Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Renata Gąsior

Protokolant sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2021 r. w Warszawie

sprawy D. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania D. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. z dnia

2 czerwca 2016 r. znak: (...), z dnia 31 sierpnia 2016 r. znak: (...)oraz z dnia 9 lutego 2017 r. znak: I/20/045101921

1.  umarza postępowanie w zakresie odwołanie od decyzji z dnia 2 czerwca 2016 r. znak:(...) w zakresie w jakim decyzja ta została zmieniona decyzją z dnia 31 sierpnia 2016 r. znak:(...)

2.  zmienia zaskarżone decyzje z dnia 2 czerwca 2016 r. znak: (...) oraz z dnia 31 sierpnia 2016 r. znak:(...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu D. P. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 lipca 2016 r. do 31 października 2016 r.,

3.  ma podstawie art. 355 k.p.c. umarza postępowanie w zakresie odwołania D. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 9 lutego 2017 r. znak: (...)

4.  wniosek odwołującego D. P. o zasądzenie odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczenia przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W..

SSO Renata Gąsior

UZASADNIENIE

D. P. w dniu 11 lipca 2016 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 2 czerwca 2016 r., znak: (...) odmawiającej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji nieuwzględnienie do stażu pracy okresów wskazanych we wniosku z dnia 22 czerwca 2016 r. Ubezpieczony podniósł, że dodatkowe okresy zatrudnienia powinny być zaliczone przez organ rentowy do jego stażu pracy ( odwołanie z dnia 1 września 2016 r., k. 2-3 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o umorzenie postępowania w zakresie, w jakim zaskarżona decyzja została zmieniona przez decyzję z dnia 31 sierpnia 2016 r., znak: (...) w trybie art. 477 ^{( 13)} k.p.c., a w pozostałym zakresie o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że lekarz orzecznik ZUS uznał odwołującego za osobę całkowicie niezdolną do pracy na okres od 24 października 2015 r. do 31 października 2016 r. W jego ocenie należało odmówić ubezpieczonemu prawa do świadczenia, ponieważ w 10-leciu przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę, tj. od 24 lutego 2006 r. do 23 lutego 2016 r. udowodnił 4 lata, 5 miesięcy i 5 dni stażu pracy, natomiast w 10-leciu przed dniem powstania niezdolności do pracy, tj. od 24 października 2005 r. do 23 października 2015 r. wykazał 4 lata, 9 miesięcy i 7 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Następnie ZUS przedstawił okresy, w których odwołujący opłacił składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej oraz zalegał w ich opłacie po dniu 31 grudnia 1998 r. ( odpowiedź na odwołanie z dnia 5 września 2016 r., k. 12-13 a. s.).

D. P. w dniu 20 marca 2017 r. złożył odwołanie również od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 9 lutego 2017 r., znak: (...). Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. Sąd w oparciu
o art. 219 k.p.c. dołączył sprawę VII U 366/17 do sprawy głównej VII U 1392/16 celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ( odwołanie z dnia 20 marca
2017 r., odpowiedź na odwołanie z dnia 27 marca 2017 r. i zarządzenie z dnia 13 kwietnia 2017 r., k. 2-3, 5 i 9 a. s. VII U 366/17).

Ostatecznie odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji z dnia 2 czerwca 2016 r. poprzez przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy za okres od 1 lipca 2016 r. do 31 października 2016 r.
i odsetek od zaległego świadczenia. Jednocześnie wycofał odwołanie od decyzji z dnia 9 lutego 2017 r. i w tym zakresie wniósł o umorzenie postępowania ( protokół rozprawy z dnia 12 maja 2021 r., k. 476 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. P., urodzony w dniu (...), posiada wykształcenie prawnicze. Od 1996 r. odwołujący pracował jako adwokat
w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ubezpieczony zawarł
z organem rentowym w dniu 17 marca 2015 r. umowę o rozłożeniu na raty należności z tytułu składek, które częściowo zostały uiszczone. W dniu 24 października 2015 r. ubezpieczony upadł z wysokości ok. 4-5 metrów, na skutek czego doznał urazu kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego oraz prawego nadgarstka. Swoją działalność zawiesił w maju 2017 r. ( dokumentacja medyczna, akta ZUS oraz umowa z dnia 17 marca 2015 r. i potwierdzenie opłacania składek, k. 57-59 tom I a. r.).

Odwołujący w dniu 24 lutego 2016 r. złożył wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku postępowania wyjaśniającego lekarz orzecznik ZUS uznał ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolną do pracy na okres od 24 października 2015 r. do 31 października 2016 r. W oparciu
o powyższe zaskarżoną decyzją z dnia 2 czerwca 2016 r., znak: (...) organ rentowy odmówił D. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż udowodnił on staż pracy w wymiarze 4 lat, 9 miesięcy i 7 dni w 10-leciu przed datą powstania niezdolności do pracy oraz 4 lat, 5 miesięcy i 5 dni w 10-leciu przed datą złożenia wniosku, zamiast wymaganych
w obydwu przypadkach 5 lat. Ogólny staż jego pracy wyniósł 24 lata, 1 miesiąc
i 18 dni ( wniosek z dnia 29 marca 2016 r., k. 1 tom I a. r., orzeczenie z dnia
29 marca 2016 r., k. 17 tom I a. r. i decyzja z dnia 2 czerwca 2016 r., k. 53 tom I a. r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w kolejnej decyzji z dnia 31 sierpnia 2016 r., znak: (...)również odmówił odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Do stażu pracy został doliczony okres prowadzenia działalności gospodarczej po dniu 1 stycznia 1999 r. na podstawie poświadczenia Wydziału Ubezpieczeń Społecznych
i Składek. Jednocześnie nie został uwzględniony do stażu pracy okres z tego samego tytułu za kwiecień 2007 r. i za luty 2009 r. Zatem ubezpieczony udowodnił staż pracy w wymiarze 4 lat, 11 miesięcy i 17 dni w 10-leciu przed datą powstania niezdolności do pracy oraz 4 lat, 7 miesięcy i 21 dni w 10-leciu przed datą złożenia wniosku, zamiast wymaganych w obydwu przypadkach 5 lat ( decyzja z dnia 31 sierpnia 2016 r., k. 71 tom I a. r.).

Jednocześnie organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję z dnia 9 lutego
2017 r., znak: (...), zgodnie z którą załatwił odmownie kolejny wniosek ubezpieczonego o rentę. ZUS oparł wydane rozstrzygnięcie na podstawie orzeczeń wydanych przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS stwierdzających, że badany nie jest niezdolny do pracy ( wniosek z dnia 9 lutego 2017 r., k. 1 tom II a. r., orzeczenie z dnia 21 grudnia 2016 r., k. 11 tom II a. r., orzeczenie z dnia 7 lutego 2017 r., k. 16 tom II a. r. i decyzja z dnia 9 lutego
2017 r., k. 18 tom II a. r.).

Sąd dopuścił dowód z opinii łącznej biegłych sądowych lekarzy specjalistów ortopedy, neurologa i medycyny pracy celem ustalenia, czy odwołujący jest zdolny czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa, to na jaki okres oraz, jeżeli nastąpiła zmiana stanu jego zdrowia, to na czym ona polegała ( postanowienie
z dnia 11 lipca 2017 r., k. 96 a. s.).

W stanie zdrowia odwołującego został rozpoznany utrzymujący się stan po złamaniu trzonów kręgów (...), L1 i L2 z niewielkim ograniczeniem funkcji oraz stan po skręceniu prawego nadgarstka bez następstw klinicznych. Ubezpieczony był leczony zachowawczo w gorsecie J. ze względu na złamania kręgosłupa i skręcenia prawego nadgarstka w ortezie. Po wykonaniu zabiegów rehabilitacyjnych uzyskano zadowalający efekt kliniczny. Niewielkie dysfunkcje kręgosłupa mogą ograniczyć wykonywanie ciężkich prac fizycznych wymagających podnoszenia lub przenoszenia ciężarów oraz realizowania obowiązków w pozycji wymuszonej. Jednakże ubezpieczony nie jest całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy ( opinia łączna główna biegłych sądowych
z zakresu ortopedii G. K., neurologii R. Z.
i medycyny pracy D. M., k. 154-156 a. s.).

Z uwagi na zastrzeżenia zgłoszone przez odwołującego w piśmie procesowym z dnia 19 marca 2018 r., Sąd dopuścił dowód z opinii łącznej uzupełniającej biegłych sądowych w/w specjalności celem ustosunkowania się ( pismo procesowe z dnia 23 marca 2018 r. i postanowienie z dnia 28 marca
2018 r., k. 172-174 i 181 a. s.).

Dołączone przez odwołującego wyniki badań nie wniosły nowych
i istotnych informacji uzasadniających stwierdzenie niezdolności do pracy. Ubezpieczony w wyniku zaistniałego wypadku był leczony nieoperacyjnie
i wówczas był osobą niezdolną do pracy. Jednak proces rehabilitacji trwający sześć miesięcy od wygojenia przez okres czterech do sześciu miesięcy złamań trzech kręgów pozwolił uzyskać zadowalającą lub dostateczną funkcję kręgosłupa. W aktualnie przeprowadzonym badaniu nie dopatrzono się istotnych dysfunkcji kręgosłupa uniemożliwiających ubezpieczonemu wykonywania pracy zgodnej z jego kwalifikacjami. Funkcja kręgosłupa uległa daleko idącej poprawie ( opinia łączna pierwsza uzupełniająca biegłych sądowych z zakresu ortopedii G. K., neurologii R. Z. i medycyny pracy D. M., k. 200-201 a. s.).

Sąd ponownie dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłych sądowych z zakresu ortopedii G. K., neurologii R. Z.
i medycyny pracy D. M. celem precyzyjnego ustosunkowania się do wątpliwości i zastrzeżeń zgłoszonych przez ubezpieczonego w piśmie procesowym z dnia 3 czerwca 2018 r. co do wcześniejszych opinii,
w szczególności przedstawienia na czym polegała poprawa stanu jego zdrowia
i kiedy ona nastąpiła ( pismo procesowe z dnia 11 czerwca 2018 r. i postanowienie z dnia 29 czerwca 2018 r., k. 215-219 i 225 a. s.).

Z analizy wykonania badania przedmiotowego wynika, że u D. P. nie stwierdzono żadnych objawów patologicznych z neuronów ruchowych, czuciowych bądź bólowych. Niewielkie ograniczenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego wynika z zaburzenia funkcji trzech segmentów złamanego kręgosłupa i nie ma związku z bólem, który zgłaszał odwołujący.
W dniu przeprowadzenia badań przez lekarzy ZUS nie występowały żadne objawy uzasadniające przyjęcie, że ubezpieczony był niezdolny do pracy.
W okresie od 29 marca 2016 r. do 21 grudnia 2016 r. nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia. Nie ma żadnych dowodów wskazujących, aby odwołujący na dzień 21 grudnia 2016 r. posiadał istotne dysfunkcje w stanie zdrowia ( opinia łączna druga uzupełniająca biegłych sądowych z zakresu ortopedii G. K., neurologii R. Z. i medycyny pracy D. M., k. 245-246 a. s.).

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości na okoliczność zweryfikowania prawidłowości wyliczenia przez organ rentowy stażu pracy odwołującego na datę wydania decyzji z dnia 2 czerwca 2016 r., 31 sierpnia 2016 r., w 10-leciu przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę, tj. od 24 lutego 2006 r. do 23 lutego 2006 r. i w 10-leciu przed dniem powstania niezdolności do pracy, tj. od 24 października 2005 r. do 23 października 2015 r. przy uwzględnieniu przedłożonych przez odwołującego dowodów wpłat, rozliczenia konta i zawartej przez strony umowy ratalnej ( postanowienia z dnia 14 lutego 2019 r. i 26 lutego 2019 r., k. 290 i 300 a. s.).

Staż pracy odwołującego wynosi: 4 lata i 8 miesięcy za okres od 24 lutego 2006 r. do 23 lutego 2016 r., 4 lata i 11 miesięcy za okres od 24 października
2005 r. do 23 października 2015 r. oraz 4 lata, 6 miesięcy i 27 dni za okres od 24 lutego 2006 r. do 23 lutego 2016 r. ( opinia główna biegłego sądowego z zakresu rachunkowości E. Z., k. 327-337 a. s.).

Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu rachunkowości E. Z. celem ustosunkowania się do uwag i zastrzeżeń zgłoszonych do opinii głównej przez odwołującego w piśmie procesowym z dnia 11 listopada 2019 r. i przez pełnomocnika organu rentowego w piśmie procesowym z dnia 20 listopada 2019 r. oraz ewentualnie zmodyfikowania treści opinii z dnia 17 października 2019 r. i jej wniosków końcowych ( pisma procesowe z dnia 11 listopada 2019 r. i 20 listopada 2019 r. oraz postanowienie z dnia 26 listopada 2019 r., k. 349-355, 357-358 i 367 a. s.).

Organ rentowy nieprawidłowo zaliczył odwołującemu opłacenie zaległości w systemie ratalnym za okres od 1 marca 2009 r. do 30 sierpnia 2009 r. i za cały wrzesień 2009 r., podczas gdy nie uwzględnił wpłaty na poczet 31 sierpnia
2008 r. Aneks do umowy z dnia 20 czerwca 2016 r. wskazuje, że ubezpieczony powinien uiścić składki na ubezpieczenie społeczne za wrzesień 2009 r. Natomiast oświadczenie dla celów świadczeń emerytalno-rentowych obejmuje okres opłacania składek 31 sierpnia 2009 r. ( opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu rachunkowości E. Z., k. 373-376 a. s.).

Biegły sądowy nie uwzględnił poświadczenia z dnia 26 marca 2019 r.,
w którym wykazane zostały okresy uregulowanych składek przez ubezpieczonego. Z deklaracji rozliczeniowych oraz kwot wpłat odwołującego wynika, że uregulował on składki za miesiąc wrzesień 2009 r. Ubezpieczony uiścił składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych po terminie:

- w pełnej wysokości w dniach: 9 marca 2006 r. za listopad 2005 r., 3 kwietnia 2007 r. za grudzień 2006 r. i 3 czerwca 2016 r. za październik 2015 r. oraz,

- w niepełnej wysokości w dniach: 5 grudnia 2015 r. za kwiecień 2007 r.,
31 sierpnia 2007 r. za czerwiec 2007 r., 27 września 2007 r. za lipiec 2007 r.,
25 października 2007 r. za sierpień 2007 r., 28 listopada 2007 r. za wrzesień
2007 r., 30 stycznia 2008 r. za listopad 2007 r., 5 grudnia 2015 r. za grudzień
2007 r., 7 maja 2008 r. za styczeń 2008 r., 24 czerwca 2015 r. za luty 2008 r.,
1 lipca 2008 r. za marzec 2008 r., 23 sierpnia 2016 r. za kwiecień 2008 r.,
26 sierpnia 2008 r. za maj 2008 r., 1 października 2008 r. za czerwiec 2008 r.
i za lipiec 2008 r., 7 listopada 2008 r. za sierpień 2008 r., 15 grudnia 2008 r.
za wrzesień 2008 r., 30 stycznia 2009 r. za październik 2008 r., 23 lutego 2009 r. za listopad 2018 r. i za grudzień 2008 r., 14 sierpnia 2009 r. za styczeń 2009 r., 13 czerwca 2017 r. za wrzesień 2009 r. i za październik 2009 r., 22 maja 2014 r. za marzec 2014 r., 22 stycznia 2015 r. za październik 2014 r., 10 lutego 2015 r. za listopad 2014 r. i 13 marca 2015 r. za grudzień 2014 r. Zatem do stażu pracy ubezpieczonego należało przyjąć dodatkowo m.in. również okres opłacania składek za kwiecień 2009 r., od 1 sierpnia 2009 r. do 30 sierpnia 2009 r.,
od 1 września 2009 r. do 24 września 2009 r. oraz za 23 dni października 2009 r. Mając na uwadze powyższe, łączny staż pracy ubezpieczonego w 10-leciu obejmującym okres od 24 października 2005 r. do 23 października 2015 r. wyniósł 5 lat, 2 miesiące i 2 dni, tj. od 24 października 2005 r. do 29 kwietnia 2008 r., od 1 maja 2008 r. do 30 maja 2008 r., od 1 czerwca 2008 r. do 29 czerwca 2008 r., od 1 lipca 2008 r. do 30 lipca 2008 r., od 1 sierpnia 2008 r. do 30 sierpnia 2008 r., od 1 września 2008 r. do 29 września 2008 r., od 1 października 2008 r. do 30 października 2008 r., od 1 listopada 2008 r. do 29 listopada 2008 r.,
od 1 grudnia 2008 do 30 grudnia 2008 r., od 1 stycznia 2009 r. do 29 stycznia 2009 r., od 1 marca 2009 r. do 30 marca 2009 r., od 1 kwietnia 2009 r.
do 24 września 2009 r., od 1 października 2009 r. do 23 października 2009 r.,
od 1 lipca 2011 r. do 31 lipca 2011 r., od 1 marca 2014 r. do 29 marca 2014 r.,
od 1 września 2014 r. do 30 października 2014 r., od 1 listopada 2014 r.
do 29 listopada 2014 r., od 1 grudnia 2014 r. do 21 grudnia 2014 r. oraz
od 1 stycznia 2015 r. do 23 października 2015 r. ( pisma procesowe organu rentowego z dnia 10 marca 2020 r. i 25 marca 2021 r., k. 388-390 i 468-469
a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych, a także
zgodnie z opinią łączną główną i dwiema uzupełniającymi biegłych sądowych
z zakresu ortopedii G. K., neurologii R. Z.
i medycyny pracy D. M. oraz opinią główną i uzupełniającą biegłego sądowego z zakresu rachunkowości E. Z..

Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na dokumentach zebranych w toku postępowania, z których wynikały okresy zatrudnienia odwołującego, jak również okresy, w których uiścił składki. Biegły sądowy z zakresu rachunkowości nie uwzględnił danych wynikających z poświadczenia z dnia 26 marca 2019 r.,
w którym wykazane zostały okresy uregulowanych składek przez ubezpieczonego. Sąd uznał dowody te za wiarygodne i zgodne z rzeczywistością. W związku z tym Sąd co prawda uznał, że biegły co do zasady sporządził opinię zgodnie z tezą dowodową zawartą w postanowieniu o dopuszczeniu dowodu, lecz przy konstruowaniu wniosków nie wziął pod uwagę wszystkich okoliczności
w sprawie, na które w szczególności zwracał uwagę ZUS. Sąd również pominął wnioski zawarte w opiniach sądowo-lekarskich, gdyż biegli wbrew stanowisku organu rentowego stwierdzili, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy. Sąd dopuszczając dowód z opinii biegłych miał na uwadze, że w przypadku ustalenia innej początkowej daty niezdolności do pracy ubezpieczony mógłby legitymować się co najmniej 5-letnim okresem pracy w 10-leciu przed powstaniem niezdolności. Co prawda stanowisko biegłych pokrywa się z wnioskami organu rentowego, ale na datę 21 grudnia 2016 r. Biegli w swojej ostatniej opinii wskazywali, że w okresie od 29 marca 2016 r. do 21 grudnia 2016 r. nastąpiła poprawa stanu zdrowia badanego, ponieważ w ich ocenie nie ma żadnych dowodów wskazujących, aby na dzień 21 grudnia 2016 r. posiadał on istotne dysfunkcje. Natomiast z ustaleń organu rentowego wynika bezspornie, że odwołujący był całkowicie niezdolny do pracy od 24 października 2015 r., zaś
z dokumentacji medycznej nie wynika, aby do 31 października 2016 r. odzyskał on zdolność do wykonywania pracy zarobkowej.

Tak zgromadzony materiał dowodowy stanowił podstawę do wydania rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

W rozpatrywanej sprawie należało umorzyć postępowanie w punkcie 1 i 3 wyroku w zakresie, w jakim decyzja z dnia 2 czerwca 2016 r., znak: (...)została zmieniona przed decyzję z dnia 31 sierpnia 2016 r., znak: (...)oraz w zakresie odwołania ubezpieczonego od decyzji z dnia 9 lutego 2017 r., znak:(...)

Przepis art. 355 § 1 k.p.c. stanowi, że sąd wydaje postanowienie
o umorzeniu postępowania, jeżeli powód (odwołujący) cofnął ze skutkiem prawnym pozew (odwołanie) lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

Na gruncie niniejszej sprawy wystąpiły obie przesłanki warunkujące umorzenie postępowania. Po pierwsze, Sąd uznał za zbędne orzekanie w zakresie zaskarżonej decyzji z dnia 2 czerwca 2016 r. w tej części, w której została zmieniona decyzją z dnia 31 sierpnia 2016 r., a co za tym idzie utraciła swój byt prawny. Po drugie, ubezpieczony wycofał swoje odwołanie od decyzji z dnia 9 lutego 2017 r., co również stanowiło samodzielną przesłankę do umorzenia postępowania w tym zakresie. W związku z powyższym Sąd orzekł w punkcie 1 i 3 wyroku na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.

Odwołanie D. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 2 czerwca 2016 r., znak: (...)oraz z dnia 31 sierpnia 2016 r., znak: (...)jako zasadne, zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2016 r., poz. 887 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą”, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych
w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała
w wieku powyżej 30 lat. Okres ten w myśl ust. 2 powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Przepis art. 58 ust. 4 stanowi natomiast, że ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 30 lat dla mężczyzny, który jest całkowicie niezdolny do pracy. Ponieważ warunki te muszą być spełnione łącznie, niespełnienie jednego z nich uzasadnia odmowę prawa do renty ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 5 sierpnia 2015 r., sygn. akt III AUa 432/15).

W rozpatrywanej sprawie odwołujący został uznany w toku postępowania wyjaśniającego za osobę całkowicie niezdolną do pracy na okres od 24 października 2015 r. do 31 października 2016 r. Ponadto był osobą ubezpieczoną do dnia 29 października 2015 r. Dodatkowo należy zaznaczyć, że nie legitymował się co najmniej 30-letnim stażem pracy w dacie wydania zaskarżonych decyzji. Wobec powyższego Sąd zważył, że odwołujący spełnił przesłanki zawarte w art. 57 ust. 1 i 3 ustawy. Przedmiotem sporu pomiędzy stronami w początkowej fazie procesu było, czy D. P. posiada wymagany ustawą staż pracy.
W niniejszej sprawie organ rentowy podnosił, że ubezpieczony nie spełnił przesłanki wynikającej z art. 58 ust. 1 pkt 2 ustawy, a mianowicie nie udowodnił okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego łącznie co najmniej 5 lat
w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy lub przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy. Należy podkreślić, że lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 29 marca 2016 r. uznał, że odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy od 24 października 2015 r. Ubezpieczony nie kwestionował tychże ustaleń poczynionych w toku postępowania administracyjnego, zatem ten zakres nie stanowił przedmiotu sporu pomiędzy stronami procesu.

Sąd Okręgowy zważył, że odwołujący oprócz spełnienia przesłanki niezdolności do pracy, miał obowiązek udowodnić, że posiada wymagany prawem 5-letni okres składkowy i nieskładkowy liczony w dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku o świadczenie rentowe lub dniem wystąpienia niezdolności do pracy. W rozpatrywanej sprawie istotne znaczenie miał drugi
z tych okresów. W ocenie Sądu należało dokonać wyliczenia stażu pracy
w okresie od 24 października 2005 r. do 23 października 2015 r. Organ rentowy w zaskarżonej decyzji z dnia 31 sierpnia 2016 r. wskazywał, że ubezpieczony nie spełnił warunków wynikających z ustawy, jednak w toku postępowania sądowego przyznał, że D. P. legitymuje się co najmniej 5-letnim stażem pracy. Zmiana stanowiska organu rentowego wynikała z danych poświadczenia uregulowania przez odwołującego składek z dnia 26 marca 2019 r., których to nie wziął pod uwagę biegły sądowy z zakresu rachunkowości. Odwołujący nie zakwestionował ostatecznych wyliczeń dokonanych przez organ rentowy, które Sąd uznał za wiarygodny dowód w toczącym się postępowaniu sądowym.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że D. P. spełnił wszystkie przesłanki, od których ustawodawca uzależnił przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Przepis art. 129 pkt 1 ustawy stanowi, że świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Co prawda odwołujący złożył wniosek o świadczenie w dniu 24 lutego 2016 r., lecz przed zamknięciem rozprawy wniósł o przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 lipca 2016 r. do 31 października 2016 r. W tym stanie rzeczy Sąd nie miał prawa orzec ponad żądanie obejmujące okres od 1 lutego 2016 r. do 30 czerwca 2016 r.

Sąd w punkcie 2 wyroku orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

Jednocześnie odwołujący na ostatniej rozprawie wnosił również o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wraz z odsetkami. Postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter odwoławczy, gdyż inicjowane jest wniesieniem odwołania od decyzji organu rentowego. Przedmiotem postępowania w sprawach o świadczenia
z ubezpieczeń społecznych jest zatem co do zasady kontrola decyzji organu rentowego według stanu rzeczy z chwili jej wydania. Zgodnie z art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. odwołania od decyzji organów rentowych lub orzeczeń wojewódzkich zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności wnosi się na piśmie do organu lub zespołu, który wydał decyzję lub orzeczenie, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ lub zespół, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji lub orzeczenia. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania w myśl art. 476 § 2 w związku z art. 477 ⁹ k.p.c. wyznacza
w pierwszej kolejności przedmiot decyzji organu rentowego zaskarżonej do sądu ubezpieczeń społecznych, a w drugiej – zakres odwołania od tej decyzji. Rozpoznając odwołanie od decyzji organu rentowego sąd ubezpieczeń społecznych rozstrzyga o jego zasadności w granicach wyznaczonych z jednej strony zakresem samego odwołania, a z drugiej treścią zaskarżonej decyzji.
W rozpatrywanej zaś sprawie organ rentowy wydał decyzję jedynie w zakresie odmowy przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. ZUS nie zajął żadnego stanowiska w formie decyzji względem roszczenia o przyznanie prawa do odsetek od renty. W związku z tym Sąd nie miał prawa wydać orzeczenia
w tym zakresie. W konsekwencji na podstawie w/w przepisów kodeksu postępowania cywilnego Sąd w punkcie 4 wyroku przekazał wniosek ubezpieczonego o zasądzenie odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczenia do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W..

SSO Renata Gąsior

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć (...)