Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 sierpnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Bogusława Olszewska -Wojgienica

Protokolant p. o. sekr. sąd. Marta Sugier

po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2021r .w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego W. K. reprezentowanego przez matkę W. W. (1)

przeciwko J. K.

o podwyższenie alimentów

1.  Podwyższa alimenty ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie w dniu 25.07.2011 r. w sprawie VI RC 2266/10 od pozwanego J. K. na rzecz małoletniego powoda W. K. ur.(...) z kwoty po 625 zł do kwoty po 1000 zł ( jeden tysiąc złotych 00/100) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, płatne do rąk matki małoletniego- W. W. (1) .

2.  W pozostałej części powództwo oddala.

3. Zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa ( kasy Sądu Rejonowego w Giżycku) kwotę 400 zł ( czterysta złotych 00/100) tytułem opłaty sądowej od której powódka była zwolniona z mocy ustawy.

4. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 900 zł ( dziewięćset złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

5.Wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 245/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 grudnia 2020 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego W. W. (2) W. wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 lipca 2011 r., sygn. akt VI RC 2266/10 od pozwanego J. K. na rzecz małoletniego W. K. z kwoty 650 zł do kwoty 1.200 zł miesięcznie płatnych na dotychczasowych zasadach.

W uzasadnieniu wskazała, iż małoletni W. K. pochodzi ze związku małżeńskiego J. K. z W. W. (1), rozwiązanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 lipca 2011 r. W wyroku rozwodowym ustalono wysokości alimentów pozwanego na rzecz syna w wysokości 625 zł miesięcznie i kwota ta dotychczas nie była podwyższana. Podkreśliła, iż małoletni miał wówczas niespełna 4 lata i od tego czasu upłynął okres ponad dziewięciu lat. Pozwany przez ten czas nie modyfikował dobrowolnie wpłat tytułem udziału w kosztach utrzymania i wychowania syna, a raczej był zainteresowany ich ograniczeniem przez matkę. Zdaniem przedstawicielki małoletniego powoda doprowadziło to do sytuacji, w której udział pozwanego w kosztach utrzymania syna jest znacznie zaniżony.

Podała, iż małoletni jest zaopatrzany we wszelkie potrzebne przedmioty, w tym odzież, pobiera dodatkowe lekcje języka angielskiego i wyjeżdża na wakacje. Powód posiada również nowy komputer i łózko. Powyższe wydatki oraz tak oczywiste wydatki jak koszt wyżywienia, zakupu środków chemicznych i kosmetycznych, lekarstw, drobnych zakupów codziennych, czy kieszonkowe, którego wartość matka małoletniego określiła na kwotę 450 zł, miesięcznie pokrywane są głownie przez W. W. (1). Podkreśliła, iż często potrzeby dziecka są zaspokajane kosztem uzasadnionych potrzeb matki. Taka sytuacja miała miejsce w związku z zakupem komputera, w którym pozwany nie uczestniczył.

W ocenie W. W. (1) miesięczne wynagrodzenie netto pozwanego to kwota około 5.000–6.000 zł. dodała, iż na gruncie mniejszej sprawy nie zachodzi przesłanka niskich zdolności zarobkowych pozwanego pozwalających mu na pokrywanie kosztów wychowania i utrzymania syna w stopniu mniejszym niż czyni to matka.

Reasumując wskazała, iż upływ czasu i zwiększenie uzasadnionych potrzeb dziecka spowodowały dezaktualizację wysokości alimentów i nieadekwatność w stosunku do zarobków i poziomu życia pozwanego.

W odpowiedzi na pozew J. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz zwrotu poniesionych rzez niego kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, iż systematycznie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego wobec syna. Podkreślił, iż w jego ocenie od momentu wydania orzeczenia w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego nie nastąpiła zmiana stosunków uzasadniająca podwyższenie zasądzonych alimentów. Pozwany zdaje sobie sprawę, iż potrzeby syna wraz z upływem lat zwiększyły się, jednak nie bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że znacząco zwiększyły się także koszty jego utrzymania i wydatki. Ponadto pozwany posiada dziecko z innego związku. Dodał, iż matka małoletniego powoda, który ma już 14 lat, w znacznie mniejszym stopniu realizuje swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania o wychowanie dziecka i w większym stopniu winna finansowo partycypować w kosztach jego utrzymania.

Pozwany dalej wskazał, iż pracuje jako żołnierz zawodowy w jednostce wojskowej w E. z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 4.679 zł netto miesięcznie. Nie ma żadnych dodatkowych źródeł dochodu. Podał, iż w maju 2019 r. zakupił wraz z partnerką mieszkanie w O., zaciągając na ten cel kredyt hipoteczny w kwocie 162. 399,94 zł z miesięczną ratą wynoszącą około 842 zł. Obecnie rata ta wynosi jednak około 722 zł. Prowadzi gospodarstwo domowe wraz z partnerką A. B., z którą posiada syna O. K. urodzonego w dniu (...) Podkreślił, iż na remont mieszkania wydali około 15.000 zł. Jego partnerka pracuje w Urzędzie Gminy i zarabia około 2.900 zł miesięcznie, a w 4 października 2019 r. zaciągnęła pożyczkę w kwocie 13.000 zł, która została przeznaczona na wkład własny wymagany przez bank przy udzielaniu kredytu hipotecznego. Miesięczna rata jej spłaty wynosi 228 zł. Miesięczny koszt paliwa określił na kwotę około 500 zł, albowiem dojeżdża do pracy do E.. Ponadto dojeżdża także na studia do O.. Zjazdy odbywają się średnio dwa razy w miesiącu, a z tego tytułu na paliwo przeznacza około 100 zł w skali miesiąca. Czesne za studia to kwota około 470 zł miesięcznie. Pozostałe koszty swojego i partnerki utrzymania określił następująco: siłownia 99 zł; czynsz za mieszkanie 344,92 zł; energia elektryczna 180 zł, gaz (ogrzewanie, woda) 160 zł; TV i Internet 54,99 zł; telefony 145 zł; przedszkole syna O. 430 zł; żywność, chemia i środki czystości dla trzech osób 2.700 zł miesięcznie; odzież i obuwie około 450 zł; leki 400 zł; polisa OC za samochód 507 zł rocznie; naprawy i serwis samochodu koło 2.500 zł rocznie. Podkreślił, iż pokonuje bardzo duże odległości samochodem, dlatego tez trzy razy w roku wymienia olej i filtry. Samochód wymaga częstszych serwisów i napraw. Ponadto dochodzi wydatek na zakup książek na studia. Pozwany wskazał również, iż ma wadę zgryzu, co powoduje, że jego zęby często się psują. Z tego powodu koszt stomatologa określił na kwotę około 500 zł rocznie.

J. K. zaakcentował, iż zabiegał o kontakty z małoletnim powodem, jednak w jego ocenie matka małoletniego nastawiła syna przeciwko ojcu, a syn w konsekwencji nie chce realizować kontaktów z pozwanym. Mimo wszystko pozwany stara się dbać o małoletniego powoda, a na Święta Bożego Narodzenia w 2020 r. przelał mu 200 zł jako prezent pod choinkę.

W ocenie pozwanego żądane alimenty w kwocie 1.200 zł miesięcznie znacznie przekraczają usprawiedliwione potrzeby dziecka, jak również możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego. Z większości dokumentów załączonych do pozwu nie wynika co i dla kogo zostało zakupione. Pozwany ponadto zakwestionował szereg wydatków związanych m.in. z zakupem kanapy, roweru, hulajnogi, drogiego komputera, zajęciami z języka angielskiego, wycieczkami. Wskazał ponadto, iż syn jest dzieckiem zdrowym i nie wymaga przyjmowania żadnych leków.

Podkreślił również, iż matka małoletniego powoda od wielu lat prowadzi własną działalność gospodarczą i pracuje jako kosmetyczka i manikiurzystka. W czasie, gdy pozwany był z powódką zarabiała ona około 5.000–6.000 zł. Z wiedzy pozwanego wynika, iż matka małoletniego powoda miała otworzyć drugi salon kosmetyczny wiec jej dochody mogą obecnie osiągać około 5.000–8.000 zł miesięcznie. wskazał ponadto, iż W. W. (1) posiada mieszkanie w W., które wynajmuje. O dobrej sytuacji finansowej matki małoletniego w ocenie pozwanego świadczą również zakupione dziecku rzeczy takie jak droga hulajnoga, czy komputer, a także wyjazdy wakacyjne.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni powód– W. K. urodził się (...) w O. i jest dzieckiem W. W. (1) i pozwanego J. K.. (d: odpis skrócony aktu urodzenia k. 8)

Wyrokiem z dnia 25 lipca 2011 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie o sygn. akt VI RC 2266/10 m.in. rozwiązał przez rozwód małżeństwo W. W. (1) i J. K., a także zobowiązał obydwoje rodziców do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego W. K. i udział J. K. ustalił na kwotę po 625 zł miesięcznie, płatną do rąk matki małoletniego W. W. (1) do 10–tego dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. (d: wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 25 lipca 2011 r., sygn. akt VI RC 2266/10)

Wówczas powód W. miał prawie 4 lata. Cierpiał na alergię, nawracające infekcje układu oddechowego i moczowego. Korzystał z wizyt alergologa w E. i laryngologa w K.. Jego matka W. W. (1) prowadziła działalność gospodarczą i zarabiała około 3.000 zł miesięcznie. Ponosiła koszty utrzymania mieszkania w kwocie 650 zł miesięcznie, a także spłacała kredyt w ratach po 900 zł miesięcznie.

Z kolei pozwany pracował jako starszy szeregowy w Jednostce Wojskowej w G. i zarabiał miesięcznie 2.187,11 zł netto. Ponadto otrzymywał dodatkowe uposażenie roczne w kwocie 2.153,50 zł netto. Otrzymywał dodatek mundurowy, a także mieszkaniowy w kwocie 400 zł. Pozwany pobierał również dodatek urlopowy. Wynajmował wówczas wraz z kolegą mieszkanie i na ten cel przeznaczał 800 zł miesięcznie. Nie miał nikogo, poza synem W. na swoim utrzymaniu. (akta sprawy SO w Olsztynie, sygn. VI RC 2266/10)

Małoletni W. K. ma obecnie prawie 14 lat. Zamieszkuje wraz ze swoją matką W. W. (1) w wynajmowanym mieszkaniu w W.. Opłata za czynsz wynosi 800 zł miesięcznie. Dodatkowe płatne pozostają media według zużycia. Łącznie koszt wynajmu tego mieszkania wynosi do 1.200 zł miesięcznie, a okresie grzewczym dochodzi dodatkowo około 200 zł. (d: umowa najmu lokalu k. 10–11; potwierdzenie przelewu opłat za mieszkanie k. 13; wyjaśnienia W. W. (1) k. 196v., 324)

Małoletni uczęszcza do Szkoły Podstawowej w P.. Korzysta z płatnych posiłków, za które jego matka uiszcza 10,70 zł dziennie. W marcu 2019 r. przyniósł do szkoły nóż, a jego matka została wezwana do placówki. Małoletni okaleczał się. Pozwany wówczas przebywał na delegacji w W.. Ponadto powód korzysta z prywatnych lekcji języka angielskiego, które w związku z pandemią odbywają się zdalnie. Miesięczny ich koszt to 180 zł. (d: potwierdzenie przelewu k. 18; zaświadczenie k. 20; wyjaśnienia W. W. (1) k. 196v., 197; wyjaśnienia pozwanego k. 197)

W. uczęszczał prywatnie w okresie 17 listopada–30 listopada 2020 r. i 20 stycznia–31 stycznia 2020 r. za zabiegi fizjoterapeutyczne do Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) w W.. Małoletni korzystał również z zabiegu fali radiowej, której jednorazowy koszt wyniósł 500 zł. U małoletniego rozpoznano nieżyt nosa i nawracające krwawienie. Nie cierpi na alergię, ale korzysta z wizyt u laryngologa. (d: zaświadczenie k. 232, 233; faktura k. 236)

W toku niniejszego postępowania zdiagnozowano u małoletniego powoda raka brodawkowatego prawego płata tarczycy. Przeszedł zabieg operacyjny totalnej tyroidektomi z limfadenektomią selektywną w Instytucie (...) w W.. W dalszym ciągu wymaga leczenia uzupełniającego w (...) Instytucie (...) w W.. Minimum dwa razy w roku będzie jeździł na kontrole zarówno do Centrum (...), jak i Instytutu (...). Konieczne jest korzystanie z terapii jodem radioaktywnym. Wizyty w Instytucie będą wymagały pozostania tam na 5 dni. Łączny koszt jego leków to 52 zł miesięcznie. (d: karta porady specjalistycznej k. 309–310; wyjaśnienia W. W. (1) k. 324)

Matka małoletniego powoda od 2005 r. prowadzi zakład kosmetyczny w W.. Wykonuje manicure i pedicure. W. W. (1) zatrudnia jednego pracownika–swoją siostrę, która w salonie zajmuje się zabiegami na twarz i makijażem permanentnym. Za wynajem lokalu płaci 1.300 zł miesięcznie. Z zeznania o wysokości osiągniętego dochodu wynika, iż w roku 2018 r. osiągnęła dochód w wysokości 17.104,12 zł; zaś w 2019 r. 11.162,42 zł. Według jej zapewnień jej dochody wahają się od 4.000 zł nawet do 8.000 zł miesięcznie. Spłaca kredyt w kwocie 1.200 zł miesięcznie i uiszcza ratę 948 zł miesięcznie z tytułu leasingu pojazdu. (d: PIT–36 k.141–155; wyjaśnienia W. W. (1) k. 197, 323v.–324)

W. W. (1) w maju 2020 r. otrzymała kwotę 36.000 zł w ramach tarczy przeciwdziałania skutkom C.–19. W kwietniu 2020 r. kwotę 5.000 zł, zaś w lipcu, sierpniu i we wrześniu 2020 r. kwoty po 2. 759,56 zł. W 2020 r. otrzymała od członków rodziny darowizny o łącznej wartości 30.000 zł ( d: potwierdzenia przelewów k. 170, 182, 182, 183, 184, 185, 237–240)

Ponadto matka małoletniego posiada własnościowe mieszkanie w W., jednak ze względu na dokuczliwych sąsiadów postanowiła się z niego wyprowadzić i wynajmować je innej osobie. Za jego wynajem pobiera miesięcznie 700 zł, z czego odprowadza podatek w kwocie 60 zł miesięcznie i opłaca fundusz remontowy w kwocie 67 zł miesięcznie. (d: potwierdzenie przelewu za fundusz remontowy k. 12; umowa najmu nieruchomości k. 157–159; zawiadomienie k. 167; potwierdzenie przelewu k. 168,169; wyjaśnienia W. W. (1) k. 196v.)

Pozwany J. K. zatrudniony jest w Jednostce Wojskowej w E. jako żołnierz zawodowy. Dojeżdża do pracy z O., gdzie obecnie mieszka. Kosz dojazdu prywatnym samochodem wynosi 500 zł miesięcznie. Jego miesięczne, podstawowe wynagrodzenie wynosi około 4.600 zł. Dodatkowo otrzymuje dodatek mundurowy– około 2.500 zł rocznie, trzynastą pensję– w wysokości nie niższej niż wynagrodzenie za pracę, a także dodatek mieszkaniowy–około 570 zł miesięcznie. Ponadto otrzymuje raz w roku gratyfikację urlopową na siebie i dwóch synów, która wynosi około 1.100–1.200 zł na osobę. Pozwany nie zakupuje jednak munduru w każdym roku, albowiem od 2015 roku zakupił go 2–3 razy. Pozwany w 2018 r. osiągnął dochód w kwocie 56.561, 43 zł, w 2019 r. 65.071,14 zł, zaś w 2020 r. 70.300,56 zł (d: zaświadczenie k. 51potwierdzenie przelewu k. 190; zeznania świadka A. B. k. 196, 283v.; wyjaśnienia pozwanego k. 197; PIT–37 pozwanego k. 200–213, 308)

Pozwany ma wadę zgryzu i wymaga częstszych wizyt u stomatologa. Na ten cel w skali roku przeznacza około 500 zł, co miesięcznie daje kwotę około 40 zł. Dodatkowo cierpi na zanik chrząstki stawowej. Przyjmuje lek S. 500, za który płaci około 150 zł rocznie. (d: pismo pozwanego k. 48; wyjaśnienia pozwanego k. 197v.)

Pozwany regularnie uiszcza orzeczone na rzecz syna alimenty. Dodatkowo kupił mu jedynie słuchawki i podarował 200 zł z okazji świąt. Małoletni nie był u ojca przez okres trzech lat. (d: wyjaśnienia pozwanego k. 197v.)

J. K. jest studentem (...) Szkoły Wyższej. Zjazdy na uczelnie odbywają się średnio dwa razy w miesiącu, a koszt dojazdu pozwany oszacował na kwotę 100 zł miesięcznie. Czesne za jeden semestr wynosi 1.800 zł. Pozwany jedynie za III semestr studiów poniósł koszt 2.500 zł, jednakże jak sama nazwa przelewu wskazuje zawarte w tej kwocie są również odsetki. (d: pismo pozwanego k. 47v.; umowa k. 58–62; potwierdzenie przelewu k. 114-116)

Pozwany pozostaje w związku z A. B. od 2015 r. Do czerwca 2018 r. zamieszkiwali w G., później w miejscowości G., a następnie przeprowadzili się do O.. Razem prowadzą gospodarstwo domowe. Posiadają syna O. K., który urodził się (...) i obecnie ma 4 lata. Chłopiec ma dobre stosunki z małoletnim powodem, bardzo się lubią. O. uczęszcza do niepublicznego przedszkola (...) w O.. Koszty pobytu małoletniego w placówce wnoszą około 430 zł miesięcznie. (d: odpis skrócony aktu urodzenia k. 55; zaświadczenie k. 56; zeznania świadka A. B. k. 195v., 196; wyjaśnienia W. W. (1) k. 197)

Partnerka pozwanego pracuje jako pomoc administracyjna w Urzędzie Gminy O. i zarabia miesięcznie 2.600 zł. A. B. również studiuje w O., jednak czesne pokrywane jest przez jej pracodawcę. Ponosi jedynie koszt dojazdu w kwocie 100 zł miesięczni. (d: potwierdzenie przelewu k. 191; zeznania świadka A. B. k. 195v.)

W dniu 23 maja 2019 r. J. K. i A. B. zakupili mieszkanie w O. za kwotę 185.000 zł. Na ten cel w dniu 24 maja 2019 r. zawarli umowę mieszkaniowego kredytu hipotecznego na kwotę 162.399,94 zł. Miesięczna jego rata wynosi 720 zł. Następnie w dniu 4 października 2019 r. A. B. otrzymała pożyczkę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 13.000 zł z przeznaczeniem na zakup mieszkania. Okres spłaty wynosi 60 miesięcy, zaś miesięczna rata 228 zł. Pieniądze te zostały przeznaczone na wkład własny zakupionego mieszkania. (d: umowa pożyczki k.52–53umowa kredytu k. 63–78; umowa sprzedaży k. 85–90)

Pozwany wraz z partnerką ponoszą w skali miesiąca dodatkowo usprawiedliwione wydatki w kwotach: 180 zł energia; 345 zł czynsz, opłata za eksploatację i fundusz remontowy; 55 zł telewizja i (...); 145 telefon; gaz 224 zł (d: potwierdzenia przelewów k. 91, 92, 93, 193; faktura k. 192; zeznania świadka A. B. k. 195v.)

Sąd zważył, co następuje:

Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a zakres tych świadczeń wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, z drugiej możliwości zarobkowe i majątkowe rodzica – art. 133 § 1 oraz art.135 § 1 kro.

Przepis art. 138 kro umożliwia korektę zakresu obowiązku alimentacyjnego, w razie zmiany stosunków, przez którą rozumieć należy zmiany w zakresie potrzeb uprawnionego oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Koszty utrzymania małoletnich dzieci są niewątpliwie wysokie. Prócz potrzeb wynikających z egzystencji, rodzice powinni zapewnić dzieciom również możliwości rozwoju fizycznego, duchowego, rozrywek. Wymienione potrzeby mogą być jednak zaspokojone w sposób ograniczony możliwościami zarobkowymi i majątkowymi rodziców.

W ocenie Sądu na gruncie przedmiotowej sprawy zachodzą przesłanki umożliwiające korektę wysokości alimentów na rzecz małoletniego powoda. Niemniej jednak wywiedzione powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części, tj. w zakresie podwyższenia obowiązku alimentacyjnego J. K. na rzecz małoletniego syna W. K. o 375 zł tj. do kwoty 1.000 zł miesięcznie.

Należy mieć na uwadze, iż od ostatniego ustalenia obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego W. upłynął stosunkowo długi okres czasu, albowiem 10 lat. W. jest już nastolatkiem, ma obecnie 14 lat. Nie ulega wątpliwości, iż jego usprawiedliwione potrzeby są większe niż 4–letniego chłopca. Sąd ma tu na myśli m.in. wyżywienie, środki higieny osobistej, czy dodatkowe zajęcia takie jak język angielski. Już tylko z tego tytułu jego miesięczny koszt utrzymania uległ zwiększeniu. Co zresztą sam pozwany nie raz przyznawał w toku procesu.

Ponadto Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę, iż w ostatnim czasie u małoletniego powoda została diagnozowana poważna choroba– rak tarczycy. Co prawda małoletni przeszedł już operację, niemniej jednak wymaga w dalszym ciągu leczenia uzupełniającego i kontroli, co wiąże się z koniecznością podróży aż do W.. Z W. do W. jest co najmniej 280 km, co powoduje dodatkowe wydatki na paliwo. Małoletniemu musi w tym czasie towarzyszyć osoba dorosła. Co prawda pozwany deklarował swoją pomoc w zawożeniu małoletniego powoda do W. na konsultacje i badania. Sąd miał jednak na uwadze, iż pozwany w toku postępowania nierealizowanie spotkań z synem przez kilka lat tłumaczył brakiem czasu i obowiązkami zawodowymi. W czasie, gdy małoletni miał problemy w szkole pozwany przebywał na delegacji i nie mógł wspomóc małoletniego w tym trudnym okresie. Ponadto, gdy syn był u ojca już w toku niniejszego postępowania pozwany nie znalazł czasu, aby odwieźć go do jego miejsca zamieszkania. Małoletni wrócił wówczas autobusem. Ciężko zatem było Sądowi uwierzyć w zapewnienia pozwanego, zwłaszcza, że realizuje się on zawodowo, studiuje, a ponadto posiada drugie dziecko.

Przechodząc zaś do sytuacji zarobkowej, majątkowej, a także osobistej pozwanego, nie uległa wątpliwości, iż również w tej kwestii zaszły dość istotne zmiany. Nie sposób zgodzić się z pozwanym, iż jego miesięczne wynagrodzenie od czasu wydania ostatniego orzeczenia w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego na syna W. jedynie nieznacznie wzrosło. W ówczesnym czasie podstawowe wynagrodzenie pozwanego wynosiło przecież 2.187,11 zł. Obecnie zaś wynosi ono prawie 4.600 zł, a ponadto co miesiąc otrzymuje dodatek mieszkaniowy w kwocie 570 zł, a także raz w roku trzynastą pensję. Oprócz tego pozwany otrzymuje gratyfikację urlopową na siebie i dwóch synów. Ostatnio kwota ta wynosiła na jedną osobę około 1.100 zł, co daje łącznie 3.300 zł. Kwoty przyznanej z tego tytułu na małoletniego powoda pozwany nie przekazywał jego przedstawicielce ustawowej przez wiele lat. Pozwany przez co najmniej okres trzech lat nie zabierał syna do swojego miejsca zamieszkania. W ocenie Sądu średni miesięczny dochód pozwanego wynosi zatem minimum 5.400 zł.

Oczywiście nie należy zapominać, iż obecnie pozwany posiada również drugiego syna. Niemniej jednak obecna konkubina pozwanego jest aktywna zawodowa i zarabia miesięcznie 2.600 zł. To również na niej spoczywa obowiązek partycypowania w kosztach utrzymania wspólnego z pozwanym dziecka, czy ponoszenia kosztów związanych ze wspólnie prowadzonym gospodarstwem domowym. Łączna, miesięczna rata kredytu oraz pożyczki pozwanego i jego partnerki wynosi około 950 zł. Zatem nie jest to kwota znaczna w porównaniu do miesięcznego budżetu rodziny wynoszącego około 8.000 zł.

Pozwany deklarował, iż dużym obciążeniem jego budżetu są wydatki związane z samochodem ze względu na pokonywanie wielu kilometrów. Musi wymieniać olej i filtry trzy razy w roku. Same naprawy i serwis samochodu określił na kwotę 2.500 zł. W ocenie Sądu pozwany winien w takiej sytuacji rozważyć możliwość dojazdu do pracy środkami komunikacji publicznej. Sąd stoi bowiem na stanowisko, iż powyższe wydatki nie mogą być realizowane kosztem zdrowia małoletniego powoda. Ponadto w celu obniżenia miesięcznych wydatków pozwany może przejść na konsultacje i leczenie w ramach NFZ, co z resztą sam zalecał małoletniemu powodowi. (d: pismo pozwanego k. 48)

Odnosząc się już na marginesie do kwestii orzeczonych w toku postępowania rozwodowego alimentów, bez znaczenia pozostaje aktualne przekonanie pozwanego, iż kwota 625 zł na utrzymanie syna była w ówczesnym czasie wygórowana. Pozwany miał możliwość odwołania się od tego orzeczenia.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu sytuacja pozwanego pozwala mu na realizowanie obowiązku alimentacyjnego w kwocie 1.000 zł miesięcznie.

W związku z powyższym Sąd w dalszej części powództwo oddalił. Przedstawiane w toku postępowania koszty utrzymania małoletniego powoda okazały się być zawyżone. Nie sposób zaliczyć do usprawiedliwionych potrzeb powoda chociażby zakupu aż 6 w roku par spodni dresowych, czy też zakupu obuwia na zmianę do szkoły w kwocie 300 zł. Ponadto skoro małoletni wymaga wymiany okularów co dwa lata nieuzasadnione wydają się być co półroczne wizyty u specjalisty. Ponadto właśnie wizyty i kontrole tego typu, niewymagające bezzwłocznego działania w rzeczywistości mogą być realizowane poprzez korzystanie z NFZ. Ponadto W. W. (1) nie zdołała wykazać, iż małoletni korzysta regularnie z korepetycji. Sąd zwrócił również uwagę, iż małoletni spożywa obiady w swojej szkole, których miesięczny koszt wynosi około 214 zł. Mimo dorastania, nie sposób uznać, iż na pozostałe wyżywienie syna matka przeznacza aż kwotę 1.000 zł (bez obiadów w ciągu tygodnia).

Należy bowiem pamiętać, iż to oboje rodzice są zobowiązania do partycypowania w kosztach utrzymania swoich dzieci. Wobec tego matka W. nie jest z tego obowiązku zwolniona. Co prawda małoletni ma już 14 lat, jednakże jego sytuacja zdrowotna wymaga o wiele większego poświęcenia i znacznej ilości czasu matki, niż w przypadku zdrowego nastolatka w tym wieku.

W ocenie Sądu zasądzona w takich okolicznościach kwota 1.000 zł tytułem alimentów na rzecz małoletniego jest adekwatna do jego usprawiedliwionych potrzeb oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Alimenty w tej wysokości pokryją koszty związane z edukacją małoletniego, uczęszczaniem przez niego na zajęcia dodatkowe jak język angielski, nadto związane z jego leczeniem.

Ponadto Sąd na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 956) zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa opłatę od pozwu, od której małoletni powód był ustawowo zwolniony.

Zasądzono również od pozwanego na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800) zwrot kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd wyrokowi w części zasądzającej alimenty nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Bogusława Olszewska–Wojgienica