Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 grudnia 2020 r. w G. sprawy z powództwa M. K. (1) i W. K. (1) przeciwko J. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. W. na rzecz powodów M. K. (1) i W. K. (1) kwotę 2.700 zł (dwa tysiące siedemset złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 8 października 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego J. W. na rzecz powodów M. K. (1) i W. K. (1) kwotę 1.750 zł (jeden tysiąc siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 428/20

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W. K. (1) i M. K. (1) byli współwłaścicielami nieruchomości przy ul. (...) w G. (działki nr (...))od końca na przestrzeni około 20 lat, do dnia 28 lipca 2017 r., kiedy te nieruchomości zbyli.

Okoliczności bezsporne

J. W. był właścicielem jednej z sąsiednich nieruchomości, na której posadowione były garaże i pojemnik na śmieci. W latach 2013 i 2014 J. W. mimo sprzeciwów powodów korzystał z w/w nieruchomości powodów w ten sposób, że do jego garaży wjeżdżały i wyjeżdżały samochody najemców garaży oraz pojazdy wywożące odpady (odbiór odpadów ze śmietnika pozwanego).

Dowód: zeznania W. K., k. 82-83

zeznania M. K., k. 84-85

Wartość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przechodu i przejazdu za w/w działki powodów w 2007 r. wynosiłaby odpowiednio: 6.338 zł (działka (...)) i (...) (działka (...)).

Dowód: opinia J. Ś. ze sprawy I C 1094/17 SR w Gdyni, k. 190

Mimo przedsądowych wezwań do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy, datujących się od 2011 r., pozwany nie zaspokoił powodów.

Okoliczności bezsporne (vide pismo z 16 października 2011 r., 97)

Ocena dowodów

Sąd dał wiarę zeznaniom powodów, uznając je za logiczne, spójne, spontaniczne i nie zawierające wewnętrznych sprzeczności.

Zeznania pozwanego nie mają wartości dowodowej istotnej dla rozstrzygnięcia: zawierają nie przytoczenia istotnych dla sprawy faktów, lecz argumentację obrony związaną z dokumentacją urzędową dotyczącą zagospodarowania spornego terenu. Charakterystyczne jest to, że pozwany uchylił się w ogóle w swoich zeznaniach od wypowiedzi na temat tego, że powodowie nie twierdzili, że ze spornych działek osobiście korzystał fizycznie pozwany, lecz najemcy jego garaży i służby wywożące z posesji pozwanego odpady.

Na mocy art. - wobec braku sprzeciwu strony pozwanej – dopuszczono dowodów z dokumentu w postaci wystarczającej części opinii biegłego sądowego – dopuszczonej w innej sprawie pomiędzy stronami. Poziom wynagrodzeń za ustanowienie służebności tak znacznie przekracza wartość stawki przyjętej przez powodów (100 zł miesięcznie za XI 2013 r., 200 zł za grudzień 2013 r. po 200 zł miesięcznie w roku 2014 r.), że oczywistym jest, że stawka dochodzona przez powodów z pewnością nie jest zawyżona.

Dokumentacja przedstawiona przez pozwanego pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia. Nie wynika z niej uprawnienie pozwanego do korzystania z przedmiotowych nieruchomości powodów. To, że pozwany uzyskał odpowiednie zgody administracyjne na posadowienie garaży nie oznacza automatycznie, że uzyskał uprawnienie (w rozumieniu prawa cywilnego materialnego) do korzystania z sąsiedniej nieruchomości powodów.

Kwalifikacja prawna

Pozwany w 2013-2014 r. korzystał z cudzej rzeczy bez zezwolenia właścicieli, a nawet mimo wyraźnej odmowy – co wynika z zeznań W. K.. Pozwany pozostawał więc w złej wierze w rozumieniu art. 225 k.c. Zgody administracyjne na określony sposób zagospodarowania gruntu pozwanego nie zawierały rozstrzygnięcia uprawniającego pozwanego do korzystania z cudzych nieruchomości, stąd subiektywne przekonanie pozwanego było błędne i nie tworzyło po jego stronie stanu dobrej wiary. Od 2011 r. (pismo powoda z 16 października) zupełnie oczywistym jest, że pozwany miał wiedzę, że właściciele nie wyrażają zgody na korzystanie ze swoich nieruchomości i żądają zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy. To, że fizycznie z rzeczy powodów korzystały osoby trzecie (najemcy, służby komunalne – posiadacze zależni), obciąża w niniejszej sprawie odpowiedzialnością cywilnoprawną pozwanego (jako posiadacza samoistnego w zakresie odpowiadającym służebności przejazdu i przechodu – art. 352 k.c.), gdyż osoby podmioty te realizowały uprawnienia wywodzone od pozwanego i miał on tego świadomość w spornym okresie.

Poziom wynagrodzenia żądany w pozwie jest w pełni zasadny, gdyż składniki miesięczne wynagrodzenia – w kontekście zagregowanego poziomu wynagrodzenia rocznego za ustanowienie służebności przechodu i przejazdu ( vide opinia biegłego) – są znacznie niższe. Okolicznością notoryjną jest, że zarówno w roku 2007 i jak i w latach 2013-2014 nie obserwowano istotnych zaburzeń wskaźników makroekonomicznych, mogących wpływać na poziom wynagrodzeń za ustanowienie służebności przejazdu i przechodu. Opinia biegłego z innej sprawy jest więc jak najbardziej miarodajna także na potrzeby niniejszego procesu.

Żądanie odsetkowe jest częściowo przedawnione, tj. za okres przekraczający 3 lata wstecz od daty wniesienia pozwu – z uwagi na treść art. 118 k.c. (pozew był wniesiony 8 października 2019).

W pozostałym zakresie zarzut przedawnienia jest bezzasadny. Roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości gruntowej nie ma charakteru okresowego. Do daty wniesienia pozwu nie było przedawnione w świetle przepisów dotychczasowych (przewidujących 10-letni termin przedawnienia).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 224 § 2 k.c. w zw. z art. 225 k.c., art. 352 § 2 k.c., art. 455 k.c., art. 481 § 1 i § 2 k.c.

W pozostałym zakresie powództwo oddalono na mocy art. 118 k.c. (punkt II.)

Koszty

Pozwany ostatecznie przegrał proces praktycznie w całości, stąd zasądzono na rzecz powodów całość należnych kosztów procesu na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 2 k.p.c. (punkt III.). Składa się nań: opłata sądowa od pozwu (200 zł), opłata sądowa od apelacji (200 zł), opłata w stawce minimalnej za czynności adwokackie w pierwszej instancji (900 zł, § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, ze zm.), opłata w stawce minimalnej za czynności adwokackie w postępowaniu apelacyjnym (450 zł, § 10 ust. 1 pkt 1 w/w rozporządzenia).