Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 513/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. L.

W okresie od listopada do końca grudnia 2017 r., w K. w obecności osób trzecich pomawiała osobę oskarżycielki prywatnej R. K. (1) o to, że ma ona zaburzenia psychiczne i leczy się na depresję, czym poniżyła oskarżycielkę prywatną w opinii publicznej oraz naraziła na utratę zaufania potrzebnego do pełnienia funkcji Członka Zarządu fundacji pod nazwą (...) z siedzibą
w K.;

tj. przestępstwo z art. 212 § 1 k.k., w zw. z art. 12 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżycielka prywatna jest założycielką i fundatorką (...) oraz (...), które zajmują się przede wszystkim dziećmi z (...) oraz innego rodzaju niepełnosprawnościami jak np. autyzm. Inspiracją do założenia tych placówek był dla R. K. (1) jest syn A. K. (1), który urodził się właśnie z (...) Chcąc zapewnić synowi jak najlepszą opiekę oskarżycielka założyła najpierw fundację, a po czasie przedszkole. Do pracy w w/w placówkach R. K. (1) pozyskiwała różnego rodzaju specjalistów i terapeutów. Jedną z takich osób była oskarżona A. L., która otrzymała od R. K. (1) ofertę pracy w (...) Oskarżona pracowała jako terapeuta, dużo czasu poświęcała małemu A.. Z czasem A. L. zaczęła pełnić także funkcje II Wiceprezesa Zarządu Fundacji i (...) ds. pedagogicznych.

Codziennie pracujący w (...) terapeuci odbywali spotkania terapeutów, na których omawiano postępy i problemy poszczególnych dzieci. W spotkaniach tych zawsze uczestniczyła oskarżona, która w zakresie spraw terapeutycznych była osobą decyzyjną. Po jednym z takich spotkań w listopadzie 2017 r. K. J. (1) i M. K. (1) zostały chwilę dłużej, ponieważ chciały omówić z oskarżoną przypadek jednego z podopiecznych. W czasie tej rozmowy oskarżona powiedziała do w/w kobiet, że " pani R. jest chora psychicznie, leczy się psychiatrycznie i nie wolno jej mówić żądnych informacji na temat A.". Ponadto A. L. insynuował, iż powodem dla którego R. K. (1) ubiera się na ciemno jest jej depresja.

Końcem roku 2017 r. A. L. usunęła z (...)syna pani W., która jest psychiatrą. Była to autonomiczna decyzja oskarżonej, z którą nie zgadzała się zarówno oskarżycielka prywatna jak i pozostali terapeuci. W czasie rozmowy z M. K. (1) na temat tej sytuacji A. L. powiedziała do niej, iż pani K. nie zgadza się z tą decyzją, dlatego że pani W. wypisuje jej leki. W domniemaniu chodziło o leki psychiatryczne z racji zawodu wykonywanego przez p. W..

Słowa wypowiadane przez A. L. sprawiły, iż M. K. (1) i K. J. (1) zaczęły unikać kontaktu z oskarżycielką prywatną. Obie w/w pracownice fundacji nie wiedziały jak mają podejść do słów oskarżonej, nie zauważyły bowiem w zachowaniu R. K. (1) nic niepokojącego, także sama oskarżycielka nic nikomu nie mówiła o swoich rzekomych problemach psychiczny, walce z depresją. Z drugiej strony A. L. była ich przełożoną, której zdanie w fundacji było bardzo znaczące. Kobiety czuły się niezręcznie, nie wiedziały czy mogą zaufać R. K. (1), obawiały się również reakcji rodziców podopiecznych jeśli informacje te zostałyby dalej rozpowszechnione. Oskarżycielka prywatna czuła się natomiast odsunięta, znacznie rzadziej pojawiała się w(...)

zeznania świadków: K. J. (1) i M. K. (1)

72v-74 K. J.,

74-75v M. K.

zeznania oskarżycielki prywatnej R. K. (1)

30-32

zeznania świadków: S. T. (1), W. B. (1), M. J. (1) i B. K. (1)

77-78 S. T.,

78-78v W. B.

78v-79 M. J.

B. K. akta II Ko 145/19 i II Ko 123/20

Oskarżona A. L. ma 34 lata, legitymuje się wykształceniem wyższym, prowadzi własną działalność gospodarczą i z tego tytułu uzyskuje stałe dochody w wysokości 3.000-4.000 zł miesięcznie. Nie była karana.

dane osobowe oskarżonej

k.9v

karta karna

104

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. L.

jak w pkt 1.1.1

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżona A. L. nie pomawiała R. K. (1) o to, że ma problemy psychiczne. O tym, że oskarżycielka posiłkowa cierpi na depresję wiedziało wiele osób, ponieważ sama o tym mówiła. Wszystko co A. L. robiła, robiła dla dobra dzieci i (...). R. K. (1) nie poradziła sobie z tym, że urodziła niepełnosprawne dziecko, nie potrafiła też rozgraniczyć roli matki i roli pracodawcy w (...).

wyjaśnienia oskarżonej A. L.

28-30

zeznania świadka A. K. (2)

75v-77

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadków: K. J. (1) i M. K. (1)

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom tych świadków, które zgodnie podały, iż w okresie listopad-grudzień 2017 r. oskarżona pomawiała R. K. (1), o to że ma zaburzenia psychiczne i leczy się na depresję. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które wpłynęłyby na negatywną ocenę depozycji świadków. Zeznania K. J. (1) i M. K. (1) są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Kobiety w dość precyzyjny sposób opisały kiedy, w jakich okolicznościach i jakimi słowami doszło do pomówienia oskarżycielki prywatnej. Dla Sądu jest to dowód kluczowy, który miał najistotniejsze znaczenie przy ustalaniu stanu faktycznego.

zeznania oskarżycielki prywatnej R. K. (1)

Sąd również ocenił jako wiarygodne słowa oskarżycielki prywatnej. R. K. (1) w obszernych zeznaniach opisała w jakich okolicznościach dowiedziała się o pomówieniach rozsiewanych przez A. L., a także przedstawiła dowody na nieprawdziwość twierdzeń wypowiadanych przez oskarżoną. Ponadto R. K. (1), podała iż nieprawdziwe informacje rozpowszechniane wśród pracowników przez oskarżoną negatywnie wpłynęły na jej relacje z podwładnym. Czuła się odsunięta, pomijana, wyczuwalny był dystans. Zeznania R. K. (1) korelują z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym i co do meritum sprawy brak jest podstaw do tego by odmówić im przymiotu prawdziwości.

zeznania świadków: S. T. (1), W. B. (1), M. J. (1) i B. K. (1)

Zeznania wymienionych świadków także zostały zaliczone przez Sąd w poczet wiarygodnego materiału dowodowego. Wszyscy zgodnie podali, iż nigdy R. K. (1) nie zwierzała się im ze swoich problemów psychicznych, z depresji z którą się zmaga, nigdy też nie zauważyli żadnych niepojących sygnałów w zachowaniu oskarżycielki prywatnej. Na szczególną uwagę zasługują słowa B. K. (1), która to według oskarżonej miała ocenić R. K. (1) jako osobę nieobliczalną, cierpiącą na depresję, "twarz maska". Tymczasem B. K. (1) kategorycznie zaprzeczyła tym słowom, podała, iż z A. L. rozmawiała tylko na tematy związane z pracą, nigdy też nie rozmawiała z A. K. (2) na tematy osobiste dot. problemów psychicznych jego ówczesnej żony. B. K. (1) nie łączą z żadną ze stron wzajemne powiązania, czy zależności, dlatego też jej zeznania są całkowicie wolne od jakichkolwiek nadużyć czy przeinaczeń.

dane osobowe oskarżonej, karta karna

Dowody bezsporne

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonej A. L.

W odniesieniu do meritum sprawy Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej. W oparciu o w/w wiarygodny materiał dowodowy, jej nieprzyznanie się do winy należy ocenić tylko i wyłącznie jako linię obrony i chęć uniknięcia odpowiedzialności karnej.

W toku postępowania A. L. próbowała nieudolnie udowodnić, iż R. K. (1) faktycznie zmagała się z depresją i leczyła się psychiatrycznie, a tym samym jej słowa nie były pomówieniem, a stwierdzeniem faktu. Jednakże w toku całego postępowania nie ujawniono żadnego wiarygodnego dowodu potwierdzającego jej słowa. Oskarżona nie posiadała żadnych dowodów na potwierdzenie swoich słów, a mimo to rozpowszechniała takie informacje wśród pracowników. Robiła to świadomie, chcąc zdyskredytować osobę R. K. (1) w oczach pracowników. Sąd miał również na uwadze okoliczności znane mu z urzędu, tj. konflikt istniejący pomiędzy oskarżoną, a oskarżycielką prywatną, którego podłożem jest romans (...)z (...) - ówczesnym mężem (...), co tylko wzmaga wzajemną niechęć między stronami.

Mając więc na uwadze powyższe, w szczególności całokształt przeprowadzonego w niniejszej sprawie postępowania dowodowego Sąd nie miał najmniejszych wątpliwości, iż oskarżona dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu, a jej wyjaśnienia stanowią jedynie nieudolną i stworzoną na użytek niniejszego postępowania linie obrony.

zeznania świadka A. K. (2)

Zeznania tego świadka Sąd ocenił w ten sam sposób jak wyjaśnienia oskarżonej, tj. nie dał im wiary. A. K. (2) to były mąż oskarżycielki prywatnej, do rozstania doszło m.in. ze względu na jego romans z oskarżoną. A. K. (2) nie pozostaje w dobrych relacjach z byłą małżonką, wręcz przeciwnie pomiędzy nimi jest bardzo dużo wzajemnych pretensji i oskarżeń.

Świadek ten w swoich zeznaniach próbował dostarczyć dowodów potwierdzających, słowa A. L. o problemach natury psychicznej i leczeniu w związku z tym podejmowanym przez R. K. (1). Jego słowa są bardzo podobne do wyjaśnień oskarżonej, niemniej jednak jak już to zostało wyżej wskazane nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym i wiarygodnym materiale dowodowym. Żaden ze świadków nie potwierdził tego, iż R. K. (1) zwierzała się innym osobom z problemów psychicznych, nie zostało potwierdzone znalezienie ulotki leku psychotropowego, która rzekomo wypadła z torebki R. K. (1) oraz nie miały miejsca żadne rozmowy B. K. (1) ze świadkiem odnośnie złego stanu zdrowia oskarżycielki prywatnej.

W oparciu o powyższe Sąd, uznał iż zeznania świadka A. K. (2) nie zasługują na wiarę, i nie były brane pod uwagę przy ustalaniu stanu faktycznego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt I

A. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 212 § 1 k.k. stanowi, że kto pomawia inna osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

Pomówienie musi odnosić się do postępowania (np. popełnienie przestępstwa, prowadzenie niemoralnego trybu życia) lub właściwości (np. alkoholizm, narkomania, zboczenie płciowe, choroba psychiczna, a w przypadku podmiotu zbiorowego – np. chaos organizacyjny, niekompetencja personelu), które mogą poniżyć daną osobę (a także podmiot zbiorowy) w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Nie należy natomiast do znamion przestępstwa zniesławienia to, czy pomówienie spowodowało skutki wskazane w ustawie. Pomówienie może nastąpić bądź przez podanie pewnych informacji, choćby w postaci podejrzenia lub powtarzania pogłoski, czy to umyślnie przez pomawiającego zmyślonej, czy rzeczywiście krążącej, bądź w postaci skonkretyzowanego zarzutu. Nie jest konieczne, aby sam pomawiający był źródłem zniesławiających wiadomości; wystarczy, aby pomawiał na podstawie wiadomości otrzymanych od osób trzecich, byleby jego zamiarem było zniesławienie pokrzywdzonego.

Wskazać też należy, iż zniesławiające pomówienie może mieć charakter hipotetyczny , tj. odwoływać się do podejrzeń co do niewłaściwego postepowania lub właściwości pokrzywdzonego. Przy tego rodzaju pomówieniach mamy do czynienia z jeszcze większym natężeniem złej woli sprawcy, jeśli bowiem sprawca nie ma pewności co do prawdziwości stawianych zarzutów, to tym bardziej nie powinien ich formułować.

Przenosząc powyższe rozważanie prawne na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, iż oskarżona A. L. swoim zachowaniem zrealizowała znamiona zarzucanego jej czynu. Oskarżycielka posiłkowa jest członkiem zarządu fundacji o nazwie (...) w związku z tą funkcją musi cieszyć się nieposzlakowaną opinią. W sytuacji gdy ma pod sobą pracowników, którymi musi zarządzać, a rodzice powierzają jej swoje niepełnosprawne dzieci nie może sobie pozwolić na utratę ich zaufania i dobrej opinii. Każde niepotwierdzone i niczym nieuzasadnione pomówienie może negatywnie wpłynąć na zaufanie jakie jest potrzebne do wykonywania funkcji członka zarządu (...) W przedmiotowej sprawie taka sytuacja zresztą miała miejsce, po uzyskaniu od oskarżonej informacji o rzekomej chorobie psychicznej oskarżycielki posiłkowej K. J. (1) i M. K. (1) odsunęły się od szefowej i zaczęły je unikać. Tymczasem jak zostało ustalone w toku postępowania R. K. (1) nie leczyła się psychiatrycznie, nie zmagała się z depresją i nie brała leków od psychiatry p. W.. A. L. rozpowszechniała zatem nierzetelne i nieprawdziwe informacje. Z całą pewnością należy również stwierdzić, iż oskarżona zdawała sobie sprawę z tego jakie konsekwencje może. z tego tytułu ponieść R. K. (1). Działalność prowadzona przez R. K. (1) wymaga od niej z jednej strony ogromnej empatii, wrażliwości i delikatności, zaś z drugiej strony zdecydowania, pewności siebie podejmowania różnego rodzaju, czasem trudnych decyzji. Od osoby, chorej psychicznie, walczącej z depresją trudno wymagać w/w cech, zatem gdyby pomówienia rozpowszechniane przez oskarżoną dotarły do szerszego kręgu osób, a zwłaszcza do rodziców podopiecznych, zaufanie jakim do tej pory ją darzyli, zostałoby mocno nadszarpnięte. Tymczasem praca wykonywana przez oskarżycielkę prywatną w znacznej mierze opiera się na zaufaniu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, iż oskarżona pomawiając oskarżycielkę posiłkową w obecności osób trzecich działała co najmniej z zamiarem ewentualnym, tj. przewidywała możliwość poniżenia lub podważenia dobrego imienia R. K. (1) i z tym się godziła. Jej zachowanie jako nie znajdujące oparcia w żadnym przepisie prawa nie zasługuje na ochronę i powinno podlegać karze.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

----------

-----------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

-------

---------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

----------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

-------

-------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----------

☐

3.5. Uniewinnienie

------

------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. L.

pkt I - wymierzenie kary grzywny

--

Sąd uznał oskarżoną A. L. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 212 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. skazał ją na karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł.

Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny Sąd wziął pod uwagę stan majątkowy i rodzinny oskarżonej, a przede wszystkim to, że prowadzi własną działalność gospodarczą i z tego tytułu otrzymuje stały dochód w wysokości około 4.000 zł miesięcznie.

Ustalając zaś liczbę stawek dziennych grzywny Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. Orzeczona kara, zdaniem Sądu jest adekwatna zarówno do stopnia winy oskarżonej jak i stopnia jego społecznej szkodliwości czynu. Oskarżona w chwili popełnienia przypisanego mu czynu była poczytalna. Nic nie stało więc na przeszkodzie, aby postąpiła zgodnie z normami powszechnie obowiązującego prawa. Oskarżona jest osobą dorosłą, wykształconą, znającą doskonale wszystkie przymioty potrzebne do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. Powinna więc zdawać sobie sprawę z naganności swojego zachowania. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do obniżenia stopnia winy oskarżonej, który należy ocenić jako wysoki. Powszechnie wiadomym jest, iż pomiędzy oskarżoną, a oskarżycielką prywatną istnieje konflikt, które powodem są sprawy osobiste, tj. romans z ówczesnym mężem R. K. (1), niemniej jednak jako profesjonalistka nie powinna dopuścić do tego, by wzajemna animozje wpływały na pracę (...) Pomawianie innych osób, które może narazić drugą stronę na na utratę zaufania potrzebnego do pełnienia określnej funkcji jest postępowaniem nagannym i nie może być społecznie i prawnie aprobowane. Oskarżony powinna zdawać sobie sprawę z konsekwencji takiego zachowania.

Sad uznał, że kara grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, po 20 zł każda spełni cele prewencji indywidualnej i generalnej. Powinna skłonić oskarżoną do refleksji nad swoim zachowaniem i jednocześnie uświadomi jej, że popełniania tego rodzaju przestępstw musi spotykać się z represją ze strony Państwa. Jednocześnie będzie ona odpowiednio kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

A. L.

pkt II - orzeczenie nawiązki

-----

Sąd na podstawie art. 212 § 3 k.k. orzekł zgodnie z wnioskiem oskarżycielki prywatnej nawiązkę na rzez (...) z siedzibą w K.. Sąd nie przychyli się jednak w całości do tego wniosku, uznając iż kwota 20.000 zł jest zdecydowanie za duża, przewyższa możliwości finansowe oskarżonej i jest nieadekwatna do wagi popełnionego przestępstwa. Orzeczona nawiązka zdaniem Sądu jest wystarczająca i będzie stanowić dla oskarżonej dodatkową ujemną i dotkliwą represję.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---

-------

----

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

--------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie przepisów powołanych w pkt III wyroku Sąd zasadził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki prywatnej R. K. (1) kwotę 300 zł oraz kwotę 864 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie. Ponadto Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 200 zł. Zasadą bowiem jest, iż w sprawach z oskarżenia prywatnego od skazanego zasadza się w/w koszty.

7.  Podpis

Sędzia Paweł Gonet