Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni - I Wydział Cywilny -Sekcja d/s Rozpoznawanych w Postępowaniu Uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2020 r. w Gdyni, na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki:

a)  kwotę 10 000 zł (dziesięć tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 15 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty

b)  kwotę 1123 zł (tysiąc sto dwadzieścia trzy złote) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 1 lipca 2019 r. do dnia zapłaty

c)  kwotę 570 zł (pięćset siedemdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty

d)  kwotę 1120 zł (tysiąc sto dwadzieścia złotych) od 23 października 2020r. do dnia zapłaty

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3585 zł (trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt pięć złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania,

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 250, 18 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych i osiemnaście groszy) z tytułu zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa,

V.  nakazuje ściągnąć od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 70, 56 zł (siedemdziesiąt złotych i pięćdziesiąt sześć groszy) z tytułu zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygnatura akt: I 1 C 3376/19

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 2018 roku w G. na Placu (...) przechodząc pomiędzy zaparkowanymi samochodami powódka przewróciła się na wykruszonej nadlewce asfaltowej i upadła na plecy i lewy łokieć.

(okoliczność bezsporna)

W cieniu 7 grudnia 2018 roku powódka zgłosiła się na szpitalny oddział ratunkowy Szpitala (...). W. a P. w G., gdzie po wykonaniu badania RTG stwierdzono złamanie wyrostka łokciowego lewej kości łokciowej. Powódka została zaopatrzona w longetę gipsową ramienną i zwolniona do domu z zaleceniem zgłoszenia się do izby przyjęć celem wyznaczenia terminu zabiegu operacyjnego a także przyjmowania leków przeciwbólowych.

(dowód: karta informacyjna k. 13)

W okresie od 28 do 29 grudnia 2018 roku powódka była hospitalizowana na Oddziale (...) Urazowo-Ortopedycznej, gdzie w dniu 28 grudnia 2018 roku przeszła zabieg otwartej repozycji i zespolenia złamania sposobem Webera, a następnego dnia po zabiegu powódka została wypisana do domu z zaleceniem ułożenia operowanej kończyny w temblaku, a także przyjmowania zapisanych leków. W dniu 27 lutego 2020 roku w tym samym szpitalu powódka przeszła zabieg operacyjny usunięcia materiału zespalającego.

(dowód: karta informacyjna k. 14, 97)

W wyniku wypadku z dnia 7 grudnia 2018 roku powódka doznała złamania wyrostka łokciowego lewego, co wymagało leczenia operacyjnego, które przeprowadzono w dniu 28 grudnia 2018 r., a następnie została poddana rehabilitacji. Skutkiem wypadku jest 5 % deficyt wyprostu i śladowy deficyt zgięcia stawu łokciowego lewego, a także subiektywne dolegliwości bólowe. W wyniku wypadku powódka doznała stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5 %. Powódka bezwzględnie wymagała leczenia usprawniającego i w dalszym ciągu wymaga rehabilitacji, gdyż pozostał niewielki deficyt ruchomości stawu łokciowego. Zabiegi rehabilitacyjne, którym powódka została poddana były całkowicie zasadne. Leczenie powódki zakończyło się, a rokowania są pomyślne.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu (...) k. 125-128)

Dalsze leczenie powódka kontynuowała w poradni ortopedycznej.

(dowód: dokumentacja medyczna k. 17-31, 96)

Powódka przeszła kilka serii zabiegów rehabilitacyjnych w prywatnej placówce E. - (...).

(dowód: dokumentacja medyczna k. 32-33)

Powódka poniosła następujące koszty:

- porady ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 31 stycznia 2019r.,

- RTG w kwocie 41 zł w dniu 31 stycznia 2019r.,

- porady ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 28 lutego 2019r.,

- RTG w kwocie 41 zł w dniu 28 lutego 2019r.,

- porady ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 28 marca 2019r.,

- porady ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 25 kwietnia 2019r.,

- RTG stawu łokciowego w kwocie 41 zł w dniu 25 kwietnia 2019r.,

- konsultacji ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 23 maja 2019r.,

- konsultacji ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 13 czerwca 2019r.,

- porady ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 25 lipca 2019r.,

- USG barku w kwocie 110 zł w dniu 12 lipca 2019r.,

- konsultacji ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 1 października 2019r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 12 lutego 2019r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 26 lutego 2019r.,

- fizjoterapii i konsultacji fizjoterapeutycznej w kwocie 50 zł w dniu 6 lutego 2019r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 4 marca 2019r.,

- fizjoterapii i ćwiczeń z terapeutą w kwocie 70 zł w dniu 18 kwietnia 2019r.,

- fizjoterapii i ćwiczeń z terapeutą w kwocie 70 zł w dniu 11 kwietnia 2019r.,

- fizjoterapii i ćwiczeń z terapeutą w kwocie 70 zł w dniu 6 czerwca 2019r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 24 września 2019r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 27 września 2019r.,

- konsultacji ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 28 listopada 2019r.,

- porady ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 7 stycznia 2020r.,

- porady ortopedycznej w kwocie 120 zł w dniu 4 lutego 2020r.,

- porady ortopedycznej w kwocie 130 zł w dniu 26 maja 2020r.,

- pobytu w sanatorium w kwocie 2525 zł,

- fizjoterapii w kwocie 70 zł w dniu 29 maja 2020r.,

- fizjoterapii w kwocie 70 zł w dniu 5 czerwca 2020r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 12 czerwca 2020r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 19 czerwca 2020r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 26 czerwca 2020r.,

- fizjoterapii i ćwiczeń z terapeutą w kwocie 70 zł w dniu 3 lipca 2019r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 9 lipca 2020r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 17 lipca 2020r.,

- fizjoterapii i terapii manualnej w kwocie 70 zł w dniu 24 lipca 2020r.,

(dowód: faktury VAT k. 56-68 ,k.118 - 153.)

Powódka była czasowo niezdolna do pracy.

(dowód: orzeczenie KRUS k. 39)

Po wypisaniu ze szpitala powódka brała bardzo silne leki przeciwbólowe, a z uwagi na unieruchomienie ręki mogła leżeć tylko na plecach. Powódka nie mogła samodzielnie wykonywać czynności związanych z samoobsługą ani wykonywać obowiązków domowych, korzystała z pomocy najbliższej rodziny przy robieniu zakupów czy w ubieraniu. Do dnia dzisiejszego powódka nie podnosi cięższych przedmiotów, ani nie wykonuje wszystkich prac w ogrodzie. Po drugim zabiegu operacyjnym powódka miała problemy z bezsennością i ponownie przyjmowała leki przeciwbólowe. Powódka szukała możliwości wykonania rehabilitacji w placówkach publicznej opieki zdrowotnej lecz okres oczekiwania wynosił pół roku. Przed zdarzeniem powódka była aktywna, robiła na drutach, wykonywała renowację starych obrazów, zajmowała się ogrodem, wnukami, stryjem. Po zdarzeniu opiekę nad stryjem przejął brat, a powódka nie sprawuje samodzielnie opieki nad wnukami. Powódka otrzymuje zasiłek z KRUS w wysokości 300 zł.

(dowód: zeznania świadka P. K. płyta CD k. 119, przesłuchanie powódki płyta CD k. 119)

Droga, na której doszło do zdarzenia znajduje się w zarządzie Gminy Miasta G., która jest objęta ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia OC zawartej z pozwanym (...) SA z siedzibą w S..

(okoliczności bezsporne)

Pismem z 9 grudnia 2018 roku powódka złożyła w Zarządzie Dróg i Z. w G. zawiadomienie o wypadku, żądając wypłaty zadośćuczynienia. Zarządca drogi przekazał pismo powódki swojemu ubezpieczycielowi (...) SA z siedzibą w S.. Decyzją z dnia 29 stycznia 2019 roku pozwany odmówił wypłaty świadczenia wskazując, że nie znajduje podstaw do przyjęcia odpowiedzialności cywilnej, za zaistniałe zdarzenie albowiem po stronie ubezpieczonego nie stwierdzono nieprawidłowości lub zaniedbań. W dniu 4 lutego 2019 roku powódka odwołała się od powyższej decyzji, jednak decyzją z dnia 14 lutego 2019 roku pozwany nie znalazł podstaw do zmiany swojego dotychczasowego stanowiska. Pismem z dnia 3 maja 2019 roku powódka wezwała pozwanego do wypłaty kwoty 10.000 zł tytułem części zadośćuczynienia za krzywdę a także kwoty 2.035,75 zł tytułem odszkodowania rekompensującego wydatki związane z odbytym leczeniem powypadkowym. Decyzją z dnia 3 lipca 2019 roku pozwany co do zasady przyjął odpowiedzialność za wypadek i przyznał zadośćuczynienie w kwocie 2.000 zł i zwrot kosztów leczenia i dojazdu do placówek medycznych w kwocie 352,75 zł, zaś decyzją z dnia 26 lipca 2019 roku wypłacił powódce zadośćuczynienie w kwocie 5.933 zł.

(dowód: korespondencja stron k. 44-55)

Ocena dowodów:

Powyżej ustalony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o niekwestionowaną co do prawdziwości i autentyczności dokumentację medyczną powódki oraz rachunki i paragony dokumentujące koszty leczenia przez nią poniesione. Dokumenty te zostały sporządzone poza niniejszym postepowaniem i nie dla jego celów, dlatego nie było podstaw, aby odmówić im wiarygodności. Sąd oparł się również na zeznaniach świadka A. K., ponieważ, w ocenie sądu świadek szczerze i wiarygodnie opisała stan zdrowia powódki przed i po wypadku oraz jego wpływ na funkcjonowanie powódki w życiu codziennym. Zdaniem sądu zeznania są obiektywne, niewyolbrzymione i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Tak samo Sąd ocenił zeznania powódki. Sąd uznał za w pełni wiarygodna także opinie biegłego ortopedy sporządzoną w niniejszej sprawie, jako dowód pochodzący od osoby mającej profesjonalną wiedze z zakresu medycyny. Opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Kwalifikacja prawna:

A. Zadośćuczynienie za krzywdę

Zgodnie z treścią przepisu art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zważyć należy, iż nie jest możliwe ścisłe określenie rozmiaru krzywdy i wysokości zadośćuczynienia, zaś każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy (por.: wyrok SN z dnia 3 czerwca 2011 r., III CSK 279/10). Bez wątpienia wprowadzenie do przepisu art. 445 § 1 k.c. klauzuli generalnej "odpowiedniej sumy" pozostawia sądowi orzekającemu margines uznaniowości, co do wysokości zasądzanej kwoty. Jest on dodatkowo wzmocniony fakultatywnym charakterem tego przyznania ("może"), co wskazuje na konstrukcję należnego zadośćuczynienia dopiero po przekroczeniu pewnego poziomu krzywdy (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 1974 r., II CR 763/73, OSPiKA 1975, nr 7-8, poz. 171). Pomimo niemożności ścisłego ustalenia wysokości uszczerbku należy jednak opierać rozstrzygnięcie na kryteriach zobiektywizowanych, a nie kierować się wyłącznie subiektywnymi odczuciami poszkodowanego. Sąd miał na uwadze, iż wobec niewymierności szkody niemajątkowej określając wysokość "odpowiedniej sumy", sąd powinien niewątpliwie kierować się celami oraz charakterem zadośćuczynienia i uwzględnić wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej szkody niemajątkowej. Podstawowe znaczenie musi mieć rozmiar doznanej krzywdy, o którym decydują przede wszystkim takie czynniki, jak rodzaj uszkodzenia ciała czy rozstroju zdrowia, ich nieodwracalny charakter polegający zwłaszcza na kalectwie, długotrwałość i przebieg procesu leczenia, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i długotrwałość, wiek poszkodowanego i jego szanse na przyszłość oraz poczucie nieprzydatności społecznej (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2004r., II CK 131/03). Ponadto należy mieć na względzie, iż chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc "odpowiedniej sumy" należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy (por.: wyrok SN z dnia 3 lutego 2000r., CKN 969/98, LEX nr 50824).

Kierując się powyższymi kryteriami Sąd uznał, że roszczenie o zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie 10 000 zł jest w pełni zasadne. Uwzględniając kwotę zadośćuczynienia przyznaną w toku postępowania likwidacyjnego przez pozwanego (2000 zł) powódka otrzyma łączne zadośćuczynienie w kwocie 12 000 z.

Należy zauważyć, ze powódka poniosła trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5 %. Aktualnie występuje 5 % deficyt wyprostu i śladowy deficyt zgięcia stawu łokciowego lewego, powódka musiała poddać się dwóm operacjom w pełnej narkozie. Ponadto dolegliwości bólowe odczuwane przez powódkę niewątpliwie były znaczne w okresach pooperacyjnych, istniała konieczność przyjmowania silnych leków przeciwbólowych. Po pierwszej operacji zalecono unieruchomienie ręki w temblaku, po zabiegach pozostała powódce szpecąca blizna pooperacyjna, co widać w dokumentacji fotograficznej.

Nie sposób pominąć również pozostałych następstw wypadku dla codziennego funkcjonowania powódki. Z uwagi na unieruchomienie ręki miała ona problemy z samoobsługą i zmuszona była korzystać z pomocy osób trzecich, nie mogła podnosić cięższych przedmiotów, była niezdolna do pracy, nie mogła wykonywać czynności, które sprawiały jej przyjemność (robótki ręczne, ogrodnictwo). Ponadto leczenie ortopedyczne powódki trwało ponad rok i wiązało się z koniecznością podawania się rehabilitacji.

Suma tych okoliczności daje w ocenie Sądu pełną podstawę do uznania, że żądana w pozwie kwota zadośćuczynienia jest suma odpowiednią do rozmiaru krzywdy odniesionej przez powódkę.

B. Koszty rehabilitacji

Zgodnie z przepisem art. 444 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Z opinii biegłego wynika, że powódka bezwzględnie wymagała leczenia usprawniającego i w dalszym ciągu wymaga rehabilitacji, gdyż pozostał w dalszym ciągu niewielki deficyt ruchomości stawu łokciowego. Wg biegłego zabiegi rehabilitacyjne, którym powódka została poddana były całkowicie zasadne.

Łączny koszt zabiegów rehabilitacyjnych poniesionych przez powódkę i wykazanych na podstawie dołączonych do akt paragonów wynosi 1240 zł (17 x 70 zł + 1 x 50 zł; na k. 67 i 68 znajdują się te same paragony (ten sam nr systemowy). Powódka nie przedstawiła wszystkich paragonów na zabiegi rehabilitacyjne wymienione w zestawieniu k. 32-33, stąd też określając zasadne koszty rehabilitacji sąd opierał się wyłącznie na paragonach przedstawionych przez powódkę

C. Koszty konsultacji ortopedycznych

Powódka wykazała również, że w związku z wypadkiem poniosła koszty leczenia ortopedycznego. W ciągu 16 miesięcy odbyła 12 wizyt ortopedycznych (11 x 120 zł, 1 x 130 zł), przy czym niemal każdorazowo lekarz kierował powódkę na zabiegi rehabilitacyjne. Łączny koszt tych wizyt to kwota 1450 zł., którą sąd uwzględnił w całości.

Sąd uwzględnił także koszty wykonania badania RTG dotyczące stawu łokciowego (3 x 41 zł = 123 zł).

W ocenie sądu fakt, iż powódka korzystała z prywatnych świadczeń medycznych nie może przesądzać o przyczynieniu się jej do zwiększenia szkody, ponieważ – co jest faktem notoryjnym – dostępność opieki medycznej świadczonej w ramach NFZ jest w istocie iluzoryczna. Czas oczekiwania na wizytę u specjalisty oraz na rehabilitację, jest na tyle długi, że podważa sensowność leczenia i przede wszystkim Zdecydowanie obnóża szanse na jego skuteczność. Zwłaszcza w przypadku urazów, szybka rehabilitacja częstokroć decyduje o zakresie usprawnienia rehabilitowanej części ciała.

Nie było natomiast podstaw do uwzględnienia kosztów pobytu w sanatorium. Powódka nie wykazała związku pomiędzy odniesionym urazem a koniecznością pobytu w sanatorium i przeprowadzonymi w nim zabiegami. Ze złożonej dokumentacji nie wynika, które z zabiegów rehabilitacyjnych stosowanych względem powódki łączyły się z usprawnianiem złamanej ręki, a które dotyczyły innych schorzeń powódki. I tak z faktury za pobyt w sanatorium wynika na przykład, że powódka korzystała z kąpieli borowinowej, soli do aromaterapii, kąpieli solankowej i perełkowej. Z karty informacyjnej obejmującej pobyt w sanatorium wynika również, że powódka korzystała z zabiegów usprawniających kręgosłup szyjny, biodra, barki i kolana. Na podstawie złożonych dowodów nie sposób ustalić zatem, które koszty pobytu wiązały się z usprawnianiem ręki, a które obejmowały zabiegi dedykowane dla innych partii ciała. Tymczasem to powódka powinna była wykazać związek przyczynowy pomiędzy doznanym w wyniku wypadku urazem a poniesionymi przez nią kosztami leczenia.

Sąd nie uwzględnił również roszczenia o zwrot kwoty 110 zł z tytułu RTG barku, ponieważ z zeznań powódki wynika, że uszkodziła bark po rehabilitacji. Brak zatem związku przyczynowego pomiędzy wypadkiem a tym kosztem.

Reasumując, na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 445 k.c. i art. 444 k.c. Sąd orzekł, jak w punkcie I wyroku, oddalając powództwo w zakresie, w jakim powódka nie wykazała związku przyczynowego pomiędzy wypadkiem a poniesionymi kosztami leczenia (art. 6 k.c. i at. 361 k.c.).

Jeżeli chodzi o roszczenie o zasądzenie odsetek za opóźnienie od kwot dochodzonych pozwem oraz zgłoszonych w piśmie z 18 września 2020 r. Sąd orzekł o nich na podstawie at. 481 k.c. i art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Powódka domagała się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty zadośćuczynienia od 15 stycznia 2019 r. i w tym zakresie powództwo zostało uwzględnione.

Od kwoty 1683 zł powódka domagała się zasądzenia odsetek od 1 lipca 2019 r. W wezwaniu z 31 maja 2020 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty zakreślając 14 dniowy termin na spełnienie świadczenia. Wezwaniem do zapłaty objęta była kwota 400 zł z tytułu kosztów rehabilitacji (paragony z 11.02, 26.02, 06.02, 04..03, 18.04 i z 11.04). Pozostałe paragony wymienione w wezwaniu do zapłaty nie zostały dołączone do pozwu. Poza tym wezwanie do zapłaty obejmowało kwotę 723 zł z tytułu konsultacji ortopedycznych od stycznia do 23 maja (5 x 120 zł) oraz kwotę 123 z tytułu kosztów wykonania badan RTG. Łącznie zatem wezwaniem do zapłaty objęta była kwota 1123 zł (uwzględniając paragony dołączone do pozwu). Od tej kwoty sąd zasądził zatem odsetki za opóźnienie od dnia 1 lipca 2019 r.

Od kwoty 570 zł z tytułu kosztów 5 wizyt ortopedycznych w czerwcu, lipcu i października 2019 r. (360 z) oraz kosztów rehabilitacji z 06.06.19, 24.09.19 i 27 .09 19 r. (210 z) Sąd zasądzi odsetki od 15 stycznia 2020 r. (doliczając na podstawie art. (...).C. 5 dni na spełnienie świadczenia), ponieważ dowody poniesienia tych kosztów zostały dołączone do pozwu. Jednocześnie zaś to pozew był pierwszym „wezwaniem do zapłaty” tych kwot, dlatego odsetki nie należą się za okres poprzedzający doręczenie pozwu.

Od pozostałej kwoty Sąd zasądził odsetki od daty przypadającej po doręczeniu pozwanemu pisma rozszerzającego powództwo.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. rozdzielając je stosunkowo pomiędzy stronami. Powódka poniosła koszty: opłaty od pozwu (1000 zł), zastępstwa procesowego (3617 zł) oraz zaliczki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 1000 zł. Wygrała spór w 78 % , więc należy się jej zwrot kosztów procesu w takiej właśnie części.

Pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3617 zł, wygrał spór w 22 %, więc taka cześć poniesionych kosztów powinna zwrócić mu powódka. Po dokonaniu stosowanych obliczeń Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 3585 zł.

Nierozliczone wydatki, wyłożone tymczasowo ze Skarbu Państwa w związku z opinia biegłego, Sąd nakazał ściągnąć od stron w takich proporcjach, w jakich każda z nich przegrała proces.