie, że oskarżony miał zamiar kradzieży obu pojazdów, podczas gdy materiał dowodowy nie pozwala na bezsprzeczne ustalenie zamiaru kradzieży.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przede wszystkim nie ma racji skarżący, jeżeli kwestionuje pierwszoinstancyjną rekonstrukcję zaistniałego stanu faktycznego. Wbrew zapatrywaniom wyrażonym w środku odwoławczym, udowodnienie nie musi zawsze wynikać bezpośrednio z kon­kret­nego dowodu (np. z przyznania się sprawcy lub bezpośredniego świadka czynu). W niniejszej sprawie oskarżony przyznał się podczas przesłuchania na posiedzeniu aresztowym do zaboru w celu przywłaszczeni samochodu marki R. i opisał szczegółowo okoliczności kradzieży pojazdu. Co do drugiego czynu zarzuconego oskarżonemu dot. pojazdu F. (...), pomimo nie przyznania się oskarżonego do jego popełnienia, to mając na uwadze jego wyjaśnienia z posiedzenia aresztowego, zeznania K. Z. oraz protokołu oględzin miejsca znalezienia kluczyków do pojazdu F. (...), to dowody te nie pozostawiają żadnych wątpliwości, co do zamiaru przywłaszczenia, który towarzyszył oskarżonemu podczas kradzieży samochodu marki F.,

Okoliczność zarzucona przez obronę, że oskarżony zabrał samochody niezabezpieczone, tzn. otwarte, z pozostawionymi kluczykami, nie wyłącza zamiaru przywłaszczenia przyjętego przez Sąd Rejonowy, świadczy tylko o sposobie działania oskarżonego. Również to, że nie sprzedał tych samochodów, nie stoi na przeszkodzie przyjęcia zamiaru przywłaszczenia, albowiem jak wynika z akt sprawy w przypadku samochodu R., oskarżony w lesie wjechał w drzewo, co uniemożliwiło mu dalszą jazdę, a w przypadku samochodu F., oskarżony miał problemy z akumulatorem, tak więc wyłącznie z powyższych przyczyn, pojazdy te nie zostały sprzedane, bądź rozebrane na części.

Reasumując wskazać należy, że ustalenia faktyczne nie zawsze muszą bezpośrednio wynikać z konkretnych dowodów. Mogą one także wypływać z logiki wydarzeń stwierdzonej innymi dowodami, jeżeli owe wydarzenia są tego rodzaju, że stanowią oczywistą przesłankę, na podstawie której doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dana okoliczność istotnie miała miejsce. W oparciu o przedstawiony materiał dowodowy można więc ustalić, że oskarżony dokonał zaboru pojazdów w celu ich przywłaszczenia, natomiast zarzut apelacyjny jest całkowicie niezasadny, nie znajdujący aprobaty Sądu Odwoławczego.

Sąd Okręgowy podzielił więc ocenę prawną czynów popełnionych przez oskarżonego, przyjętą przez sąd pierwszej instancji. W tym zakresie sąd pierwszej instancji w sposób wystarczający uzasadnił swe stanowisko.

Wniosek

o:

-zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez zmianę opisu i kwalifikacji prawnej czynu i przyjęcie, że oskarżony w dniu 2 lutego 2020 r. w W. zabrał cudzy pojazd mechaniczny marki R. (...) nr rej. (...) należący do S. M. (2) w celu krótkotrwałego użycia, tj. popełnił czyn z art. 289 § 1 k.k. i za to wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności;

- zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez zmianę opisu i kwalifikacji prawnej czynu i przyjęcie, że oskarżony w nocy z 12/13 marca 2020 r. w W. zabrał cudzy pojazd mechaniczny marki F. (...) nr (...) należący do J. Z. w celu krótkotrwałego użycia, tj. popełnił czyn z art. 289 § 1 k.k. i za to wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności;

- zmianę wyroku w pkt III poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 3 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

_____________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

___________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

______________________________________________________________________________________

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

zasądzenie od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Wołowie) na rzecz adwokat A. B. kwotę 516,60 złotych (pięćset szesnaście i ⁶⁰/100, w tym VAT), tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym, na podstawie §17 ust 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieodpłatnej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata urzędu.

III

Orzeczenie o kosztach oparto na treści art. 624 § 1 k.p.k. w zakresie zwolnienia od obowiązku poniesienia kosztów sądowych.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana