Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Agata Regulska

Sędziowie SSO Joanna Żelazny

SSO Krzysztof Głowacki

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale T. K. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2013r.

sprawy K. O.

oskarżonego z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej

z dnia 24 sierpnia (...). sygn. akt XII K 282/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że za podstawę warunkowego zawieszenia oskarżonemu wykonania kary pozbawienia wolności przyjmuje przepisy art. 69 § 1, 2 i 4 kk w zw z art. 70 § 1 pkt 1 kk;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IVKa 1185/12

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Oleśnicy oskarżyła K. O. o to, że:

w dniu 11 lutego 2011 r. w K. ul. (...), kierował w ruchu lądowym, samochodem m-ki C. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym przestępstwa tego dokonał będąc uprzednio skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, za które był już skazany,

- to jest o czyn z art. 178a § 1 i k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wyrokiem zaocznym z dnia 24 sierpnia 2012r. (sygnatura akt: XIIK 282/12) Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Fabrycznej, XII Wydział Karny:

I.  uznał oskarżonego K. O. za winnego tego, że w dniu 11 lutego 2011 r. w K. ul. (...), kierował w ruchu lądowym, samochodem m-ki C. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,99 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym przestępstwa tego dokonał będąc uprzednio skazanym przez Sąd Rejonowy w Toruniu (wyrok zaoczny z dnia 12.05.06r., sygn. akt X K 320/06) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 25.10.2007r. do 25.08.2008r., tj. przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 (pięciu) lat próby;

III.  na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu kary grzywny zaliczył okres jego zatrzymania w dniu 11 lutego 2011 roku, przyjmując iż odpowiada on dwóm stawkom dziennym grzywny;

VI.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 11 lutego 2011 roku do dnia 24 sierpnia 2012 roku;

VII.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 500 (pięciuset) złotych, w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 370 (trzystu siedemdziesięciu) złotych.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny zaskarżając orzeczenie w całości na niekorzyść oskarżonego. W piśmie tym zarzucił Sądowi I instancji:

-obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 69§4 kk poprzez niezastosowanie tego przepisu jako podstawy prawnej orzeczenia warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego, przy jednoczesnym zastosowaniu jedynie podstawy prawnej z art. 69§1 i 2 kk w sytuacji, gdy wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a§4 kk Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach na podstawie art. 69§4 kk,

- obrazę przepisów postępowania, w szczególności przepisów art. 394§ 1 i 2 kpk i art. 410 kpk, mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na przyjęciu za podstawę wyroku dowodów „uznanych za ujawnione bez odczytywania z pkt II a/o” w sytuacji gdy przytoczone przepisy procedury karnej wymagają wyliczenia wyłącznie konkretnie nazwanych i wskazanych poszczególnych dowodów i dokumentów z akt sprawy, a nie generalnego zbioru wszelkich dokumentów, protokołów i innych składników z akt sprawy;

- rażącą niewspółmierność kary orzeczonej względem oskarżonego w stosunku do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu przepisanego oskarżonemu, wyrażającej się w rodzaju naruszonego dobra, rozmiarach grożącej szkody, rodzaju naruszonych reguł ostrożności i stopniu ich naruszenia, co powoduje, że wymierzona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie uwzględnia dyrektyw prewencji indywidualnej i generalnej, a zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary uznać należy za niesłuszne zastosowanie środka probacyjnego przy braku wskazania przez Sąd szczególnie uzasadnionego wypadku.

Wskazując powyższe zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez orzeczenie kary pozbawienia wolności 1 roku i 6 miesięcy bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Zarzuty apelacji pozostają częściowo zasadne, co skutkowało wydaniem orzeczenia reformatoryjnego, aczkolwiek nie w zakresie jakim domagał się apelujący.

Po zapoznaniu się i szczegółowym przeanalizowaniu akt sprawy Sąd Odwoławczy uznał, iż postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Sąd Rejonowy nie zawiera takich uchybień przepisom procedury, które to mogłyby mieć wpływ na treść wydanego w sprawie orzeczenia. Zarzut Prokuratora oparty o treść przepisu art. 438 pkt 2 kpk nie mógł być uznany za uzasadniony. Jakkolwiek ma rację apelujący wskazując, iż treść postanowienia Sądu I instancji o ujawnieniu dowodów bez ich odczytywanie w trybie art. 394§1 i 2 kpk, jako nieprecyzyjna, nie może zostać uznana za prawidłową, to konsekwencje jakie wyprowadza on z powyższego uchybienia są zbyt dalekkoidące i nie zasługują na akceptację. Twierdzenie przez Prokuratora o tym, że Sąd I instancji orzekał jedynie w oparciu o część dowodów, nie zapoznając się z całością dokumentów, znajduje zaprzeczenie w treści uzasadnienia wyroku. Sąd ustalając stan faktyczny wskazał, iż czynił to w oparciu o odpisy uprzednich prawomocnych wyroków dotyczących oskarżonego, protokołu użycia alkomatu, danych o karalności, a zatem wszystkie te dokumenty, które mogą stanowić dowód w postępowaniu karnym, a były wskazane przez Prokuratora w akcie oskarżenia (do odczytania) i choć nie w punkcie II, to były jedynymi dokumentami powołanymi przez oskarżyciela publicznego.

Analiza uzasadnienia orzeczenia pozwala na przyjęcie, iż zebrane w sprawie dowody Sąd I instancji przeanalizował i poprawnie ocenił. Wymowa dowodów ( w tym treść wyjaśnień oskarżonego przyznającego się do winy i sprawstwa ) nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podzielił stanowisko Sądu orzekającego odnośnie tego, iż całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego dawał wystarczającą podstawę do uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa w kształcie i kwalifikacji prawnej opisanych w części dyspozytywnej wyroku. Słuszność orzeczenia o winie i sprawstwie oskarżonego nie była przy tym kwestionowana.

Sąd Rejonowy, uznając winę i sprawstwo oskarżonego w odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu aktem oskarżenia czynu, wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Rodzaj i wysokość orzeczonej kary nie były kwestionowane w treści apelacji. Także Sąd Odwoławczy stwierdza, iż orzeczenie to uwzględnia w stopniu właściwym wszystkie okoliczności ujawnione w sprawie, odnoszące się zarówno do czynu popełnionego przez oskarżonego, jak również osoby K. O., a co za tym idzie musiało być uznane za słuszne.

Apelujący Prokurator wyprowadza natomiast wniosek o nadmiernej łagodności kary z faktu zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania, zwracając przy tym uwagę na to, iż Sąd orzekający warunkowo zawiesił wykonanie kary dopuszczając się obrazy przepisu art. 69§ 4 kpk, przez jego niezastosowanie.

Zgodnie z brzmieniem normy wskazanej powyżej, w odniesieniu do sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a§ 4 kk (a taki czyn został przypisany K. O.) Sąd może zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności jedynie w wypadkach szczególnie uzasadnionych.

Sąd Odwoławczy podzielając zasadność zarzutu odnośnie nieprawidłowości w zakresie wskazania podstawy prawnej warunkującej dopuszczalność zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia kary, stwierdził jednakże, iż istnieją takie okoliczności dotyczące osoby oskarżonego, które uzasadniają zastosowanie względem niego przepisu art. 69§ 4 kk. Przesłanką warunkowego zawieszenia wykonania kary związaną z osobą sprawcy jest zawsze stwierdzenie, iż zastosowanie tej instytucji jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Sąd zobowiązany jest zatem do jednoznacznego stwierdzenia, iż osobowość sprawcy daje podstawę do przyjęcia, iż nie popełni on w przyszłości przestępstwa oraz, że zakładane przez ustawodawcę cele kary zostaną osiągnięte. W odniesieniu do oskarżonego przesłanką, która przemawia szczególnie za pozytywną prognoza kryminologiczną jest jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa i obecny sposób życia.

Niewątpliwie oskarżony ma za sobą niechlubną przeszłość kryminalną. Trzeba jednak zauważyć, iż od czasu zdarzenia, stanowiącego przedmiot niniejszego postępowania upłynęły ponad dwa lata. Jak wynika z przedłożonych Sądowi Odwoławczemu dokumentów oskarżony od kwietnia 2012r. jest zatrudniony na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora handlowego, uzyskując dochody pozwalające na regulowanie przez niego obowiązku alimentacyjnego wobec niepełnoletniej córki (który to obowiązek faktycznie realizuje). Oskarżony prawidłowo funkcjonuje w społeczeństwie, a w miejscu zatrudnienia cieszy się pozytywną opinią. K. O. w październiku 2012r. wstąpił ponownie w związek małżeński i w najbliższych dniach oczekuje narodzin swojego dziecka.

W świetle powyższych okoliczności bezwzględna kara pozbawienia wolności byłaby z pewnością karą nadmiernie dolegliwą, której skutki rozciągałyby się w sposób niekorzystny nie tylko na oskarżonego lecz również na członków jego najbliższej rodziny.

Mając powyższe na uwadze Sąd Odwoławczy stwierdził, że dla osiągnięcia celów stawianych karze wystarczającym jest orzeczenie wobec oskarżonego w niniejszej sprawie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na maksymalny – pięcioletni okres próby, a co za tym idzie zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że za podstawę warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności przyjął przepisy art. 69 § 1, 2 i 4 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk.

Nie kwestionując przy tym pozostałych rozstrzygnięć zawartych w treści wyroku, orzeczenie w pozostałej części utrzymano w mocy.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. art. 634 kpk w zw. z art.624§1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.