Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Częstochowie XII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2020 r. w Częstochowie na rozprawie

sprawy z powództwa K. W.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki K. W. kwotę 36.400 zł. (trzydzieści sześć tysięcy czterysta złotych) tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.286 zł. (dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie z tym, że od kwoty 237 zł. (dwieście trzydzieści siedem złotych) od dnia 5 września 2018 roku do dnia zapłaty i od kwoty 2.049 zł. (dwa tysiące czterdzieści dziewięć złotych) od dnia 19 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty;

3.  w pozostałej części powództwo oddala;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.746 zł. (dwa tysiące siedemset czterdzieści sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w C. tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych:

– od powódki kwotę 637 zł. (sześćset trzydzieści siedem złotych),

– od pozwanego kwotę 996,92 zł. (dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze);

6.  nakazuje zwrócić stronom tytułem niewykorzystanych zaliczek na poczet wydatków:

– powódce kwotę 109 zł. (sto dziewięć złotych),

– pozwanemu kwotę 40,88 zł. (czterdzieści złotych i osiemdziesiąt osiem groszy).

SSR Joanna Knapińska

Sygn. akt XII C 663/18

UZASADNIENIE

Powódka K. W. pozwem sprecyzowanym pismem z dnia 14.09.2018r. w domagała się zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 63.821 zł., w tym 55.400 tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 19.12.2016r. do dnia zapłaty , 7809,60 zł. tytułem zwrotu kosztów opieki osoby trzeciej z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 .12.2016r. do dnia zapłaty, 339,24 tytułem zwrotu kosztów leczenia, 270,72 zł. tytułem zwrotu kosztów dojazdu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 31 dnia od doręczenia odpisu pozwu, oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu., w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10.800 zł.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powódka wskazał, iż w dniu 8.10. 2016r. w C. doszło do wypadku : kierujący samochodem marki F. (...) M. M. naruszył przepisy ruchu drogowego ,nie zachował szczególnej ostrożności zbliżając się do wyznaczonego przejścia dla pieszych i potrącił powódkę przechodząca na pasach, w wyniku czego powódka doznała licznych obrażeń ciała. W dniu zdarzenia powód był objęty ochroną ubezpieczeniową przez pozwanego. Powódka była hospitalizowana, leczona zachowawczo i operacyjnie, kontynuowała leczenie i uczestniczyła w zabiegach fizjoterapeutycznych przez kilka miesięcy, pozostawała w tym czasie niezdolna do pracy, następnie korzystała z zasiłku rehabilitacyjnego.

Powód zgłosił szkodę pozwanemu , w dniu 24.12.2016r. pozwany przyznał powódce 3000 zł. zadośćuczynienia ,uznając co do zasady roszczenie powódki i wskazując, ze adekwatna kwota zadośćuczynienia wynosząca 12.000 zł. powinna zostać pomniejszona o 80% przyczynia się powódki do zdarzenia, Po ponownej analizie sprawy na wniosek pełnomocnika powódki kwotę tę zwiększono (uznając za zasadne 14.000 zadośćuczynienia i pomniejszając je o 80%) i wypłacono 5605,52 zł., w tym 13,80 tytułem zwrotu kosztów uzyskania dokumentacji medycznej.

Zdaniem strony powodowej przyczynienie się powódki do powstania szkody powinno być ocenione na 20%, szczególnie, ze do zdarzenia doszło na przejściu dla pieszych, a sprawca poruszał się z nadmierną prędkością, a będąc podobnie jak powódka pracownikiem T., znał to miejsce i powinien spodziewać się w tym miejscu pieszych wychodzących z nocnej zmiany.

Powódka uznaje za adekwatne do skutków wypadku zadośćuczynienie 80.000 zł., które pomniejszone o 20% zadośćuczynienia i wypłaconą dotychczas przez pozwanego kwotę daje żądane w pozwie 55.400 zł. Uzasadniając żądanie w tym zakresie powódka powołała art. 445§1 kc i wskazała na rodzaj i charakter obrażeń, który ograniczył powódce możliwość poruszania się , powodował utratę samodzielności i konieczność korzystania z pomocy osób trzecich, także przy podstawowych czynnościach higienicznych, co wpłynęło na funkcjonowanie całej rodziny, a także ograniczył ją w sferze zawodowej,. Wypadek spowodował także negatywne skutki w jej psychice .Powódka nie uzyskała pełnej sprawności.

Co do odszkodowania powód wskazał , że powódka wymagała opieki innych osób od 15.10.2016r. do 7.04.2017r. w wymiarze najpierw 10 godzin na dobę (przez 37 dni), następnie 8 godzin na dobę (przez 63 dni), potem 4 godziny na dobę (przez 42 dni) i 2 godziny na dobę (przez 33 dni), przy przyjęciu 9 zł. za godzinę, co daje to 9972 zł., a pomniejszone o 20 % przyczynienia– 7809,60 zł.

Powódka domagała się także zwrotu kosztów leczenia , które zgodnie z przedstawionymi fakturami wyniosły 545,05 zł., pomniejszonych o 20% przyczynienia i wypłacone 96,80 zł.; oraz zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych pomniejszonych o 20% - 270,72 zł.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia spowodowanego przez kierującego, która posiadała u pozwanego obowiązkowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Żądaną prze powódkę tytułem zadośćuczynienia kwotę uznał za wygórowaną w stosunku do zakresu i charakter obrażeń powódki oraz innych skutków wypadku. Zakwestionował również żądanie dodatkowej kwoty tytułem zwrotu kosztów pomocy osób trzecich, wskazując, że nic nie wskazuje na to, by powódka korzystała z pomocy odpłatnej i nie przedstawia żadnego dowodu na poniesienie tych kosztów. Uznał za nieuprawnione przyjęcie stawki 9 zł. za godzinę świadczenia pomocy, wskazując, że powódka nie korzystała z usług wykwalifikowanej pielęgniarki . Zakwestionował także czas tej pomocy. Wskazał na brak dowodów na poniesienie kosztów dojazdu.

Co do przyczynienia się powódki do powstania szkody pozwany podniósł, że zgodnie z opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego, wykonana w toku sprawy karnej prowadzonej przeciwko kierowcy, zachowanie obu uczestnikówwypadku było nieprawidłowe, ale to zachowanie pieszej - powódki – było bezpośrednia przyczyna wypadku, a kierowca tylko się do niego przyczynił. Dlatego zadośćuczynienie i odszkodowanie dla pozwanej powinno by pomniejszone na zasadzie art. 362 kc , co najmniej o 60%.

Ponadto pozwany zakwestionował żądania dotyczące odsetek za okres poprzedzający wydanie wyroku, wskazując, że to ostatecznie sąd po weryfikacji zasadności roszczeń objętych pozwem decyduje o przyznaniu zadośćuczynienia i jego wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08.10. 2016r. w godzinach rannych, ok. godz. 6.00 w C. na ul. (...) , w pobliżu posesji nr (...), na wyznaczonym i oznakowanym przejściu dla pieszych doszło do wypadku : kierujący samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) M. M. potrącił pieszą K. W.. Powódka wraz z innymi pracownikami wyszła z budynku T. po zakończeniu pracy na nocnej zmianie . Widoczność na drodze była słaba, padał deszcz. Do wypadku przyczyniło się w stopniu znacznym zachowanie pieszej , która wkroczyła na obszar przejścia dla pieszych bezpośrednio przed nadjeżdżającym samochodem , zmuszając kierowcę do podjęcia gwałtownego manewru hamowania celem uniknięcia potracenia pieszej. Kierujący , podobnie jak powódka pracownik T. , również zachował się nieprawidłowo , przyczyniając się do wypadku przez niedostosowanie prędkości do zakresu widoczności na przejściu dla pieszych.

(dowód: opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych T. B. k. 278-296, opinia uzupełniająca k 339 , zeznania świadków : A. B. (1) k. 262-263, E. T. k. 263-265, T. K. k. 265-266, A. K. k. 266-267, A. B. (2) k. 267-268, M. M. k. 268, A. B. (3) k. 270, nagranie monitoringu k. 143m protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 144-148, protokół oględzin samochodu k. 149-152, pozostałe dokumenty w aktach XI K 159/17 , w tym opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, zeznania powódki i k. 338-339)

W wyniku wypadku powódka doznała obrażeń ciała w postaci: stłuczenia głowy, rany tłuczonej w okolicy ciemieniowej, skręcenia kręgosłupa szyjnego , stłuczenia klatki piersiowej i jamy brzusznej, stłuczenia górnej partii płuca prawego, złamania podgłowowoego , wielołamowego kości ramiennej prawej oraz złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej lewej. Po wypadku została przetransportowana przez Zespół (...) do Szpitalnego oddziału ratunkowego w Miejskim Szpitalu (...) w C. , gdzie po wykonaniu badań laboratoryjnych i radiologicznych zostaa przyjęta na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej. Była hospitalizowana odd dnia 8.10.2016r. do dnia 15.10.2016r. Została poddana operacji- wykonano krwawe nastawienie złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej prawej oraz uzupełnienia mrożoną kością gąbczastą, a następnie zespolono śrubą z podkładką. Prawy bark unieruchomiono w ortezie ortopedycznej, prawy staw kolanowy w ortezie. Dalsze leczenie było prowadzone ambulatoryjnie w Poradni (...) Urazowo – Ortopedycznej .

Po zabiegu operacyjnym powódka miała unieruchomiony prawy staw kolanowy w ortezie ortopedycznej i prawy staw barkowy w ortezie przez ok. 6-8 tygodni , przez kilka tygodni miała kołnierz ortopedyczny. Stosowała leki przeciwbólowe , przeciwobrzękowe i przeciwzakrzepowe.

Wypadek zaburzył funkcjonowanie całej rodziny, powódka nie mogła zajmować się domem i dziećmi, sama wymagała opieki. Z powodu unieruchomienia potrzebowała pomocy , początkowo we wszystkich czynnościach życia codziennego, takich jak toaleta , kąpiel, ubieranie się, zakupy , przygotowywanie posiłków, załatwianie prac poza domem. Korzystała z pomocy członków rodziny, głownie rodziców i męża. Pomoc ta była konieczna przez okres około 16 tygodni, przez pierwsze 4 tygodnie w wymiarze 4 godzin dziennie, następne 4 tygodnie 3 godziny dziennie, kolejne 4 tygodnie 2 godziny dziennie, kolejne 4 tygodnie – 1 godzina dziennie.

Powódka była na zwolnieniu lekarskim , które kilkakrotnie przedłużano, do 7.04.2017r. ZUS przyznał jej świadczenie rehabilitacyjne na okres 4 miesięcy. Leczenie wypadku trwało ok. 12 miesięcy.

W wyniku wypadku powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu wynoszącego 21%. Aktualny stan zdrowia powódki jest dobry, pozostają nieznaczne ograniczenia w zakresie ruchomości barku prawego i kolana, mogą występować utrudnienia przy wykonywaniu prac i czynności wymagających unoszenia kończyn górnych. Nadal odczuwa ból po większym wysiłku. Pozostała blizna pooperacyjna boczna okolicy kolana prawego. Rokowania na przyszłość są dobre.

Wypadek negatywnie wpłynął także na psychikę powódki. Wystąpiły u niej objawy zaburzeń adaptacyjnych pod postacią gorszego samopoczucia, lęku w sytuacjach przypominających wypadek, nerwowości, labilności nastroju, niepokoju i zaburzeń snu. na pogorszenie się tego stanu wpływ miała także choroba matki , która wkrótce zmarła. Zgłosiła się na jedną wizytę u psychiatry (około roku po wypadku) i dwie u psychologa. Nie podjęła dalszego leczenia w tym zakresie , ani psychiatrycznego , ani psychoterapii. Przy wsparciu rodziny i w miarę poprawy stanu zdrowia fizycznego pod względem zdrowia psychicznego wróciła do stanu sprzed wypadku. Obecnie funkcjonuje prawidłowo. Nie doznała w tym zakresie trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Czuje się pokrzywdzona faktem, że kierowca został łagodnie ukarany.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii D. K. (1) k. 307-312, opinia biegłej psychiatry K. Z. k. 359-361, dokumentacja medyczna powódki k. 35-107, zeznania świadków J. W. k. 231,M. K. k. 231-232, K. B. k. 232, zeznania powódki jw. ).

Powódka w związku z wypadkiem poniosła koszty zakupu leków i sprzętu medycznego w kwocie 545,05 zł. oraz koszty dojazdu do placówek medycznych 338.40 zł.

(dowód: faktury VAT k. 126-135, opinia biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii D. K. (1) k. 307-312, oświadczenie o dojazdach k. 136-141, zeznania świadka J. W. k. 231, dokumentacja medyczna jw. )

M. M. został prawomocnie skazany przez Sąd Rejonowy w Częstochowie za przestępstwo z art. 177§1 kk. na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł. By on ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.. Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu. Pozwany przyznał powódce zadośćuczynienia 14.000 zł., koszt uzyskania dokumentacji medycznej 13,80z zł. zwrot kosztów leczenia 840 zł. koszty opieki 484 zł. – pomniejszone o ustalone 80% przyczynienia, po weryfikacji – 60% przyczynia się powódki do powstania szkody (dowód : odpis wyroku k. 31, dokumenty w aktach XIK 159/17, akta likwidacji szkody zał. do akt sprawy).

Stan faktyczny Sad ustalił w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sad dał wiarę zeznaniom stawających świadków oraz zeznaniom powódki. Różnią się one w opisie i ocenie szczegółów zdarzenia, jednak wraz z innymi dowodami pozwoliły na ustalenie jego przebiegu i ocenę stopnia przyczynienia się pieszej i kierującego do zaistnienia wypadku. Miarodajna była w tym zakresie dokonana na podstawie analizy całego obszernego materiału dowodowego, w tym nagrania monitoringu z przebiegu wypadku, pisemna opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych T. B.. Została ona uzupełniona opinia ustna wydana na rozprawie, w której biegły odniósł się do wszystkich wątpliwości i pytań stron. Opinia jest pełna, jasna, jej wnioski są stanowcze i należycie uzasadnione. Biegły zrekonstruował przebieg wypadku i ocenił przyczynienie się powódki jako znaczne.

Jeśli chodzi o rodzaj i rozmiar obrażeń powoda , proces leczenia , potrzebę rehabilitacji i opieki osoby trzeciej, dalsze skutki wypadku, oraz potrzebę zakupu leków i sprzętu medycznego, podstawą ustaleń była przede wszystkim wykonana w toku niniejszego postępowania opinia biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii D. K.. Biegły wypowiedział się w sposób kompetentny, jasny i rzeczowy, opierając się na dokumentacji medycznej i badaniu powódki. Opinia była kompletna i nie wymagała uzupełnienia, z tego względu Sad oddalił wniosek powódki o jej uzupełnienie.

W zakresie skutków wypadku dla psychiki powódki Sąd oparł się na opinii biegłej psychiatry. Opinia ta w ocenie Sądu jest wystarczająca dla oceny, czy powódka doznała w tym zakresie uszczerbku na zdrowiu – oceny takiej może dokonać jedynie lekarz. Nie było w tej sytuacji konieczne zasięganie opinii psychologa i dlatego Sąd oddalił taki wniosek powódki.

Sąd zważył, że bezsporna była co do zasady odpowiedzialność pozwanego wynikająca z obowiązkowego ubezpieczenia OC sprawcy wypadku. Żądanie przez powódkę zasądzenia zadośćuczynienia znajduje oparcie w treści art. 445 § 1 kc w związku z art. 444 § 1 kc., natomiast odszkodowania z tytułu kosztów leczenia i opieki – art. 444§1 kc w zw. z art. 415 kc.

Należy zaznaczyć, że zadośćuczynienie przysługuje za doznaną krzywdę rozumianą jako cierpienie fizyczne i psychiczne. Ma na celu złagodzenie tych cierpień i zrekompensowanie doznanej krzywdy. Na wysokość zadośćuczynienia ma wpływ stopień i czas trwania cierpień fizycznych, czyli odczuwanego bólu i innych dolegliwości, a także cierpień psychicznych związanych czy to z pobytem w szpitalu, czy też bolesnością zabiegów, koniecznością długotrwałej rehabilitacji. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż zadośćuczynienie nie może być kwotą symboliczną, ale przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość adekwatną do warunków gospodarki rynkowej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 31 grudnia 2010 roku, III APa 21/10, POSAG 2011/1/51-78).

Przy określeniu kwoty należnego zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze ból, strach i cierpienie związane z samym doznaniem urazu , leczeniem szpitalnym , w tym operacyjnym, niedogodności związane z późniejszym leczeniem, zwłaszcza długotrwałym unieruchomieniem oraz związanym z tym brakiem samodzielności, brakiem możliwości zajmowania się dziećmi, dolegliwości bólowe oraz późniejszy stan zdrowia powódki, przede wszystkim ustalony trwały uszczerbek na zdrowiu. Uszczerbek ten biegły chirurg ocenił na 21% . Należało mieć na uwadze, że z ograniczeniem w zakresie ruchomości barku prawego i kolana powódka będzie borykać się do końca życia. Sąd uwzględnił także opisane wyżej skutki psychiczne , emocjonalne, jakie wypadek spowodował w jej życiu.

W ocenie Sądu zadośćuczynienie w wysokości 65.000 zł. jest adekwatne zarówno w odniesieniu do obiektywnych przesłanek, a więc doznanego urazu jak i subiektywnych odczuć powódki. Zadośćuczynienie miarkować jednak należało poprzez przyjęcie przyczynienia się zmarłego do powstania szkody, stosownie do art. 362 kc. Kwestia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody nie była co do zasady między stronami sporna, sporny był tylko stopień tego przyczynienia. Zdaniem Sądu ustalone okoliczności wypadku nie dają podstaw do przyjęcia równego stopnia przyczynienia się potrąconego pieszego i kierującego z samochodem. Należy pamiętać, że wypadek miał miejsce na oznakowanym przejściu dla pieszych, w sytuacji, kiedy kierujący zdawał sobie sprawę, że w rejonie przejścia znajdują się osoby wychodzące z nocnej zmiany. Niemniej opierając się na opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych przyjąć, że piesza przyczyniła się do tego wypadku w stopniu znacznym. Sąd uznał za zasadne przyjęcie przyczynienia się poszkodowanej do wypadku w wysokości ok. 30 %.

Ustalone zadośćuczynienie należało pomniejszyć należy o stopień przyczynienia się zmarłego do powstałej szkody, w sposób opisany wyżej (o 30%) oraz kwotę już wypłaconą przed procesem z tego tytułu (8600 zł.), co daje kwotę 36.900 zł.

Za zasadne Sad uznał także żądanie zwrotu kosztów zakupu leków i sprzętu medycznego. Powód wykazał, że wydatek ten poniósł i że był on uzasadniony. Łącznie koszt ten wyniósł 5455 zł., po obniżeniu o 30% - 381 zł. Pozwany z tego tytułu wypłacił już kwotę 96,80 zł. Zasądzono więc z tego tytułu 285 zł.

Co do zwrotu kosztów pomocy osoby trzeciej , Sąd zważył, że poszkodowany może dochodzić zwrotu kosztów opieki zawsze, jeśli ze względu na stan zdrowia taka opieka jest potrzebna. Czynnikiem decydującym o możliwości żądania zwrotu tych kosztów nie jest natomiast fakt, że zostały lub nie zostały rzeczywiście poniesione. Nie jest konieczne, aby poszkodowany rzeczywiście opłacił koszty takiej opieki, stanowią ono element należnego poszkodowanemu odszkodowania nawet wtedy, jeśli opieka sprawowana była przez członków rodziny poszkodowanego. Z tego względu odszkodowanie w takim przypadku powinno odpowiadać wynagrodzeniu osoby mającej odpowiednie kwalifikacje do wykonywania takiej opieki. Stanowisko takie utrwaliło się w orzecznictwie (por. np. wyroki Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 22.02.2018r. sygn. ACa 1963/16, Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11.01.2018r. sygn. IACa 847/17, Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19.01.2018r. sygn.IACa 812/17 ) i podziela je również Sąd rozpoznający niniejszą sprawę.

Sąd przyjął za miarodajne ustalenie biegłego lekarza, że powódka wymagała pomocy przez okres około 16 tygodni, przez pierwsze 4 tygodnie w wymiarze 4 godzin dziennie, następne 4 tygodnie 3 godziny dziennie, kolejne 4 tygodnie 2 godziny dziennie, kolejne 4 tygodnie – 1 godzina dziennie. Sąd uznał, że 9 zł. za godzinę pracy za godzinę niej jest kwota zawyżoną , mając na uwadze obecną stawkę minimalną za godzinę pracy . Daje to kwotę 2520 zł., obniżone o 30 % - 1764 zł.

Za uzasadnione Sąd uznał także koszty dojazdu do placówek medycznych w kwocie 338,40 zł., po obniżeniu o 30% - do zapłaty pozostała kwota 285 zł. Potrzeba tych dojazdów znajduje potwierdzenie w załączonej dokumentacji medycznej i zeznaniach członków rodziny powódki.

Podstawę prawną orzeczenia w tym zakresie stanowią art. 415 kc, art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444§1i 2 kc oraz przepisy ustawy o Ubezpieczeniach Obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 roku (Dz.U. nr 124, poz. 1152 z późn.zm.).

Odsetki zasądzono na podstawie art. 481 kc, mając na względzie treść art. 14 ww. ustawy. Należy powołać w tym miejscu zasługujący na aprobatę wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2011 r. , zgodnie z którym w sytuacji, gdy zobowiązany nie płaci zadośćuczynienia w terminie wynikającym z przepisu szczególnego lub w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 in fine kc., uprawniony nie ma niewątpliwie możliwości czerpania korzyści z zadośćuczynienia, jakie mu się należy już w tym terminie. W konsekwencji odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia należnego uprawnionemu już w tym terminie powinny się należeć od tego właśnie terminu (V CSK 38/11, LEX nr 1129170). Jak trafnie zauważa także Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 24.05.2016r. sygn.. akt I ACa 1153/15, przewidziana w art. 445 § 1 kc możliwość przyznania przez sąd odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za krzywdę nie zakłada dowolności ocen sądu, a jest jedynie konsekwencją niewymiernego w pełni charakteru okoliczności decydujących o doznaniu krzywdy i jej rozmiarze. Mimo więc pewnej swobody sądu przy orzekaniu o zadośćuczynieniu, wyrok zasądzający zadośćuczynienie nie ma charakteru konstytutywnego, lecz deklaratywny, a zatem zadośćuczynienie za krzywdę staje się wymagalne po wezwaniu odpowiedzialnego za naprawienie szkody do spełnienia świadczenia odszkodowawczego na rzecz pokrzywdzonego. Od tej zatem chwili biegnie termin do uiszczenia odsetek za opóźnienie co do wszystkich należności za wyjątkiem kosztów dojazdu, o które powódka nie wzywała pozwanego przez wytoczeniem procesu.

W pozostałym zakresie powództwo jako nieuzasadnione oddalono.

Orzeczono na podstawie art.415 kc, art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444§1i 2 kc , ww. przepisów ustawy o Ubezpieczeniach Obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz art. 481 kc.

Podstawę orzeczenia o kosztach procesu stanowi art. 100 kpc. Powódka wygrała w 61%. Łącznie koszty procesu wyniosły zł.. Składają się nań : poniesione przez powoda opłaty 3161 zł. wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5400 zł. i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. (łącznie 8769 zł.) , wydatki 191 zł. ; przez pozwanego : wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5400 zł. , opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł. , 1259,12 zł. tytułem zaliczek na poczet wydatków związanych z opiniami biegłych (łącznie 6676,12 zł.) Pozwany powinien zwrócić powódce 2746 zł. W takim samym stosunku rozdzielono między stronami obowiązek zwrotu sum wyłożonych przez Skarb Państwa.

SSR Joanna Knapińska