Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy dla W. (...) w W. w IV Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący SSR Tomasz Ładny

Protokolant: Monika Zarzycka

Oskarżyciel publiczny: --------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 26.04.2019r., 17.06.2019r., 19.09.2019r. i 14.11.2019r.

sprawy:

1.  R. D., syna J. i T. z d. K., ur.(...) w W.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 18.04.2018R W W. przy ul. (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. S. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia motoru m-ki H. (...) o nr rej. (...), nr ramy (...) o wartości 25.000 złotych, działając na szkodę P. F. (1) i W. (...) , przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 m-cy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, umyślne,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k w zw. z art. 64§ 1 k.k.

2.  P. S., syna J. i W. z d. D., ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

II.  W dniu 18.04.2018R W W. przy ul. (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu z R. D. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia motoru m-ki H. (...) o nr rej. (...), nr ramy (...) o wartości 25.000 złotych, działając na szkodę P. F. (1) i W. (...) , przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 m-cy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, umyślne

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64§1 kk

III.  W nieustalonym czasie, nie wcześniej jak 18.04.2018r i nie później jak w dniu 20.04.2018r w W., w miejscu bliżej nieustalonym dokonał uszkodzenia motoru m-ki H. (...) o nr rej. (...), nr ramy (...) w ten sposób, że kierując nim po dokonaniu kradzieży doprowadził do przewrócenia się motoru w wyniku czego uszkodzona została kierownica poprzez jej skrzywienie, pękło mocowanie klamki sprzęgła, uszkodzone zostały łożyska główki ramy, porysowane zostało mocowanie lusterka prawego, wygięty pedał hamulca i porysowany, porysowana osłona rury wydechowej, porysowany podnóżek pasażera i porysowane kierunkowskazy, powodując straty materialne w wysokości 2000 złotych na szkodę P. F. (1) i W. (...) , przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 m-cy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, umyślne,

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk

orzeka

I.  Oskarżonego R. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w czynu opisanego w pkt I z tą zmianą, że ustala wartość przedmiotu przestępstwa na kwotę 18.300 zł i za to na mocy art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64§1 kk skazuje go, a na mocy art. 278§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

II.  Oskarżonego P. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w czynu opisanego w pkt II z tą zmianą, że ustala wartość przedmiotu przestępstwa na kwotę 18.300 zł i za to na mocy art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64§1 kk skazuje go, a na mocy art. 278§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

III.  Oskarżonego P. S. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt III.

IV.  Na mocy art. 63§1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu R. D. okres zatrzymania od dnia 24.04.2018r. od godz. 19:25 do dnia 26.04.2018r. do godz. 12:10, a oskarżonemu P. S. okres zatrzymania od dnia 24.04.2018r. od godz. 20:55 do dnia 26.04.2018r. do godz. 11:00 - zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równy jest jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

V.  Zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz obrońcy – adw. Dominiki Filipp – wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu R. D. z urzędu w kwocie 826,56 (osiemset dwadzieścia sześć i 56/100) złotych - w tym 23 % VAT;

VI.  Zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz obrońcy – r.pr. Marka Pawła Wędrychowskiego – wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu P. S. z urzędu w kwocie 723,24 (siedemset dwadzieścia trzy i 24/100) złotych - w tym 23 % VAT;

VII.  Na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

VIII.  Dowody rzeczowe w postaci płyt DVD wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/453/18/P z k. 126 poz. 1-3 - pozostawić w aktach spawy.

Sygn. akt IV K 442/18

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prokurator oskarżył R. D. i P. S. o to, że w dniu 18.04.2018r, W W. przy ul. (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia motoru m-ki H. (...) o nr rej. (...), nr ramy (...) o wartości 25.000 złotych, działając na szkodę P. F. (1) iW. (...) , przy czym czynu tego każdy z nich dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, umyślne, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk. Nadto P. S. oskarżono o to, że w nieustalonym czasie, nie wcześniej jak 18.04.2018r i nie później jak w dniu 20.04.2018r w W., w miejscu bliżej nieustalonym dokonał uszkodzenia motoru m-ki H. (...) o nr rej. (...), nr ramy (...) w ten sposób, że kierując nim po dokonaniu kradzieży doprowadził do przewrócenia się motoru w wyniku czego uszkodzona została kierownica poprzez jej skrzywienie, pękło mocowanie klamki sprzęgła, uszkodzone zostały łożyska główki ramy, porysowane zostało mocowanie lusterka prawego, wygięty pedał hamulca i porysowany, porysowana osłona rury wydechowej, porysowany podnóżek pasażera i porysowane kierunkowskazy, powodując straty materialne w wysokości 2000 złotych na szkodę (...) Sp. z o.o. , przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 m-cy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, umyślne, tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64§ 1 kk

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni R. D. i P. S. w dniu 18.04.2018r. zauważyli zaparkowany w W. przy ul. (...) motor marki H. (...) o nr rej. (...), nr ramy (...). Oglądając go i fotografując zwrócili uwagę na brak zabezpieczeń tego motoru i związku z tym postanowili dokonać jego zaboru w celu przywłaszczenia. Na początku odprowadzili ten motor z miejsca jego zaparkowania na bezpieczną odległość – prowadząc go na zmianę, a następnie P. S. uruchomił silnik i pojechał nim na ulicę (...) w W.. R. D. udał się za nim pieszo. Następnie obaj w/w korzystali z tego motoru jeżdżąc nim po mieście. W trakcie jego użytkowania P. S. prawdopodobnie przewrócił się i na skutek tego w pojeździe tym doszło do uszkodzeń - skrzywienia kierownicy, pęknięcia mocowani klamki sprzęgła, uszkodzenia łożyska główki ramy, porysowania mocowania lusterka prawego, wygięcia i porysowania hamulca, rury wydechowej, podnóżka pasażera i kierunkowskazów. Pojazd stanowił wartość 18.300 zł i po dwóch dniach od kradzieży został odnaleziony przez funkcjonariuszy Policji w okolicy budynku przy ul. (...) w W., zabezpieczony i następnie zwrócony użytkownikowi - P. F. (1). Pojazd stanowił wówczas własność spółki (...) Sp. z o. o., a pozostawał w użytkowaniu P. F. (2). Dokonując zaboru tego motoru P. S. i R. D. nie mieli konkretnych planów co z nim zrobią. Rozważali jego sprzedaż na części. Dokonując kradzieży tego motoru każdy z nich działał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonych (k.185, 93, 186, 87), zeznań P. F. (1) (k.186-187, 2, 21v.), opinii biegłego rzeczoznawcy (k. 208-210) oraz innych dowodów ujawnionych na rozprawie.

Oskarżony R. D. na rozprawie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Jednocześnie podtrzymał wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego, w trakcie których również nie kwestionował swojego sprawstwa i wyjaśnił wówczas, że wraz z P. S. będąc przy jednym z bloków przy ul. (...) zauważyli motocykl H. D.. Obejrzeli go, zrobili kilka zdjęć, a potem wyszło tak, że wziął ten motocykl i zaczął go prowadzić w kierunku ulicy (...). P. S. powiedział, żeby go przeprowadzić, a potem mieli nim pojechać. Po przeprowadzeniu go o około 100 metrów P. S. zobaczył, że nie ma żadnych zabezpieczeń i zapaliły się kontrolki. Przekręcił na zbiorniku przełącznik i odpalił motocykl, a następnie przejechał nim na ul. (...), a oskarżony poszedł tam pieszo. Później jeździli nim. Kolejnego dnia jeździł nim P. S.. Po kilku dniach spotkali znajomych w parku, którzy pytali P. S. czy pamięta, jak przewrócił się tym motocyklem, a jacyś ludzie pomagali mi się podnieść. P. S. tego nie pamiętał, ale powiedział, że skoro oni tak mówią to tak musiało być. Dodał, że nie wie co się stało z sakwami z tego motoru. Ktoś musiał je ukraść. Nie mieli planów co do motoru, być może zostałby sprzedany na części.

Oskarżony P. S. również przyznaję się i odmówił składania wyjaśnień. W toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił (k. 87), że gdy podeszli do tego motoru ze współoskarżonym to robiąc z nim zdjęcia przekręciła się w nim kierownica i wtedy R. D. powiedział, że bierze ten motor. Mówił mu kilka razy, żeby go nie ruszał, ale on nie posłuchał i wziął ten motor. Będąc już za blokiem R. D. powiedział, aby teraz on go poprowadził, bo jest ciężki i on nie ma już siły. Wziął go i poprowadził w kierunku ulicy (...). W okolicy Straży Miejskiej na ul. (...) usiadł na motocyklu i odpalił go za pomocą przycisku do odpalania. R. D. wziął jego psa i powiedział, że pójdzie z nim do jego miejsca zamieszkania na ul. (...), a jemu kazał jechać motorem w to miejsce. Później obaj jeździli tym motorem tego i następnego dnia. Dodał, że przewrócił się tym motocyklem oraz, że nie mieli konkretnego planu co do tego motoru i pewnie by go rozebrali i sprzedawali części. Dodał na rozprawie, że nie pamięta tego, że w czasie jazdy się przewrócił. (...) mógł się położyć, ale w czasie postoju. Na pewno nie w czasie jazdy.

Należy zważyć co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonych zasługują na uwzględnienie, w tym również w części dotyczącej czasu, miejsca i okoliczności zaboru tego motoru i dalszego postępowania z nim jak też ich zamiaru. Wyjaśnienia te nie pozostawiają wątpliwości, że działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru tego motoru, a później użytkowali go. Żaden z dowodów nie wskazuje na istnienie po ich stronie zamiaru zwrotu pojazdu właścicielowi czy użytkownikowi, a z ich relacji wynika, że rozważali jego sprzedaż na części. Z ich wyjaśnień wynika, że w czasie, gdy motor znajdował się w ich dyspozycji doszło do jego uszkodzenia – prawdopodobnie na skutek upadku podczas prowadzenia go przez P. S..

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania relacji oskarżonych, bowiem są one dość spójne i logiczne, znajdują potwierdzenie w innych dowodach i żaden z dowodów im nie przeczy. Sąd dał wiarę zeznaniom P. F. (2), który opisał okoliczności związane z utratą tego motoru i ocenił wartość motoru i strat wynikłych wskutek jego uszkodzenia zaistniałego po jego kradzieży, przy czym wobec wątpliwości co do miarodajności jego wyceny – kwestię tą ustalił w oparciu o opinię rzeczoznawcy, przyjmując wycenę tego pokrzywdzonego za nie do końca obiektywną i dlatego – wobec wątpliwości co do rzeczywistej wartości motoru Sąd dopuścił dowód w opinii rzeczoznawcy w tym zakresie i na jej podstawie ustalił, że jego wartość w chwili kradzieży wynosiła 18.300 zł (k.208-210). Biegły – w ocenie Sądu – szczegółowo wykonał swoje prace i przedstawił ich wyniki w załącznikach do opinii. Brak jest podstaw do kwestionowania dokonanych przez niego obliczeń i rzetelności opinii i dlatego Sąd uznał ją za miarodajną.

Sąd nie miał również zastrzeżeń do opinii sądowo – psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego P. S. (k. 191-193). Opinie ta nie pozostawia wątpliwości co do braku po jego stronie warunków, o jakich mowa w art. 31§1 i 2 kk.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który został poddany ocenie w oparciu o kryteria wskazane w art. 7 kpk Sąd przypisał obu oskarżonym dokonanie kradzieży przedmiotowego motoru z tą zmianą, że ustalił jego wartość na 18.300 zł. Kwestia sprawstwa oskarżonych w tym zakresie nie budzi wątpliwości, a oni sami swojej winy nie kwestionowali. Pojazd ten stanowił dla nich cudzą rzecz ruchomą w rozumieniu art. 278§1 kk, a kwestia ich zamiaru – jak wynika z wyjaśnień obu oskarżonych jak i ustalonego sposobu postępowania z zabranym motorem – nie budzi wątpliwości.

Sąd nie podzielił tezy oskarżenia w tej części, która dotyczy oskarżonego P. S. w zakresie uczynionego mu zarzutu spowodowania uszkodzenia przedmiotowego motoru w sposób opisany w zarzucie III. Zgromadzone już na etapie postępowania przygotowawczego dowody nie pozostawiały wątpliwości co do faktu, że motor ten uległ uszkodzeniu w okresie pomiędzy dokonaniem jego zaboru, a jego odnalezieniem przez Policję, a zatem w czasie, gdy był w dyspozycji ustalonych sprawców jego kradzieży. Dowody te dawały także podstawę do przypuszczeń, że uszkodzenia te spowodował P. S. w ten sposób, że przewrócił się podczas jazdy tym motorem. Sam fakt, że sprawca kradzieży mienia dokonuje następnie jego uszkodzenia daje podstawę do rozważań czy czyn ten stanowi następczy czyn współukarany zwłaszcza, że wartość uszkodzeń jest w tym przypadku nieporównywalnie mniejsza od wartości tego motoru. Przypisywania oskarżonemu obu tych czynów – kradzieży, a następnie uszkodzenia skradzionego motoru – mogłoby skutkować podwójną kryminalizacją tego samego zachowania. Aby jednak rozważać kwestię tak skonstruowanej odpowiedzialności wcześniej należałoby ustalić czy zarzucony oskarżonemu S. czyn z art. 288§1 kk wyczerpuje znamiona przestępstwa, a w ocenie Sądu w tym przypadku tak nie jest. Przestępstwo to można popełnić wyłącznie umyślnie, a żaden z dowodów w tej sprawie nie wskazuje na istnienie po stronie tego oskarżonego zamiaru jego uszkodzenia – zarówno bezpośredniego jak i ewentualnego. Już w chwili kierowania aktu oskarżenia żaden dowód nie wskazywał, aby oskarżony P. S. chciał uszkodzić użytkowany po dokonanej kradzieży motor, bądź aby przewidując możliwość jego uszkodzenia godził się na to. Najbardziej prawdopodobna jest teza, że jeżdżąc tym motorem P. S. przewrócił się i spowodowało to opisane w akcie oskarżenia uszkodzenia. Czy, a jeśli tak w jakich okolicznościach doszło do takiego upadku – nie zdołano ustalić mimo wyczerpania dostępnych środków dowodowych. W konsekwencji nie sposób przyjąć za udowodnione, że oskarżony ten chciał, albo nie mając takiego zamiaru, lecz przewidując taką możliwość – przynajmniej godził się na uszkodzenie tego motoru. Brak możliwości przypisania mu umyślności działania w tym zakresie wyklucza możliwość przypisania mu popełnienia tego czynu, bowiem dokonanie tego czynu nieumyślnie nie wyczerpuje znamion tego czynu. Uznając, że zebrane dowody nie dają podstaw do przypisania oskarżonemu umyślności działania w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 288 kk – Sąd uniewinnił go od jego popełnienia, a kosztami postępowania w tym zakresie obciążył Skarb Państwa.

Przy wymiarze kary dla obu oskarżonych Sąd miał na uwadze dyspozycję art. 53§1 i 2 kk, w tym w szczególności dane o ich uprzedniej karalności oraz dane z wywiadów środowiskowych przeprowadzonych na potrzeby nin. postępowania. Jako okoliczności obciążające obu oskarżonych Sąd potraktował ich uprzednią, wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Ta uprzednia karalność znalazła swoje odzwierciedlenie w zakwalifikowaniu przypisanego im czynu jako popełnionego w warunkach art. 64§1 kk. Oskarżony S. był wielokrotnie karany - za przestępstwa przeciwko mieniu – pierwszy raz w 1989r. – ostatni w 2019r. Orzekano wobec niego zarówno kary ograniczenia wolności jak i pozbawienia wolności -raz z warunkowym zawieszeniem wykonania. Ostanie skazania tego oskarżonego za przestępstwa oszustwa na kary ograniczenia wolności w wymiarze 6 i 8 miesięcy zapadły w sprawach II K 850/18 SR w Pułtusku i VIII K 536/13 SR dla Warszawy Pragi – Północ w W. . Oskarżony D. również był karany - zarówno za przestępstwa przeciwko mieniu jak też z art. 178a§1 kk i 159 kk na kary pozbawienia i ograniczenia wolności, w tym bezwzględne za przestępstwa przeciwko mieniu. Ostatni z wyroków zapadł wobec niego w dniu 31.07.2017r. w sprawie VIII K 536/13 tut. Sądu na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności. Karę łączną w sprawie VIII K 167/13 obejmującą skazanie za przestępstwo z art. 286§1 kk i art. 279§1 kk w łącznym wymiarze 4 lat i 6 miesięcznie odbywał m.in. w okresie od 25.06.201rr. do 19.08.2015r. (k.110). Przypisany oskarżonym czyn cechuje znaczna szkodliwość społeczną, a sposób zachowania oskarżonych wskazuje na rażące lekceważenie obowiązującego porządku prawnego. Oskarżeni mimo uprzednich skazań za przestępstwa przeciwko mieniu, wykorzystując okazję bez wahania ponownie dopuścili się umyślnego przestępstwa podobnego do tych, za jakie ich już skazywano. W takiej sytuacji oczywiście nieuzasadnione byłoby orzekanie wobec nich kar o charakterze wolnościowym. Sąd nie dopatrzył się w stosunku do oskarżonych żadnych okoliczności łagodzących. Biorąc pod uwagę wyżej wymienione okoliczności Sąd wymierzył oskarżonym równe kary – po 1 roku pozbawienia wolności uznając, iż są one adekwatne zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a także wystarczające dla realizacji celów wychowawczych i poprawczych wobec nich, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyższe kary, w ocenie Sądu, wpłyną pozytywnie na zachowanie oskarżonych uświadamiając im niewłaściwość dotychczasowego postępowania i co za tym idzie spełnią swą rolę wychowawczą. W ocenie Sądu ilość popełnianych przez nich czynów zabronionych wskazuje na to, że są oni osobami niepoprawnymi i wykazują postawę lekceważącą dla obowiązujących norm prawnych. Sąd uznał, iż tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności uświadomi oskarżonym wagę naruszonych przez nich norm prawnych i skłoni do refleksji nad swoim dotychczasowym postępowaniem, a ponadto zmobilizuje do zmiany swojego postępowania w przyszłości. W ocenie Sądu w chwili obecnej brak jest podstaw do uznania, że zachodzi wobec oskarżonych pozytywna prognoza kryminologiczna co do przestrzegania przez nich porządku prawnego w przyszłości.

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonym okresy rzeczywistego pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. F. (2) i radcy prawnego M. W. wynagrodzenia za obronę udzieloną oskarżonym z urzędu.

O kosztach sądowych w stosunku do oskarżonych Sąd orzekł na podstawie art. 624 kpk uznając, iż istnieją podstawy do zwolnienia od ich uiszczenia z uwagi na ich dochody i sytuację majątkową, które nie wskazują na możliwość ich uiszczenia ani ewentualnego wyegzekwowania od nich.