Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4 listopada 2015 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia S.A. Wiesław Kosowski

Protokolant: Agnieszka Przewoźnik

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Tomasza Janeczka

po rozpoznaniu w sprawie D. B.

oskarżonego o popełnienie przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. i inne

zażaleń obrońcy

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 8 października 2015 roku, sygn. akt V K 85/15

w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienia.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach przedłużył środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania wobec D. B. zastosowany postanowieniem Sądu Rejonowego w Jastrzębiu – Zdroju z dnia 17 kwietnia 2015 roku sygn. akt II Kp 179/15 na okres do dnia 11 stycznia 2016 roku do godz. 18.30.

Powyższe postanowienie zaskarżył obrońca oskarżonego, stawiając zarzut obrazy art. 258 §1 pkt 1 i 2 k.p.k. art. 257 § 1 k.p.k. w oparciu o który wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zastosowanie środków o charakterze wolnościowym.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje n uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w Gliwicach prawidłowo wskazał, że niezbędne jest dalsze stosowanie wobec oskarżonego tymczasowego aresztowania, ponieważ nadal zachodzą przesłanki wskazujące na konieczność stosowania tego najsurowszego środka zapobiegawczego.

W pierwszej kolejności trzeba nadmienić, że przeprowadzona przez sąd odwoławczy kontrola instancyjna wykazała, iż materiał dowodowy zgromadzony w dotychczasowym postępowaniu, wskazany w zaskarżonym orzeczeniu, pozwala na przyjecie dużego stopnia prawdopodobieństwa popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu czynów w tym stanowiącego czynu z art. 280 § 2 k.k. Należy także zaznaczyć, że jak dotąd nie ujawniły
się w toku postępowania jakiekolwiek nowe okoliczności, które podważałyby prawdopodobieństwo popełnienia zarzucanego czynu przez oskarżonego lub je w istotny sposób obniżały. Skarżący w zażaleniu nie podnosi natomiast jakichkolwiek argumentów podważających przesłankę ogólną w postaci dużego prawdopodobieństwa dopuszczenia się przez oskarżonego tych przestępstw, a zatem nie ma potrzeby szerokiego odnoszenia się do niej.

Nieprzekonujące są argumenty kwestionujące istnienie w stosunku do oskarżonego D. B. szczególnej przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania określonej w art. 258 § 2 k.p.k. Mając bowiem na uwadze charakter ciążącego na oskarżonym i wysoce uprawdopodobnionego zarzutu dopuszczenia się zbrodni stypizowanej w art. 280 §2 k.k. zagrożonej karą pozbawienia wolności nie krótszą od lat 3, zgodzić należy się z twierdzeniem, że istnieje realna możliwość wymierzenia oskarżonemu surowej kary, w razie potwierdzenia w procesie sprawstwa i winy. Realność wymierzenia takiej kary w niniejszej sprawie wynika z charakteru postawionego zarzutu, a także z okoliczności tego czynu, wysokiego stopnia społecznej szkodliwości, w tym rodzaju i charakteru naruszonego dobra chronionego prawem, jakim jest życie i zdrowie człowieka. Skonkretyzowana w niniejszej sprawie prognoza wymierzenia surowej kary, w sposób oczywisty może skłaniać oskarżonego do podejmowania działań destabilizujących postępowanie o jakich mowa w art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k., co urealnia jeszcze fakt zabezpieczonej korespondencji kierowanej przez oskarżonego z aresztu do innych osób, odnoszącej się do popełnionego czynu (k. 144). Tak więc obawa matactwa nie jest w takiej sytuacji okolicznością wywodzoną bezpodstawnie i abstrakcyjnie.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwala również przyjąć, że sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń przemawiających za potrzebą dalszego przedłużenia wobec oskarżonego stosowanego w sprawie tymczasowego aresztowania w trybie art. 344 k.p.k. z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego, mając na uwadze fakt, że akt oskarżenia wpłynął do Sądu Okręgowego w dniu 23 września 2015 roku, a w sprawie wykonano już szereg czynności procesowych, w tym wyznaczone zostały cztery terminy rozprawy głównej zaplanowane na miesiąc listopad br. Tak więc postępowanie toczy się sprawnie i niebawem rozstrzygnięta zostanie kwestia sprawstwa i zawinienia oskarżonego, co do zrzuconych mu aktem oskarżenia czynów.

Mając na uwadze podniesione okoliczności uznać należy, że Sąd Okręgowy
w Gliwicach właściwie uznał, iż w dalszym ciągu jedynie izolacyjny środek zapobiegawczy jest w stanie zabezpieczyć prawidłowy bieg postępowania, zwłaszcza, że okres stosowanego w sprawie tymczasowego aresztowania nie jest nadmiernym, natomiast zastosowanie łagodniejszych środków zapobiegawczych wiążących się z pozostawaniem oskarżonego na wolności, byłoby w sprawie niewystarczające.

Dlatego orzeczono o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.

ZARZĄDZENIE

- o treści postanowienia powiadomić oskarżonych z pouczeniem o jego prawomocności oraz ich obrońców.

- zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 4 listopada 2015 roku.