Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 lipca 2013 roku, około godziny 18.20 w miejscowości B., funkcjonariusze Posterunku Policji w D., zatrzymali do kontroli drogowej kierującego samochodem marki F. (...) o nr rej. (...). Zatrzymanym okazał się D. M.. Policjanci poddali go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem kontrolno – pomiarowym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu typu AlcoQuant numer (...). Badanie wykazało zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu kolejno: I: 0,28 mg/l i II: 0,26 mg/l. D. M. kierował samochodem w stanie nietrzeźwości będąc wcześniej prawomocnie skazanym za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości na mocy wyroków Sądu Rejonowego w Wyszkowie w sprawach: V K 551/05 i II K 708/10.

D. M. był uprzednio pięciokrotnie karany za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., art. 244 k.k. oraz 178 a § 1 k.k. w zw. z art. 178 a § 4 k.k., w tym na bezwzględne kary pozbawienia wolności. M.in. został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 01.07.2011 r. w sprawie II K 708/10 na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, czym jednocześnie nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Wyszkowie w sprawie sygn. akt II K 695/08 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. W/w karę odbył w okresie: od 01.12.2011 r. do 23.03.2012 r., przy czym na poczet kary zaliczono mu okres od 12.11.2011 r. do 21.11.2011 r. Następnie został skazany wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 20.09.2011 r. w sprawie sygn. akt: II K 497/11 za czyn z art. 244 k.k. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tę odbył w okresie od 23.03.2012 r. do 23.08.2012 r. Wcześniej Sąd Rejonowy w Wyszkowie wyrokiem z dnia 05.08.2009 r. w sprawie sygn. II K 356/09 skazał go za przestępstwo z art. 244 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, jednak postanowieniem z dnia 21.02.2012 r. w sprawie II Ko 996/11 zarządzono wobec oskarżonego wykonanie tej kary, którą odbył od 23.08.2012 r. do 13.11.2012 r., przy czym karę skrócono o 40 dni za grzywnę. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 12.05.2009 r. wydanym w sprawie II K 695/08 D. M. został skazany na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat za przestępstwo z art. 244 k.k. i 178 a § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Postanowieniem z dnia 30.12.2011 r. w sprawie Ko 995/11 Sąd Rejonowy w Wyszkowie orzekł o nie zarządzaniu wobec oskarżonego wykonania kary z wyroku z dnia 12.05.2009 r. w sprawie sygn. II K 695/08. Oskarżony został też skazany wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 18.08.2011 r. w sprawie II W 482/11 na karę grzywny za wykroczenie polegające na kierowaniu samochodem w stanie po użyciu alkoholu, którym to wyrokiem orzeczono wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujący materiał dowodowy: wyjaśnienia oskarżonego (k. 11-13 i 49v); protokół kontroli drogowej (k. 1); protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 2), świadectwo wzorcowania (k. 3); zapytanie o ukaranie (k. 5-6); wydruk z (...) (k. 7-8); odpis wyroku (k. 16); karta karna (k. 18-20); odpis wyroku (k. 24); odpis wyroku (k. 25); odpis wyroku (k. 26); odpis wyroku (k. 28); pismo ze Starostwa Powiatowego w W. (k. 23); karta karna (k. 43-45); dokumenty znajdujące się w aktach spraw tutejszego Sądu sygn. II K 708/10 i II K 695/08, w tym zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy (k. 90, k. 93 akt II K 708/10), postanowienie z 30.12.2011 r. sygn. II Ko 995/11 akt sprawy II K 695/08.

Oskarżony D. M. zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że w dniu kontroli drogowej spotkał się ze swoim szwagrem i wypił tylko jedno piwo oraz że posiada czynny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Podał, iż wie, że nie powinien jeździć samochodem, ale nie ma innej możliwości, ponieważ w miejscu zamieszkania oskarżonego nie ma pracy i musi dojechać do R., a jest to za duża odległość, by dojeżdżać rowerem, zaś nikt z jego okolicy nie dojeżdża samochodem, więc nie ma się z kim zabierać. Wyjaśnił też, że odbył karę pozbawienia wolności za prowadzenie pojazdu po alkoholu.

Na rozprawie w dniu 17.04.2014 r. odmówił składania wyjaśnień. Podał jedynie, że odbył karę 5 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 244 k.k. oraz karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z wyroku Sądu Rejonowego w Wyszkowie oraz że łącznie przebywał w zakładzie karnym przez okres 1 roku, a odbywanie kary pozbawienia wolności zakończył w listopadzie 2013 r.

Sąd zważył co następuje:

Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego do winy oraz jego wyjaśnieniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym i informacjom podanym na rozprawie. Zdaniem Sądu przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa oraz jego wyjaśnienia nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony przyznał, że przed zatrzymaniem go do kontroli drogowej spożywał alkohol. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego są zgodne z rzeczywistością, gdyż znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym. W szczególności poświadczają to dowody w postaci protokołu kontroli drogowej i protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony został dwukrotnie poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, gdzie kolejno uzyskano wysoki wynik: I: 0,28 mg/l, II: 0,26 mg/l.

Za wiarygodne i istotne dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie należy uznać również pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie, w szczególności odpisy wyroków dotyczących oskarżonego, kartę karną jak również protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, protokół z kontroli drogowej. Czynności te zostały przeprowadzone zgodnie z procedurą, przez uprawnione do tego organy, zaś ich treść nie pozostawia wątpliwości co do prawidłowości dokonanych czynności i prawdziwości zawartych w nich informacji.

Zdaniem Sądu w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, dokonanych na podstawie analizy materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy, nie ma wątpliwości co do tego, że oskarżony w dniu 18 lipca 2013 roku około godziny 18.20 w miejscowości B., gm. D. kierował samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, będąc wcześniej prawomocnie skazanym m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 01.07.2011 r. w sprawie II K 708/10 za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, czym jednocześnie nie zastosował się do orzeczonego względem niego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Czynem swym wypełnił dyspozycję przepisu art. 178 a § 4 k.k. i naruszył dobro prawnie chronione, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji.

Sąd wyrokując w niniejszej sprawie wyeliminował z opisu czynu zapis, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne z art. 244 k.k., ponieważ w ocenie Sądu oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. Wyeliminowano także zapis o nie zastosowaniu się przez oskarżonego do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Wyszkowie w sprawie sygn. akt II W 482/11 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, bowiem art. 178 a § 4 k.k. stanowi, iż do znamion tej formy przestępstwa należy prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jednak orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, nie za wykroczenie.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie można było zakwalifikować przypisanego oskarżonemu czynu z art. 178 a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. k.k., ponieważ w świetle zgromadzonego materiału dowodowego oskarżony nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa w warunkach recydywy. Przede wszystkim nie odbył co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za podobne przestępstwo umyślne.

Zauważyć należy, że przestępstwa z art. 178 a § 4 k.k. i z art. 244 k.k. nie są przestępstwami podobnymi, (mimo, iż do znamion wymienionych w art. 178 a § 4 k.k. należy prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych), bowiem są one zamieszczone w różnych rozdziałach k.k. i chronią różne dobra. I tak dobrem chronionym w art. 178 a § 4 k.k. jest bezpieczeństwo w komunikacji, natomiast w art. 244 k.k. – wymiar sprawiedliwości.

Tymczasem stosownie do treści art. 115 § 3 k.k. przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne.

Ponadto art. 64 § 1 k.k. stanowi, że jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Natomiast w niniejszej sprawie oskarżony nie odbył 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, bowiem z odpisów wyroków zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że wszystkie wymierzone mu dotychczas kary orzeczone zostały w wymiarze niższym niż 6 miesięcy. Nawet zatem gdyby przyjąć podobieństwo przestępstw art. 178 a § 4 k.k. i z art. 244 k.k. (co zdaniem Sądu nie ma miejsca), to i tak brak jest przesłanki do przyjęcia recydywy z uwagi na zbyt krótki okres odbytych przez oskarżonego kar pozbawienia wolności, zaś w ocenie Sądu sumowanie okresów odbytych przez oskarżonego kar z kolejnych wyroków orzeczonych w wymiarze niższym niż 6 miesięcy, tak aby w sumie dały okres co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności jest niedopuszczalne, bowiem z literalnego brzmienia cytowanego wyżej przepisu w sposób jednoznaczny wynika, że chodzi o odbycie co najmniej 6 miesięcy kary za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które oskarżony był już skazany, ( a więc jednostkowy czyn, za który wymierzono karę co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, a nie kilka czynów z różnych wyroków).

Podobne stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie sygn. akt: V KK 331/10, w którym stwierdzono, iż „w wypadku orzeczenia wyrokiem łącznym kary łącznej pozbawienia wolności, pięcioletni okres przewidywany w art. 64 § 1 k.k. biegnie od odbycia w całości lub w części co najmniej 6 miesięcy kary łącznej, przy czym kara za przestępstwo poprzednie, do którego odnosi się podobieństwo przestępstwa ponownego, musi być orzeczona w rozmiarze co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności” ( LEX nr 667534). W przedstawionym w tym orzeczeniu stanie faktycznym „orzeczona wobec oskarżonego kara za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 8 lutego 2005 r., była niższa niż 6 miesięcy pozbawienia wolności. W związku z tym nie została spełniona przesłanka z art. 64 § 1 k.k. w postaci odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za uprzednio popełnione przestępstwo podobne, tj. z art. 178a § 1 k.k., gdyż za to przestępstwo oskarżonemu wymierzono karę 4 miesięcy pozbawienia wolności”.

Sąd Najwyższy w cytowanym wyroku uznał, że w wymienionych okolicznościach skazanie oskarżonego w warunkach, które przewiduje przepis art. 64 § 1 k.k., stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść wyroku.

Mimo wyeliminowania z opisu i kwalifikacji czynu recydywy, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat.

Sąd przy wymiarze kary i środka karnego wziął pod uwagę charakter i okoliczności popełnionego czynu, jego społeczną szkodliwość, która jest znaczna oraz stopień winy oskarżonego, jak również charakter naruszonego przez oskarżonego przypisanym mu czynem dobra prawem chronionego. Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał fakt, że oskarżony był w przeszłości pięciokrotnie karany, w tym za prowadzenie pojazdów w stanie nietrzeźwości i łamanie zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego przez Sąd oraz fakt, że we wrześniu 2011 r. został skazany również za wykroczenie polegające na prowadzeniu samochodu w stanie po użyciu alkoholu.

Należy podkreślić, że kierujący samochodem jest uczestnikiem ruchu drogowego, powinien więc przestrzegać zasad regulujących ruch drogowy. Zasady ruchu drogowego służą zapewnieniu bezpieczeństwa na drogach. Tymczasem oskarżony swoim zachowaniem zlekceważył jedną z podstawowych zasad gwarantujących bezpieczny udział w ruchu drogowym, jaką jest zasada trzeźwości. Zachowanie oskarżonego świadczy o braku odpowiedzialności albowiem oskarżony kierując samochodem w stanie nietrzeźwości nie miał wystarczających właściwości psychofizycznych do bezpiecznego prowadzenia pojazdu, przez co swoim zachowaniem wywołał zagrożenie zdrowia i życia zarówno swojej własnej osoby, jak i innych potencjalnych uczestników ruchu.

Sąd orzekł wobec oskarżonego bezwzględną karę pozbawienia wolności z uwagi na jego uprzednią karalność. Oskarżony, był w przeszłości kilkukrotnie karany za jazdę pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, przy czym w 2011 r. został skazany na bezwzględną karę pozbawienia wolności. Wcześniej, tj. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 05.08.2009 r. w sprawie sygn. II K 356/09 został skazany za przestępstwo z art. 244 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, jednak postanowieniem z dnia 21.02.2012 r. w sprawie II Ko 996/11 zarządzono wobec oskarżonego wykonanie tej kary, zaś postanowieniem z dnia 30.12.2011 r. w sprawie Ko 995/11 Sąd Rejonowy w Wyszkowie wprawdzie orzekł o nie zarządzaniu wobec oskarżonego wykonania kary z wyroku z dnia 12.05.2009 r. w sprawie sygn. II K 695/08, jednakże tylko ze względu na fakt upływu okresu próby i kolejnych 6 miesięcy, co było równoznaczne z tym, że zarządzenie wykonania kary nie było możliwe z przyczyn formalnych.

Pomimo tego oskarżony ponownie popełniał kolejne przestępstwa za takie same czyny, za które był już skazywany. W związku z tym, zdaniem Sądu brak było podstaw do wymierzenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, o których mówi art. 69 k.k. W ocenie Sądu jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności spełni swoje cele, wpływając pouczająco, wychowawczo i zapobiegawczo na sprawcę.

Ponadto Sąd orzekł wobec oskarżonego D. M. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – co przy tego rodzaju występkach jest obligatoryjne. Wymierzenie zaś środka karnego w wymiarze 4 ( czterech ) lat podyktowane było przede wszystkim uprzednią karalnością za tego rodzaju przestępstwa. Oskarżonego należy na dłuższy okres wyeliminować z ruchu drogowego z uwagi na stwarzane przez niego zagrożenie.

W ocenie Sądu tak orzeczona kara i środek karny są adekwatne i proporcjonalne do stopnia zawinienia oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a także zrealizują swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i umocnią przekonanie, że sprawcy przestępstw ponoszą odpowiedzialność adekwatną do popełnionych czynów.

Z uwagi na rodzaj i ilość popełnionych przez oskarżonego w przeszłości przestępstw, Sąd uznał, iż nie ma podstaw do przyjęcia, że w razie warunkowego zawieszenia kary, oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego. Dotychczas orzekano wobec oskarżonego zarówno bezwzględne kary pozbawienia wolności, jak i kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, jednak oskarżony popełniał kolejne przestępstwa tego samego rodzaju, za które był skazywany. Skutkiem tego jest niemożność wymierzenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i w wymiarze niższym niż orzeczony.

Sąd przy wymiarze kary miał przede wszystkim na względzie prewencyjne oddziaływanie kary w stosunku do osoby oskarżonego. Orzekane wobec niego kary nie osiągnęły zamierzonego efektu resocjalizacyjnego. D. M. był kilkukrotnie karany wyrokami sądowymi, przy czym przestępstwa te dotyczyły prowadzenia pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości i niestosowania się do zakazów prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonych przez Sąd. Społeczna szkodliwość tych czynów jest wysoka, ponieważ nietrzeźwy kierowca pojazdu mechanicznego stwarza realne zagrożenie dla innych użytkowników dróg, a skutki wypadków drogowych, jakie mógł spowodować jeżdżąc w takim stanie są trudne do przewidzenia.

Oskarżony nie wyciągnął żadnych wniosków ze swojego dotychczasowego postępowania i kolejnych orzekanych wobec niego kar i w dniu 18.07.2013 r. ponownie prowadził pojazd mechaniczny znajdując się w stanie nietrzeźwości, jednocześnie łamiąc orzeczony przez Sąd w sprawie II K 708/10 zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Jest to jaskrawy przejaw lekceważenia obowiązujących norm i orzeczeń sądowych.

O kosztach rozstrzygnięto w oparciu o zasadę, zgodnie z którą oskarżony winien ponieść ciężar finansowy postępowania w przypadku wyroku skazującego ( art. 626 § 1 k.p.k., 627 k.p.k.). Jednocześnie nie znaleziono podstaw do odstąpienia od tej reguły na rzecz zwolnienia od ponoszenia kosztów procesu przez oskarżonego, albowiem oskarżony nie ma nikogo na utrzymaniu i osiąga dochód, który umożliwia mu uiszczenie zasądzonych należności wobec Skarbu Państwa. O opłacie orzeczono na mocy art. 1 i art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku „o opłatach w sprawach karnych” (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).