Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK15/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

Ł. Ż., A. G. (1), M. H.

W dniu 16 sierpnia 2020 roku w M., gm. L., województwo (...), działając wspólnie i w porozumieniu wraz z M. H. wzięli udział w pobiciu A. S. w ten sposób, że chwycili go za szyję i podduszali, wciągnęli do mieszkania, a następnie przytrzymując go za szyję, przewracając na podłogę, uderzali go rękoma po całym ciele, kopali obutymi nogami, narażając w ten sposób pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157§1 kk, przy czym Ł. Ż. zarzuconego mu czynu dopuścił się po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 14 czerwca 2013r. sygn. akt IIK 127/13 za podobne przestępstwo umyślne, tj. czynu z art. 158§1 kk, zaś w stosunku do Ł. Ż. czynu z art. 158§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, przy czym M. H. uderzał pokrzywdzonego aluminiową laską zakończoną plastikowymi rękojeścią i stopką, jednocześnie w trakcie używania przemocy względem A. S. powziął zamiar zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy i w tym celu przeszukał kieszenie pokrzywdzonego jednak zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na ich nieznalezienie, tj. czynu z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. S. związał się z J. K. w lutym 2020r. Związku tego nie akceptowała jej matka- A. K., która miała pretensje do partnera córki, że ją rozpija, nie dba o jej zdrowie, wykorzystuje materialnie. Bała się o zdrowie córki, gdyż ta była osobą niepełnosprawną intelektualnie, po operacji serca, potrafiącą o siebie zadbać. Swoimi troskami dzieliła się m.in. z I. F.- ciotką J.. Prosiła ją, by ta wpłynęła na A. S. i zmusiła do podjęcia leczenia córki. W tym celu I. F. dzwoniła do pokrzywdzonego i przeprowadziła z nim rozmowę informując, że sprawa zostanie zgłoszona do prokuratury. Świadkiem skarg na A. S. był również oskarżony Ł. Ż., który postanowił rozprawić się z A. S. i zaplanował jego pobicie. Chciał, by J. K. wróciła do domu, do matki. Do udziału w pobiciu namówił A. G. (1) i M. H.. Wszyscy trzej oskarżeni w dniu 16 sierpnia 2020r. byli pod wpływem alkoholu. Do M. zawiózł ich za opłatą w wysokości 100 zł E. K.. Pieniądze na transport wyłożył Ł. Ż., który pożyczył na ten cel kwotę 150 zł od sąsiadki J. S..

Wcześniej tego dnia, A. S. poprosił D. O. o zrobienie mu zakupów. Kiedy ten przywiózł mu rzeczy (alkohol i papierosy), pokrzywdzony zapłacił mu banknotem 200- złotowym i otrzymał resztę 150 zł. Pieniądze pokrzywdzony położył na lodówce stojącej na korytarzu.

Po dotarciu do M. oskarżeni zapytali o miejsce zamieszkania pokrzywdzonego jego ciotkę- D. T., która wskazała im kierunek.

Na widok czterech nieznanych mężczyzn A. S. wyszedł na schody przed dom. Jeden z oskarżonych zagadnął rozmowę pytając się, czy pokrzywdzony go pamięta z pracy z O.. Następnie bez dalszych prób konwersacji M. H. zaszedł A. S. od tyłu, chwycił go za szyję i wciągnął do korytarza domu przewracając na podłogę. Następnie cała trójka oskarżonych zaczęła bić pokrzywdzonego rękoma po całym ciele i kopać obutymi nogami. M. H. chwycił stojącą w korytarzu aluminiową laskę inwalidzką zakończoną plastikowymi rękojeścią i stopką i przedmiotem tym uderzał pokrzywdzonego. W trakcie zajścia sprawcy uświadomili pokrzywdzonemu, że dostaje za J., którą wykorzystuje materialnie. A. S.

zasłaniał twarz rękami i wołał o pomoc, ale udało mu się zapamiętać Ł. Ż. jako jednego ze sprawców pobicia. Jednocześnie M. H. zaczął domagać się od A. S. pieniędzy, w tym celu usiadł pokrzywdzonemu na klatkę piersiową, zerwał mu z szyi łańcuszek, przeszukał spodenki pokrzywdzonego, jednak nic w nich nie znalazł. Zaalarmowany hałasem, nadszedł ojciec pokrzywdzonego- A. G. (2). W związku z tym, że miał problemy z poruszaniem się, w korytarzu pojawił się kiedy w zasadzie napastnicy oddalali się, choć jeszcze zauważył siedzącego na synu M. H., który uderzał pokrzywdzonego pięściami po twarzy i głowie. Napastnicy uciekli chcąc uniknąć konfrontacji z członkami rodziny pokrzywdzonego, którzy nadchodzili na miejsce zdarzenia, by udzielić pomocy A. S.. Na drugi dzień, po powrocie ze szpitala, pokrzywdzony zauważył brak pieniędzy.

zeznania A. S.

k. 9, k. 140-141, 434v-435

tablica poglądowa

k. 16

zeznania I. F.

k. 436

zeznania A. G. (2)

k. 43-44

protokół oględzin laski

k. 47-48

zeznania J. K.

k. 49

zeznania D. O.

k. 438

zeznania D. T.

k. 59-60

wyjaśnienia Ł. Ż.

k. 71-72, 432v-433

częściowo wyjaśnienia A. G. (1)

k. 76-77, 433v

częściowo wyjaśnienia M. H.

k. 83-84, 433v-434

zeznania E. K.

k. 89-90, 436v-438

zeznania J. S.

k. 143-144

zeznania A. K.

k. 438-439

opinia sądowo- psychologiczna

k. 200-208

protokół oględzin płyty z nagraniem rozmowy telefonicznej

k. 221-223

A. S. w wyniku zdarzenia zaistniałego w dniu 16 sierpnia 2020r. doznał średnio rozległych, wielomiejscowych stłuczeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych, otarć naskórka i obrzęków. Obrażenia te spowodowały rozstrój zdrowia pokrzywdzonego na czas nie przekraczający 7 dni w rozumieniu art. 157§2 kk, ale pokrzywdzony w trakcie zdarzenia był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157§1 kk w postaci np. powstania rozległych krwiaków lokalizujących się w okolicy dużych stawów.

opinia biegłego lekarza patomorfologa

k. 236

dokumentacja medyczna

k. 259

Oskarżony Ł. Ż. wcześniej był wielokrotnie karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 14 czerwca 2013r. w sprawie IIK 127/13 został skazany m. in. za przestępstwo z art. 207§1 kk (polegające m.in. na grożeniu pobiciem przez inne osoby oraz popychaniu, biciu i kopaniu po całym ciele pokrzywdzonego) na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył -po zarządzeniu jej wykonania- w okresie od 19.09.2016r. do 18.01.2018r. oraz po odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia w okresie od 31.12.2019r. do 28.04.2020r. Oskarżony pozostaje w związku konkubenckim z A. K., pracuje dorywczo, jest uzależniony od alkoholu. Postrzegany jest jako osoba pracowita, uczynna.

odpis wyroku

k. 157-158, 154, 155, 156, 159, k. 301-302

karta karna

k. 310

wywiad środowiskowy

k. 215-216

A. G. (1) nie był wcześniej karany. Oskarżony ma na utrzymaniu 3 dzieci, w tym jedno niepełnosprawne, pracuje dorywczo, ma dobrą opinię w środowisku, ostatnio ograniczył spożywanie alkoholu.

karta karna,

k.

wywiad środowiskowy

k. 213-214

M. H. był wcześniej karany tylko za przestępstwo z art. 178a§1 kk na karę grzywny. Oskarżony posiada na utrzymaniu 5 dzieci w wieku od kilku miesięcy do 12 lat, przy czym jego władza rodzicielska jest ograniczona, pozostaje pod nadzorem kuratora rodzinnego. Oskarżony pracuje tylko dorywczo, nadużywa alkoholu.

odpis wyroku

k. 160

wywiad środowiskowy

k. 211-212

karta karna

k. 308

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Ł. Ż., A. G. (1), M. H.

w dniu 16 sierpnia 2020 roku w M., gm. L., województwo (...), działając wspólnie i w porozumieniu wraz z M. H. wzięli udział w pobiciu A. S. w ten sposób, że chwycili go za szyję i podduszali, wciągnęli do mieszkania, a następnie przytrzymując go za szyję, przewracając na podłogę, uderzali go rękoma po całym ciele, kopali obutymi nogami, narażając w ten sposób pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157§1 kk, przy czym Ł. Ż. zarzuconego mu czynu dopuścił się po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 14 czerwca 2013r. sygn. akt IIK 127/13 za podobne przestępstwo umyślne, tj. czynu z art. 158§1 kk, zaś w stosunku do Ł. Ż. czynu z art. 158§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, przy czym M. H. uderzał pokrzywdzonego aluminiową laską zakończoną plastikowymi rękojeścią i stopką, jednocześnie w trakcie używania przemocy względem A. S. powziął zamiar zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy i w tym celu przeszukał kieszenie pokrzywdzonego jednak zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na ich nieznalezienie, tj. czynu z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-oskarżeni Ł. Ż. i A. G. (1) działali w celu osiągniecia korzyści majątkowej i żądali od pokrzywdzonego wydania pieniędzy

wyjaśnienia oskarżonego Ł. Ż.

k. 71-72, 432v-433

wyjaśnienia oskarżonego A. G. (1)

k. 76-77, 433v

wyjaśnienia oskarżonego M. H.

k. 83-84, 433v-434

zeznania A. S.

k. 8-9, 140-141, 434v-435

- oskarżeni posługiwali się niebezpiecznym przedmiotem w postaci aluminiowej laski zakończonej plastikowymi rękojeścią i stopką

wyjaśnienia oskarżonego M. H.

k. 83-84, 433v-434

protokół oględzin laski

k. 47-48

wyjaśnienia oskarżonego Ł. Ż.

k. 71-72, 432v-433

wyjaśnienia oskarżonego A. G. (1)

k. 76-77, 433v

zeznania A. S.

k. 8-9, 140-141, 434v-435

- oskarżeni zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 150 zł

wyjaśnienia oskarżonego Ł. Ż.

k. 71-72, 432v-433

wyjaśnienia oskarżonego M. H.

k. 83-84, 433v-434

wyjaśnienia oskarżonego A. G. (1)

k. 76-77, 433v

zeznania A. S.

k. 8-9, 140-141, 434v-435

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania A. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego, gdyż wersja zdarzenia podana przez niego jest spójna z całym materiałem dowodowym. Stanowi najważniejszy dowód w sprawie, gdyż nie było innych bezpośrednich świadków zdarzenia. A. S. od początku był konsekwentny w swoich zeznaniach. Jednocześnie jest osobą niezainteresowaną, by zeznawać na korzyść bądź niekorzyść oskarżonych. Oskarżeni są dla A. S. osobami obcymi, z którymi miał po raz pierwszy do czynienia w dniu 16 sierpnia 2020r. Składając pierwsze zeznania w sprawie nawet nie znał ich nazwisk. Od początku utrzymywał, że tylko jeden napastnik uderzał go laską i tylko jeden z oskarżonych żądał od niego wydania pieniędzy, ten sam, który siedział na nim i zerwał mu łańcuszek z szyi. Szczerze przyznał, że nie pamiętał, ile osób go uderzało, bo zasłaniał twarz rękoma. Na tablicy poglądowej rozpoznał tylko jednego oskarżonego, który brał udział w zdarzeniu- Ł. Ż. i jednocześnie wykluczył, by to on żądał od niego wydania pieniędzy. W wyniku dynamicznego przebiegu zdarzenia nie zapamiętał, że jeden z napastników przeszukiwał mu kieszenie spodenek. Świadek szczerze przyznał, że nie widział kto zabrał pieniądze z lodówki a ich brak zauważył dopiero do drugi dzień, po powrocie szpitala. Zgodnie z opinią psychologiczną pokrzywdzony jest w stanie relacjonować psychologicznie szczerze i złożyć wierną odtworzeniowo relację o zdarzeniach, w których uczestniczył. Analiza kryterialna jego zeznań wprost wskazuje na psychologiczną szczerość, brak znamion fałszowania czy manipulacji faktami, tj. wysokie prawdopodobieństwo psychologicznej wiarygodności jego relacji (psychologiczna szczerość narracji, spełnienie kryteriów psychologicznej wiarygodności). Wyklucza się obecność tendencji do manipulacji czy intencjonalności kłamstwa.

wyjaśnienia Ł. Ż.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w całości, w szczególności w zakresie zamiaru, z jakim jechał do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego, że jego planem, do którego włączył A. G. (1) i M. H. było tylko pobicie A. S., a nie kradzież pieniędzy przy użyciu przemocy. Za wiarygodnością wyjaśnień oskarżonego świadczą zeznania pokrzywdzonego, który cytując słowa napastników, które wypowiedzieli na miejscu zdarzenia wskazał, że wyjaśnili mu, że dostaje za J., za to, że wykorzystuje ją materialnie. Jednocześnie oskarżony doskonale wiedział, jaka jest sytuacja majątkowa A. S. i J. K., że kobieta otrzymywała rentę 20 każdego miesiąca i, że z reguły pieniądze te przeznaczali na alkohol, więc nie mieli żadnych oszczędności, szczególnie na 4 dni przed planowaną datą wypłaty kolejnej renty.

częściowo wyjaśnienia A. G. (1)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom A. G. (1) tylko w tym zakresie, w jakim przyznał że udał się na miejsce zdarzenia z kolegami i, że Ł. Ż. pobił A. S..

częściowo wyjaśnienia M. H.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom M. H. w takim zakresie w jakim opisał swój udział w pobiciu pokrzywdzonego, w tym uderzanie go inwalidzką laską, przeszukiwanie spodenek A. S. w celu znalezienia pieniędzy.

zeznania E. K.

Sąd dał wiarę zeznaniom E. K. prawie w całości, z jednym wyjątkiem, o czym niżej. Świadek był naocznym świadkiem i przypadkowym obserwatorem zdarzenia. Jego rolą było jedynie zawiezienie oskarżonych do M., nie był on wtajemniczony w plan działania. Wprawdzie przysłuchiwał się rozmowie prowadzonej przez oskarżonych, lecz nie spodziewał się, że dojdzie do realizacji zapowiedzi pobicia pokrzywdzonego. Zdarzenie obserwował z bliskiej odległości, stąd miał możliwość dokonania szczegółowych spostrzeżeń. Jego zeznania pozostają spójne z zeznaniami pokrzywdzonego i z tą częścią wyjaśnień oskarżonych, która została przez Sąd uznana za wiarygodną. Należy podkreślić, że widział, jak A. G. (1) uderzył pokrzywdzonego pięścią w plecy. Zresztą oskarżony A. G. (1) później się chwalił w trakcie powrotu do domu, że boli go ręką, bo uderzył A. S. 2 razy.

dokumentacja medyczna

dowód nie budzący wątpliwości, wytworzony w wyniku udzielenia pomocy medycznej pokrzywdzonemu, nie kwestionowany przez strony

opinia biegłego lekarza patomorfologa

opinia jasna, nie budząca wątpliwości, korespondująca z całym materiałem dowodowym

opinia sądowo- psychologiczna

opinia jasna, nie budząca wątpliwości, korespondująca z całym materiałem dowodowym

zeznania D. O.

zeznania spójne z zeznaniami A. S., nie kwestionowane przez strony

zeznania A. G. (2)

zeznania spójne z zeznaniami A. S., nie kwestionowane przez strony

zeznania A. K.

zeznania spójne z wyjaśnieniami Ł. Ż., nie kwestionowane przez strony

zeznania D. T.

zeznania spójne z wyjaśnieniami oskarżonych, nie kwestionowane przez strony

zeznania I. F.

zeznania spójne z zeznaniami A. S., nie kwestionowane przez strony

zeznania J. S.

zeznania spójne z wyjaśnieniami oskarżonych, nie kwestionowane przez strony

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

J. C., k. 439

zeznania świadka nic do sprawy nie wniosły, gdyż J. C. (k. 439) nie pamiętała, czy w dniu 16 sierpnia 2020r. oskarżeni zajeżdżali do sklepu, w którym pracowała i czy robili zakupy i jakie

wyjaśnienia oskarżonego A. G. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom A. G. (1), który nie przyznał się do udziału w pobiciu A. S., gdyż pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami Ł. Ż., M. H. i zeznaniami E. K.. O tym, że oskarżony nie ujawnił całej prawdy świadczy okoliczność, że nie tylko zataił udział swój i M. H. w zdarzeniu, lecz także stwierdził, że nie słyszał, by ktoś żądał pieniędzy.

wyjaśnienia oskarżonego M. H.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom M. H. w takim zakresie, w jakim stwierdził, że pobicie A. S. nie było planowane a wyszło spontanicznie na miejscu zdarzenia. Przeczą temu wyjaśnienia Ł. Ż., który podał, że współoskarżeni wiedzieli w jakim celu jadą do pokrzywdzonego, że chodziło o jego pobicie, ale także relacja E. K., który zeznał, że oskarżeni prowadzili ożywioną rozmowę na temat celu wizyty u pokrzywdzonego w trakcie jazdy samochodem do M.,. Nadto do ataku na pokrzywdzonego doszło niezwłocznie po tym, jak sprawcy upewnili się co do tożsamości ofiary. Nie było tam czasu na emocjonującą rozmowę, co wyklucza możliwość, że rozwój wypadków wymknął się spod kontroli i nie był planowany. Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że to Ł. Ż. żądał od pokrzywdzonego pieniędzy na piwo. Przeczą takiej wersji wyjaśnienia Ł. Ż. a przede wszystkim zeznania pokrzywdzonego i E. K., A. S. wykluczył Ł. Ż. jako osobę, którą żądała od niego pieniędzy, zaś E. K. był naocznym świadkiem, że żądanie to wypowiedział M. H., który zresztą pozostał na miejscu zdarzenia ostatni siedząc jeszcze na pokrzywdzonym, zrywając mu łańcuszek z szyi i przeszukując kieszenie. Już sam fakt, że M. H. przyznał się do szukania pieniędzy w odzieży pokrzywdzonego przemawia za przyjęciem, że chwilę wcześniej żądał od niego pieniędzy.

zeznania E. K.

Sąd nie dał wiary zeznaniom E. K. w tym fragmencie, w jakim podał, że Ł. Ż. miał od pokrzywdzonego odebrać rentę J. K., którą miała niedawno otrzymać. Ta wypowiedź świadka pozostaje w sprzeczności z ustaleniem, że J. K. otrzymywała rentę 20 każdego miesiąca, o czym Ł. Ż. doskonale wiedział.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

Ł. Ż., A. G. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 158§1 kk na szkodę A. S.. Pobiciem w rozumieniu art. 158 § 1 kk jest czynna napaść dwóch lub więcej osób na inną osobę lub osoby, przy czym w zdarzeniu tym występuje wyraźny podział ról na napastników i napadniętych (broniących się). Karalny jest jedynie udział w takim zajściu, którego intensywność i agresywność osób uczestniczących stwarza poważne zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego (por. A. Marek, Komentarz do art. 158 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV). Przepis nie określa sposobu udziału w pobiciu, co oznacza, że może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku wskazanego w art. 156 § 1 kk lub w art. 157 § 1 kk. Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma bowiem charakter wspólnej odpowiedzialności za następstwa działania, co stanowi odstępstwo od zasady indywidualizacji odpowiedzialności karnej. (por. postanowienie SN z dnia 22.04.2009r., IV KK 14/09; wyrok SA w Krakowie z dnia 13.02.2008r., II AKa 5/08, KZS 2008/3/31, Prok.i Pr.-wkł. 2008/9/23). Zadając uderzenia po całym ciele rękami, kopiąc obutymi nogami w sytuacji unieruchomienia ciała pokrzywdzonego, narazili A. S. na niebezpieczeństwo nastąpienia skutku wskazanego w art. 157 § 1 kk. W sprawie nie budziła wątpliwości kwestia, że wymienieni oskarżeni nie uderzali pokrzywdzonego laską inwalidzką, że używał jej jedynie oskarżony M. H.. Przy czym kwestia użycia laski niewątpliwie nie była objęta treścią porozumienia. Sprawcy nie spodziewali się zastać takiego przedmiotu w miejscu zdarzenia, laska, pozostawiona przez A. G. (2) w korytarzu, posłużyła M. H. do zadawania uderzeń pokrzywdzonemu na skutek jego spontanicznej decyzji. Brak jest również dowodów na to, że treścią porozumienia oskarżonych było dokonanie kradzieży pieniędzy przy użyciu przemocy. Jadąc na miejsce zdarzenia, inicjator całego zajścia- Ł. Ż. wiedział, że nie nadszedł jeszcze dzień odbioru renty. Pokrzywdzonemu oświadczył, że dostał za J. a żądanie wydania pieniędzy sfomułował tylko i wyłącznie M. H.. Zrobił to już trakcie stosowania przemocy wobec A. S. i brak jest dowodów na to, że zrobił to w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi. To treść porozumienia wyznacza granice odpowiedzialności każdego ze współsprawców. W razie nastąpienia tzw. ekscesu, czyli przekroczenia granic porozumienia przez jednego ze współdziałających, pozostali nie ponoszą odpowiedzialności karnej za ten fragment czynu zabronionego, który nie był objęty ich zamiarem i którego nie akceptowali (zob. wyr. SN z 11.4.1985 r., II KR 60/85, OSNKW 1985, Nr 11–12, poz. 91). Jednocześnie brak jest dowodów na to, że oskarżeni dokonali kradzieży pieniędzy leżących na lodówce. Żaden z nich nie przyznał się do tego, niczego nie zauważył ani pokrzywdzony ani obserwujący zajście E. K.. Mając na uwadze okoliczności zdarzenia możliwych jest kilka wersji kradzieży i żadnej z nich nie można wykluczyć. Otóż pieniądze mógł zabrać każdy z oskarżonych nie mówiąc o tym pozostałym, a zatem jego czyn nie byłby objęty porozumieniem. Nie można odrzucić wersji, że pieniądze zabrał E. K. albo któryś z członków rodziny pokrzywdzonego, którzy pojawili się na miejscu zdarzenia. Dostęp do korytarza domu był swobodny a pokrzywdzony, który został zabrany do szpitala, brak pieniędzy zauważył dopiero następnego dnia. Z tego powodu należy postąpić zgodnie z regułą wyrażona w art. 5§2 kpk i niedające się usunąć wątpliwości rozstrzygnąć na korzyść oskarżonych.

Oskarżony Ł. Ż. czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64§1 kk, gdyż w ciągu 5 lat po odbyciu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo z zastosowaniem przemocy, popełnił umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

II

M. H.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 280§1 kk w formie stadialnej usiłowania (art. 13§1 kk). Wprawdzie pierwotnym zamiarem oskarżonego był udział w pobiciu pokrzywdzonego, ale już trakcie stosowania przemocy wobec A. S., M. H. powziął zamiar kradzieży pieniędzy. Swój zamiar wyraził żądaniem wydania pieniędzy skierowanym do pokrzywdzonego oraz czynnością przeszukania kieszeni spodenek. Choć swoim zachowaniem bezpośrednio zmierzał do dokonania przestępstwa rozboju, do kradzieży pieniędzy nie doszło, gdyż A. S. nie posiadał gotówki w odzieży. Jednocześnie M. H. musiał uciekać, bo nadciągała pomoc dla pokrzywdzonego. Nie ma dowodu na to, jak wykazano wyżej, że oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy pozostawionych przez pokrzywdzonego na lodówce. W orzecznictwie przyjmuje się, że zamiar przywłaszczenia sprawca musi powziąć najpóźniej w trakcie stosowania środków rozbójniczych (wyr. SN z 12.1.2011 r., III KK 230/10, Prok. i Pr. - wkł. 2011, Nr 7–8, poz. 7; wyr. SA we Wrocławiu z 17.11.2010 r., II AKa 310/10, Prok. i Pr. - wkł. 2011, Nr 7-8, poz.23; wyr. SN z 2.2.2017r., III KK 222/16,OSNKW 2017, Nr 5, poz. 20). Jednocześnie do znamion kwalifikowanego typu rozboju z art. 280 § 2 KK należy: posługiwanie się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem, posługiwanie się podobnie niebezpiecznym środkiem obezwładniającym, działanie w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu, działanie wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. Przedmioty inne niż broń palna i nóż są kwalifikowane jako niebezpieczne jedynie wówczas, gdy skutki ich użycia dla zdrowia i życia człowieka mogą być analogiczne do tych, które wywołuje właśnie użycie broni palnej lub noża. Niebezpiecznym przedmiotem jest taki przedmiot, którego stałe właściwości (masa, kształt, powierzchnia tnąca) są tego rodzaju, iż normalne jego użycie zagraża bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ofiary. Za podstawę ustalenia, czy użyty przez sprawcę przedmiot stanowi "inny podobnie niebezpieczny przedmiot", należy brać zawsze pod uwagę tylko skutki możliwe do spowodowania w związku z normalnym, zwykłym jego użyciem, a nie jego użyciem w sposób niebezpieczny. Chodzi więc wyłącznie o przedmioty, których każde typowe użycie wobec innej osoby zawsze stwarza realne zagrożenie dla życia (por. wyr. SA w Katowicach z 19.12.2007 r., II AKa 429/07, Prok. i Pr. – wkł. 2008, Nr 9, poz. 18). Mając na uwadze powyższą definicję nie można laski inwalidzkiej zaliczyć do przedmiotu niebezpiecznego.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. Ż.

I

I

Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności mając na uwadze jego uprzednią wielokrotną karalność oraz okoliczność, że czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa. Na wymiar kary miała wpływ także okoliczność, że oskarżony był inicjatorem całego zajścia. Z drugiej strony, uległ on emocjonalnej prośbie matki J. K. o interwencję, która obserwowała gwałtownie pogarszający się stan zdrowia córki, obarczała A. S. winą za ten stan rzeczy, wiedziała, że córka mimo słabego stanu zdrowia nadużywa alkoholu i nie leczy się i chciała jedynie, by córka wróciła do domu, bo chciała ją objąć opieką. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął także pod uwagę rozmiar wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody, że jego obrażenia doprowadziły jedynie do rozstroju zdrowia na czas nie przekraczający 7 dni w rozumieniu art. 157§2 kk. Co ważne oskarżony przeprosił A. S. i ten przeprosiny przyjął.

A. G. (1)

I

I

Sąd wymierzył oskarżonemu A. G. (1) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności mając na uwadze okoliczność, że oskarżony nie był dotychczas karany, w całym zajściu odegrał najmniejszą rolę, do ataku na pokrzywdzonego przystąpił jako ostatni i zadał mu tylko 2 uderzenia ręką. Z drugiej strony wziął udział w zdarzeniu bez żadnych motywacji osobistych, co zwiększa stopień społecznej szkodliwości czynu. Jednocześnie Sąd wziął pod uwagę stosunkowo niewielkie skutki na zdrowiu pokrzywdzonego i okoliczność, że doszło do pojednania oskarżonego z pokrzywdzonym.

M. H.

II

II

Sąd wymierzył oskarżonemu M. H. karę 1 roku pozbawienia wolności przy zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 60§2 pkt 1 kk. Za przestępstwo z art. 280§1 kodeks karny przewiduje karę pozbawienia wolności od 2 lat do 12. Karę za usiłowanie wymierza się w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa (art. 14§1 kk). Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę okoliczność, że oskarżony pomimo braku osobistych pobudek do działania, aktywnie włączył się w atak na pokrzywdzonego, wykazał się największą agresywnością, bo przewrócił pokrzywdzonego, uderzał go aluminiową laską. Z drugiej strony Sąd uwzględnił stosunkowo niewielkie skutki na zdrowiu pokrzywdzonego i okoliczność, że doszło do pojednania oskarżonego z pokrzywdzonym. Nadto istotne jest, że nie doszło do zaboru mienia. Przytoczone okoliczności uzasadniają wniosek, że nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. Tym bardziej, że oskarżony był tylko raz karany za przestępstwo z art. 178a§1 kk na karę grzywny.

Ł. Ż., A. G. (1), M. H.

IV

I, II

Na podstawie art. 46§1 kk orzeczono wobec oskarżonych obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę poprzez zapłatę solidarnie na rzecz pokrzywdzonego A. S. kwot po 1.000 złotych. Sąd miał na względzie potrzebę rekompensaty w wymiarze materialnym krzywdy wyrządzonej pokrzywdzonemu wskutek zachowania sprawców. Sąd uwzględnił przede wszystkim rozmiar bólu fizycznego, jaki odczuwał A. S. w związku z obrażeniami ciała oraz psychicznego wiążącego z przebiegiem zajścia.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. Ż., A. G. (1), M. H.

III

III

Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres tymczasowego aresztowania:

- Ł. Ż. od 14.10.2020r., godz. 9.40 do 9.03.2021r. (protokół zatrzymania, k. 37),

- A. G. (1) od 14.10.2020r., godz. 14.10 do 9.03.2021r. (protokół zatrzymania, k. 40),

- M. H. od 15.10.2020r. godz. 10.55 do 9.03.2021r. (protokół zatrzymania, k. 57)

Ł. Ż., A. G. (1), M. H.

V

V

Na podstawie art. 231§1 kpk dowód rzeczowy w postaci okularów przeciwsłonecznych Sąd złożył do depozytu sądowego, gdyż nie ustalono do kogo należą (protokół oględzin rzeczy, k. 224-225).

Ł. Ż., A. G. (1), M. H.

VI, VII, VIII

VI, VII, VIII

Zgodnie z treścią art. 618§1 pkt 11 kpk Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońców oskarżonych ustanowionych z urzędu kwoty po 1.107,00 zł tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu. Wysokość wynagrodzenia ustalono zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 3 października 2016 r. (tj. Dz. U. z 2019r., poz. 18 ze zm). Zgodnie z §17 ust. 1 pkt 2 opłata w sprawie objętej śledztwem wynosi 300 zł, zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 5 stawki minimalne za obronę wynoszą przed sądem okręgowym jak pierwszą instancją 600 zł. Kwotę należnego wynagrodzenia 900 zł podwyższono o należny podatek VAT (kwota 207 zł).

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Sąd na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, mając na uwadze okoliczność, że żaden z nich nie ma stałych dochodów ani majątku. Nadto A. G. (1) i M. H. mają na utrzymaniu po kilkoro dzieci.

1.Podpis