Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2021 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Izabela Kosińska-Szota

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Wiejkut

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2021 roku w Kłodzku na rozprawie

sprawy z powództwa P. J.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę 11 069 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda P. J. kwotę 11 069 (jedenaście tysięcy sześćdziesiąt dziewięć) zł z ustawowymi odsetkami od dnia 22 października 2019 roku;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5 267 zł tytułem kosztów procesu;

III.  nakazuje uiścić stronie pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 2 195,23 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 804/20

UZASADNIENIE

Powód P. J. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 11 069 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 października 2019 r. oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 21 września 2019 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ jego pojazd marki V. (...) nr rej. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ważną umowę ubezpieczenia OC u strony pozwanej, która uznała swoją odpowiedzialność i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi łączną kwotę 11 457,72 zł brutto, w tym 8 987,20 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu i 2 470 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. W ocenie powoda przyznana suma jest nieadekwatna do poniesionej szkody, bowiem kosztorys będący podstawą wyliczenia odszkodowania, co do niektórych elementów uwzględniał zastosowanie części zamiennych jakości P, a zatem nieoryginalnych, nieopatrzonych logo producenta, zaś ze sporządzonej na zlecenie powoda kalkulacji wynika, że uszkodzone części zakwalifikowane do wymiany były częściami oryginalnymi.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana podniosła, że do dnia dzisiejszego powód nie przedstawił faktur za naprawę uszkodzonego pojazdu, zatem szkoda została rozliczona na podstawie kalkulacji kosztów naprawy sporządzonej w toku postępowania likwidacyjnego. Dodała, że powód nie może dochodzić wypłaty hipotetycznych kosztów, zaś maksymalne wyliczenie kosztów naprawy nie oznacza, że koszty takie zostały faktycznie poniesione przez powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 września 2019 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) nr rej. (...) stanowiący własność powoda. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej, która po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego i ustaleniu zakresu uszkodzeń, przyznała i wypłaciła powodowi łączną kwotę 11 457,72 zł brutto, w tym 2 470 zł z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Wysokość świadczenia z tytułu kosztów naprawy pozwana ustaliła metodą kosztorysową z uwzględnieniem części zamiennych kategorii O, (...) i P.

Okoliczności bezsporne

Wysokość odszkodowania wypłaconego przez pozwaną nie była wystarczająca do dokonania naprawy pojazdu powoda w warsztacie mechanicznym.

Powód zlecił wykonanie prywatnej kalkulacji, z której wynika, że koszt naprawy jego pojazdu wynosi 22 226,59 zł brutto. Kalkulacja obejmuje wymianę uszkodzonych elementów przy zastosowaniu części oryginalnych, albowiem w kosztorysie pozwanej nie było informacji, że zamontowane części były innej klasy. Wartość jednej z podlegających wymianie części tj. opona przednia lewa została obniżona o 30% z uwagi na jej stopień uszkodzenia.

W związku ze sporządzeniem wyceny powód poniósł wydatek w wysokości 300 zł.

Dowód:

- kalkulacja naprawy nr (...) – k. 28 – 31

- faktura nr (...) – k. 32

- zeznania świadka H. G. – k. 60

- zeznania powoda – k. 60 verte

W wyniku zdarzenia z dnia 21 września 2019 r. w pojeździe powoda uszkodzeniu uległy następujące elementy: wykładzina zderzaka przedniego, osłona lewa zderzaka, czujnik przedni parkowania zewnętrzny, listwa ochronna lewa zderzaka, prowadnica lewa zderzaka przedniego, zamocowanie czujnika przedniego prawe, lewe, zamocowanie czujnika przedniego lewego wewnętrzne, zamocowanie czujnika prawe przednie wewnętrzne, wspornik zderzaka przedniego, krata wlotu powietrza, reflektor przedni lewy komplet, błotnik przedni lewy, nadkole przednie lewe, wspornik zamka, kątownik mocujący lewy, belka łącznika dolna przednia, tablice informacyjne, wzmocnienie boczne przednie lewe, zbiornik wody, wahacz poprzeczny przedni dolny lewy, felga przednia lewa, opona przednia lewa, drążek kierowniczy lewy komplet, skrzynka bezpieczników dolna, skrzynka bezpieczników górna, pokrywa górna, dozer, część boczna przednia lewa wewnętrzna i drzwi lewe w dolnej części. Trzy ostatnie uszkodzone elementy podlegają naprawie, pozostałe wymagają wymiany.

Uszkodzone elementy w pojeździe powoda były oryginalnymi częściami wyprodukowanymi przez producenta pojazdu i takimi powinny zostać zastąpione. Użycie części alternatywnych z grupy (...) i „(...)”, które nie pochodzą od producenta może spowodować pogorszenie właściwości wytrzymałościowych i jakościowych pojazdu oraz wypłynąć na bezpieczeństwo i komfort jazdy osób poruszających się tym pojazdem. Dodatkowo użycie takich części nie gwarantuje przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody i może znacznie obniżyć wartość tego pojazdu.

Koszt naprawy w technologii przewidzianej przez producenta samochodu, przy zastosowaniu średniej stawki 110 zł za roboczogodzinę mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych (blacharsko – mechanicznych i lakierniczych) w obrębie zamieszkania powoda oraz przy zastosowaniu części zalecanych przez producenta wynosi 22 363,98 zł brutto.

Dowód:

- opinia sądowa wraz z kalkulacją naprawy sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, maszyn i urządzeń, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków, kosztorysów, wycen oraz technologii naprawy i eksploatacji Z. U. – k. 70 – 93

- pisemne wyjaśnienia opinii – k. 113 – 120, 146 - 159

W dniu 21 maja 2020 r. powód sprzedał pojazd za kwotę 35 000 zł.

Dowód: umowa sprzedaży samochodu z 21.05.2020 r. – k. 56

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem był fakt zaistnienia w dniu 21 września 2019 r. kolizji, w następstwie której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) nr rej. (...) stanowiący własność powoda P. J.. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia, wypłacając powodowi w toku postępowania odszkodowanie z tytułu szkody w pojeździe w kwocie 8 987,20 zł.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie zaś do treści art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Zwrócić należy uwagę, że bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy poszkodowany dokonał naprawy uszkodzonego pojazdu, jak również, czy przedmiotowy pojazd został przez niego zbyty.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność strony pozwanej ogranicza się zatem do uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu powoda, jakie powstały w związku ze szkodą z dnia 21 września 2019 r.

Celem ustalenia tych kosztów, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, maszyn i urządzeń, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków, kosztorysów, wycen oraz technologii naprawy i eksploatacji Z. U., który posiada specjalistyczną wiedzę.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski zawarte w opinii biegłego sadowego i jej pisemnych wyjaśnieniach, które, w ocenie Sądu są fachowe, rzetelne i wyczerpujące. Biegły sądowy w sposób rzeczowy i precyzyjny określił, które elementy pojazdu powoda uległy uszkodzeniu wskutek kolizji z dnia 21 września 2019 r., które z nich podlegają wymianie, a które naprawie. W pisemnych wyjaśnieniach biegły obszernie wyjaśnił również sporne kwestie podnoszone przez pozwaną w zastrzeżeniach sformułowanych w pismach procesowych. Strona pozwana podnosiła zupełnie chybione zarzuty dotyczące kwestii lakierowania pokrywy silnika. Biegły wyjaśnił te kwestie i zobrazował fotografiami. Zupełnie bezzasadny okazał się zarzut dotyczący okoliczności wynikających z Raportu AudaHistory International. Zadziwiające jest, że pozwana nie wykazywała aktywności w gromadzeniu odpowiednich dokumentów na etapie postepowania likwidacyjnego, które winna przeprowadzić rzetelnie. Z Raportu tego nie wynika w żaden sposób, by w samochodzie powoda wcześniej wystąpiła jakiekolwiek szkoda. Zdarzeniem tam wskazanym jest data przedmiotowego zdarzenia. Biegły też ustosunkował się rzeczowo do wymiany pompki spryskiwacza wskazując, że ustalił naruszenie struktury końcówki. Nie widząc potrzeby powtarzania wszystkich argumentów biegłego zawartych nie tylko w opinii, ale i w pisemnych wyjaśnieniach, wskazać tylko wypada, ze sąd podziela je w pełni.

W oparciu o sporządzony przez pozwaną protokół szkody, biegły ustalił zakres uszkodzeń w pojeździe powoda i przyjął, że koszt naprawy umożliwiający przywrócenie go do stanu sprzed zdarzenia z dnia 21 września 2019 r., przy uwzględnieniu technologii przewidzianej przez producenta i zastosowaniu średniej stawki 110 zł za roboczogodzinę w warsztatach blacharsko – mechanicznych i lakierniczych w obrębie zamieszkania poszkodowanej wynosi 22 363,98 zł brutto.

Biegły odniósł się do sporządzonej przez stronę pozwaną kosztorysu, wskazując, że bezpodstawnie przyjęła ona stawkę za roboczogodzinę na poziomie 54 zł, nie zakwalifikowała do wymiany materiałów technologicznych według zaleceń producenta i niezasadnie obniżyła faktor lakierniczy o 50%. Wskazał jednocześnie, że brak było podstaw do zastosowania innych części niż oryginalne, skoro w dokumentacji sporządzonej w toku postępowania likwidacyjnego nie dokonano adnotacji o zainstalowaniu innych części niż oryginalne. Wyjaśnił również, że samochód powoda jest samochodem wysokiej klasy, a producent nie dopuszcza zmiany technologii napraw. Konieczność stosowania nowych części przy naprawie podyktowana jest względami technicznymi lub względami bezpieczeństwa, ale również estetyki, trwałości części zamiennych oraz skutków związanych z wiążącymi powoda umowami gwarancji itp. Do restytucji pojazdu po zdarzeniu nie zaleca się montowania części innych niż zalecane przez producenta, albowiem części te produkowane są według innych norm.

Wymaga podkreślenia, że zastosowanie części zamiennych innych niż zalecanych przez producenta niewątpliwie obniża wartość pojazdu, które i tak traci na wartości wskutek uczestniczenia w kolizji drogowej, co często wpływa również na mniejsze zainteresowanie ze strony potencjalnych nabywców.

Mając na uwadze poczynione przez biegłego ustalenia, Sąd uznał, że racjonalne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu powoda wynoszą 22 363,98 zł, i obejmują one średnie stawki 110 zł za roboczogodzinę w warsztatach naprawczych oraz zakup elementów oryginalnych i elementów w jakości (...), „(...)”. Zastosowanie części alternatywnych innej jakości nie przywróciłoby pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, nie zapewniłoby też odpowiednich walorów technicznych i estetycznych, a tym samym nie zrekompensowałoby poniesionej w wyniku kolizji szkody.

Rozstrzygając niniejszą sprawę, Sąd oparł się również na dowodach z zeznań świadka H. G. oraz z zeznań powoda, uznając je za logiczne, spójne i korelujące z treścią dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy.

Zeznania złożone przez powoda również nie budziły żadnych wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności w odniesieniu do pozostałych dowodów w sprawie.

Wskazać wypada, że gdyby powód dokonał naprawy pojazdu w autoryzowanym warsztacie i wykazałaby poniesione koszty fakturami czy innymi rachunkami, strona pozwana zobowiązana byłaby pokryć te koszty w całości. Powód ostatecznie zdecydował się sprzedać uszkodzony samochód, albowiem zaproponowana przez pozwaną kwota odszkodowania nie wystarczyła na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Bez względu na wybór powoda, należne odszkodowanie należało ustalić według średnich stawek obowiązujących w warsztatach rzemieślniczych, z uwzględnieniem zakresu robót wskazanych przez biegłego sądowego w opinii. Naprawa na takim poziomie umożliwiłaby bowiem powodowi przywrócenie stanu technicznego pojazdu sprzed wypadku, a tym samym zrekompensowałaby poniesioną szkodę.

W świetle dokonanych ustaleń, Sąd uznał, że skoro koszty naprawy pojazdu powoda wynoszą 22 363,98 zł, zaś strona pozwana wypłaciła mu odszkodowanie w wysokości 8 987,72 zł, to żądanie powoda zapłaty kwoty 11 069 zł zasługiwało na uwzględnienie.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o przepisy art. 481 § 1 k.c. i 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 473 t.j.). W kontekście w/w przepisów oraz daty zakończenia postępowania likwidacyjnego (21 października 2019 r.), uznać należało, że żądanie odsetkowe zostało sformułowane prawidłowo.

Rozstrzygając o kosztach, Sąd kierował się treścią art. 98 k.p.c. Powód wygrał proces w całości ponosząc koszty w łącznej kwocie 5 267 zł, w tym 750 zł opłata sądowa od pozwu, 3 600 zł koszty zastępstwa procesowego, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz 900 zł zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego, w całości spożytkowana. Zgodnie z wynikiem procesu, Sąd zasądził powyższe koszty od strony pozwanej na rzecz powoda.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 755 j.t.), Sąd nakazał stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 2 195,23 zł tymczasowo wyłożoną na poczet należności biegłego sądowego.