Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 540/ 21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 23 czerwca 2021 roku w sprawie II K 45/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegającego na uznaniu, iż w sprawie brak jest dowodów potwierdzających sprawstwo oskarżonego, co wynikało z niewłaściwie ocenionego materiału dowodowego, poprzez uznanie za wiarygodne zeznań świadka M. Z. oraz wyjaśnień podejrzanego D. K. - wbrew zasadom logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, bowiem w/w świadek osoba najbliższa dla oskarżonego - partner jego siostry miał interes w tym, aby złożyć zeznania korzystne dla oskarżonego, a nadto zeznaniom tym i wyjaśnieniom wyraźnie przeczy zebrany materiał dowodowy;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszym rzędzie należy wskazać, iż sąd I instancji przeprowadził prawidłowo i wnikliwie postępowanie dowodowe, a na jego podstawie sformułował logiczne i trafne wnioski, mieszczące się w granicach swobodnej oceny dowodów określonych w art. 7 kpk, uwzględniając zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Wobec powyższego, sąd okręgowy w pełni aprobuje poczynione przez sąd rejonowy ustalenia faktyczne i rozważania prawne.

Sąd okręgowy uznał, iż podniesiony w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest bezpodstawny. W uzasadnieniu pisemnym, Sąd Rejonowy poddał wszechstronnej analizie logicznej zebrane dowody, w sposób w pełni przekonujący oraz zgodny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego przedstawiając na jakich przesłankach faktycznych i prawnych oparł swoje przekonanie o wiarygodności tych dowodów, które włączył do faktycznej podstawy wyroku, zaś wnioski ocenne wyprowadzone zostały z całokształtu okoliczności ujawnionych podczas przewodu sądowego zgodnie z dyrektywami prawdy i bezstronności, a tym samym nie wykraczają one poza granice ocen zakreślonych dyspozycją art. 7 kpk. W treści uzasadnienia sąd I instancji odniósł się do całokształtu materiału dowodowego, szczegółowo omawiając poszczególne dowody. Nadto w ocenie sądu okręgowego, wbrew twierdzeniom apelacji, sąd rejonowy prawidłowo zebrał materiał dowodowy, nie pomijając żadnych istotnych dla sprawy dowodów (co istotne, przeprowadzając postępowanie dowodowe w szerszym zakresie, aniżeli wnioskował o to prokurator). Natomiast nie dające się usunąć wątpliwości, o których mowa w art. 5 §2 kpk należało rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego.

Sąd okręgowy podzielił stanowisko sądu rejonowego, iż wersja oskarżonego przedstawiona w sprawie jest logiczna i znajduje potwierdzenie w dowodach zgromadzonych w toku postępowania, w szczególności w zeznaniach M. Z. oraz treści opinii biegłego. Opis zdarzeń przedstawiony przez oskarżonego i świadka tworzy uporządkowaną i logiczną całość, a wersja ich poparta została jedną z tez zaprezentowaną przez biegłego, które wnioski opinii biegłego sąd rejonowy słusznie przyjął przy ich ocenie za swoje.

Prokurator przyjęciu wiarygodności zeznań świadka M. Z. przedstawia dowód w postaci nagrania z kamery monitorującej parking obiektu, na którym to parkingu wg. zeznań tego świadka, wspierającego wersję oskarżonego, w dniu 22 grudnia 2018 roku ok. godz 11 miało dojść do przekazania oskarżonemu zapasowego kluczyka do pojazdu. Z protokołu odtworzenia zapisu nagrania wynika, że w przedziale godzinowym (rozpoczętym o godz 10:34:13 zakończonym o godz 11:31:06) nie ujawniono pojazdu, którym wg. zeznań świadka miał on podjechać na miejsce parkingowe, gdzie zaparkowany był także samochód oskarżonego, który jest uwidoczniony na wspomnianym nagraniu.

Zważyć należy, że z zeznań M. Z. konsekwentnie wynika, że do spotkania na wspomnianym parkingu z oskarżanym celem przekazania zapasowego kluczyka do pojazdu, miało dojść „około godz. 11 – stej”. Analizowany zapis nagrania dotyczy natomiast jedynie godzinowego przedziału czasu -rozpoczyna się o godz. 10:34:13, kończy o godz. 11:31:06. Sformułowanie jakiego użył świadek „około godziny 11- stej” z natury rzeczy jest sformułowaniem nieostrym, dotyczy pewnego przedziału czasu, jaki nastąpić może zarówno przed określoną godziną, jak też po tej godzinie. Toteż nie można wykluczyć sytuacji, jak weźmie się pod uwagę odtworzony z nagrania przedział czasowy, że zdarzenie o jakim informował świadek, miało miejsce w jakimś czasie po godz. 11- stej, czyli możliwym jest, że także po czasie zarejestrowanym na nagraniu (np. o 11:32). Nie można więc na podstawie tego dowodu z nagrania z kamery monitoringu kategorycznie wykluczyć wersji oskarżonego wspieranej zeznaniami świadka M. Z..

Oczywiście nie można przejść obojętnie nad oczywistą kwestią, że świadek ten jest osobą z bliskiego otoczenia oskarżonego, toteż może dążyć do poparcia jego wersji, jednakże zeznania świadka zostały przez sąd meriti prawidłowo ocenione, zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego jako też znajdujące potwierdzenie w obiektywnym materiale dowodowym w sprawie, w tym przede wszystkim w opinii biegłego z zakresu oceny elektronicznych śladów kolizji i cech identyfikacyjnych pojazdów oraz informacjach Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej Państwowego Instytutu (...) w W..

To dopiero sąd meritii w toku przewodu sądowego przeprowadził w/w dowody nieosobowe, mogące zweryfikować wyjaśnienia oskarżonego i tezę aktu oskarżenia.

Słusznie sąd rejonowy oceniając opinię biegłego wskazał na te fragmenty, z których wynika, że temperatura zewnętrzna zarejestrowana w zapisie kluczyka wynosząca 4 st. c, zbliżona jest do temperatury panującej w deklarowanym okresie eksploatacji pojazdu, tj. 22 grudnia 2018- 30 grudnia 2018 roku. Dane pochodzące z Instytutu (...), o jakie zwrócił się sąd meriti, potwierdziły, że we wspomnianym okresie odnotowano przedział temperaturowy właśnie w granicach 4 st. C.

Z pewnością taka wysokość temperatury w naszej strefie klimatycznej nie panuje w miesiącu lipcu, kiedy to wg. wskazań odczytu kluczyka pojazdu oskarżonego miało dojść do jego ostatniego użycia, konkretnie w dniu 13 lipca 2018 roku – co stanowiło główny argument tezy oskarżenia zbudowany na dowodzie w postaci informacji pochodzących od P. (...) B. z siedzibą w Ł., konkretnie z odczytu z kluczyka.

Biegły przy tym w przekonujący sposób wyjaśnił, że dane dotyczące eksploatacji kluczyka skonfigurowane są z datą i godziną ustawianą manualnie w systemie pojazdu. Wskazuje to więc na takie sytuacje, w których wyświetlony w systemie pojazdu czas wcale nie musi odpowiadać temu rzeczywistemu, bowiem przez użytkownika pojazdu po prostu może być błędnie wprowadzony. Zwrócić przy tym należy uwagę, że analiza odczytu kluczyka pojazdu oskarżonego ujawniła błąd ustawienia prawidłowej daty i godziny.

Dlatego też w ocenie sądu odwoławczego, sąd meriti, w pełni uprawniony był do przyjęcia, iż z uwagi na zarejestrowaną temperaturę zewnętrzną istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że pojazd w rzeczywistości użytkowany był w grudniu 2018 roku, zaś zapisana data pochodzi z nieprawidłowych nastaw pokładowego źródła czasu i daty kalendarzowej.

Prokurator przeciwstawił przy tym ustaleniom sądu rejonowego te fragmenty opinii biegłego, z których wynikało, że w odczycie kluczyka ujawniły się ponadto jeszcze trzy komunikaty: ostrzeżenia - dotyczące właśnie wspomnianego ustawienia prawidłowej daty i godziny, jak też dotyczące rozładowania baterii, podnosząc, że o żadnych utrudnieniach takiej natury nie informował w swych wyjaśnieniach oskarżony.

W ocenie prokuratora sytuacja wystąpienia takich usterek powoduje, że w niskich temperaturach, ze względu na znaczny pobór prądu przez rozrusznik, pojazd który posiada takie usterki „nie jest zdatny do jazdy”. Prokurator także zwrócił uwagę, że podwójny komunikat o sile rozładowanego akumulatora zarejestrowany został przy przebiegu 169680 km, zaś w momencie odczytu z kluczyka przebieg pojazdu wskazywał przejechanie odcinka dalszych 7 km drogi, co w ocenie skarżącego może wskazywać na pokonanie wspomnianego odcinka drogi w celach związanych z nielegalnym ukryciem, zbyciem pojazdu – z uwagi na relatywnie niewielki odcinek trasy.

Oskarżony tymczasem konsekwentnie utrzymywał, że w okresie posiadania zapasowego kluczyka kierował pojazdem. W kwestii pretensji więc skarżącego co o braku w wyjaśnieniach oskarżonego informacji o problemach technicznych pojazdu, to po pierwsze: niewykluczonym jest, że usterki jakie wystąpiły w pojeździe, nie były na tyle istotne dla sprawności jego kierowania czy też nawet możliwości ruszenia pojazdem, o jakich dywaguje skarżący jedynie na podstawie swych przypuszczeń (bo nie wniosków końcowych biegłego). Mogły nawet nie mieć jakiegokolwiek odczuwalnego dla kierowcy wpływu na jakość parametrów kierowania pojazdem, stąd też brak w wyjaśnieniach oskarżonego takich informacji. Przejechanie natomiast relatywnie krótkiego odcinaka trasy 7 km i wysnucia z tego faktu tezy o „nielegalnym celu” tak krótkiej podróży jest nieuprawnione, zwłaszcza, jak weźmie się pod uwagę, że nie czyniono ustaleń w sprawie, jak często w spornym okresie poruszał się pojazdem oskarżony, jakie odcinki trasy pokonywał, jak często i w jakiej ilości tankował pojazd.

W ocenie Sądu odwoławczego zawarty w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia stanowi jedynie opartą na własnej ocenie materiału dowodowego polemikę z ustaleniami sądu I instancji wyrażonymi w uzasadnieniu orzeczenia i w żadnej mierze nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji nie pominął żadnego dowodu, oceniał dowody zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 7 kpk oraz dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i wysnuł słuszne wnioski, że realia rozpoznawanej sprawy nie pozwalają na przypisanie oskarżonemu winy i sprawstwa w odniesieniu do zarzuconych mu czynów.

Zatem sąd I instancji prawidłowo oparł swe rozstrzygnięcie o treść art.5 § 2 kpk, i uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

Wniosek

- O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Opocznie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- kompletny materiał dowodowy w sprawie został prawidłowo oceniony przez sąd meriti;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wyrok i wszystkie rozstrzygnięcia;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- podano powyżej w rubryce 3.1.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok uniewinniający

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana