Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK163/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. O.

W dniu 18 grudnia 2018 roku w Ł., gmina B., w ruchu lądowym, kierując samochodem osobowym marki S. (...) o numerach rejestracyjnych (...) nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachowała szczególnej ostrożności podczas jazdy i nie dostosowała prędkości do panujących warunków atmosferycznych wskutek czego utraciła panowanie nad prowadzonym pojazdem i przodem kierowanego przez siebie samochodu uderzyła pieszą K. D., która znajdowała się z tyłu prawidłowo zaparkowanego po prawej stronie jezdni samochodu osobowego marki M. o numerach rejestracyjnych (...) wskutek czego pokrzywdzona K. D. zakleszczyła się pomiędzy dwoma w/w pojazdami doznając ciężkiego zmiażdżeniowego urazu kończyn dolnych, zwłaszcza lewej, czego skutkiem początkowo była niewydolność krążeniowo - oddechowa wymagająca terapii w warunkach OIOM, po czym w konsekwencji obrażeń kończyny dolnej, w tym ciężkich uszkodzeń naczyniowych, zaszła konieczność amputowania jej na poziomie uda, na skutek czego suma odniesionych obrażeń wywołała u pokrzywdzonej chorobę realnie zagrażającą życiu o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.k., a utrata lewej kończyny dolnej na poziomie uda spowodowała inne ciężkie kalectwo opisane w art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 18 grudnia 2018 r. w Ł. K., położonym w gminie B., doszło do zdarzenia drogowego z udziałem samochodu osobowego marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którego kierowcą była P. O., pieszej K. D. oraz samochodu marki M. o numerze rejestracyjnym (...), prawidłowo zaparkowanego po prawej stronie drogi, polegającego na tym, że pojazd S. (...) uderzył przodem w K. D., znajdującą się z tyłu samochodu M. (sklep obwoźny) wskutek czego K. D. zakleszczyła się między dwoma w/w pojazdami.

1. notatka urzędowa

2

2. protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z materiałem poglądowym

9 - 16

3. protokoły oględzin pojazdów

20 - 21, 22 - 23

4. zeznania świadka K. D.

45 - 50, 148v - 150

5. zeznania świadka B. M.

27v - 28v, 150 - 151

6. zeznania świadka A. W.

162v - 163

7. zeznania świadka K. B.

163 - 163v

8. zeznania świadka M. Z.

163v - 164

9. wyjaśnienia oskarżonej P. O.

148 - 148v

2. P. O. i K. D. były w czasie w/w zdarzenia trzeźwe.

1. protokoły badania stanu trzeźwości

7, 25

3. W wyniku zdarzenia opisanego w punkcie 1 K. D. doznała ciężkiego zmiażdżeniowego urazu kończyn dolnych, zwłaszcza lewej, czego skutkiem początkowo była niewydolność krążeniowo - oddechowa wymagająca terapii w warunkach OIOM, po czym w konsekwencji obrażeń kończyny dolnej, w tym ciężkich uszkodzeń naczyniowych, zaszła konieczność amputowania jej na poziomie uda, na skutek czego suma odniesionych obrażeń wywołała u pokrzywdzonej chorobę realnie zagrażającą życiu o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.k., a utrata lewej kończyny dolnej na poziomie uda spowodowała inne ciężkie kalectwo opisane w art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

1. dokumentacja medyczna dotycząca K. D.

40, 41

2. sprawozdanie sądowo - lekarskie wraz z opinią

53

4. Do zdarzenia opisanego w punkcie 1, powodującego skutki opisane w punkcie 3 doszło na skutek nieumyślnego naruszenia przez P. O. zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, to jest nie zachowania szczególnej ostrożności podczas jazdy i nie dostosowania prędkości do panujących warunków atmosferycznych wskutek czego utraciła panowanie nad prowadzonym pojazdem i uderzyła w K. D..

1. opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego

175 - 186

5. Pojazd, którym kierowała P. O. był sprawny technicznie.

1. opinia (...) z zakresu badań wypadków drogowych

83 - 88

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

notatka urzędowa (k. 2), protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z materiałem poglądowym (k. 9 - 16), protokoły oględzin pojazdów (k. 20 - 21, 22 - 23)

treść tych dokumentów nie budzi jakichkolwiek wątpliwości; dokumenty te nie były kwestionowane przez strony

zeznania świadka K. D. (k. 45 - 50, 148v - 150)

zeznania spójne i konsekwentne, korespondujące z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie; relacje świadka należy uznać za obiektywne - w istocie pokrzywdzona nie oceniała zachowania oskarżonej gdyż stojąc tyłem do kierunku jazdy P. O., nie widziała jakie ta podjęła manewry i w jaki sposób poruszała się tuż przed wypadkiem

zeznania świadka B. M. (k. 27v - 28v, 150 - 151)

zeznania świadka spójne i konsekwentne, korespondujące z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie; świadek jest osobą obcą dla stron, a więc nie mającą jakiegokolwiek interesu w podawaniu nieprawdy; ponadto jej pojazd w czasie zdarzenia nie był w ruchu, a więc nie miała powodów by w jakiś korzystny dla siebie sposób przedstawiać sytuację na miejscu zdarzenia, tuż przed wypadkiem czy też w czasie wypadku

zeznania A. W. (k. 162v - 163)

świadek jako osoba obca dla stron nie miał powodów by zeznawać nieprawdę; ponadto jego relacje znalazły potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie; świadek nie widział naocznie wypadku, a więc nie posiadał wiedzy o jego przebiegu

zeznania świadka K. B. (k. 163 - 163v)

świadek jako osoba obca dla stron nie miał powodów by zeznawać nieprawdę; ponadto jego relacje znalazły potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie; świadek nie widział naocznie wypadku, a więc nie posiadał wiedzy o jego przebiegu

zeznania świadka M. Z. (k. 163v - 164)

relacje świadka co do zasady korespondują z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie; świadek nie widział naocznie wypadku, a więc nie posiadał wiedzy o jego przebiegu

wyjaśnienia oskarżonej P. O. (k. 148 - 148v)

wyjaśnienia oskarżonej w zakresie, czasu, miejsca i ogólnych okoliczności przedmiotowego zdarzenia korespondują z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie i dlatego zasługiwały na uwzględnienie

2.

1. protokoły badania stanu trzeźwości (k. 7, 25

treść dokumentów nie budzi jakichkolwiek wątpliwości; co istotne, urządzenia, którymi przeprowadzono badania, posiadały aktualne świadectwa wzorcowania; dokumenty nie kwestionowane przez strony,

3.

dokumentacja medyczna dotycząca K. D. (k. 40, 41)

treść dokumentów nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, dokumenty nie kwestionowane przez strony

sprawozdanie sądowo - lekarskie wraz z opinią (k. 53)

opinia jest pełna, jasna i rzeczowa; sporządzona przez osobę posiadającą duże doświadczenie; oparta na gruntownej analizie dokumentacji medycznej pokrzywdzonej

4.

opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego (k. 175 - 186)

opinia rzetelna, pełna, jasna, rzeczowa; sporządzona przez osobę posiadającą duże doświadczenie; biegły odpowiedział na wszystkie postawione mu pytania; wnioski zawarte w opinii biegły poparł logiczną i przekonywującą argumentacją; wnioski oparte na szczegółowej analizie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, także na oględzinach własnych miejsca zdarzenia przez biegłego oraz szeregu wyliczeniach; brak powodów do odrzucenia opinii w jakimkolwiek zakresie

5.

opinia (...) z zakresu badań wypadków drogowych (k. 83 - 88)

opinia jest pełna, jasna i rzeczowa; opinia nie była kwestionowana przez strony

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1 i 4

opinia (...) z zakresu badań wypadków drogowych (k. 90 - 94)

Dowód ten nie miał znaczenia dla ustalenia tak przebiegu przedmiotowego zdarzenia drogowego, jak i przyczyn jego powstania oraz tego, kto jest odpowiedzialny za wypadek.

4

wyjaśnienia oskarżonej P. O. (k. 148 - 148v)

w zakresie przyczyn zaistnienia przedmiotowego zdarzenia, oceny możliwości uniknięcia wypadku, przyczynienia się przez kierowcę sklepu obwoźnego (rzekome nieprawidłowe parkowanie), pokrzywdzoną (jasne ubranie) niewiarygodne gdyż pozostają w sprzeczności z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w szczególności opinią biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego, która w w/w kwestiach jest jasna i nie pozostawiająca w tym zakresie jakichkolwiek wątpliwości; owe twierdzenia oskarżonej należało odrzucić, co najwyżej stanowiły one jej subiektywne odczucia, którym przeczą jednak inne obiektywne dowody

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

punkt I części rozstrzygającej

P. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Dowody zgromadzone w sprawie wykazały ponad wszelką wątpliwość, że:

- w dniu 18 grudnia 2018 r. w Ł., położonym w gminie B., P. O. kierowała w ruchu lądowym samochodem osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...),

- w tym czasie po prawej stronie drogi stał prawidłowo zaparkowany (w tym samym kierunku) samochód marki M. o numerze rejestracyjnym (...) (tzw. sklep obwoźny), za którym stała robiąca zakupy K. D.,

- P. O. poruszając się w/w pojazdem nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachowała szczególnej ostrożności podczas jazdy i nie dostosowała prędkości do panujących warunków atmosferycznych wskutek czego utraciła panowanie nad prowadzonym pojazdem i przodem kierowanego przez siebie samochodu uderzyła pieszą K. D., która zakleszczyła się pomiędzy dwoma w/w pojazdami,

- w wyniku przedmiotowego zdarzenia K. D. doznała ciężkiego zmiażdżeniowego urazu kończyn dolnych, zwłaszcza lewej, czego skutkiem początkowo była niewydolność krążeniowo - oddechowa wymagająca terapii w warunkach OIOM, po czym w konsekwencji obrażeń kończyny dolnej, w tym ciężkich uszkodzeń naczyniowych, zaszła konieczność amputowania jej na poziomie uda, na skutek czego suma odniesionych obrażeń wywołała u pokrzywdzonej chorobę realnie zagrażającą życiu o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.k., a utrata lewej kończyny dolnej na poziomie uda spowodowała inne ciężkie kalectwo opisane w art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Oskarżona zachowaniem swoim wyczerpała więc wszelkie ustawowe znamiona przestępstwa przewidzianego w art. 177 § 2 k.k.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. O.

I

czyn przypisany oskarżonej w punkcie I części rozstrzygającej wyroku

Sąd uznał, że orzeczona wobec oskarżonej kara pozbawienia wolności jest odpowiednia biorąc pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące, a także warunki i właściwości osobiste sprawy oraz stopień jego zawinienia i stopień społecznej szkodliwości czynu. Okolicznością łagodzącą jest niewątpliwie to, że oskarżona nie była dotychczas karana sądownie (k. 69).

Niewątpliwie występek, którego dopuściła się P. O. cechuje wysoki stopień społecznej szkodliwości. Bazując na wyliczeniach biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego należało przyjąć, że oskarżona kierując wówczas samochodem nie dochowała wymaganej od niej ostrożności. Nienależycie obserwowała przedpole jazdy, widząc jakie panują warunki atmosferyczne, nie dostosowała do nich prędkości jazdy. Zachowała się lekkomyślnie, bez wyobraźni. Stworzyła tym samym zagrożenie dla innych uczestników ruchu, a jej zachowanie doprowadziło do tragicznych skutków - K. D. do końca życia będzie odczuwała skutki tego zdarzenia. Należy również zwrócić uwagę, że oskarżona nie pozostawała w sytuacji, iż musiała jak najszybciej pokonać jakiś odcinek drogi, wystarczyłoby gdyby poruszała się wolniej i uważniej obserwowała jezdnię.

Przy wymierzaniu oskarżonej kary pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę także cele prewencji indywidualnej i ogólnej, które winna spełniać ta kara. Zdaniem Sądu orzeczona kara zapobiegnie w przyszłości podobnym czynom oskarżonej i będzie oddziaływać na nią wychowawczo, ponadto ukształtuje wyobrażenie społeczeństwa o konieczność przestrzegania norm prawnych i nieuchronności kary. Wymierzona kara pozwoli oskarżonej zrozumieć, że jako kierowca zobligowana jest do zachowania ostrożności w każdym czasie, tym bardziej jeżeli porusza się w trudnych warunkach atmosferycznych.

Dlatego też biorąc pod uwagę wszystkie omówione wyżej okoliczności Sąd uznał, że orzeczona kara pozbawienia wolności spełni stawiane jej cele.

P. O.

III

czyn przypisany oskarżonej w punkcie I części rozstrzygającej wyroku

Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec oskarżonej zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku. Możliwość orzeczenia takiego środka karnego wynika z treści art. 42 § 1 k.k. Zdaniem Sądu okoliczności przedmiotowego zdarzenia świadczą o tym, że zachowanie P. O. na drodze jako kierowcy stwarza poważne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Okazało się, że oskarżona nie była w stanie prawidłowo ocenić panujących wówczas warunki drogowego i dostosować do nich techniki jazdy (w tym prędkości), nie potrafiła wykonać manewrów obronnych, mimo że w danych okolicznościach mogła wykonać je skutecznie (vide opinia biegłego). Stąd też konieczne stało się wyeliminowanie P. O. z ruchu drogowego, przy czym okres roku jest w tym przypadku zdaniem Sądu wystarczający.

P. O.

IV

czyn przypisany oskarżonej w punkcie I części rozstrzygającej wyroku

Niewątpliwym było, że w wyniku przedmiotowego zdarzenia pokrzywdzona K. D. doznała, i ciągle doznaje, krzywdy związanej z odniesionymi obrażeniami ciała, pobytem w szpitalu, koniecznością przejścia operacji chirurgicznej, a także skutkami zdarzenia w postaci braku lewej kończyny dolnej. Podnieść należy, że rozmiar doznanych obrażeń ciała, krzywdy i cierpień z tym związanych jest ogromny. K. D. do końca życia będzie odczuwała skutki zdarzenia, za które odpowiedzialność ponosi P. O.. Do końca życia będzie musiała mierzyć się ze swoją niepełnosprawnością, w sytuacji gdy do czasu wypadku była osobą w pełni sprawną, pomagającą mężowi w prowadzeniu gospodarstwa rolnego, prowadząca dom, wychowującą i pomagającą swoim dzieciom. Po zdarzeniu jej życie diametralnie zmieniło się. Aktualnie to ona wymaga od członków rodziny pomocy, nawet przy drobnych rzeczach. Porusza się na wózku inwalidzkim, ma utrudniony dostęp do pomieszczeń w domu, który nie jest przystosowany do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Wszystko to przekonuje, że żądana przez pokrzywdzoną kwota zadośćuczynienia, tj. 70.000 zł. jest adekwatna do doznanej krzywdy i dlatego została przez Sąd na mocy art. 46 § 1 k.k. zasądzona od oskarżonej.

P. O.

II

czyn przypisany oskarżonej w punkcie I części rozstrzygającej wyroku

Mając na uwadze właściwości i warunki osobiste oskarżonej, fakt, że prowadzi ustabilizowany tryb życia, jest osobą młodą, a w szczególności to, iż nie była dotychczas karana sądownie, a więc przedmiotowe zdarzenie należy uznać jako incydent w jej życiu, Sąd doszedł do przekonania, że można postawić wobec niej pozytywną prognozę kryminologiczną, iż nie popełni w przyszłości przestępstwa. W związku z tym zasługuje na danie jej szansy i zastosowanie instytucji probacji w postaci warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności. Okres próby wynoszący 2 lata jest zdaniem Sądu wystarczający do dyscyplinującego oddziaływania wobec oskarżonej i wykazania, że zasłużyła na daną jej szansę.

P. O.

V

czyn przypisany oskarżonej w punkcie I części rozstrzygającej wyroku

Kierując się dyspozycją art. 72 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonej jeden z wymienionych w tym przepisie obowiązków, tj. obowiązek informowania pisemnie Sądu o przebiegu okresu próby.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. O.

VI

czyn przypisany oskarżonej w punkcie I części rozstrzygającej wyroku

Kierując się dyspozycją art. 43 § 3 k.k. Sąd zobowiązał oskarżoną do zwrotu prawa jazdy Starostwu Powiatowemu w B. (wobec oskarżonej orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów, P. O. posiada prawo jazdy, do czasu zwrotu tego dokumentu okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie).

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

W toku postępowania K. D. występowała w charakterze oskarżyciela posiłkowego i korzystała z pomocy pełnomocnika ustanowionego w wyboru. Pełnomocnik wniósł o zasądzenie od oskarżonej z tego tytułu kwoty 3.690 zł. dołączając fakturę VAT na wskazaną kwotę. W ocenie Sądu wnioskowana kwota była zasadna. Mieściła się ona bowiem w granicach przewidzianych przepisami prawa i została udokumentowana przez wnioskodawcę.

Mając na uwadze treść § 11 ust. 1 pkt 2, § 11 ust. 2 pkt 3 i § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokacie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800) stawka minimalna opłaty adwokackiej wynosi w tym przypadku 1.776 zł. Zgodnie z treścią § 15 ust. 3 w/w rozporządzenia stawka może być powiększona maksymalnie sześciokrotnie. Mając w szczególności na uwadze rodzaj i zawiłość sprawy oraz niezbędny nakład pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności sprawy, Sąd uznał, że domaganie się przez K. D. kwoty nieznacznie przekraczającej dwukrotność stawki minimalnej, jest uzasadnione.

VII

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd obciążył oskarżoną kosztami sądowymi w całości.

Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa:

- kwotę 180 zł. tytułem opłaty od orzeczonej kary pozbawienia wolności - art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych,

- kwotę 2.960,85 zł. tytułem pozostałych kosztów sądowych, na którą składają się:

a) 40 zł. ryczałtu za doręczanie wezwań i zawiadomień w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem - § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym,

b) 40 zł. ryczałt za przechowywanie zabezpieczonych przedmiotów - § 3 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym,

c) 60 zł. opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (k. 69, 75) - § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego,

d) 280,01 zł. opłata za holowanie zabezpieczonego pojazdu (k. 43),

e) 2.540,84 zł. należności biegłych (k. 54, 89, 95, 191)

1.1Podpis