Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

( sprawę rozpoznano z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym)

Pozwem z dnia 6 listopada 2019 r. powodowie F. S. i P. Ł. wnieśli przeciwko pozwanemu (...) spółce akcyjnej w W. (obecnie (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.) o zapłatę solidarnie kwoty 5100 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 14 maja 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. Powodowie jako nabywcy wierzytelności przysługującej poszkodowanemu zdarzeniem drogowym z dnia 3 grudnia 2018 r. dochodzą dalszego odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Niniejszym pozwem powodowie dochodzili części roszczenia.

Nakazem zapłaty z dnia 20 grudnia 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie X Wydziale Gospodarczym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. Zakwestionował zasadny okres najmu.

Pismem z dnia 15 marca 2021 r. powodowie rozszerzyli powództwo, wnosząc o zasądzenie solidarnie na ich rzecz kwoty 7306,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 14 maja 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. Wnieśli o rozpoznanie sprawy z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym, czemu sprzeciwił się pozwany.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 3 grudnia 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...) nr rej. (...), należący do R. D.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wykupioną w (...) spółce akcyjnej w W..

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawy, który przyjął na siebie odpowiedzialność i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Poszkodowany począwszy od 3 grudnia 2018 r. korzystał z pojazdu zastępczego marki L. udostępnionego z wypożyczalni (...) współpracującej z pozwanym ubezpieczycielem.

Oględziny pojazdu z udziałem rzeczoznawcy pozwanego odbyły się 5 grudnia 2018 r.

Dnia 10 grudnia 2018 r. poszkodowany zlecił przeprowadzenie naprawy w (...) A. (...)-C. sp. j. w S., upoważniając jednocześnie warsztat do odbioru odszkodowania. Warsztat, w którym odbywała się naprawa, był jednocześnie warsztatem partnerskim pozwanego ubezpieczyciela, likwidujący szkody w ramach OC.

10 grudnia 2018 r. odbyły się kolejne oględziny pojazdu z udziałem rzeczoznawcy pozwanego.

W dniu 12 grudnia 2018 r. warsztat sporządził kalkulację naprawy, którą pozwany zweryfikował 13 grudnia 2018 r.

Wiadomością e-mail z dnia 14 grudnia 2018 r. pozwany zwrócił się do warsztatu z zapytaniem, czy dysponuje niezbędnymi częściami w celu przeprowadzenia naprawy, ewentualnie kiedy zostały one dostarczone, a jeśli nie złożono do tej pory zamówienia, o wskazanie daty zamówienia i przewidywanego terminu dostawy.

Wiadomością e-mail z dnia 18 grudnia 2018 r. warsztat naprawy zwrócił się do pozwanego, wskazując, iż pojazd poszkodowanego nie został dostarczony do warsztatu.

Dowód:

- zlecenie naprawy k. 42;

- akta szkody, płyta CD k. 46;

- wiadomość e-mail z dnia 14 grudnia 2018 r. k. 44;

- wiadomość e-mail z dnia 18 grudnia 2018 r. k. 43;

- zeznania świadka W. B. k. 86v.-88v.;

- zeznania świadka R. D. k. 88v.-89v.

Dnia 19 grudnia 2018 r. przekazano pojazd poszkodowanego do naprawy.

Wiadomością e-mail z dnia 19 grudnia 2018 r. pozwany zwrócił się do warsztatu naprawczego o nadesłanie potwierdzenia zamówienia części oraz ich dostawy, wnosząc również o nadesłanie informacji od dystrybutora o planowanym terminie dostawy.

W momencie oddania pojazdu do naprawy poszkodowany otrzymał od pozwanego informację, iż minął technologiczny czas naprawy jego pojazdu, wobec czego może wynająć pojazd zastępczy na własny koszt i przy stawce dobowej wynoszącej 120 zł.

Dowód:

- zlecenie naprawy k. 12v.;

- harmonogram naprawy k. 9;

- wiadomość e-mail z dnia 19 grudnia 2018 r. k. 45;

- zeznania świadka W. B. k. 86v.-88v.;

- zeznania świadka R. D. k. 88v.-89v.

Poszkodowany 20 grudnia 2018 r. zwrócił pojazd zastępczy zorganizowany przez ubezpieczyciela. Następnie dnia 20 grudnia 2018 r. zawarł z powodami umowę najmu pojazdu zastępczego marki N. (...) o nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 180 zł netto, która była najniższa spośród znalezionych przez poszkodowanego ofert na rynku.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 20 grudnia 2018 r. k. 7v.;

- oświadczenie k. 6v.;

- zeznania świadka R. D. k. 88v.-89v.

Dnia 22 grudnia 2018 r. pozwany przeprowadził oględziny dodatkowe.

Wiadomością e-mail z dnia 2 stycznia 2019 r. poszkodowany poinformował ubezpieczyciela, iż jego pojazd nie został jeszcze naprawiony ze względu na brak akceptacji kosztorysu przez ubezpieczyciela, nadto poszkodowany poinformował pozwanego, iż korzysta z pojazdu zastępczego, a działanie pozwanego powoduje zwiększenie kosztów najmu.

Dnia 2 stycznia 2019 r. pozwany przelał do serwisu bezsporną część odszkodowania.

Dowód:

- akta szkody, płyta CD k. 46;

- wiadomość e-mail z dnia 2 stycznia 2019 r. k. 9v;

- zeznania świadka W. B. k. 86v.-88v.

Wiadomością e-mail z dnia 12 stycznia 2019 r. pozwany poinformował warsztat naprawczy, iż nie znajduje podstaw do uznania kosztu naprawy zderzaka przedniego ze względu na jego uszkodzenia nie pozostające w związku ze szkodą, wskazując na uznanie kosztu naprawy tego elementu przy zastosowaniu części oryginalnej używanej, lub oryginalnej nowej do 50 % ceny.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 12 stycznia 2019 r. k. 11;

Wiadomością e-mail z dnia 21 stycznia 2019 r. poszkodowany zwrócił się do pozwanego z prośba o pilny kontakt w związku z nieuznaniem kosztów naprawy zderzaka celem ustalenia dodatkowych oględzin wobec biernej postawy ubezpieczyciela.

Dnia 21 stycznia 2019 r. poszkodowany zdecydował się zwrócić powodom wynajęty pojazd zastępczy.

Wynajmowany pojazd zastępczy wykorzystywany był przez poszkodowanego w celach dojazdów do pracy, wyjazdu na święta oraz dowożenia dzieci do żłobka i przedszkola. Po zwrocie pojazdu zastępczego wraz z rodziną korzystał z komunikacji miejskiej, co stanowiło dla niego dużą uciążliwość, konieczność brania nadgodzin, urlopów, korzystania z pomocy sąsiadów przy odbiorze dzieci.

Dowód:

- potwierdzenie zwrotu k. 8;

- oświadczenie k. 7;

- wiadomość e-mail z dnia 21 stycznia 2019 r. k. 10;

- zeznania świadka R. D. k. 88v.-89v.

Wiadomością e-mail z dnia 23 stycznia 2019 r. warsztat naprawy zwrócił się do pozwanego o weryfikację kosztorysu dodatkowego.

Dowód:

- akta szkody, płyta CD k. 46;

- wiadomość e-mail z dnia 23 stycznia 2019 r. k. 10v.;

- kalkulacja naprawy z dnia 23 stycznia 2019 r. k. 13-16;

Wiadomością e-mail z dnia 25 stycznia 2019 r. pozwany przesłał poszkodowanemu oraz warsztatowi naprawczemu zweryfikowany kosztorys uwzględniający dodatkowe uszkodzenia oraz zderzak przedni w specyfikacji części oryginalnej.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 25 stycznia 2019 r. k. 12;

- zeznania świadka W. B. k. 86v.-88v.

Dnia 31 stycznia 2019 r. powodowie wystawili na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 7306,20 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 33 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 180 zł netto.

Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powodami umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powodów wierzytelność przysługującą mu z tytułu faktury VAT nr (...).

Dowód:

- faktura VAT k. 8v.;

- umowa cesji z dnia 31 stycznia 2019 r. k. 21v.;

- zeznania świadka R. D. k. 88v.-89v.

Ostateczna weryfikacja kosztorysu przez pozwanego nastąpiła 6 lutego 2019 r. Serwis otrzymał ostatni zamówione części 15 lutego 2019 r. Dnia 21 lutego 2019 r. zakończono naprawę pojazdu poszkodowanego.

Dowód:

- akta szkody, płyta CD k. 46;

- harmonogram naprawy k. 9;

- zeznania świadka W. B. k. 86v.-88v.

Decyzją z dnia 13 kwietnia 2019 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń odmówiło wypłaty odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego wskazując, iż w okresie od dnia 3 grudnia 2018 r. do dnia 20 grudnia 2018 r. poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego udostępnionego przez pozwanego, zaś najem poza wskazany okres był nieuzasadniony.

Dowód:

- decyzja A. z dnia 13 kwietnia 2019 r. k. 16v.-17;

Pismem z dnia 17 kwietnia 2019 r. powodowie wezwali pozwane towarzystwo ubezpieczeń do zapłaty kwoty 7306,20 zł w terminie 7 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 17 kwietnia 2019 r. k. 18-19;

Decyzją z dnia 27 maja 2019 r. pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, odmawiając wypłaty odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:
- decyzja A. z dnia 27 maja 2019 r. k. 20-21;

Z dniem 9 kwietnia 2021 r. doszło do zmiany firmy pozwanego na (...) spółka akcyjna w W..

Bezsporne, a nadto informacja z KRS nr (...).

Średnia dzienna stawka najmu pojazdu z segmentu (...), jak wynajęty N., w opcji bez limitu kilometrów, z pełnym zakresem ubezpieczenia, z wykupionym udziałem własnym wynosiła od 260 zł do 330 zł netto (średnio 292,50 zł w IV kwartale 2018 roku.

Dobowa rynkowa stawka wynajmu pojazdu z segmentu (...) w wypożyczalni (...), podmiotu współpracującego z pozwaną, wynosiła 298,37 zł netto (367,00 brutto).

Uzasadniony czas naprawy pojazdu poszkodowanego, z uwzględnieniem przebiegu procesu likwidacji szkody, okresu realizacji zamówienia na części zamienne oraz samej naprawy pojazdu powinien wynosić 79 dni, w tym 61 dni, od kiedy poszkodowany rozpoczął najem od powodów.

Okres wynajmu pojazdu zastępczego od powodów faktycznie wynoszący 33 dni był uzasadniony.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego M. M. k. 103-111, 143-144.

Stan faktyczny w zakresie, w jakim nie był bezsporny, Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym zawartych w aktach szkody zapisanych na płycie CD oraz zeznań świadków. Strony nie kwestionowały autentyczności złożonych w sprawie dokumentów, wyciągając jedynie częściowo odmienne wnioski. Sąd jako szczere i prawdziwe ocenił zeznania przesłuchanych w sprawie świadków W. B. i R. D.. Sąd w całości dał wiarę świadkowi R. D. w szczególności w zakresie konieczności i przyczyn wynajmu pojazdu zastępczego po zwrocie pojazdu ubezpieczycielowi. Zeznania świadka W. B. korespondują z dokumentami zgromadzonymi w trakcie postępowania likwidacyjnego, wskazują na proces naprawy.

Sąd bazował także na pisemnej opinii biegłego sądowego, przyjęta przez biegłego metodologia wyceny, zasadnego okresu najmu nie budziła zastrzeżeń sądu i została w sposób przekonywający wyjaśniona. Biegły w opinii uzupełniającej w ocenie sądu w sposób logiczny i wyczerpujący ustosunkował się do zarzutów strony pozwanej w przedmiocie zawyżonego czasu naprawy. Dla porządku wskazać należy, że z tej przyczyny sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z kolejnej uzupełniającej opinii biegłego sądowego, zważywszy że dotychczasowe pisemne opinie biegłego sądowego są jasne, logiczne, wyczerpujące i nie budzą wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo również po jego rozszerzeniu zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 i 4 k.c.

Legitymacja czynna powodów nie była przez pozwaną kwestionowana ani podczas postępowania likwidacyjnego, ani w toku niniejszego procesu, a wynikała ona z przywołanego wyżej art. 822 § 4 k.c. oraz przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania, przysługującemu R. D. (art. 509 k.c.). Sąd podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 maja 2019 r., sygnatura akt VIII Ga 94/19. Zgodnie z nim „oczywistym jest, że umowy przelewu zawierane z podmiotami świadczącymi jednocześnie usługi w zakresie najmu pojazdów zastępczych mają na celu umożliwienie dochodzenia przez wynajmującego roszczeń wobec ubezpieczycieli z pominięciem poszkodowanego.” W niniejszej sprawie nie zachodzą również podstawy do uznania umowy przelewu za nieważną, w szczególności brak jest naruszenia normy wynikającej z art. 510 § 2 k.c.

W rozpoznawanej sprawie niesporny był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Strona pozwana zakwestionowała roszczenie powodów co do wysokości, zarzucając przede wszystkim zawyżenie okresu najmu, ponad okres najmu, w którym poszkodowany korzystał z pojazdu udostępnionego przez asystora pozwanego. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu ubezpieczycielowi, który zapewnił mu pojazd zastępczy od wypożyczalni partnerskiej, począwszy od dnia zdarzenia 3 grudnia 2018 r. do 20 grudnia 2018 r. Jak bowiem wynika z zebranego materiału dowodowego, poszkodowany został zobowiązany do zwrotu pojazdu, a nie dysponował innym pojazdem, którym mógł zastąpić uszkodzony. Zwraca uwagę, że pojazd poszkodowanego od 19 grudnia 2018 r. znajdował się w (...). Ostatecznie dnia 20 grudnia 2018 r. wynajął pojazd od powodów. Powodowie wykazali konieczność najmu pojazdu zastępczego na czas likwidacji szkody. Nie sposób więc przypisać poszkodowanemu naruszenia art. 354 § 2 k.c. poprzez podejmowanie działań zmierzających zwiększeniu szkody, zważywszy że uszkodzone auto służyło do dojazdów do pracy i odwożenia dzieci. Do tych samych celów służył mu pojazd zastępczy. Wobec czego poszkodowany, nie dysponując innym pojazdem, którym mógł się poruszać (gdyż jego auto było wówczas w naprawie), zasadnie wynajmował pojazd zastępczy od powodów przez kolejne 33 dni. Zwrócił go 21 stycznia 2019 roku, czyli na miesiąc przed odbiorem swojego pojazdu po naprawie, co nastąpiło w dniu 21 lutego 2019 roku. Faktyczny czas trwania wynajmu przez powodów wynosił 33 dni kalendarzowe. Sąd w przedmiocie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego przyjął za biegłym, iż cały okres najmu od powodów jest zasadny. Nie sposób przy tym zarzucić opieszałości warsztatowi, jako że zgodnie z opinią biegłego zasadny proces naprawy, przy uwzględnieniu przebiegu postępowania likwidacyjnego, wynosił 79 dni. Mając na uwadze, że ostateczna weryfikacja kosztorysu przez pozwanego nastąpiła dopiero 6 lutego 2019 r. Serwis otrzymał ostatnie zamówione części 15 lutego 2019 r. Stąd naprawę pojazdu poszkodowanego zakończono 21 lutego 2019 r. Zwraca uwagę, że autoryzowany warsztat, w którym poszkodowany przeprowadził naprawę, był wówczas warsztatem partnerskim pozwanego, likwidującym także szkody w ramach OC. Zarzuty pozwanego co do opieszałości warsztatu już choćby z tego powodu są zatem kuriozalne, co dostatecznie potwierdził biegły w opinii uzupełniającej.

W świetle poczynionych ustaleń na rynku lokalnym stawki dobowe najmu aut zastępczych z segmentu D (do których należał wynajęty N.) oscylowały w dacie szkody w przedziale 260 – 330 zł doba/netto. Powodowie zastosowali stawkę 180 zł netto, która była nawet niższa od stawek średnich.

Mając powyższe na uwadze, uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego wynosił dochodzoną rozszerzonym pozwem kwotę 7306,20 zł stanowiącą iloczyn 33 dni najmu oraz dobowej stawki najmu w kwocie 180 zł netto + VAT która mieściła się w przedziale ówczesnych stawek lokalnych. Kwotę tę solidarnie zasądzono na ich rzecz od pozwanego.

Odsetki od zasądzonej w punkcie I sentencji kwoty należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c.

Stąd orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c. Na poniesione przez powodów koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika 1800 zł, zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł, opłata od pozwu w kwocie 400 zł, od rozszerzonego powództwa 30 zł oraz zaliczka w całości wydatkowana na wynagrodzenie biegłego i zwrot kosztów stawiennictwa świadka. Razem kwota 3064 zł, którą strona pozwana obowiązana jest zwrócić solidarnie na rzecz powodów.

O kosztach sądowych jak w pkt III wyroku orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 623), adekwatnie do wyniku sprawy. Strony uiściły zaliczki po 800 złotych, w sumie 1600 zł, które nie pokryły całego wynagrodzenia biegłego wynoszącego 1311,06 zł i kosztów stawiennictwa świadka 350 zł. Wobec czego obciążono pozwanego kosztami sądowymi w zakresie, w jakim zaliczki stron nie pokryły ww. wydatków.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.

Zarządzenia:

1. (...)

2. (...)

3. (...)

(...)