Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2021 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: sekr. sąd. Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2021 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa W. C.

przeciwko Skarbowi Państwa – Dyrektorowi Zakładu Karnego w S.

o zadośćuczynienie

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokat M. S. kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu wraz z należnym podatkiem VAT w kwocie 27,60 (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy),

3.  nie obciąża powoda W. C. kosztami postępowania w sprawie.

Sygn. akt I C 230/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 czerwca 2018 r. powód W. C. (wcześniej D.) wnosił o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa – Zakładu Karnego w S. kwoty 100.000,00 zł w tym 20 % na pobliski dom dziecka z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za osadzenie go w pozwanym zakładzie karnym w warunkach naruszających jego dobra osobiste w postaci zdrowia, godności, intymności oraz prawa do humanitarnego i nieponiżającego traktowania. W uzasadnieniu pozwu podnosił, iż pozwany zakład karny, w którym przebywał z przerwami w okresie od 2009 r., nie zapewnił mu odpowiednich warunków odbywania kary pozbawienia wolności. Wskazywał, że nie zapewniono mu odpowiedniego standardu cel, gdyż było w nich robactwo, miały one brudne i zagrzybione ściany i nieszczelne okna, nie było w nich lodówek do przechowywania żywności, wentylatorów oraz dostępu do kanału telewizyjnego (...) Ł. i regionalna a w celach 12 i 13 pawilonu B nie było też dostępu do radiowęzła. Podnosił też, że nie zapewniono mu odpowiedniego standardu przebieralni i łaźni, gdyż ściany w nich były zawilgocone i zagrzybione. Wskazywał ponadto, że nie zapewniono mu odpowiedniego sprzętu kwaterunkowego, gdyż materace, na których spał, były brudne i zapluskwione a pościel, ręczniki, ścierki i koce stare, szafki żywnościowe nie miały drzwiczek a wydana mu zastawa stołowa była starta i zniszczona, Podnosił też, że nie umożliwiano mu codziennego kontaktu telefonicznego z rodziną a rozmowy telefoniczne podsłuchiwano na dyżurce, że zakłócano mu sen poprzez kontrole cel przez oddziałowych w porze nocnej, nie zapewniono mu ochrony danych osobowych, gdyż funkcjonariusze zwracali się do niego po nazwisku oraz poddawany był niezasadnym kontrolom osobistym. Zarzucał też, że był osadzony w celi, w której był wcześniej gabinet EKG, przez co miał obniżoną liczbę czerwonych krwinek we krwi, dostał białaczki, astmy oskrzelowej, zatorów żylnych kończyn dolnych i bolała go głowa a jego badania lekarskie odbywały się w obecności funkcjonariusza służby więziennej.

(pozew- k.3-7)

W odpowiedzi na pozew z dnia 7 marca 2019 r. reprezentująca pozwanego Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej wnosiła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego Skarbu Państwa – Zakładu Karnego w S. kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej według norm prawem przewidzianych. Podnosiła też ona zarzut przedawnienia roszczenia powoda za okres przed 13 czerwca 2015 r.

(odpowiedź na pozew- k.21-23)

Na rozprawie w dniu 20 września 2018 r. powód popierał powództwo a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 00:00:34 – 00:01:55- koperta k.99)

Wyrokiem z dnia 20 września 2018 r. Sąd Okręgowy w Sieradzu oddalił powództwo i nie obciążył powoda kosztami postępowania w sprawie.

(wyrok Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 20 września 2018 r.- k.68)

Od wyroku tego powód wniósł apelację. Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2019 r. wydanym w sprawie sygn. akt I Ca 1403/18 Sąd Apelacyjny w Łodzi uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Sieradzu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

(wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 r.- k.144)

Na rozprawie w dniu 17 stycznia 2020 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:01:01 – 00:02:43- koperta k.504)

W piśmie procesowym z dnia 5 lutego 2020 r. pełnomocnik powoda sprecyzował powództwo i wnosił o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 100.000,00 zł w tym kwoty 80.000,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 20.000,00 zł na rzecz P. Opiekuńczo – Wychowawczej w T..

(pismo procesowe pełnomocnika powoda- k.322)

W piśmie procesowym z dnia 19 lutego 2020 r. reprezentująca pozwanego Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej wnosiła o oddalenie powództwa.

(pismo procesowe reprezentującej pozwanego- k.333)

Na rozprawie w dniu 3 lipca 2020 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 3 lipca 2020 r. na płycie CD 00:00:39 – 00:01:21- koperta k.504)

Na rozprawie w dniu 22 stycznia 2021 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo i wnosił o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu i oświadczył, że nie zostały one pokryte ani w całości ani w części a imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy: z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:00:38 – 00:13:08- koperta k.504)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód W. C. (wcześniej D.) odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w S. w okresach od 29 kwietnia 2009 r. do 26 sierpnia 2010 r., od 9 listopada 2010 r. do 9 maja 2013 r., od 21 sierpnia 2014 r. do 28 listopada 2017 r. i od 21 lutego 2018 r. do dnia wniesienia pozwu i później. Na karę pozbawienia wolności skazano go za popełnienie przez niego przestępstwa zabójstwa.

(bezsporne, informacja o pobytach powoda w zakładach karnych i orzeczeniach go dotyczących- k.25-26 wydruk historii rozmieszczenia powoda- k.27)

W okresie od 16 listopada 2010 r. do 10 grudnia 2010 r. i od 13 lipca 2011 r. do 27 lipca 2011. powód osadzony był w Zakładzie Karnym w S. w celi nr 6 pawilonu A będącej przed zakwaterowaniem w niej osadzonych świetlicą.

(bezsporne, zeznania świadka P. D.- protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 01:06:15 – 01:38:22- koperta k.504)

wydruk karty historii rozmieszczenia powoda- k.263-281)

Podczas pobytu w Zakładzie Karnym w S. w okresie od 11 czerwca 2015 r. powód przebywał w kilku celach. W okresie od 11 czerwca 2015 r. do 7 sierpnia 2015 r. był on osadzony w celi nr 2 pawilonu A, od 7 sierpnia 2015 r. do 22 maja 2017 r. – w celi nr 12 pawilonu B, od 22 maja 2017 r. do 23 maja 2017 r. – w celi nr 1 pawilonu A, od 23 maja 2017 r. do 6 czerwca 2017 r. – w celi nr 17 pawilonu B, od 6 czerwca 2017 r. do 22 czerwca 2017 r. – w celi nr 36 pawilonu B, od 22 czerwca 2017 r. do 26 czerwca 2017 r. – w celi nr 12 pawilonu B, od 26 czerwca 2017 r. do 15 września 2017 r. – w celi nr 37 pawilonu B, od 15 września 2017 r. do 29 września 2017 r. – w celi nr 36 pawilonu B, od 29 września 2017 r. do 28 listopada 2017 r. – w celi nr 13 pawilonu B. Podczas kolejnego pobytu w Zakładzie Karnym w S. od 21 lutego 2018 r. do czasu wniesienia pozwu przebywał on w jednej celi – celi nr 13 pawilonu B.

(bezsporne, wydruk karty historii rozmieszczenia powoda- k.263-281)

W celi nr 13 pawilonu B powód odbywał karę razem w P. D. w okresie od 5 września 2018 r. do 27 września 2018 r.

(bezsporne, zeznania świadka P. D.- protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 01:06:15 – 01:38:22- koperta k.504 , wydruk karty historii rozmieszczenia powoda- k.263-281, wydruk karty historii rozmieszczenia P. D.- k.290-294)

Po raz pierwszy powód był osadzony z P. N. w jednej celi w celi nr 42 pawilonu C, do której trafił w dniu 15 stycznia 2020 r.

(wydruk karty historii rozmieszczenia powoda- k.263-281)

Na terenie Zakładu Karnego w S. jest ambulatorium i powód przez cały okres osadzenia w tym zakładzie karnym objęty był opieką lekarską i pielęgniarską. W dniu 12 czerwca 2015 r. rozpoznano u niego skrzywienie przegrody nosa w prawo, (...), nikotynizm, niedrożność przewodu pokarmowego w wywiadzie, stan po nefrektomii pourazowej prawostronnej, przepuklinę w bliźnie pooperacyjnej, łuszczycę, zaburzenia osobowości, zespół zależności alkoholowej w wywiadzie, zespół móżdżkowy toksyczny, stan po zatruciu lekami i po samouszkodzeniach, chorobę S. oraz padaczkę w wywiadzie. W okresie od 11 czerwca 2015 r. do 27 listopada 2017 r. powód po kilka razy w każdym miesiącu odbywał wizyty lekarskie. Korzystał też w tym okresie z porad lekarzy specjalistów – dermatologa, neurologa, okulisty, dentysty, chirurga, psychiatry. Lekarze zlecali mu przyjmowanie leków na schorzenia, jakie u niego stwierdzono. Miał on też w tym okresie mierzone ciśnienie, wykonywaną morfologię, biochemię, immunochemię, hematologię i badania mikrobiologiczne oraz D. kończyn dolnych i badania moczu. Miał też wykonywane badanie RTG i USG. Dermatolog leczył powoda na łuszczycę i odciski. Badania D. były wykonywane powodowi w związku z tym, że zgłaszał on bóle i obrzęki nóg. W listopadzie 2015 r. powód odmówił wyjazdu na konsultację lekarską do Ł. argumentując to konfliktem z subkulturą więzienną. W dniu 5 stycznia 2016 r. powód zrezygnował z konsultacji chirurgicznej i pulmonologicznej. W dniu 27 stycznia 2016 r. także odmówił tych konsultacji. W dniu 12 kwietnia 2016 r. powód nie wyraził zgody na rehabilitację na kręgosłup. W dniu 7 kwietnia 2016 r. odmówił przyjęcia zleconych mu leków. W dniu 21 kwietnia 2016 r. zrezygnował z zabiegu prostowania przegrody nosowej. W dniu 1 lutego 2017 r. odmówił badania poziomu ciśnienia krwi. W dniach 10 kwietnia 2017 r. i 9 czerwca 2017 r. odmówił przyjęcia zleconych mu leków. W dniu 31 lipca 2017 r. odmówił iniekcji z witaminą B. W dniach 11 i 12 sierpnia 2017 r. odmówił przyjęcia leków. W okresie od 21 lutego 2018 r. do 11 czerwca 2018 r. także po kilka razy w każdym miesiącu odbywał wizyty lekarskie. Był leczony farmakologicznie i miał mierzone ciśnienie. Korzystał też w tym okresie z porad specjalistów – okulisty, neurologa, rehabilitanta, psychiatry. Miał wykonywaną morfologię, biochemię i elektrolity. W dniu 9 kwietnia 2018 r. zrezygnował z konsultacji rehabilitanta. W dniu 28 maja 2018 r. odmówił wykonania pomiaru ciśnienia krwi.

(zeznania świadka S. N.- protokół rozprawy z dnia 3 lipca 2020 r. na płycie CD 00:34:51 – 00:53:00- koperta k.504, załączone książki zdrowia osadzonego)

Badania lekarskie więźniów odbywają się w obecności funkcjonariusza służby więziennej. Lekarze mogą podjąć decyzję o tym, by nie uczestniczył on przy tym badaniu, ale nie podejmują takich decyzji.

(zeznania świadka K. T.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 01:15:40 – 01:25:08- koperta k.99, zeznania powoda W. C.- protokół rozprawy z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:05:18 – 00:11:30 w z protokołem rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:02:58 – 00:54:47 – koperta k.504)

W czasie pobytu w Zakładzie Karnym w S. powód otoczony był prawidłową opieką medyczną – lekarską i pielęgniarską i stosowano wobec niego prawidłowe, zgodne z rozpoznawanymi chorobami i wskazaniami leczenie. Powoda kierowano wielokrotnie na konsultacje specjalistyczne zgodnie z postawionymi rozpoznaniami, prawidłowo też leczono łagodnie przebiegającą u niego obturacyjną chorobę płuc stosując leki wziewne i doustne. Prawidłowo diagnozowano i leczono powszechne w populacji ludzkiej dolegliwości ze strony układu ruchu, zapalenie górnych dróg oddechowych, zapalenie spojówek, zmiany skórne, zmiany związane z niewydolnością żylno – limfatyczną kończyn dolnych, zaparcia stolca i zapalenie dróg moczowych. Prowadzono farmakoterapię niewielką dawką amizepiny, protezowano też zęby. Wykonywano też szereg badań diagnostycznych i laboratoryjnych, Reagowano stosownie do zgłaszanych przez powoda dolegliwości i wyników badań. Stwierdzona u powoda niewydolność żylno – limfatyczna kończyn dolnych pozostaje bez związku przyczynowo – skutkowego z osadzeniem w zakładach karnych. Rozpoznawane u powoda choroby pozostawały bez żadnego związku przyczynowego z warunkami cel, w jakich odbywał karę i miały charakter samoistny. Nie obserwowano u powoda zaostrzeń (...), które mogłyby wynikać z ewentualnego zagrzybienia cel. Nie stwierdzono też u niego innych dolegliwości, które można byłoby wiązać z zagrzybieniem cel. Zaostrzenia (...) u powoda w przebiegu wielu lat były sporadyczne, łagodne i należały do typowego obrazu choroby. Wyniki badań laboratoryjnych powoda były dobre. W morfologii stwierdzono u niego obniżoną ilość płytek krwi, co pozostaje bez związku przyczynowo – skutkowego z osadzeniem powoda w celi, która miała być wcześniej gabinetem radiologicznym i nie ma związku z farmakoterapią prowadzoną u powoda. U powoda nie stwierdzono alergii na grzyby występujące w pomieszczeniach. Stan powoda w czasie odbywania kary pozbawienia wolności można określić jako dobry a rozpoznawane u niego choroby w żaden sposób nie mogą być wiązane z przebywaniem w celi będącej uprzednio gabinetem RTG. Dawki promieniowania jonizującego stosowane w diagnostyce RTG są niewielkie i nie kumulują się w ścianach budynków aby potem oddziaływać negatywnie na organizm człowieka. Zapalenia górnych dróg oddechowych, na jakie zapadał powód, mają charter samoistny i miały łagodny przebieg. Nie można ich wiązać z hipotetyczną obniżoną temperaturą w celach.

(opinia sądowo – lekarska biegłego z zakresu chorób wewnętrznych K. L.- k.468, opinia uzupełniajaca biegłego z zakresu chorób wewnętrznych K. L.- k.484)

Podczas osadzenia w Zakładzie Karnym w S. powód zgłaszał skargi na jego leczenie do Inspektoratu Służby Więziennej w Ł. i do Sądu Penitencjarnego. Jego skargi nie były uznawane za zasadne.

(zeznania świadków: B. G.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 00:37:47 – 00:46:34- koperta k.99 , S. N.- protokół rozprawy z dnia 3 lipca 2020 r. na płycie CD 00:34:51 – 00:53:00- koperta k.504)

W Zakładzie Karnym w S. nie występuje zjawisko przeludnienia a co za tym idzie nie były wydawane indywidualne decyzje dla skazanych o osadzeniu ich w warunkach przeludnienia. Powód nie otrzymał takiej decyzji i nie przebywał w warunkach przeludnienia.

(zeznania świadka K. Ś.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 01:02:17 – 01:15:40- koperta k.99, zeznania powoda W. C.- protokół rozprawy z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:05:18 – 00:11:30 w z protokołem rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:02:58 – 00:54:47 – koperta k.504)

W Zakładzie Karnym w S. jest instalacja centralnego ogrzewania, wodnokanalizacyjna, elektryczna i wentylacji grawitacyjnej. Do cel doprowadzona jest bieżąca zimna woda a także woda ciepła, do której dostęp jest dwa razy dziennie w godzinach od 8.00 do 9.00 i od 17.30 do 18.30. Oświetlenie w celach jest ledowe. Kąciki sanitarne są oddzielone od reszty celi wymurowanymi ściankami lub płytami (...). W Zakładzie Karnym w S. skazani maja dostęp do programów telewizyjnych emitowanych zarówno w telewizji publicznej jak i stacjach komercyjnych. O rodzaju dostępnych kanałów TV decyduje oddział kwatermistrzowski. Za zgodą dyrektora skazani mogą mieć własne telewizory w celach. Dostęp do łaźni skazani mają dwa razy w tygodniu. O czystość w łaźni dbają osadzeni. W łaźni nie ma kabin prysznicowych. Osadzonym są wydawane środki higieniczne.

(zeznania świadków: A. N.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 00:46:34 – 01:02:17- koperta k.99, K. Ś.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 01:02:17 – 01:15:40- koperta k.99, zeznania świadka P. D.- protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 01:06:15 – 01:38:22- koperta k.504 , częściowo zeznania powoda W. C.- protokół rozprawy z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:05:18 – 00:11:30 w z protokołem rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:02:58 – 00:54:47 – koperta k.504)

Stan techniczny cel podlega comiesięcznym sprawdzeniom i na ich podstawie cele kwalifikowane są do remontów. Remonty cel wykonywane są cały czas.

(zeznania świadka A. N.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 00:46:34 – 01:02:17- koperta k.99)

Za porządek w celach odpowiedzialni są skazani, którzy otrzymują środki niezbędne do utrzymania czystości. Zdarza się, iż w celach pojawiają się robaki. Gdy pojawiają się insekty wzywana jest specjalistyczna firma zewnętrzna, która przeprowadza dezynsekcję i zwalcza ten problem.

(zeznania świadka A. N.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 00:46:34 – 01:02:17- koperta k.99)

Skazani co tydzień otrzymują czyste ręczniki a czystą pościel co dwa tygodnie. Skazani piorą swoje rzeczy w celach i tam je suszą, przez co zdarza się, że jest w nich wilgoć.

(zeznania świadka A. N.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 00:46:34 – 01:02:17- koperta k.99, zeznania powoda W. C.- protokół rozprawy z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:05:18 – 00:11:30 w z protokołem rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:02:58 – 00:54:47 – koperta k.504)

Powód podczas pobytu w Zakładzie Karnym w S. miał zapewniony telefoniczny kontakt z rodziną.

(zeznania świadka K. Ś.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 01:02:17 – 01:15:40- koperta k.99)

Kontrole osobiste skazanych przeprowadzane są w zamkniętych pomieszczeniach przez funkcjonariuszy mężczyzn pod nieobecność innych skazanych. Powód nie zgłaszał nigdy skarg na sposób przeprowadzania kontroli osobistej. Korespondencja skazanych jest cenzurowana i cenzurowane są też ich rozmowy telefoniczne.

(zeznania świadka K. T.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 01:15:40 – 01:25:08- koperta k.99, zeznania świadka P. D.- protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 01:06:15 – 01:38:22- koperta k.504, zeznania powoda W. C.- protokół rozprawy z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:05:18 – 00:11:30 w z protokołem rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:02:58 – 00:54:47 – koperta k.504)

Powód nie był osadzany z więźniami grypsującymi. Posiłki są wydawane skazanym w obecności funkcjonariuszy służby więziennej.

(zeznania świadka K. Ś.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 01:02:17 – 01:15:40- koperta k.99)

Zmiany zakwaterowania powoda podczas osadzenia w Zakładzie Karnym w S. wynikały ze względów wychowawczych jak i jak i z uwagi na konieczność zapewnienia mu bezpieczeństwa i zapewnienia bezpieczeństwa współosadzonym z nim. Osadzeni z powodem bali się go i nie chcieli przebywać z nim w jednej celi Zarówno przez osadzonych jak i przez funkcjonariuszy służby więziennej powód oceniany był jako osoba konfliktowa.

(zeznania świadka K. Ś.- protokół rozprawy z dnia 20 września 2018 r. na płycie CD 01:02:17 – 01:15:40- koperta k.99)

Oddziałowi zwracają się do osadzonych po nazwisku przed ich wyjazdem na konsultacje lekarskie w Zakładzie Karnym nr 2 Ł. i po powrocie z nich.

(zeznania świadka S. N.- protokół rozprawy z dnia 3 lipca 2020 r. na płycie CD 00:34:51 – 00:53:00- koperta k.504, zeznania powoda W. C.- protokół rozprawy z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:05:18 – 00:11:30 w z protokołem rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:02:58 – 00:54:47 – koperta k.504)

Warunki odbywania kary pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w S. poddawane są okresowym kontrolom przez sędziego penitencjarnego, przez (...) w S. i Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S.. Kontrole przeprowadzone przez (...) w S. w czerwcu 2017 r. nie wykazały żadnych nieprawidłowości natomiast kontrola z sierpnia 2017 wykazała nieodpowiedni stan tylko jednej celi – celi 47 pawilonu C. Ta ostatnia kontrola jeśli chodzi o łaźnie i przebieralnie przy pawilonach B i C nie wykazała uchybień sanitarno – epidemiologicznych. Wykazała też, iż w ostatnim czasie przed jej przeprowadzeniem skazani nie zgłaszali obecności insektów w celach. Kontrola Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z czerwca 2017 r. nie wykazała uchybień sanitarno – higienicznych kontrolowanych cel w pawilonach A, B, C i D a także na korytarzach tych pawilonów i w znajdujących się w nich łaźniach. Stan sanitarny materacy w kontrolowanych celach podczas tej kontroli także nie budził zastrzeżeń. Kontrola nie stwierdziła też w żadnym z tych pawilonów śladów pluskiew i innych insektów. Stwierdziła też, że w pojedynczych celach w pawilonie C w kwietniu i maju 2017 r. przeprowadzono dezynsekcję. Wizytacja przeprowadzona przez sędziego penitencjarnego w 2018 r. wykazała, że w Zakładzie Karnym w S. przestrzegane są przepisy prawa.

(kserokopie protokołów kontroli, lustracji i wizytacji- k.429-467)

Powód składał skargi na warunki osadzenia go w Zakładzie Karnym w S. jednak były one rozpatrywane negatywnie.

(zeznania świadków: P. D.- protokół rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 01:06:15 – 01:38:22- koperta k.504 , P. N.- protokół rozprawy z dnia 3 lipca 2020 r. na płycie CD 00:04:09 – 00:34:51- koperta k.504, S. N.- protokół rozprawy z dnia 3 lipca 2020 r. na płycie CD 00:34:51 – 00:53:00- koperta k.504, zeznania powoda W. C.- protokół rozprawy z dnia 22 stycznia 2021 r. na płycie CD 00:05:18 – 00:11:30 w z protokołem rozprawy z dnia 17 stycznia 2020 r. na płycie CD 00:02:58 – 00:54:47 – koperta k.504 kserokopia odpowiedzi na skargę- k.63)

Powód od 12 listopada 2020 r. jest leczony na złamanie kości śródstopia, obrzęk i zaburzenia metabolizmu.

(zaświadczenie lekarskie- k.505-506)

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w tej części, w której twierdził on, iż na skutek pobytu w Zakładzie Karnym w S. zapadł na białaczkę. Jego zeznania w tym zakresie okazały się bowiem całkowicie gołosłowne. Nie znalazły też potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym twierdzenia powoda, by cierpiał on na astmę a zatem i te okazały się gołosłowne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda w tej części, w której twierdził on, iż w czasie, gdy przebywał w pawilonie B i korzystał z łaźni, był podglądany przez spacerujących na spacerniaku. Jego zeznań w tym zakresie nie potwierdziły zeznania świadków P. D., P. N. i S. N.. Z zeznań tych świadków wynikało bowiem jedynie tyle, iż spacerniak zlokalizowany był przy łaźni. Świadkowie nie potwierdzili jednak faktu, by w czasie, gdy kąpiele brał powód, na spacerniaku tym odbywały się spacery i by faktycznie odbywający spacery mieli możliwość podglądania osób kąpiących się.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom powoda, iż w celach była zbyt niska temperatura zimą i zbyt wysoka latem. Okoliczności te nie były bowiem przez niego w żaden sposób udowodnione.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda także w tym zakresie, w którym twierdził on, iż dostęp do monitoringu, jakim monitorowane są izolatki, mają więźniowie sprzątający. Jego zeznania w tym zakresie nie znalazły potwierdzenia w przeprowadzonych dowodach.

Sąd nie dał ponadto wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał on, iż miał ograniczany kontakt telefoniczny z rodziną. Jego zeznania w tym zakresie były bowiem gołosłowne.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał on, iż oddziałowi podczas kontroli cel złośliwie zakłócali jego odpoczynek nocny. Zeznania powoda w tym zakresie także okazały się nie poparte innymi dowodami.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom powoda w tej części, w której podawał, iż cele, w których był osadzony, były nadmiernie wyziębione z powodu nieszczelnych okien. I w tym bowiem zakresie zeznania powoda okazały się gołosłowne.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom powoda, iż funkcjonariusze służby więziennej, którzy cenzurowali rozmowy telefoniczne skazanych, umożliwiali podsłuchiwanie ich innym osobom. Jego zeznania w tym zakresie były bowiem całkowicie gołosłowne.

Sąd nie dał ponadto wiary twierdzeniom powoda, iż funkcjonariusze Służby Więziennej odnosili się do niego niekulturalnie. Jego zeznania w tym zakresie nie znalazły potwierdzenia w przeprowadzonych dowodach. Nie mogły ich potwierdzać bowiem zeznania świadka S. N., jako że on nie był świadkiem takich ich zachowań a wiedzę o nich czerpał jedynie od powoda.

Sąd nie dał także wiary twierdzeniom powoda, iż był poddawany nadmiernym kontrolom osobistym. Okoliczności tej powód bowiem nie wykazał.

Sąd nie dał także wiary twierdzeniom powoda w tej części, w której twierdził on, iż przebywał w przeludnionych celach. Jego zeznaniom w tym zakresie przeczyła treść zeznań świadka K. Ś., z których to zeznań wynikało, iż w Zakładzie Karnym w S. w 2015 r. nie występowało już zjawisko przeludnienia. Zdaniem Sądu świadek K. Ś. nie będąc zainteresowanym rozstrzygnięciem sprawy nie miał żadnych powodów, by przedstawiać fakty niezgodnie z rzeczywistością i stąd należało jego zeznaniom przyznać walor wiarygodności. Ponadto zauważyć należy, iż powód nie twierdził, by otrzymał decyzję o zakwaterowaniu w warunkach przeludnienia, jaka musiałaby być wydana, gdyby w takich warunkach go osadzono.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka Ł. K., jako że pozostawały one w sprzeczności z historiami rozmieszczenia zarówno jego jak i powoda. Ze wskazanych historii rozmieszczenia wynikało, iż świadek, wbrew temu co zeznawał, nie był nigdy osadzony w jednej celi z powodem podczas odbywania kary pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w S.. W tej sytuacji jego twierdzenia o złych warunkach w celi, w której miał przebywać z powodem, nie mogły być ocenione inaczej niż jako całkowicie niewiarygodne, Biorąc pod uwagę fakt, iż świadek mijał się z prawdę zeznając w tak istotnym zakresie, także w pozostałym zakresie należało ocenić jego zeznania jako niewiarygodne.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął zeznania świadka S. C., jako że świadek był osadzony z powodem w jednej celi w Zakładzie Karnym w S. przed 11 czerwca 2015 r. a zatem jego zeznania nie były przydatne dla ustaleń stanu faktycznego w związku ze zgłoszonym przez pozwanego zarzutem przedawnienia.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął zeznania świadka P. D. co do warunków bytowych w celi, w jakiej odbywał karę pozbawienia wolności z powodem, gdyż był on z nim osadzony w jednej celi już po wniesieniu przez powoda pozwu a zatem w czasie, którego pozew nie obejmuje. Z tych samych powodów w tym samym zakresie Sąd pominął zeznania świadka P. N..

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął złożone przez powoda odpowiedzi na jego skargi na warunki odbywania kary pozbawienia wolności z dnia 8 marca 2019 r. i 27 lutego 2019 r. Skargi te bowiem dotyczyły okresu nie objętego pozwem i jako takie nic do sprawy nie wniosły.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sad pominął wnioski o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków F. N. i J. S., z opinii biegłego sądowego do badania wnętrza cel, z opinii biegłego sądowego o specjalności badania grzyba na ścianach, z opinii biegłego sądowego do pomiarów cel i badania ich konstrukcji, z opinii biegłego sądowego o specjalności w zakresie badania przeciągów, z opinii biegłego sądowego w zakresie pomiarów cyrkulacji powietrza, z opinii biegłego sądowego w zakresie badania higieny, z opinii biegłego w zakresie weryfikacji faktur i z opinii biegłego z zakresu budownictwa, jako miały wykazać fakty nieistotne dla rozstrzygnięcia oraz z zeznań świadków P. K. i K. G., jako że wnioski powoda o ich przesłuchanie nie spełniały warunków formalnych, które nie zostały też uzupełnione na skutek wezwania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powód domagał się zasądzenia zadośćuczynienia za wyrządzenie mu przez pozwanego szkody niemajątkowej (krzywdy) wynikłej z nie zapewnienia mu odpowiednich warunków bytowych podczas odbywania przez niego kary pozbawienia wolności w okresie od 2009 r. do 11 czerwca 2018 r. Dochodzone przez niego zadośćuczynienie miało zatem stanowić środek ochrony jego dóbr osobistych w postaci zdrowia i godności, które zostały naruszone poprzez osadzenie go w celach o nieodpowiednim standardzie, nie zapewnienie mu odpowiedniego standardu łaźni i przebieralni oraz odpowiedniego sprzętu kwaterunkowego a także nie zapewnienie mu codziennych kontaktów telefonicznych z rodziną, podsłuchiwanie jego rozmów telefonicznych, zakłócanie jego odpoczynku nocnego, zwracanie się do niego przy użyciu jego danych osobowych oraz poprzez osadzenie go w celi, w której pobyt spowodował u niego pogorszenie stanu zdrowia. Podstawę prawną żądania zgłoszonego przez powoda stanowił zatem art. 24 § 1 kc.

Jeśli chodzi o żądanie zadośćuczynienia z tytuł naruszenia dóbr osobistych art. 24 kc odsyła do przepisów o czynach niedozwolonych, w szczególności do art. 448 kc, zgodnie z którym w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia na podstawie art. 448 kc jest roszczeniem majątkowym a jako takie ulega przedawnieniu. Zgodnie z art. 442 ¹ § 1 kc roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Z art. 442 ¹ § 3 kc wynika natomiast, że w razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Chwilą określającą początek biegu trzyletniego terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym jest uzyskanie przez poszkodowanego wiedzy zarówno o szkodzie jak i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jest to zatem moment, gdy poszkodowany zdaje sobie sprawę z ujemnych następstw zdarzenia wskazujących na fakt powstania szkody, ma świadomość doznanej szkody i osób za nią odpowiedzialnych.

Skoro krzywda powoda wynikała z nie zapewnienia mu odpowiednich warunków bytowych podczas odbywania przez niego kary pozbawienia wolności, nie zapewnienia mu kontaktów telefonicznych z rodziną, podsłuchiwania jego rozmów telefonicznych, zwracania się do niego przy użyciu jego danych osobowych, zakłócania jego odpoczynku nocnego, dokonywania kontroli osobistych i umieszczenia w celi, w której pobyt spowodował negatywne skutki dla jego zdrowia, to nie ulega wątpliwości, iż miał on na bieżąco świadomość wyrządzonej mu krzywdy przez cały okres pobytu w pozwanym zakładzie karnym. Tym samym musiał też on wiedzieć, kto naruszył jego dobra osobiste, a zatem kto jest obowiązany do naprawienia wyrządzonej mu krzywdy.

Powód odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w S. w okresach od 29 kwietnia 2009 r. do 26 sierpnia 2010 r., od 9 listopada 2010 r. do 9 maja 2013 r., od 21 sierpnia 2014 r. do 28 listopada 2017 r. i od 21 lutego 2018 r. do dnia wniesienia pozwu w dniu 11 czerwca 2018 r. i także po jego wniesieniu. Zatem roszczenie powoda o zadośćuczynienie za naruszenie jego godności poprzez osadzenie go w nie spełniających odpowiednich standardów celach, nie wyposażenie go w odpowiedni sprzęt kwaterunkowy, nie zapewnienie mu kontaktów telefonicznych z rodziną, podsłuchiwanie jego rozmów telefonicznych, zwracanie się do niego przy użyciu jego danych osobowych, dokonywanie kontroli osobistych wynikłe ze zdarzeń mających miejsce przed dniem 11 czerwca 2015 r., uległo przedawnieniu. Podobnie uległo przedawnieniu roszczenie powoda o zadośćuczynienie za naruszenie jego zdrowia poprzez umieszczenie go w celi, w której pobyt spowodował negatywne skutki dla jego zdrowia w zakresie skutków o jakich powziął wiedzę przed 11 czerwca 2015 r. Podniesienie przez pozwanego zarzutu przedawnienia skutkuje więc koniecznością oddalenia powództwa za okres przekraczający trzy lata przed dniem wytoczenia powództwa, to jest za okres od 2009 r. do dnia 10 czerwca 2015 r.

Zdaniem Sądu podniesienie przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia nie może być uznane za nadużycie prawa sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Wiedza osób osadzonych o możliwości dochodzenia roszczeń o zadośćuczynienie przed sądami jest powszechna, na co wskazuje masowa liczba pozwów w tego rodzaju sprawach wpływających do sądów w całym kraju a powód nie wskazał żadnych racjonalnych przyczyn usprawiedliwiających jego opóźnienie w dochodzeniu swoich roszczeń. Sama treść uzasadnienia pozwu, w którym powód przywołał szereg przepisów z różnych aktów prawnych, wskazuje przy tym na posiadanie przez niego szerokiej wiedzy co do przysługujących mu praw i roszczeń.

Za okres od 11 czerwca 2015 r. powództwo również podlega oddaleniu jako niezasadne.

Ponieważ powód wywodził swoje roszczenie z art. 24 kc w zw. z art. 448 kc, w przedmiotowej sprawie konieczne było ustalenie, czy w okresie nieobjętym przedawnieniem to jest w okresie od 11 czerwca 2015 r. do dnia wniesienia pozwu doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda, czy działanie pozwanego było bezprawne a także na dalszym etapie czy pozwany ponosi winę za krzywdę wynikającą z naruszenia dóbr osobistych powoda, która to wina warunkuje skuteczne dochodzenie roszczeń o charakterze majątkowym w oparciu o art. 448 kc. Na powodzie spoczywał przy tym ciężar udowodnienia, że pozwany rzeczywiście naruszył jego dobra osobiste przez co doznał on krzywdy oraz że działania pozwanego miały charakter zawiniony, natomiast na pozwanym ciążył dowód braku bezprawności działań powodujących naruszenie dóbr osobistych powoda.

Obecnie w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego przeważa pogląd, że przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, decydujące znaczenie ma nie tyle subiektywne odczucie osoby żądającej ochrony prawnej, ile to, jaką reakcją wywołuje w społeczeństwie to naruszenie. Miernika pozwalającego na ustalenie czy naruszone zostało dobro osobiste należy więc poszukiwać w tzw. opinii publicznej, będącej wyrazem poglądów powszechnie przyjętych i akceptowanych przez społeczeństwo i funkcjonujących w nim wzorców. Przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra, którego ochrony domaga się osoba zgłaszająca żądanie, należy brać przy tym pod uwagę całokształt okoliczności konkretnego stanu faktycznego. Sąd na tle konkretnego stanu faktycznego ocenia – stosując kryteria obiektywne – czy doszło do naruszenia dobra osobistego i czy zachodzą przesłanki do zastosowania któregoś ze środków ochrony prawem przewidzianych.

Powód twierdził, iż podczas odbywania przez niego kary pozbawienia wolności pozwany naruszył jego zdrowie, godność i intymność.

Powód nie wykazał, by pobyt w Zakładzie Karnym w S. spowodował negatywne skutki dla jego zdrowia. Z książeczki zdrowia powoda wynika, iż miał on w szerokim zakresie zapewniony dostęp do lekarzy w tym specjalistów i korzystał też w szerokim zakresie z usług pielęgniarskich. Z przeprowadzonej opinii biegłego, który posiada wiadomości specjalne w dziedzinie chorób wewnętrznych, wynikało przy tym, iż schorzenia, na jakie powód cierpiał, były leczone zgodnie z zasadami sztuki i wiedzy medycznej. Z opinii tej wynikało przy tym, że osadzenie powoda w celi po gabinecie RTG nie mogło spowodować żadnych negatywnych skutków dla jego zdrowia i takich nie spowodowało.

Powód nie wykazał, aby w celach, w których przebywał podczas osadzenia w Zakładzie Karnym w S., nie zachowane były normy powierzchniowe określone w art. 110 kkw, który reguluje zasady odbywania kary pozbawienia wolności. Jak wynikało bowiem z zeznań świadka K. Ś. w zakładzie tym w 2015 r. i później nie było zjawiska przeludnienia. Powód zresztą nie twierdził nawet aby była wydana w stosunku do niego decyzja o osadzeniu w warunkach przeludnienia.

Powód nie wykazał też, że cele, w jakich był osadzany nie spełniały odpowiednich standardów. Jego zeznania w tym zakresie pozostawały w sprzeczności z protokołami kontroli przeprowadzanych przez Sanepid, Powiatowego Inspektora Sanitarnego i sędziego penitencjarnego oraz z zeznaniami świadka A. N..

Zdaniem Sądu nie naruszało natomiast godności osobistej powoda osadzenie go w celach, w których pojawiały się okresowo insekty. Powszechnie znanym jest bowiem fakt, iż robactwo może pojawić się tam, gdzie na stałe przebywają ludzie, gdzie przetrzymywana jest żywność i gdzie nie jest utrzymywana czystość. Tymczasem za utrzymanie porządku w celach odpowiedzialni są sami skazani, którzy otrzymują stosowne środki czystości. Poza tym zauważyć należy, iż pozwany zdając sobie sprawę z problemu występowania robactwa zatrudnia firmę zewnętrzną, która trudni się tępieniem robactwa i stara się wyeliminować tę niedogodność odbywania kary pozbawienia wolności. Fakt reagowania na problem robactwa poprzez przeprowadzanie zabiegów dezynsekcji pozwany wykazał protokołem z kontroli Sanepidu i zeznaniami świadka A. N.. Powód nie wykazał przy tym, by problem zarobaczenia cel był na tyle duży, by uniemożliwiał zamieszkiwanie w nich osadzonych bądź zagrażał ich zdrowiu. Jednocześnie powód nie wykazał, by osadzenie w celach, w których pojawiły się insekty, miało negatywne skutki dla jego zdrowia.

Powód nie wykazał, by podawany był nadmiernym i przeprowadzanym w nieodpowiednich warunkach kontrolom osobistym. Nie wykazał on ponadto, by narażano go na niebezpieczeństwo ze strony więźniów grypsujących. Jak wynikało z zeznań świadka K. Ś. kontakt z osobami grypsującymi powód mógł mieć jedynie w obecności funkcjonariusza służby więziennej a kontakt ten mógł polegać jedynie na tym, iż więźnia grypsującego widział. Powód nie udowodnił też, by zmiany cel, jakich mu dokonywano miały przyczyny inne niż zapewnienie mu bezpieczeństwa.

W ocenie Sądu nie naruszało godności powoda nie zapewnienie mu dostępu do kanałów telewizyjnych, jakie miał on ochotę oglądać. Nie ulega wątpliwości, iż powód miał możliwość podczas odbywania kary pozbawienia wolności oglądania telewizji. To, że nie miał on wpływu na dobór dostępnych kanałów telewizyjnych, było naturalną konsekwencją odbywania kary pozbawienia wolności.

Nie naruszało także godności osobistej i intymności powoda korzystanie przez niego z łaźni, w której nie była wydzielonych kabin prysznicowych. Łaźnie bez kabin prysznicowych nie są bowiem niczym nadzwyczajnym i występują także na wolności choćby na pływalniach.

W ocenie Sądu nie naruszało też godności powoda to, iż był wywoływany po nazwisku przez funkcjonariusz Służby Więziennej. W zbiorowisku ludzi ich identyfikacja może być bowiem dokonywana tylko przy użyciu ich nazwisk.

Nie naruszało też godności powoda nie zapewnienie mu lodówki czy też wentylatora w celi. Powód miał zapewnione posiłki w więzieniu i stąd nie musiał dokupywać znacznych zapasów żywności. Lodówki i wentylatory nie stanowią w Polsce standardowego wyposażenia cel a ich brak wpisany jest w dolegliwość kary pozbawienia wolności.

Jeśli chodzi o zawilgocenie cel, to z zeznań samego powoda wynikało, iż powodowali je sami skazani, którzy w celach prali i suszyli swoją odzież a zatem, iż nie miało ono związku z działaniami pozwanego. Nie ulega natomiast wątpliwości, iż gdyby skazani korzystali z odzieży nie prywatnej a skarbowej, byłaby ona prana w pralni a nie w celi.

Powód nie wykazał też w żaden sposób, by podczas pobytu w Zakładzie Karnym w S. miał celowo zakłócany wypoczynek nocny. Już choćby bowiem z jego zeznań wynikało, iż wybudzał się on podczas kontroli cel przeprowadzanych przez funkcjonariuszy służby więziennej, do których przeprowadzania byli oni zobligowani dla zapewnienia bezpieczeństwa więźniom. Nie wykazał również powód w żaden sposób, by był niekulturalnie traktowany przez funkcjonariuszy służby więziennej.

Powód nie wykazał ponadto, iż był pozbawiany telefonicznego kontaktu z rodziną oraz, by jego rozmowom telefonicznym, które zgodnie z art. 90 pkt 9 kkw musiały być kontrolowane przez służbę więzienną, przysłuchiwały się niepowołane osoby.

Powód wykazał w przedmiotowej sprawie, że podczas jego badań lekarskich obecny był poza lekarzem także funkcjonariusz służby więziennej nie wykonujący zawodu medycznego. Działanie pozwanego, który pozwalał na obecność tego funkcjonariusza przy badaniu lekarskim, nie było jednak bezprawne. Zgodnie bowiem z art. 115 § 7a kkw w zw. z art. 88 § 3 kkw co do zasady skazanemu świadczenia zdrowotne udzielane są w obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego a jedynie na wniosek osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego mogą być one udzielane skazanemu bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego. Powód nie wykazał jednak, by lekarze przeprowadzający jego badania wnioskowali o brak obecności funkcjonariusza służby więziennej podczas jego badań.

Ponieważ zatem, iż powód nie udowodnił, by doszło do naruszenia jego dóbr osobistych w okresie od 11 czerwca 2015 r. do 11 czerwca 2018 r., także powództwo za ten okres Sąd oddalił jako niezasadne.

Z uwagi na to, iż powód korzystał w przedmiotowej sprawie z pomocy adwokata świadczącego mu pomoc prawną z urzędu, którego wynagrodzenia nie pokrył w żadnej części, Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu na rzecz adwokat M. S. wynagrodzenie w kwocie 120,00 zł ustalone stosownie do treści § 4 ust. 1 i 2 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 26 rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (teks jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 18) podwyższone na mocy § 4 ust. 3 wskazanego rozporządzenia o należny od niego podatek VAT w kwocie 27,60 zł.

Pomimo tego, iż powód przegrał sprawę i w myśl zasady odpowiedzialności finansowej za wynik sporu wynikającej z art. 98 kpc, powinien ponieść koszty procesu, Sąd nie obciążył go tymi kosztami, na co pozwala mu przepis art. 102 kpc. Sąd uznał bowiem, iż obciążeniu kosztami postępowania powoda, który dopiero niedawno zakończył odbywanie wieloletniej kary pozbawienia wolności i musi ustabilizować swoją sytuację na wolności, sprzeciwiają się względy słuszności.