II Cz 1022/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-05-2014
-
Osoba publikująca:Renata Wolsztyńska
-
Korektor:Tomasz Rapacewicz
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I PZ 33/99 II Ns 1653/12
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II Cz 1022/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 lutego 2014 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Piotr Starosta
Sędziowie: SO Bogumił Goraj
SO Tomasz Adamski (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2014 roku w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku H. K.
przy uczestnictwie: M. S. (1), M. S. (2), S. S., F. S., B. B.
o stwierdzenie nabycia spadku
na skutek zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2013 roku
sygn. akt II Ns 1653/12
postanawia:
zażalenie oddalić.
II Cz 1022/13
UZASADNIENIE
Postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2013 roku odrzucono wniosek H. K. o stwierdzenie nabycia spadku po J. S., ustalono, że każdy z uczestników ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie oraz oddalono wniosek o zwrot kosztów postępowania.
Sąd I instancji wskazał, że aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 13 września 2011 roku sporządzonym przez notariusza A. M. pod numerem Rep. A nr (...) poświadczono o dziedziczeniu po J. S.. Skoro zgodnie z art. 95 j ustawy z dnia 14 lutego 1991 roku prawo o notariacie zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia ma skutki prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, to w drodze analogii do przepisu art. 199 § 1 pkt 2 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc wniosek H. K. z dnia 24 kwietnia 2012 roku o stwierdzenie nabycia spadku po J. S. należało odrzucić.
O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o ogólną regułę opisaną w art. 520 § 1 kpc.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła wnioskodawczyni skarżąc postanowienie w całości i domagając się jego uchylenia. Skarżący podnosiła, że sąd błędnie uznał jej wniosek za wniosek o stwierdzenie nabycia spadku, gdy w istocie był to wniosek o uchylenie aktu notarialnego, a sąd był zobowiązany do przeprowadzenia postępowania w kierunku ustalenia właściwego kręgu spadkobierców J. S..
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie było nieuzasadnione.
2
W pierwszej kolejności wskazać należy, że wnioskodawczyni ustanowiła swoim pełnomocnikiem przed Sądem Rejonowym w Bydgoszczy w sprawie II Ns 1653/12 radcę prawnego (k. 13).
Profesjonalnemu pełnomocnikowi znany był fakt sporządzenia przez notariusza aktu poświadczenia dziedziczenia, mimo to jednak nie zmienił żądania wnioskodawczyni w ten sposób, by domagać się uchylenia aktu poświadczenia dziedziczenia, ale konserwatywnie przez całe postępowanie przed sądem pierwszej instancji wnioskował o stwierdzenie nabycia spadku po J. S..
Zgodnie z art. 199 § 1 pkt 2 kpc (stosowanym odpowiednio w postępowaniu nieprocesowym - art. 13 § 2 kpc), jeżeli sprawa została już prawomocnie osądzona, sąd zobowiązany jest odrzucić wniosek. Zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia - jak zasadnie wskazał sąd l instancji - ma skutki prawomocnego postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, wobec czego wniosek złożony po zarejestrowaniu aktu poświadczenia dziedziczenia należy odrzucić.
Akt poświadczenia dziedziczenia po J. S. został zarejestrowany w dniu 13 września 2011 roku pod numerem (...) (k. 60 akt), H. K. zaś wniosek o stwierdzenie nabycia spadku złożyła w sądzie 24 kwietnia 2012 roku, wobec czego sąd l instancji prawidłowo wydał postanowienie o jego odrzuceniu.
Sąd odwoławczy podkreśla przy tym, że sąd zobowiązany jest nadać pismu właściwy bieg mimo jego mylnego oznaczenia (art. 130 § 1 kpc), nie może jednak formułować żądań za stronę i to w sytuacji, gdy ta korzysta z pomocy fachowego pełnomocnika. Z art. 130 § 1 kpc nie wynika bowiem możliwość nadania biegu pismu procesowemu według uznania sądu w oderwaniu od jego oznaczenia i treści (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 1999 roku, I PZ 33/99). Nie mógł więc sąd kwalifikować wniosku H. K. jako wniosku o uchylenie aktu poświadczenia dziedziczenia, gdy w istocie wnioskodawczyni konsekwentnie żądała wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku i to w sytuacji, gdy znany był jej fakt
3
sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia. Sąd nie może bowiem wyręczać stron w ich działaniach.
Mając powyższe na względzie sąd odwoławczy na podstawie przepisów art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc zażalenie oddalił.