Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2014r. w S.

odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 26 listopada 2012 r. Nr (...)

w sprawie J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. K. przysługuje prawo do emerytury od dnia 01.10.2012r.

Sygn. akt: IV U 37/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 26 listopada 2012 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił J. K. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył żadnego okresu zatrudnienia ubezpieczonego.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że organ rentowy nie zasadnie, nie uznał mu okresu pracy w warunkach szczególnych w okresie od 07.02.1973 r. do 28.02.1989 r. w Spółdzielczym Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w B. Zakładzie Produkcyjnym w M., gdzie pracował jak kierowca samochodów ciężarowych o masie powyżej 3,5 tony . (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. K. w dniu (...)ukończył 60-ty rok życia. W dniu 25 października 2012r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z kolejnym wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, z czego okresy składkowe wynoszą 24 lata, 8 miesięcy, 21 dni, okresy nieskładkowe wynoszą 14 dni, a okres uzupełniający 2 miesiące i 25 dni . Ponadto organ rentowy stwierdził, że ubezpieczony nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w żadnym zakładzie pracy.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 26 listopada 2012 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 26.11.2012 r. k.28 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony dnia 7 lutego 1973 r. został przyjęty do pracy w Spółdzielni Usługowo – (...) w M. i powierzono mu obowiązki pracownika fizycznego stolarni (k.11 akt osobowych ubezpieczonego). Pracę na tym stanowisku i na stanowisku stolarza wykonywał przez pierwsze trzy miesiące swojego zatrudnienia. Po trzech miesiącach tj. po tym jak zwolniło się miejsce w transporcie został przeniesiony na stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych. Pracował jako kierowca samochodu marki S., J., K., T. wożąc towar (żwir, cement, piach) do produkcji półfabrykatów, przewoził gotowe elementy budowlane na budowy, materiały do zakładu i z budowy materiały, które były zbędne. Wskazane pojazdy samochodowe miały masę całkowitą przekraczającą 3,5 tony. Ubezpieczony na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Innych prac poza wymienionymi ubezpieczony nie wykonywał (zeznania świadków: K. G. k. 15v, S. W. (1) k.15v-16, zeznania ubezpieczonego k. 29v-30).

Ubezpieczony nie pozostaje w stosunku pracy i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporne, oświadczenia zawarte we wniosku o emeryturę -k.1v -2 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. K. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i nie pozostaje w stosunku pracy. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w okresie od 07.02.1973 r. do 28.02.1989 r. w Spółdzielczym Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w B. Zakładzie Produkcyjnym w M..

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że ubezpieczony w okresie zatrudnienia w wymienionym Zakładzie Produkcyjnym w M. w okresie od 7 maja 1973 r. do 28.02.1989 r. był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków: K. G., S. W. (1) (k.15v-16), zeznań ubezpieczonego (k.29v-30), świadectwa pracy, dokumentacji pracowniczej złożonej przez ubezpieczonego k. 32, akt osobowych wykazał bezspornie, że ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych marki S. i marki J., marki Z., marki T.. Wymienione samochody ciężarowe mają dopuszczalny ciężar całkowity powyżej 3,5 tony. Wymienieni świadkowie zeznali, że ubezpieczony nie wykonywał innej pracy niż kierowy wymienionych powyżej samochodów. Sąd obdarzył wiarygodnością zeznania ubezpieczonego, który zeznał iż w stolarni jako pracownik fizyczny, stolarz pracował tylko przez pierwsze trzy miesiące swojego zatrudnienia, a później tylko na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Zeznania ubezpieczonego korespondują z zeznaniami świadków: K. G. i S. W. (1), którzy wskazali iż ubezpieczony pracował tylko na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych. K. G. była zatrudniona od 02.05.1974 r., a S. W. (1) od 1973 r. w wymienionym zakładzie i zeznali, że od początku ich zatrudnienia ubezpieczony wykonywał pracę tylko na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych. Ponadto świadek S. W. (1) też pracował na stanowisku kierowcy razem z ubezpieczonym. Jako pierwszy rozpoczął pracę ubezpieczony, a niedługo po nim pracę rozpoczął S. W. (k.34). Powyższe koresponduje z zeznaniami ubezpieczonego, który zeznał, że po trzech miesiącach od zatrudnienia rozpoczął pracę na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych, musiał zatem pracować na tym stanowisku już w 1973 r.

Sąd obdarzył wiarygodnością zeznania wymienionych świadków, jak również zeznania ubezpieczonego, bowiem wymienione dowody są spójne, korespondują ze sobą oraz mają oparcie w materiale dowodowym z dokumentów (k.31).

Podsumowując Sąd uznał, iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował na tym stanowisku w okresie od 7 maja 1973 r. do 28 lutego 1989 r., a więc w warunkach szczególnych, a zatem na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczony posiada okres pracy w takich warunkach w wymiarze wynoszącym 15 lat, 9 miesięcy i 22 dni.

Podkreślić jednak należy, że skoro o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności, to również fakt, iż zakład pracy nie wystawił ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych nie powoduje, iż nie wykonywał on pracy w tych warunkach.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że czynności wykonywane przez ubezpieczonego, opisane w części poświęconej ustaleniom faktycznym, mieszczą się w zakresie prac kierowcy samochodów ciężarowych. Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony zaliczane są do prac wykonywanych w warunkach szczególnych (wykaz A dział VIII, poz. 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że J. K. przysługuje prawo do emerytury od 1 października 2012 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożono wniosek o przyznanie emerytury.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.