Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2019 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Danuta Kachnowicz

Protokolant: sekr. sądowy Urszula Karasewicz , Mikołaj Żaboklicki

przy udziale Prokuratora: Marii Syta

po rozpoznaniu w dniach 11 czerwca 2019 i w dniu 14 czerwca 2019r.

sprawy

skazanego D. T. (T.), syna W. i H. z domu M., urodzonego w dniu (...) w miejscowości Ł.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 15 listopada 2006 roku w sprawie
o sygn. akt V K 847/05 za czyn popełniony w dniu 5 kwietnia 2005 roku
z art. 278 § 3 k.k. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu
5 kwietnia 2005 roku oraz wykonywania kary pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 maja 2007 roku do dnia 15 lipca 2007 roku;

2.  Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 11 maja 2007 roku w sprawie o sygn. akt III K 184/07 za czyn popełniony w dniu
22 lipca 2005 roku z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 3 lat
i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 05 października 2005 roku do dnia 17 maja 2007 roku i od dnia 16 lipca 2007 roku do dnia 29 lutego 2008 roku, a także okres wykonywania kary pozbawienia wolności w sprawie od dnia 1 marca 2008 roku do dnia 6 października 2008 roku;

wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie
z dnia 6 października 2008 roku w sprawie o sygn. akt III K 187/08 połączył opisane wyżej wyroki w pkt. 1 (sygn. akt V K 847/05) i w pkt. 2 (III K 184/07)
i orzekł karę łączną 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w obu sprawach w dniu
05 kwietnia 2005 roku, od dnia 18 maja 2007 roku do dnia 15 lipca 2007 roku,
od dnia 5 października 2005 roku do dnia 17 maja 2005 roku, od dnia 16 lipca 2007 roku do dnia 29 lutego 2008 roku oraz od dnia 1 marca 2008 roku do dnia
6 października 2008 roku;

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 1 grudnia 2008 roku warunkowo zwolniony z okresu próby do dnia 1 grudnia 2011 roku.

3.  Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2011 roku w sprawie
o sygn. akt II K 169/09 za czyny popełnione w okresie od dnia 23 grudnia 2008 roku do dnia 13 stycznia 2009 roku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę 6 lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia
22 stycznia 2009 roku do dnia 23 stycznia 2009 roku oraz okres
od dnia 11 marca 2009 roku do dnia 30 maja 2011 roku;
z dniem 10 marca 2015 roku wykonano karę pozbawienia wolności;

4.  Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie
o sygn. akt II K 798/15 za czyn popełniony w dniu 18 maja 2015 roku za czyn z art. 266 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono mu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 maja 2015 roku godz. 22:10 do dnia
20 maja 2015 roku godz. 13:45, jako równoważny 3 dniom kary pozbawienia wolności;
karę pozbawienia wolności odbył w okresie 20 grudnia 2016 roku – 17 marca 2017 roku;

5.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2018 roku w sprawie
o sygn. akt XII K 128/16, częściowo zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2018 roku w sprawie
o sygn. akt II AKa 208/18 za czyn popełniony w dniu 8 grudnia 2015 roku
z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 4 lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 10 grudnia 2015 roku do dnia 20 grudnia 2016 roku, od dnia 17 marca 2017 roku do dnia 18 kwietnia 2017 roku;
karę pozbawienia wolności odbywa od dnia 10 grudnia 2018 roku

orzeka:

I.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji, która weszła w życie z dniem 1 lipca 2015 roku, łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Wołominie, sygn. akt II K 798/15 i Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 128/16 i wymierza skazanemu D. T. karę łączną w wymiarze 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.pk. na poczet orzeczonej w pkt. I wyroku kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności zalicza skazanemu D. T. okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Wołominie, sygn. akt II K 798/15 tj. od dnia 18 maja 2015 roku godz. 22:10 do dnia 20 maja 2015 roku godz. 13:45, jako równoważne 3 dniom kary pozbawienia wolności oraz od dnia 20 grudnia 2016 roku do dnia 17 marca 2017 roku, a także Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 128/16, tj. od dnia 10 grudnia 2015 roku do dnia 20 grudnia 2016 roku, od dnia 17 marca 2017 roku do dnia 18 kwietnia 2017 roku oraz od dnia 10 grudnia 2018 roku do dnia 14 czerwca 2019 roku;

III.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie postępowanie
w przedmiocie wydania wyroku łącznego umarza;

V.  na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. w zw. z art. 619 § 1 i 3 k.p.k.
w zw. z § 2 w zw. z § 17 ust. 5 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2019.18 t.j.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. K. kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów obrony skazanego wykonywanej z urzędu;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., art. 616 § 1 pkt. 1 i § 2 pkt. 1 i 2 k.p.k. zwalnia skazanego D. T. od ponoszenia kosztów postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego i obciąża nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt XII 40/19

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 4 marca 2019 roku (data nadania w zakładzie karnym – k. 2) D. T. zwrócił się do tut. Sądu o wydanie wobec niego wyroku łącznego przy zastosowaniu pełnej absorpcji i połączenia kary 4 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie o sygn. akt
XII K 128/16 z karą 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem
Sądu Rejonowego w Wołominie w sprawie o sygn. akt II K 798/15 (k. 1).

Na rozprawie w dniu 11 czerwca 2019 roku prokurator wniósł o wydanie wyroku łącznego i orzeczenie kary łącznej w wymiarze 4 lat i 2 miesięcy. Obrońca skazanego poparł wniosek skazanego i wniósł o wydanie wyroku łącznego na zasadzie pełnej absorpcji, jak również wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej skazanemu z urzędu (k. 55v).

Sąd ustalił, że D. T. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 15 listopada 2006 roku w sprawie
o sygn. akt V K 847/05 za czyn popełniony w dniu 5 kwietnia 2005 roku
z art. 278 § 3 k.k. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu
5 kwietnia 2005 roku oraz wykonywania kary pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 maja 2007 roku do dnia 15 lipca 2007 roku;

2.  Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 11 maja 2007 roku w sprawie o sygn. akt III K 184/07 za czyn popełniony w dniu
22 lipca 2005 roku z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 3 lat
i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 05 października
2005 roku do dnia 17 maja 2007 roku i od dnia 16 lipca 2007 roku do dnia
29 lutego 2008 roku, a także okres wykonywania kary pozbawienia wolności
w sprawie od dnia 1 marca 2008 roku do dnia 6 października 2008 roku;

wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie
z dnia 6 października 2008 roku w sprawie o sygn. akt III K 187/08 połączył opisane wyżej wyroki w pkt. 1 (sygn. akt V K 847/05) i w pkt. 2 (III K 184/07)
i orzekł karę łączną 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w obu sprawach w dniu
05 kwietnia 2005 roku, od dnia 18 maja 2007 roku do dnia 15 lipca 2007 roku,
od dnia 5 października 2005 roku do dnia 17 maja 2005 roku, od dnia 16 lipca 2007 roku do dnia 29 lutego 2008 roku oraz od dnia 1 marca 2008 roku
do dnia 6 października 2008 roku; Postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie
z dnia 1 grudnia 2008 roku warunkowo zwolniony z okresu próby do dnia
1 grudnia 2011 roku.

3.  Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2011 roku w sprawie
o sygn. akt II K 169/09 za czyny popełnione w okresie od dnia 23 grudnia 2008 roku do dnia 13 stycznia 2009 roku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę 6 lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia
22 stycznia 2009 roku do dnia 23 stycznia 2009 roku oraz okres
od dnia 11 marca 2009 roku do dnia 30 maja 2011 roku; z dniem 10 marca 2015 roku wykonano karę pozbawienia wolności;

4.  Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie
o sygn. akt II K 798/15 za czyn popełniony w dniu 18 maja 2015 roku za czyn
z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono mu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18 maja 2015 roku godz. 22:10 do dnia 20 maja 2015 roku godz. 13:45, jako równoważny 3 dniom kary pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności odbył w okresie 20 grudnia 2016 roku
– 17 marca 2017 roku;

5.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2018 roku w sprawie
o sygn. akt XII K 128/16, częściowo zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2018 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 208/18 za czyn popełniony w dniu 8 grudnia 2015 roku
z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 4 lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 10 grudnia 2015 roku do dnia 20 grudnia 2016 roku, od dnia 17 marca 2017 roku do dnia 18 kwietnia 2017 roku;
karę pozbawienia wolności odbywa od dnia 10 grudnia 2018 roku.

Obecnie skazany D. T. przebywa w Zakładzie Karnym
w P., gdzie od dnia 10 grudnia 2018 roku odbywa karę 4 lat pozbawienia wolności orzeczoną przez Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygn. akt XII K 128/16. Zakończenie odbywania tej kary przypada na dzień 26 października 2021 roku.

Z opinii o skazanym nadesłanej przez Zastępcę Dyrektora ZK w P. wynika, że skazany jest kawalerem, pozostającym od kilkunastu lat
w nieformalnym związku z I. W., z którą wychowują dwoje dzieci (młodszy syn jest ich wspólnym dzieckiem). Przed osadzeniem skazany pracował
w zakładzie (...) oraz łożył na utrzymanie domu i syna.
Ma wykształcenie zawodowe – ślusarz. Aktualnie jest to dziesiąty pobyt skazanego
w warunkach izolacji penitencjarnej, w sumie w zakładach karnych spędził
połowę swojego życia, tj. ponad 20 lat.

Z opinii o skazanym wynika, że D. T. funkcjonuje w warunkach izolacji prawidłowo, jego zachowanie nie budzi zastrzeżeń. Był 4 – krotnie nagradzany regulaminowo. Jest krytyczny w ocenie swojego zachowania.
Wprawdzie deklaruje przynależność do podkultury przestępczej, lecz nie odnotowano negatywnych zachowań na tym tle. Relacje interpersonalne ze współosadzonymi układa poprawnie. W stosunku do przełożonych jest grzeczny i regulaminowy.
W okresie od dnia 21 do 27 grudnia 2018 roku był zatrudniony nieodpłatnie jako pomoc kuchenna, zaś od dnia 28 grudnia 2018 roku został zatrudniony odpłatnie
w tym charakterze. W opinii przełożonych jest sumiennym pracownikiem.
Wobec skazanego nie stosowano środków przymusu bezpośredniego.
Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania,
jest osobą uzależnioną od alkoholu. W przeszłości, w 2015 roku odbył terapię
i od tego czasu deklaruje abstynencję. Kontakt poprzez widzenia, korespondencje
i rozmowy telefoniczne utrzymuje z konkubiną, dziećmi i dalszą rodziną.
Prognoza penitencjarna co do dalszego odbywania kary kształtuje się pozytywnie
(k. 14).

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wniosku skazanego (k. 1, k. 8), opinii o skazanym (k. 14),
informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 15 – 18), danych o karalności (k. 21 – 23), kopii wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie o sygn. akt XII K 128/16 (24 – 27) wraz z aktami sprawy, wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie o sygn. akt
II K 798/15 wraz z postanowieniem (k. 30 – 31), odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie w sprawie o sygn. akt II AKa 208/18 (k. 36 – 38), odpisu wyroku
Sądu Rejonowego w Wołominie o sygn. akt II K 169/09 (k. 39 – 41, k. 47 – 49)
wraz z aktami, odpisu wyroku łącznego Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie w sprawie o sygn. akt II K 187/08 (k. 42 – 43), odpisu postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 19 listopada 2008 roku w sprawie o sygn. akt II K 187/08 (k. 44), odpis wyroku Sądu Rejonowego
dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie w sprawie o sygn. akt II K 184/07 (k. 45 – 46) i informacji z systemu N. (k. 50 – 55).

W zakresie czynienia ustaleń faktycznych i karnoprawnej oceny przypisanych D. T. przestępstw Sąd związany był treścią prawomocnych wyroków skazujących, natomiast odnośnie danych o karalności nie znalazł żadnych podstaw,
aby kwestionować ich autentyczność, zgodność z rzeczywistością i rzetelność.
Dowodom z dokumentów dano wiarę albowiem zostały sporządzone przez osoby
do tego uprawnione i nie były kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje.

Wniosek skazanego o wydanie wyroku łącznego zasługuje na uwzględnienie
w całości.

Niniejsze postępowanie wszczęte zostało z wniosku skazanego, na co zezwala przepis art. 570 k.p.k. Sąd przeanalizował dotychczasowe skazania D. T.
pod kątem wydania wyroku łącznego i uznał, że tak konfiguracja dotychczasowych skazań, jak i opinia o skazanym – w pełni uzasadniają wszczęcie postępowania
o wydanie wyroku łącznego.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 i 2 k.p.k. wyrok łączny wydaje się, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu. Zgodnie z art. 570 k.p.k. wyrok łączny wydaje sąd z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora. Także w wypadku złożenia wniosku przez skazanego lub prokuratora sąd z urzędu sprawdza czy istnieje możliwość połączenia innych wyroków niż te, które zostały wskazane we wniosku.

Z uwagi na daty wydania wyroków w sprawach D. T.,
na wstępie należało ustalić jaki porządek prawny winien być uwzględniany
przy ocenie warunków do wydania wobec skazanego wyroku łącznego.

W związku ze zmianą od dnia 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy
Kodeks karny, w tym przepisów rozdziału IX odnośnie kary łącznej, na wstępie zaznaczyć należy, że przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku
o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r.,
poz. 396) uregulował kwestię tzw. intertemporalną, to jest wyłączył stosowanie przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w nowym brzmieniu, a więc przepisów dotyczących nowych zasad orzekania kary łącznej w wyroku łącznym, do spraw,
w których połączeniu podlegałyby wyłącznie kary prawomocnie orzeczone
przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku.
Zgodnie z tym przepisem – przepisów rozdziału IX ustawy Kodeks karny,
w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy chyba,
że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

W przypadku D. T. jedynie wyroki Sądu Okręgowego
w Warszawie w sprawie o sygn. akt XII K 128/16 oraz Sądu Rejonowego
w Wołominie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie o sygn. akt II K 798/15 zapadły po dniu 1 lipca 2015 roku. Pozostałe prawomocne skazania zapadły wobec niego przed 1 lipca 2015 roku. W związku z tym faktem, iż kary, których połączenie
Sąd rozważał, zostały orzeczone wyrokiem wydanym po dniu 30 czerwca 2015 roku, niewątpliwie otwierała się droga do orzeczenia kary łącznej w oparciu o nowe regulacje, choć oczywiście dopiero po uprzednim przeprowadzeniu analizy tego zagadnienia poprzez pryzmat art. 4 § 1 k.k. Zatem Sąd dokonywał oceny z punktu widzenia sytuacji prawnej skazanego, mając na względzie uregulowania dotyczące kary łącznej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku,
jak i w brzmieniu przepisów od dnia 1 lipca 2015 roku.

Zważyć należy, że stosowanie kryterium „ustawy względniejszej” w rozumieniu
art. 4 § 1 k.k. polega na porównaniu konsekwencji, jakie hipotetycznie zostałyby orzeczone na gruncie jednej i drugiej ustawy, przy stosowaniu wszystkich jej regulacji.
Ustawą względniejszą jest bowiem ta ustawa, która przewiduje łagodniejsze konsekwencje w konkretnym przypadku. Podkreślenia nadto wymaga,
że w orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, że art. 4 § 1 k.k. w zakresie orzekania kary łącznej obejmuje wszelkie zmiany ustawodawcze, jakie nastąpiły pomiędzy czasem popełnienia przestępstwa a czasem wydawania rozstrzygnięcia
o karze łącznej (por. Nowelizacja prawa karnego 2015. Komentarz pod red. W. Wróbla, Krakowski Instytut Prawa Karnego Fundacja 2015, s. 912 – 915).
Stosując w prawidłowy sposób art. 4 § 1 k.k. w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, sąd winien rozważyć „względność” ustaw przy porównaniu
stanu normatywnego z daty orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego
oraz stanu normatywnego z czasu popełnienia każdego z przestępstw wchodzących
w skład zbiegu (por. wyrok Sądu Najwyższego dnia 9 stycznia 2015 roku w sprawie
o sygn. akt IV KK 224/14).

Dokonując natomiast analizy pod kątem przepisów obowiązujących od dnia
1 lipca 2015 roku, stwierdzenia wymaga, że zgodnie z art. 85 § 2 k.k. wprowadzonym do ustawy Kodeks karny ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy
– Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, podstawą orzeczenia kary łącznej są nie tylko wymierzone, ale podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k.,
w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, za które wymierzono kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Oznacza to, że łączeniu,
w myśl znowelizowanych przepisów, nie podlegają kary, które już zostały wykonane.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy kary orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2011 roku w sprawie
o sygn. akt II K 169/09 – 6 lat pozbawienia wolności i Sądu Rejonowego
w Wołominie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie o sygn. akt II K 798/15
– 3 miesiące pozbawienia wolności – zostały wykonane – odpowiednio z dniem
10 marca 2015 roku oraz w okresie od dnia 20 grudnia 2016 roku do dnia 17 marca 2017 roku. Tym samym kary takie nie podlegają łączeniu.

Stąd też Sąd doszedł do przekonania, że ustawą względniejszą dla skazanego jest Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku.

Zgodnie z brzmieniem art. 85 k.k. obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku, karę łączną wymierza się gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw.
Zwrot: „ zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa. Każdy „pierwszy” wyrok stanowi swoistą cezurę czasową,
zamykającą kolejny okres przestępczej aktywności skazanego. Takie przestępstwa popełnione przed wydaniem pierwszego wyroku pozostawały w zbiegu realnym,
co umożliwiało połączenie orzeczonych za nie kar i wymierzenie kary łącznej. Oczywiście też możliwe było wystąpienie nie tylko jednego zbiegu realnego,
ale i dalszych, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 85 k.k.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że kary orzeczone wyrokami opisanymi wyżej w punktach od 1 do 2 zostały objęte wyrokiem łącznym
Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 6 października
2008 roku w sprawie o sygn. akt III K 187/08. Wyrokiem tym rozważono wszystkie skazania D. T. do dnia wyrokowania, a kolejne skazania – opisane powyżej wyrokami w punktach 3 – 5 – nastąpiły za czyny popełnione po wydaniu wszystkich wyroków jednostkowych (z punktów 1 – 2), tak więc co do kar orzeczonych tymi wyrokami zachodziła tzw. powaga rzeczy osądzonej
i dlatego postępowanie należałoby umorzyć, stosując przepisy rządzące karą łączną przed dniem 1 lipca 2015 roku.

Pierwszy wyrok skazujący (na karę pozbawienia wolności lub inną podlegającą łączeniu, który wyznacza datę „końcową” realnego zbiegu przestępstw) D. T. został wydany w dniu 30 maja 2011 roku w sprawie Sądu Rejonowego
w Wołominie o sygn. akt II K 169/09, jednakże czyny jakich dopuścił się skazany opisane wyrokami w pkt. 4 i 5 nie mogły zostać z nim połączone. Tym samym kolejnym, chronologicznym wyrokiem podlegającym badaniu jest wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie o sygn. akt
II K 798/15 – przestępstwa popełnione przed tą datą tworzą zbieg, obejmujących rozstrzygnięcia o karach zasadniczych zawartych w wyrokach:

1.  Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 16 listopada 2016 roku w sprawie
o sygn. akt II K 798/15 za czyn z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 maja 2015 roku

2.  Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2018 roku w sprawie
o sygn. akt XII K 128/16, częściowo zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2018 roku w sprawie
o sygn. akt II AKa 208/18 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k.
w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 8 grudnia 2015 roku

Łączeniu podlegały zatem kary:

–

3 miesięcy pozbawienia wolności,

–

4 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 § 1 k.k. granice kary łącznej wyznaczają najwyższa z kar jednostkowych oraz ich suma. W analizowanym przypadku ta granica wynosi 4 lata pozbawienia (przy zastosowaniu absorpcji) wolności
oraz 4 lata i 3 miesiące pozbawienia wolności (przy zastosowaniu kumulacji).

Mając na względzie zaś to, że wyrok łączny ma stanowić swoiste podsumowanie przestępczej działalności skazanego, Sąd rozważał, czy wymierzona wobec D. T. kara łączna, zostałaby wymierzona również wtedy,
gdyby wszystkie te czyny osądzone zostały w jednym postępowaniu.
Zarówno w judykaturze, jak i doktrynie ugruntowany jest pogląd, iż kara łączna winna być orzekana odpowiednio do stopnia związku podmiotowo – przedmiotowego
i czasowego występującego pomiędzy zbiegającymi się realnie przestępstwami
(por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2013 roku,
sygn. akt II AKa 159/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 27 marca 2013 roku, sygn. akt II AKa 52/13). Zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego, uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia,
jak bliski związek przedmiotowo – podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Natomiast przez związek przedmiotowo
– podmiotowy rozumieć należy przede wszystkim podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich.
Im większe jest powiązanie pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami, tym pełniej wymiar kary łącznej winien uwzględniać zasadę absorbcji (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28 lutego 2008 roku, sygn. akt II AKa 246/07).

Uwzględniając powyższe, a więc popełnienie czynów, za które orzeczone kary podlegały łączeniu w stosunkowo nieodległym od siebie czasie, a także pozytywną opinię o skazanym z zakładu karnego, z której wynika, że w zakładzie karnym zachowuje się w sposób regulaminowy, zarówno wobec pracowników Służby Więziennej, jak i współosadzonych, pracuje, Sąd doszedł do przekonania,
że zastosowanie w sprawie znajdzie zasada pełnej absorpcji kar, o co wnioskował skazany i jego obrońca. Wprawdzie przestępstwa, za które D. T. został skazany w sprawie II K 798/15 (art. 226 § 1 k.k.) i XII K 128/16 (art. 282 k.k.)
nie należą do tego samego rodzaju przestępstw, jednak zostały popełnione w bliskiej odległości czasowej (w dniu 18 maja 2015 roku i w dniu 8 grudnia 2015 roku).
W ocenie Sądu, okoliczności te przemawiały za zastosowaniem zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do kary łącznej pozbawienia wolności wobec skazanego.

Tym samym Sąd uznał, że karą łączną sprawiedliwą, realizującą dyrektywy prewencji indywidualnej i ogólnej, będzie kara łączna 4 lat pozbawienia wolności. Kara ta jest na tyle surowa, że ani nie spowoduje w jej odbiorze społecznym wrażenia nadmiernej pobłażliwości wobec sprawców wielu przestępstw, ani też nie będzie powodować przekonania u skazanego o jego faktycznej bezkarności za popełnione przestępstwa.
Jest to kara, która z jednej strony powstrzyma skazanego od popełnienia przestępstw w przyszłości, z drugiej zaś strony daje nadzieję na uzmysłowienie skazanemu naganności jego dotychczasowego życia i może spowodować chęć poprawy w przyszłości, chociażby poprzez wskazanie, że zachowanie pozytywne, prezentowane w zakładzie karnym, przynosi realną korzyść. Jako okoliczność przemawiającą na korzyść D. T., Sąd wziął bowiem, jak wspomniano, pod uwagę dobrą opinię o nim w zakładzie karnym, która dowodzi, iż dotychczas przeprowadzony wobec niego proces resocjalizacji w warunkach izolacyjnych przebiega w sposób prawidłowy i daje podstawy do pozytywnej prognozy
na przyszłość, jak również jego krytyczny stosunek do popełnionych czynów
i prowadzenie przed osadzeniem ustabilizowanego trybu życia (k. 14v).

W pozostałym zakresie Sąd uznał, że połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

Z uwagi na brak podstaw do objęcia wyrokiem łącznym, na podstawie
art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczone przez Sąd Rejonowy w Wołominie
(sygn. akt V K 847/05) i Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie (sygn. akt III k 184/07), bowiem stanowiły one przedmiot rozpoznania i zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie
z dnia 6 października 2008 roku w sprawie o sygn. akt III K 187/08.
Powyżej omówiono również powody, dla których umorzono postępowanie
w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2011 roku w sprawie
o sygn. akt II K 169/09.

Na rzecz adw. P. K. obrońcy z urzędu Sąd zasądził stosowne wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu D. T..

W oparciu o przepis art. 624 § 1 k.p.k., Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa. W tym zakresie uwzględniono stan osobisty, rodzinny i majątkowy skazanego, wprawdzie skazany – jak wynika
z załączonej opinii penitencjarnej – jest odpłatnie zatrudniony w charakterze pomocy kuchennej, to jednak na jego utrzymaniu jest małoletni syn, który pozostał
z konkubiną.

W tym stanie rzeczy, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.