Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący sędzia Krzysztof Turbiński

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2021 roku w Łodzi

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w powództwa A. K.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę (...) (...)) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 maja 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zwraca powódce z środków Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi kwotę 104,28 (sto cztery 28/100) złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki na wynagrodzenie biegłego;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę (...),72 ((...) 72/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygnatura akt II C 1704/20

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 24 sierpnia 2020 roku A. K., reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 10.100 zł tytułem częściowego odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 listopada 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

(pozew k. 2-3, pełnomocnictwo k. 6)

Pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował okres najmu pojazdu zastępczego oraz przyjętą przez powódkę stawkę najmu. Podniósł, że uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wynosi 23 dni, od dnia 24 sierpnia 2017 roku do dnia 8 września 2017 roku oraz dodatkowe 7 dni z uwagi na wystąpienie szkody całkowitej w pojeździe. Pozwany wskazał, że z winy poszkodowanego, nie mógł przeprowadzić oględzin pojazdu przed dniem 24 sierpnia 2017 roku. Odnosząc się do stawki za najem pojazdu zastępczego, pozwany podniósł, że proponował poszkodowanemu skorzystanie z tańszych usług najmu. Zakwestionował także roszczenie z tytułu odsetek ustawowych za opóźnienie.

(odpowiedź na pozew k. 34-39, pełnomocnictwo k. 40, odpis z KRS k. 41-47)

Sąd ustalił:

W dniu 4 sierpnia 2017 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...)-11 należący do M. C.. Sprawca zdarzenia posiadał ochronę ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego u pozwanego.

(okoliczności bezsporne, a także notatka urzędowa k. 7-7v.)

W oparciu o umowę najmu z dnia 4 sierpnia 2017 roku zawartą z A. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...), poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od dnia 4 sierpnia 2017 roku do dnia 18 października 2017 roku. Należność za najem pojazdu zastępczego określono w umowie na kwotę 220 zł netto za dobę; po zakończeniu najmu A. K. wystawiła fakturę nr (...) na kwotę 22.509,90 zł brutto, w tym kwotę 20.295 zł brutto tytułem najmu pojazdu, kwotę 250 zł brutto tytułem podstawienia samochodu zastępczego oraz kwotę 1.964,90 zł brutto tytułem odbioru samochodu. Poszkodowany potrzebował pojazdu do użytku codziennego.

(umowa najmu k. 11—11v., protokół zdawczo-odbiorczy k. 12, faktura k. 12v, oświadczenie k. 13)

W dniu 5 sierpnia 2017 roku poszkodowany zgłosił pozwanemu szkodę w związku ze zdarzeniem z dnia 4 sierpnia 2017 roku. Podczas zgłoszenia szkody, pracownik pozwanego poinformował poszkodowanego, że pozwany będzie kontaktował się z nim w sprawie ustalenia terminu oględzin uszkodzonego pojazdu.

(okoliczność bezsporna, a także nagrania – płyta k. 48)

Decyzją z dnia 10 października 2017 roku pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego kwotę 666,96 euro tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd, wobec wystąpienia szkody całkowitej. Decyzją z dnia 9 listopada 2017 roku pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego kwotę 1.840 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany wskazał, że za uzasadniony i pozostający w związku ze szkodą czas wynajmu pojazdu zastępczego uznano 23 dni w tym okres od dnia 24 sierpnia 2017 roku do dnia 8 września 2017 roku tj. od dnia, w którym pozwany przeprowadził oględziny pojazdu do otrzymania przez poszkodowanego informacji o szkodzie całkowitej oraz okres 7 dni na zagospodarowanie pozostałości pojazdu. Pozwany wyjaśnił, że nie przyjął odpowiedzialności za okres sprzed 24 sierpnia 2017 roku, gdyż poszkodowany nie udostępnił przed tą datą uszkodzonego pojazdu do oględzin. Poszkodowany otrzymał wyżej wskazane świadczenie pieniężne od pozwanego w dniu 11 października 2017 roku.

(decyzja k. 9-9v., 10-10v.)

W dniu 22 stycznia 2020 roku poszkodowany M. C. zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego przysługującej mu w stosunku do pozwanego w związku ze zdarzeniem z dnia 4 sierpnia 2017 roku.

(cesja wierzytelności k. 8)

Stawki za najem pojazdów w 2017 roku dla pojazdów zaliczanych do tej samej klasy, co pojazd uszkodzony i wynajęty (klasa C) mieściły się w granicach 70,00 zł – 129,27 zł netto w przypadku najmu gotówkowego. Stawki za najem pojazdów w 2017 roku dla pojazdów zaliczanych do tej samej klasy, co pojazd uszkodzony i wynajęty (klasa C) mieściły się w granicach 160,00 zł – 210,57 zł netto w przypadku najmu bezgotówkowego (najem na zasadach analogicznych do powoda). Zastosowana przez powoda stawka najmu pojazdu zastępczego była wyższa aniżeli stawki stosowane u innych podmiotów gospodarczych zajmujących się wynajmem pojazdów. Pojazd uszkodzony w klasyfikacji stosowanej przez wypożyczalnie samochodów znajdował się w klasie C. Pojazd wynajęty w klasyfikacji stosowanej przez wypożyczalnie samochodów znajdował się w klasie C. Pojazd wynajęty w klasyfikacji stosowanej przez wypożyczalnie samochodów znajdował się w klasie C.

(opinia biegłego z zakresu kosztorysowania i wyceny wartości pojazdów k. 63-67)

Sąd zważył:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części. Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi art. 822 i 436§1 (...) " (...) kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 392).

W pojeździe wystąpiła szkoda całkowita. Biegły sądowy określił, że dobowa stawka najmu pojazdu w 2017 roku analogicznego do pojazdu uszkodzonego tj. klasa C mieściły się w granicach 160,00 zł – 210,57 zł netto w przypadku najmu bezgotówkowego. Zastosowana przez powódkę stawka najmu pojazdu zastępczego w kwocie 220 zł netto wykracza poza wskazany przez biegłego przedział. Odnosząc się do zarzutu pozwanego w zakresie zawyżenia stawki najmu pojazdu zastępczego, a w szczególności nieskorzystania przez poszkodowanego z tańszej oferty najmu, należy podkreślić, iż pozwany nie udowodnił jakoby złożył taką ofertę poszkodowanemu. W aktach sprawy brak jest dowodu na okoliczność złożenia poszkodowanemu oferty dotyczącej korzystniejszych warunków najmu pojazdu zastępczego oraz jej treści. Wobec tego stawka za najem pojazdu zastępczego zaproponowana przez pozwanego w kwocie 80 zł brutto za dobę jest bezzasadna, tym bardziej mając na względzie treść opinii biegłego.

Jeżeli chodzi o uzasadniony okres najmu, to w ocenie Sądu poszkodowany był uprawniony do najmu pojazdu od dnia zdarzenia tj. od dnia 4 sierpnia 2018 roku do dnia 11 października 2017 roku tj. do dnia otrzymania odszkodowania z tytułu kosztów naprawy pojazdu wobec zaistnienia szkody całkowitej oraz dalsze 7 dni przyjmując, że był to w przypadku poszkodowanego okres konieczny na zagospodarowanie pozostałości pojazdu. Łącznie zatem należne jest odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego za 75 dni. Stanowisko strony pozwanej odnośnie zapłaty jedynie za okres od dnia 24 sierpnia 2017 roku do dnia 8 września 2017 roku tj. 23 dni wynajmu pojazdu zastępczego jest niesłuszne. Przede wszystkim nieuzasadniony jest pogląd, że poszkodowanemu nie przysługiwał pojazd zastępczy w okresie od 4 sierpnia 2017 roku do 23 sierpnia 2017 roku tj. do dnia poprzedzającego dzień, w którym poszkodowany przekazał pozwanemu informacje o osobie, która udostępni pojazd do oględzin. W ocenie pozwanego uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego zakończył się w dniu 8 września 2017 roku tj. w dniu otrzymania przez poszkodowanego informacji o rozliczeniu szkody jako całkowitej. W ocenie Sądu poszkodowany był uprawniony do korzystania z pojazdu zastępczego od dnia wyrządzenia szkody, bowiem już od tej chwili nie mógł korzystać ze swojego pojazdu, z uwagi na powstałe uszkodzenia. Jednocześnie pozwany nie wykazał, że oględziny uszkodzonego pojazdu odbyły się dopiero w dniu 24 sierpnia 2017 roku z winy poszkodowanego. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, że poszkodowany swoim zachowaniem doprowadził do opóźnienia w przedmiocie ustalenia daty oględzin pojazdu. Podczas zgłoszenia szkody, pracownik pozwanego poinformował poszkodowanego, że zgłosi się do niego osoba celem umówienia terminu oględzin. Nie sposób wobec tego przyjąć, iż ustalenie odległego terminu oględzin przesądza zawinionym przez poszkodowanego przedłużaniu postępowania likwidacyjnego. Wobec powyższego, Sąd przychyla się do stanowiska powódki, uznając za uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego w dniach od 4 sierpnia 2017 roku (data zdarzenia) do dnia 11 października 2017 roku (wypłata odszkodowania z tytułu szkody całkowitej) plus 7 dni na zagospodarowanie wraku, zatem łącznie do dnia 18 października 2017 roku tj. 75 dni.

Mając na uwadze opinię biegłego w zakresie wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego w 2017 roku tej samej klasy co uszkodzony pojazdu, Sąd obniżył stawkę najmu pojazdu zastępczego do kwoty 210,57 zł netto. Mając na uwadze dobową stawkę za najem pojazdu zastępczego oraz uzasadniony okres najmu pojazdu, należne powódce roszczenie z tego tytułu stanowiło kwotę 15.792,75 zł netto (210,57 zł x 75 dni). Jednakże mając na względzie wypłaconą poszkodowanemu w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 1.840 zł netto tytułem najmu pojazdu zastępczego oraz dyspozycję art. 321 k.p.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.100 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Powódka jest płatnikiem podatku VAT, co oznacza, że należne jej odszkodowanie obejmuje kwotę netto.

O odsetkach od zasądzonej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. Odsetki należało zasądzić od dnia 23 maja 2019 roku tj. od dnia następnego po upływie 30 dni od daty wezwania do zapłaty z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Pismem z dnia 22 kwietnia 2019 roku powódka zażądała zapłaty dalszej kwoty tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. W aktach sprawy brak jest dowodów na okoliczność wcześniejszego wzywania pozwanego do dopłaty dalszej kwoty z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego, po wypłaceniu przez ubezpieczyciela odszkodowania w dniu 11 października 2017 roku. Wobec tego Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 23 maja 2019 roku do dnia zapłaty. Roszczenie o odsetki w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. powódka ostała się bowiem ze swoim roszczeniem niemalże w całości (oddalono jedynie w części roszczenie o odsetki). Na koszty procesu w kwocie 5.062,70 zł poniesione przez powódkę, złożyły się: opłata sądowa od pozwu 750 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 3.600 zł, wynagrodzenie biegłego 695,72 zł i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł.

Na podstawie art.84 ust. 2 w związku z art. 80 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd zwrócił na rzecz powódki 104,28 zł z zaliczki.