Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 stycznia 2018 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił przyznania A. B. jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 2 grudnia 2015 r., wskazując, iż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 stycznia 2018 r. ustaliła zero procent uszczerbku na zdrowiu związanego z tym wypadkiem.

A. B. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie prawa do odszkodowania. W uzasadnieniu podniósł, że został przebadany powierzchownie przez lekarzy ZUS, którzy nie zagłębili się w przedłożoną przez niego dokumentację lekarską. Tymczasem odwołujący, na skutek wypadku, odniósł liczne oparzenia twarzy, prawej dłoni, prawej małżowiny usznej, prawej strony szyi i pleców, cierpi on także na niedosłuch ucha lewego. Na skórze widoczne są blizny, przebarwienia, zaczerwienienia widoczne gołym okiem.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podnosząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. B. w dniu 2 grudnia 2015 r. zatrudniony był w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B. jako spawacz.

W dniu 2 grudnia 2015 r. wykonywał on prace spawalnicze w budynku kotła na terenie zakładów (...) w Szwecji, podczas których doszło do samoistnego otwarcia zaworu bezpieczeństwa z powodu wzrostu ciśnienia pary w instalacji. Spowodowało to uwolnienie dużej ilości gorącej pary wodnej, która znalazła ujście przez rurę prowadzącą na dach budynku kotła. Ogromna ilość pary wodnej w momencie wydmuchu odbyła się od sufitu i dmuchnęła w kierunku A. B., wypełniając w krótkim czasie górny poziom budynku kotła. W wyniku zdarzenia doznał on oparzenia tylnej części prawego ucha oraz grzbietu lewej dłoni.

Zdarzenie miało charakter wypadku przy pracy.

Niesporne, a nadto dowód: protokół powypadkowy wraz z załącznikami– k. 15-22, wyjaśnienia poszkodowanego – k. 6 akt organu

W wyniku wypadku z dnia 2 grudnia 2015 r. u A. B. nie doszło do trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Wyniki badania audiometrycznego i potencjałów wywołanych z pnia mózgu – (...) są prawidłowe.

Występujące po wypadku drobne odbarwienia na skórze po oparzeniu nie powodują oszpeceń. Zmiany skórne powstałe po oparzeniu zagoiły się w ciągu dwóch tygodni od wypadku, nie powodując przebarwień pozapalnych i blizn. Zmiany, które występują u A. B. na skórze głowy, karku, dłoni, plecach, łokci, przedramionach i na podudziach wynikają natomiast z nieleczonego nigdy bielactwa, na które on cierpi. Ponadto występują u niego niezbyt nasilone zmiany typu trądzik, które nie są związane z wypadkiem.

Brak jest u A. B. objawów uszkodzenia obwodowych jak i ośrodkowych elementów układu nerwowego. Nie występują u niego zaburzenia czucia ani powierzchownego ani głębokiego, jak również inne odchylenia neurologiczne spowodowane wypadkiem przy pracy.

Dowód: opinia biegłego z zakresu otolaryngologii E. B. – k. 667-68, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu otolaryngologii E. B. – k. 109, opinia biegłego z zakresu chirurgii E. P. – k. 90-91, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu chirurgii E. P. – k. 125, opinia biegłego z zakresu dermatologii K. W. – k. 181-182, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu dermatologii K. W. – k. 181-182, opinia biegłego z zakresu neurologii A. R. – k. 206, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu neurologii A. R. – k. 244, dokumentacja medyczna – k. 10-14, k. 23, koperta k. 89 oraz w aktach organu, dokumentacja fotograficzna – k. 29, k. 242

Zarówno lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 11 grudnia 2017 r. jak i komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 15 stycznia 2018 r. stwierdzili zerowy procent uszczerbku na zdrowiu u A. B. na skutek wypadku przy pracy z dnia 2 grudnia 2015 r.

Dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 22 – w aktach organu, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 47 – w aktach organu

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002r., Nr 199, poz. 1673 z późn. zm.), ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały jest to naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Dla oceny, czy dane zdarzenie można uznać za wypadek przy pracy należy odnieść się do przepisu art. 3 powołanej ustawy, który formułuje jego definicję. Zgodnie z nią, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą, tj. 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy (art. 3 ust. 1 ustawy).

Szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002r. (Dz.U. z 2002r., Nr 234, poz. 1974).

Zgodnie z § 9 ust. 1-3 ww. rozporządzenia stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu komisja lekarska ustala w procentach według tabeli norm oceny uszczerbku na zdrowiu stanowiącej załącznik do rozporządzenia, zwanej dalej "tabelą", która jest określona w załączniku do rozporządzenia. Jeżeli dla danego rodzaju uszczerbku tabela określa dolną i górną granicę stopnia uszczerbku na zdrowiu, komisja lekarska określa stopień tego uszczerbku w tych granicach, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu lub układu oraz towarzyszące powikłania. Jeżeli dla danego przypadku brak jest odpowiedniej pozycji w tabeli, komisja lekarska ocenia ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można przy tym ustalić stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem przedmiotowym a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji tabeli.

W przedmiotowej sprawie fakt, że odwołujący w dniu 2 grudnia 2015 r. uległ wypadkowi przy pracy był niesporny. Sporne pozostawało natomiast to, czy uraz jakiego doznał on podczas wypadku (opisane w protokole powypadkowym oparzenia tylnej części prawego ucha oraz grzbietu lewej dłoni) powodował stały bądź długotrwały uszczerbek na jego zdrowiu, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Organ rentowy, powołując się na orzeczenia lekarza Orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS, utrzymywał, że uszczerbek ten wynosi 0 %. Natomiast odwołujący stał na stanowisku, że doznał on tego uszczerbku, ale bez wskazania jego procentowej wartości.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd oparł na treści protokołu powypadkowego i dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach organu, w szczególności na treści dokumentacji medycznej. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, stąd też Sąd uznał je za miarodajne dla odtworzenia stanu faktycznego sprawy.

Sąd, z uwagi na fakt, iż rozstrzygniecie sprawy wymagało specjalistycznej wiedzy medycznej, dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych szeregu specjalności kierując się wnioskami zawartymi w odwołaniu oraz wskazaniami biegłych, którzy zostali zobowiązani przez Sąd do podania w swoich opiniach informacji, czy w sprawie powinni wypowiedzieć się biegli kolejnych specjalności.

I tak w sprawie został dopuszczony dowód z opinii biegłego z zakresu otolaryngologii E. B., biegłego z zakresu chirurgii E. P., biegłego z zakresu dermatologii K. W. oraz biegłego z zakresu neurologii A. R..

Wszyscy biegli, zarówno w opiniach głównych, jak i uzupełniających zgodnie stwierdzili, że w wyniku wypadku z dnia 2 grudnia 2015 r. u A. B. nie doszło do trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Biegła z zakresu otolaryngologii E. B. wskazała w swojej opinii na wyniki audiogramu z 2017 r., z którego wynikał jedynie dyskretny ubytek słuchu: średnio dla 500-1000 i 2000 Hz wynoszący 22 dB, co dawało zerowy uszczerbek na zdrowiu. Biegała zwróciła uwagę, że wyniki kolejnych audiogramów są rozbieżne (uwagę na to zwróciła także komisja lekarska ZUS). Z tego też powodu biegła zaleciła wykonanie przez odwołującego i dołączenie do akt ponownie badania audiometrycznego oraz badania (...), aby ostatecznie rozstrzygnąć wątpliwości. Po przedłożeniu wyników tych badań przez odwołującego i po ich analizie biegła w uzupełniającej opinii wskazał, że zarówno wynik badania audiometrycznego, jak i potencjałów wywołanych z pnia mózgu – (...) są prawidłowe, wobec czego po przeprowadzeniu badania odwołującego, nie można uznać, iż doszło u niego do stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku wypadku przy pracy w dniu 2 grudnia 2015 r.

Biegła z zakresu chirurgii E. P. w swojej opinii wskazała, że występujące po wypadku drobne odbarwienia na skórze po oparzeniu nie powodują oszpeceń. Zmiany, które występują u A. B. na skórze głowy, karku, dłoni, wynikają natomiast z nieleczonego nigdy bielactwa, na które on cierpi. W opinii uzupełniającej biegła podtrzymała swoje stanowisko, a zarzuty odwołującego uznała za niezasadne. Wskazała, że zgłaszane przez niego dolegliwości ze strony pleców, twarzy, nie mają związku z przebytym urazem. Oparzenie, jak wynika z dokumentacji, dotyczyło lewej dłoni i tylnej części ucha prawego. Zgłaszane natomiast zaczerwienienie ucha związane ze zmianą pogody nie może być podstawą do uznania uszczerbku na zdrowiu. Biegła, z uwagi na charakter zastrzeżeń odwołującego, zaproponowała dopuszczenie w sprawie opinii z dowodu biegłego z zakresu dermatologii.

Powołana w sprawie biegała z zakresu dermatologii K. W. w swojej opinii wskazała, iż zmiany skórne u odwołującego powstałe po oparzeniu parą wodną zagoiły się w ciągu dwóch tygodni od wypadku, nie pozostawiając przebarwień pozapalnych czy blizn, a zatem zdarzenie z dnia 2 grudnia 2015 r. nie spowodowało uszczerbku na zdrowiu w zakresie skóry. Biegła podniosła, że występujące u odwołującego niezbyt nasilone zmiany typu trądzik nie są związane z wypadkiem. Podobnie jak zmiany o charakterze bielactwa na skórze twarzy, rękach, żuchwy, karku, plecach, w okolicach łokci, przedramion i na podudziach, nigdy nie leczone przez odwołującego. Co do oceny przeczulicy zgłaszanej przez odwołującego, biegła zaproponowała dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii biegłego z zakresu neurologii. W opinii uzupełniającej, biegła ustosunkowując się do zarzutów odwołującego, podała, iż mikrouszkodzenia skóry na dłoniach są tak minimalne, że nie powodują uszczerbku. Ich pochodzenie nie jest zresztą jasne, szczególnie, że odwołujący pracował wcześniej jako spawacz i monter, a zatem w zawodach niezwykle urażalnych dla skóry rąk. Wskazała, iż ze wcześniejszej relacji odwołującego wynikało też, że wszystkie zmiany skórne po zdarzeniu zagoiły się w ciągu dwóch tygodni. Biegła wyjaśniła ponadto, iż na podstawie opisu zdarzenia przez odwołującego, zastosowania procedur i dokumentacji fotograficznej wywnioskowała, iż ani para wodna ani związki chemiczne, które spowodowały oparzenie nie pozostawiły trwałego uszkodzenia skóry, a zatem nie wchłonęły się przez nią i nie miały żrącego działania. Za chybiony biegła uznała też zarzut, że nie zbadała skóry pleców, skoro w pierwszej opinii dokładnie opisała, co stwierdziła w dniu badania, tj. „Trądzik zwykły grudkowo – krostkowy na plecach – te zmiany wg pacjenta pojawiły się po zdarzeniu w pracy, pacjent nie leczył tych zmian: oraz „Dodatkowo zgłasza ból pleców w okolicy lędźwiowej oraz boków tułowia, czasami z uczuciem większego ucieplenie od czerwca 2016 r. Tego problemu również pacjent nie diagnozował i nie leczył”. Według biegłej fakt, iż żadne z problemów na skórze pleców nie były diagnozowane ani leczone przez tyle lat, jest oznaką, że odwołujący nie cierpiał z tych powodów. Zwróciła też uwagę na opinię biegłej z zakresy neurologii, z której wynika, że u odwołującego nie ma zaburzeń czucia ani powierzchownego ani głębokiego, jak również innych odchyleń neurologicznych spowodowanych wypadkiem przy pracy. Ostatecznie biegła z zakresu dermatologii podtrzymała swoją pierwotną opinię.

Biegła z zakresu neurologii A. R. w swojej opinii także nie stwierdziła występowania stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu na skutek zdarzenia z 2 grudnia 2015 r. Wskazała ona, że w badaniu neurologicznym poza osłabieniem ostrości słuchu nie stwierdzono u odwołującego uszkodzenia nerwów czaszkowych ani innych objawów ogniskowego uszkodzenia (...) czy objawów ubytkowych. W ustosunkowaniu się do zarzutów odwołującego w opinii uzupełniającej biegła wskazała, że uwzględniła w wywiadzie skargi odwołującego na bóle pleców, wrażliwość na temperaturę, pieczenie skóry twarzy i dłoni z towarzyszącym temu dyskomfortem. Jednakowoż ze względu na brak występowania u niego objawów uszkodzenia obwodowych jak i ośrodkowych elementów układu nerwowego, brak jest podstaw, w oparciu o ministerialna tabelę uszczerbku na zdrowiu, do przyznania uszczerbku.

Sąd ocenił opinie wydane przez biegłych za miarodajne do czynienia ustaleń w sprawie. Wnioski zawarte we wszystkich opiniach zostały właściwie umotywowane, opinie nie zawierają wzajemnych sprzeczności, kompleksowo przedstawiając skutki zdrowotne dla odwołującego po wypadku, odnosząc się także do wniosków innych biegłych opiniujących w sprawie i je podzielając w ramach swoich specjalności. Biegli sami wskazywali, lekarze jakich specjalności powinni wypowiedzieć się jeszcze w niniejszej sprawie, aby całościowo ocenić stan zdrowia odwołującego po wypadku i Sąd te sugestie podzielał, dopuszczając dowody z opinii kolejnych biegłych. Biegli rzeczowo odnieśli się także do treści zarzutów podnoszonych przez odwołującego (często o charakterze subiektywnym) i udzielili stosownych wyjaśnień w tym zakresie. Przed wydaniem opinii w sprawie przeprowadzili badanie odwołującego. Przy uwzględnieniu powyższego oraz faktu, iż biegli to fachowcy z wieloletnim doświadczeniem zawodowym, należy stwierdzić, że ich opinie stanowiły wiarygodny dowód w sprawie.

Należy podkreślić, że organ rentowy nie zgłosił zarzutów do żadnej z opinii wydanych w sprawie.

Nie było podstaw do uwzględnienia wniosku odwołującego o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego neurologa w sprawie i Sąd ten wniosek pominął na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. Podstawą takiego wniosku, jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa, nie może być fakt, iż opinia wydana przez dotychczasowego biegłego jest dla strony niekorzystna.

Sąd pominął także dowód z przesłuchania odwołującego zgłoszony w odwołaniu działając na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. jako że subiektywne przekonanie o własnym stanie zdrowia osoby nieposiadającej profesjonalnej wiedzy medycznej nie stanowiłoby miarodajnego dowodu w sprawie prowadziłoby jedynie do przedłużenia postępowania w sprawie. Sąd miał na uwadze, że odwołujący udzielał stosownych wyjaśnień co do swojego stanu zdrowia biegłym podczas zbierania wywiadu medycznego.

Zgromadzony materiał dowodowy, zdaniem Sądu, nie pozwalał na poczynienie ustaleń odmiennych od ustaleń organu rentowego.

Mając na uwadze wszystko powyższe, Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. jest prawidłowa i nie miał żadnych podstaw do tego, aby dokonać jej zmiany.

W tym stanie rzeczy, w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)

6.  (...)

7.  (...)

(...)