Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Kow 1224/21

POSTANOWIENIE

Dnia 13 września 2021r.

Sąd Okręgowy w Toruniu III Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonaniem Orzeczeń Karnych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Mirosław Maleszka

po rozpoznaniu skargi M. A. s. W.

na decyzję Dyrektora Zakładu Karnego (...) w G. z dnia 26 lipca 2021 roku o wymierzeniu kary dyscyplinarnej w postaci nagany

na podstawie art. 7 § 5 kkw

postanawia

I.  utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektora Zakładu Karnego (...) w G.;

II.  zwolnić skarżącego od zapłaty wydatków postępowania, którymi obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2021 roku Dyrektor Zakładu Karnego (...) w G. wymierzył M. A. karę dyscyplinarną w postaci nagany.

Kara została orzeczona za naruszenie art. 116§1 pkt 4 kkw tj. za niewykonanie jednego z nałożonych na skazanego obowiązku w postaci wykonywania pracy, w tym prac o których mowa w art. 123a§1 kkw.

Decyzję o ukaraniu zaskarżył skazany, wskazując, że jest zmuszany do nieodpłatnej pracy, na którą nigdy nie wyraził zgody. Zgodę wyraził jedynie na wykonywanie pracy odpłatnej.

Skarga nie została pozytywnie rozpoznana przez Dyrektora Zakładu Karnego (...) w G..

Sąd Penitencjarny zważył co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Instytucja skargi przewidziana w art. 7§1 kkw przysługuje tylko z powodu niezgodności skarżonej decyzji z prawem. Badanie skarżonej decyzji nie wykazało naruszenia obowiązujących przepisów prawa.

Podkreślenia wymaga, że przedmiotowa decyzja wydana została zgodnie z przepisami, przez kompetentny organ, w ramach obowiązującej procedury, w oparciu o miarodajny materiał. W przedmiotowej sprawie ocena zdarzenia nie zawiera elementów świadczących o dowolności, zawiera wystarczające uzasadnienie, argumentację, zatem nie ma podstaw do zmiany czy uchylenia zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu, decyzja w żaden sposób nie przekracza granic uznaniowości.

W toku postępowania wyjaśniającego ustalono, że skazany w dniu 22 lipca 2021 roku odmówił wyjścia o pracy, pomimo, że jest zatrudniony jako pracownik gospodarczy w wymiarze do 90 godzin miesięcznie.

W trakcie rozmowy z wychowawcą skazany przyznał, że taka sytuacja miała miejsce, pozostawał bezkrytyczny wobec zaistniałej sytuacji, nie widział nic niewłaściwego w swoim zachowaniu. W trakcie składania wyjaśnień przed Dyrektorem jednostki penitencjarnej skazany w dalszy ciągu prezentował postawę bezkrytyczną, twierdził, że nie będzie wykonywał prac społecznych. Zachowanie skazanego niewątpliwie stanowiło podstawę do wymierzenia mu kary dyscyplinarnej.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 116§1 pkt 4 kkw, skazany ma obowiązek przestrzegania przepisów określających zasady i tryb wykonywania kary, ustalonego w zakładzie karnym porządku oraz wykonywania poleceń przełożonych i innych osób uprawnionych, a w szczególności wykonywania pracy, jeżeli przepisy szczególne, także wynikające z prawa międzynarodowego, nie przewidują zwolnienia od tego obowiązku, oraz wykonywania prac, o których mowa w art. 123a§1 kkw . Skazany odmawiając wyjścia do pracy naruszył ww. przepis, co stanowiło podstawę do wymierzenia mu kary dyscyplinarnej.

Skazany w swojej skardze wskazał, że jest zmuszany do nieodpłatnej pracy, na którą nigdy nie wyraził zgody. Wskazać w tym miejscu należy, że zgoda skazanego czy jej brak wobec obowiązków, których skazany musi przestrzegać nie ma żadnego znaczenia. Obowiązki ciążące na skazanym są jednym z elementów treści i dolegliwości kary pozbawienia wolności. Wykonywanie pracy, zgodnie z art. 116§1 pkt 4 kkw jest obowiązkiem skazanego.

Konkludując, w niniejszej sprawie brak jest podstaw do postrzegania decyzji w kategoriach niezgodnej z prawem (nielegalnej).

Wyjaśnienia wymaga jednak kwestia przedmiotu niniejszego postępowania, skazany bowiem – jak wynika z treści jego skargi – datował ja na 23 lipca 2021 r (chociaż złożył ją w administracji jednostki w dniu 26 lipca 2021 r ) . Zważywszy jednak na fakt, że wyraźnie podnosił w skardze iż został ukarany („ zostałem ukarany przez Dyrektora”) – datę sporządzenia skargi potraktowano jako pomyłkę.

O kosztach orzeczono na mocy art. 624§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw.