Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 474 / 21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 14 maja 2021 r. w sprawie II K 549 / 21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

zarzuty mogącej mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazy przepisów prawa procesowego – art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 92 kpk art. 410 kpk, art. 167 kpk, art. 170 § 2 kpk, art. 627 kpk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Co do zarzutów obrazy art. art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 92 kpk art. 410 kpk w zakresie zasadności przypisania P. O. zachowań, do jakich odwołuje się akt oskarżenia – wskazana przez sąd I instancji ocena dowodów nie jest ani dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym. Poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy i stanowi wynik rozważenia zarówno tych przemawiających na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. I tak, jeśli chodzi o słowa wypowiedziane pod adresem L. O. w dniu 5 grudnia 2019 r., ocenione przez sąd I instancji w kategorii groźby jej uderzenia oraz w konsekwencji spowodowania obrażenia ciała – w tej materii sąd I instancji dysponował nie kwestionowanym przez strony dowodem w postaci nagrania utrwalającego dokładną treść tejże wypowiedzi, oddającego także kontekst, w jakim ona padła. Z formalnego punktu widzenia rzeczywiście mogła ona zostać odczytana w kategoriach groźby karalnej z art. 190 § 1 kk. Treść i okoliczności tej wypowiedzi można przywoływać jako dowód na to, że oskarżony w sytuacjach konfliktowych, przy dużym nasileniu wzajemnych negatywnych emocji, nie zawsze potrafił nad sobą zapanować i zachowywał się w sposób impulsywny. Wiarygodnymi jawią się zatem zeznania pokrzywdzonej również co do tego, że w podobny sposób postąpił także w dniu 18 kwietnia 2020 r., wypowiadając groźbę na tyle cicho, iż nie została ona utrwalona urządzeniami nagrywającymi dźwięk, z których pokrzywdzona zazwyczaj w jego obecności korzystała, a czego oskarżony był świadom. Znamiennym jest w tym kontekście, iż składając wyjaśnienia w toku postępowania przygotowawczego, przypisanych mu słów z 5 grudnia 2020 r. się nie wypierał, zaś co do tych z dnia 18 kwietnia 2020 r. nie wykluczał, że mogły zostać wypowiedziane. Jeśli zaś chodzi o zdarzenie z dnia 2 lutego 2020 r. zeznania pokrzywdzonej znajdują pośrednie wsparcie w dokumentacji medycznej, utrwalającej obrażenia, jakie po jego zakończeniu u niej stwierdzono. Ich wielość oraz rozmieszczenie na rozmaitych częściach ciała przystają do mechanizmu ich powstania, jaki wyłaniał się z relacji pokrzywdzonej. Trudno zaś uznać za wiarygodne, by aż tyle tych obrażeń i to umiejscowionych na tak różnych częściach ciała, obejmujące także okolice twarzy, powstało przypadkowo, wskutek agresywnych zachowań brata i matki pokrzywdzonej, podczas ich wspólnej szarpaniny z oskarżonym. Obiektem ich zachowań był wszak oskarżony, a nie pokrzywdzona, gdy tymczasem okazało się, że ilość i charakter stwierdzonych u nich obrażeń jest podobna. Odnosząc się zaś do mocy dowodowej nagrań utrwalonych w trakcie tego zdarzenia przez obie strony konfliktu – słusznie sąd I instancji uznał, iż jest ona ograniczona. Za ich pomocą można jedynie odtworzyć słowa wypowiadane przez uczestników tego zajścia, ale już nie to, jaka aktywność fizyczna im towarzyszyła. Tak oskarżony, jak i pokrzywdzona mieli świadomość wzajemnego nagrywania. Nie trudno zatem podejrzewać, iż mając taką wiedzę, w pewien teatralny wręcz sposób mogli na użytek nagrań wypowiadać słowa opisujące zdarzenie w sposób dla siebie korzystny, ale w rzeczywistości nie przystający do jego faktycznego przebiegu. Z resztą z nagrań tych właśnie wynika, iż każde z nich zarzuca sobie nawzajem zachowania inne, aniżeli opisywane w wypowiadanych przez siebie słowach.

Sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia pozostałych, wymienionych wyżej, przepisów prawa procesowego, odstępując od przeprowadzenia dowodów z uzupełniającej opinii odnoszącej się do obrażeń stwierdzonych u oskarżonego i pokrzywdzonej, jak również od przesłuchania pokrzywdzonej przy udziale biegłego psychologa. Co do pierwszej kwestii – odtworzenie przebiegu zajścia, podczas którego poszczególne obrażenia powstały, jest domeną sądu, a nie biegłych. Ci mogli wyłącznie wypowiedzieć się, czy mechanizm powstania obrażeń, jaki wyłaniał się z zeznań i wyjaśnień przesłuchanych w sprawie osób, był prawdopodobny i z tej powinności się wywiązali. Biegli nie są już jednak uprawnieni do dalej idącego wartościowania i oceniania tych dowodów oraz finalnego wypowiadania się, które z nich są wiarygodne, a które nie. Taka ocena zeznań i wyjaśnień jest wyłączną domeną sądu. Z kolei wobec braku wątpliwości co do stanu psychicznego pokrzywdzonej oraz jej stanu rozwoju umysłowego, mogących zakłócać u niej zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń, zarządzenie jej przesłuchania z udziałem biegłego psychologa nie znajdowało uzasadnienia. Także i w tym przypadku ocena jej wiarygodności pozostawała wyłączną domeną sądu.

Wniosek

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z formalnego punktu widzenia przypisane oskarżonemu zachowania wyczerpywały znamiona występków z art. 190 § 1 kk oraz art. 157 § 2 kk, wobec czego uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu nie było możliwe. Sąd odwoławczy jednak uznał, iż czyny te cechował na tyle minimalny stopień społecznej szkodliwości, by nie traktować ich jako przestępstwa. Oskarżonego obarcza to, że w sytuacjach konfliktowych, przy bardzo dużym nasileniu negatywnych emocji z obu stron, nie bez racji uważając ( por. akta sprawy rozwodowej, gdzie opiniujący w imieniu RODK zwracali na to uwagę ), iż jego prawo do kontaktów z dziećmi było przez żonę w sposób nadmiernie go krzywdzący ograniczane i utrudniane, nie zawsze potrafił nad sobą zapanować i zachowywał się w sposób impulsywny. Relacje między małżonkami były wówczas wyjątkowo napięte, a wzajemne pretensje rozliczne. Wszystko to utrudniało im dojrzały i rozsądny sposób rozwiązywania sytuacji spornych i konfliktowych, w tym również związanych z realizowaniem przez oskarżonego prawa do należytych i niezakłócanych kontaktów z dziećmi. Wypowiadane sytuacyjnie groźby stanowiły jedynie wyraz chwilowej frustracji oskarżonego, bez realnego zamiaru ich urzeczywistnienia. Pierwsza z gróźb ograniczyła się do hipotetycznej w istocie wypowiedzi, że jeśli oskarżony rzeczywiście za chwilę pokrzywdzoną uderzy, to ta miałaby realny powód do żądania interwencji. Co do zaś zdarzenia z dnia 2 lutego 2020 r., to przypomnieć należy, iż po chwili oskarżony sam stał się obiektem ataku, doznając obrażeń porównywalnych – jeśli chodzi o ich ilość i charakter – do tych, jakie stwierdzono u pokrzywdzonej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Co do ustaleń faktycznych

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Omówiono powyżej

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1-

Zwięźle o powodach zmiany

-

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Przyjęcie, iż przypisane oskarżonemu czyny cechuje znikoma ich społeczna szkodliwość

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Omówiono powyżej

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2 i 3

Uznając, iż oskarżony z formalnego punktu widzenia dopuścił się czynów zabronionych, a jedynie ze względu na ich znikomą społeczną szkodliwość zaistniała konieczność umorzenia wobec niego postępowania, sąd uznał, iż zachodzi wyjątkowy wypadek, by obciążyć go kosztami procesu częściowo ( art. 632a § 1 kpk ) – wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa oraz wydatkami poniesionymi przez oskarżycielkę posiłkową w części związanej z postępowaniem przed sądem I instancji. Oskarżony został zwolniony z obowiązku ich zwrotu w części związanej z postępowaniem przed sądem II instancji przyjmując, że wywiedzenie na jego korzyść apelacji okazało się na tyle skuteczne, iż powodów wyżej opisanych postępowanie zostało umorzone.

7.  PODPIS