Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 19 sierpnia 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: Sędzia Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2021 roku w Ł.

sprawy z powództwa R. M.

przeciwko P. P.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  nie obciąża powoda kosztami procesu.

Sygn. akt VIII C 339/21

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2020 roku powód R. M. wytoczył przeciwko pozwanemu komornikowi sądowemu przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi P. P. powództwo o zapłatę kwoty 206,03 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 195,03 zł od dnia 27 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty i od kwoty 11 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wyjaśnił, że w dniu 24 marca 2014 roku pozwany komornik wszczął przeciwko niemu egzekucję z wniosku wierzyciela (...) S.A. (sprawa Km (...)). W związku z wnioskiem wierzyciela, postanowienie egzekucyjne zostało umorzone na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c. Jednocześnie asesor komorniczy Z. Ł. wydał i podpisał postanowienie o ustaleniu kosztów postępowania egzekucyjnego w kwocie 240,65 zł i obciążeniu nimi dłużnika. Część kosztów (45,62 zł) została pokryta z zaliczki, natomiast pozostała część (195,03 zł) podlegała zapłacie przez dłużnika. Po otrzymaniu wezwania powód w dniu 26 stycznia 2016 roku przelał komornikowi przedmiotową kwotę. Zgodnie jednak z linią orzeczniczą, upoważnienie aplikanta komorniczego przez komornika sądowego na podstawie art. 30 ust. 2 w zw. z art. 33 ust. 1 ustawy o komornikach (…) do samodzielnego wykonywania określonych czynności egzekucyjnych nie obejmuje wydania postanowienia o ustaleniu kosztów egzekucji i jej zakończenia. Takie postanowienie podpisane przez aplikanta komorniczego jest nieistniejące. Wobec powyższego pismem z dnia 16 września 2020 roku pozwany został wezwany do zwrotu kwoty 195,03 zł wraz z odsetkami, czego jednak nie uczynił.

(pozew k. 4-8)

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik nie kwestionując okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie zaprzeczył, aby po stronie pozwanego doszło do bezpodstawnego wzbogacenia. Wyjaśnił, iż sporne postanowienie zostało wydane przez asesora, nie zaś aplikanta komorniczego wobec czego przytoczona przez powoda argumentacja prawna nie znajduje w sprawie zastosowania. Wskazał, że egzekucja przeciwko powodowi dotyczyła świadczenia pieniężnego, którego wartość nie przekraczała kwoty, o której mowa w art. 33 ust. 1 u.k.s.e., zaś asesor komorniczy Z. Ł. legitymował się stosownym zleceniem pozwanego, co czyni pozew bezzasadnym.

(odpowiedź na pozew k. 46-47)

W toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie.

(pismo procesowe k. 56-58, protokół rozprawy k. 73-73v.)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 marca 2014 roku komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi P. P. wszczął przeciwko dłużnikowi R. M., z wniosku wierzyciela (...) S.A., egzekucję świadczenia pieniężnego w łącznej wysokości 989,98 zł.

Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2014 roku, na skutek wniosku wierzyciela, przedmiotowe postępowanie zostało umorzone na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c., a kosztami postępowania egzekucyjnego w wysokości 240,65 zł obciążono dłużnika. Z uwagi na pokrycie przedmiotowych kosztów w zakresie kwoty 45,62 zł z uiszczonej zaliczki, R. M. został wezwany do zapłaty kwoty 195,03 zł. Pod przedmiotowym postanowieniem z upoważnienia pozwanego podpis złożył asesor komorniczy Z. Ł..

(zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k. 9, postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego k. 10, okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 9 stycznia 2016 roku pozwany wezwał powoda do zapłaty kwoty 195,03 zł tytułem spłaty kosztów egzekucyjnych, co R. M. uczynił w dniu 26 stycznia 2016 roku.

(wezwanie do zapłaty k. 11, potwierdzenie przelewu k. 12, okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 16 września 2020 roku, doręczonym w dniu 18 września 2020 roku, powód wezwał pozwanego do zwrotu w terminie 7 dni uiszczonej kwoty wraz z odsetkami, wskazując, że wydane postanowienie o umorzeniu postępowania nie posiada mocy prawnej.

(wezwanie do zapłaty k. 25, potwierdzenie odbioru k. 27, okoliczności bezsporne)

Do dnia wyrokowania pozwany nie zapłacił kwoty dochodzonej pozwem.

(okoliczność bezsporna )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie powołanych wyżej dowodów, których wiarygodność nie budziła wątpliwości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było niezasadne.

W niniejszej sprawie powód wywodził, że postanowienie z dnia 4 sierpnia 2014 roku o umorzeniu postępowania w sprawie Km (...) jest postanowieniem nieistniejącym, ponieważ podpis pod nim złożył nie komornik sądowy – pozwany P. P., a asesor komorniczy. Na poparcie swoich twierdzeń powód przytoczył uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2014 roku (III CZP 26/14, OSNC 2015/3/33). W ocenie Sądu przedstawione przez powoda stanowisko jest nieprawidłowe. W pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że uchwała Sądu Najwyższego dotyczy postępowania, w którym postanowienie w przedmiocie kosztów egzekucji zostało wydane i podpisane przez aplikanta komorniczego, nie zaś asesora komorniczego, a zatem stanu faktycznego, który nie jest tożsamy ze stanem występującym na gruncie przedmiotowego procesu. Po drugie przypomnieć należy, że w myśl art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji, znajdującej zastosowanie w sprawie z uwagi na datę wydania spornego postanowienia, komornik może zlecić asesorowi komorniczemu przeprowadzenie egzekucji w sprawach o świadczenie pieniężne oraz w sprawach o zabezpieczenie roszczenia pieniężnego, w obu przypadkach o wartości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej równowartość stukrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", zgodnie z art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 800), stosowanego poczynając od drugiego kwartału roku przez okres pełnego roku, zwanego dalej "przeciętnym wynagrodzeniem miesięcznym", z wyłączeniem egzekucji z nieruchomości. Komornik może zlecić asesorowi komorniczemu także dokonanie określonych czynności w innych sprawach, z wyłączeniem: (1) sprzedaży oraz wydania wierzycielowi ruchomości o wartości przekraczającej kwotę, o której mowa w ust. 1, (2) wykonania opróżnienia lokalu, pomieszczenia, gruntu lub przedsiębiorstwa, (3) wykonania orzeczenia o zastosowaniu środków przymusu, (4) ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych w sprawach o roszczenia niepieniężne oraz o roszczenia pieniężne przekraczające kwotę, o której mowa w ust. 1, (5) sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, o ile suma ta przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, (6) wydawania decyzji i podpisywania dokumentów dotyczących depozytu. Postanowienie z dnia 4 sierpnia 2014 roku dotyczyło świadczenia pieniężnego, którego wartość nie przekraczała kwoty z art. 33 ust. 1 ustawy, zaś asesor komorniczy – co wprost wynika wprost z treści tegoż postanowienia – legitymował się stosownym zleceniem pozwanego, ergo był on uprawniony do podjęcia kwestionowanej przez powoda czynności. Jak podnosi się przy tym w piśmiennictwie (por. m.in. A. Durda, Ustawa o komornikach sądowych i egzekucji. Komentarz, Warszawa 2016; A. Durda, glosa do uchwały SN z dnia 6 czerwca 2014 roku, III CZP 26/14, PPE 2015//9/47-67), gdy postanowienie w postępowaniu egzekucyjnym w granicach wskazanych w art. 33 podpisuje asesor komorniczy legitymujący się stosownym zleceniem od komornika, wydane postanowienie posiada byt prawny i jest jak najbardziej istniejące. Imię i nazwisko asesora, jak również funkcja oraz fakt posiadania zlecenia od komornika w danej sprawie podawane są w podpisie i pieczęci pod sentencją oraz pod uzasadnieniem wydawanego postanowienia. Ponadto postanowienie owe podpisane przez asesora posiadającego zlecenie w danej sprawie oraz prawidłowo upoważnionego przez komornika aplikanta, jak i podpisany przez nich protokół z czynności (art. 809 k.p.c.) stanowią dokument urzędowy, o którym mowa w art. 244 k.p.c. Jeżeli orzeczenie w imieniu komornika podpisała osoba posiadająca do tego zlecenie oparte na obowiązujących przepisach prawa, nie jest możliwe odebranie temu postanowieniu domniemania autentyczności i zgodności z prawdą. Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela w pełni przytoczoną wyżej argumentację, co musiało skutkować oddaleniem powództwa.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. odstępując od obciążenia nimi strony powodowej.