Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 września 2018 r. Raport 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od J. G. kwoty 3.720,28 Zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według nom przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, iż roszczenie wynika z umowy pożyczki gotówkowej nr (...), zawartej w dniu 11 maja 2017 r. z poprzednikiem prawnym powoda, a na dochodzoną kwotę składają się: 2.853,29 zł niespłaconego kapitału, 125,86 zł odsetek umownych od dnia następnego po dacie cesji wierzytelności do dnia poprzedzającego złożenie pozwu, 201,24 zł odsetek umownych i karnych naliczonych przez zbywcę do dnia 1 marca 2018 r., 539,89 zł kosztów windykacji .

W toku postępowania prowadzonego przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie sprawa została przekazana do sądu właściwości ogólnej pozwanego.

Sąd Rejonowy w Pabianicach w sprawie o sygn. akt I Nc 3717/18 wydał w dniu 8 maja 2019 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym .

Pozwany wniósł sprzeciw od tego nakazu, zaskarżając go w całości, wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według nom przepisanych. Podniósł zarzuty:

- niewykazania istnienia roszczenia co do należności głównej jak i należności ubocznych,

- braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda, wobec niewykazania przejścia wierzytelności dochodzonej pozwem na rzecz powoda,

- zastosowania w umowie klauzul niedozwolonych.

Pozwany ponadto zakwestionował fakt skutecznego wypowiedzenia mu umowy pożyczki.

Powód w odpowiedzi na sprzeciw podtrzymał żądania pozwu.

Wyrokiem z dnia 21 października 2019 r. Sąd Rejonowy w Pabianicach oddalił powództwo i zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelacje od powyższego rozstrzygnięcia złożył powód.

Skarżący zarzucił rozstrzygnięciu:

rażące naruszenie przepisów regulujących postępowanie cywilne, tj.:

- art. 233 § 1 k.c. poprzez błędną ocenę mocy dowodowej przedłożonej przez powoda umowy cesji wierzytelności z dnia 13 kwietnia 2018r. wraz z wyciągiem listy wierzytelności stanowiącym przedmiot umowy cesji wierzytelności z dnia 13 kwietnia 2018r. wraz z wyciągiem z listy wierzytelności stanowiących przedmiot umowy cesji dotyczącym wierzytelności w formie wydruku z systemu informatycznego, który dysponuje w imieniu powoda podmiot zarządzający wierzytelnościami nabytymi przez powoda tj. Spółka (...) S.A. poprzez nieuwzględnienie wykazania przez powoda za pomocą dokumentów przedłożonych wraz z pozwem legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda w niniejszej sprawie w odniesieniu do wierzytelności przysługującej wobec pozwanego;

- art. 232 k.p.c.. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz art. 6 k.c. wskutek nieuwzględnienia wniosków dowodowych zgłoszonych przez powoda w treści złożonego pozwu tj. wniosku o zobowiązanie wierzyciela pierwotnego do potwierdzenia nabycia przez powoda wierzytelności przysługującej wobec pozwanego na mocy umowy cesji z dnia 13 kwietnia 2018r., podczas gdy okoliczności na które powód powoda wskazane dowody miały istotne znaczenie z punktu widzenia przedmiotu niniejszego postępowania ;

- art. 128 § 1 k.p.c. w zw. z art. 128 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 129 § 1 k.p.c. poprzez pominięcie treści art. 128 § 1 k.p.c. i art. 128 k.p.c. oraz błędną wykładnie wskazanych przepisów, a w konsekwencji błędną odmowę mocy dowodowej umowie pożyczki , podczas gdy żaden z obowiązujących przepisów kodeksu postępowania cywilnego nie nakłada na stronę obowiązku przedkładania dokument ów w oryginale lub uwierzytelnionej kopii- jako że obowiązek ten powstaje dopiero na zadanie strony przeciwnej w myśl treści art. 129 § 1 k.p.c., podczas gdy w niemniejszej sprawie wiarygodność przedłożonej przez powoda umowy nie był kwestionowana, zatem brak było podstaw do odmowy jej mocy dowodowej;

b. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności :

- art. 509 k.c. w zw. z art. 65 § 2 k.c. poprzez błędną wykładnię wskazanego przepisu i przyjcie, że powód nie wykazał nabycia dochodzonej wierzytelności od wierzyciela pierwotnego, podczas gdy powód przedłożył zwartą z (...) Finanse spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę cesji wierzytelności wraz z wyciągiem z listy wierzytelności stanowiących jej przedmiot w odniesieniu do wierzytelności przysługującej, a tym samym, że nabył zindywidualizowaną wierzytelność wobec pozwanego , a jednocześnie wykazał w sposób jednoznaczny legitymacje procesowa czynną.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania za pierwsza i drugą instancję.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od powoda kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest o tyle zasadna, że skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że uzasadniony jest zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisów art. 128 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 129 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego, brak było podstaw do pominięcia dowodu z kserokopii umowy pożyczki załączonej na k. 26v. – 27 v. oraz zestawienia wpłat dokonanych przez pozwanego, złożonych przez powoda na k. 28 akt. W sprzeciwie od nakazu zapłaty skarżący nie kwestionował, że pozwany zawarł z (...) Finanse Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę pożyczki – więcej nawet, w uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty postawił zarzut, iż umowa ta zawierała klauzule abuzywne.

Skarżący nie zakwestionował także, że na poczet pożyczki zapłacił kwotę 862,60 zł w datach wskazanych przez stronę powodową.

W tej sytuacji , skoro pozwany nie zakwestionował fakty zawarcia umowy pożyczki , jak również nie złożył zastrzeżeń co do treści dokumentu załączonego na k. 26v. – 27 v. to brak było podstaw do pominięcia dowodu z tych dokumentów.

Nadto należy zauważyć, że pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniósł, iż umowa nie została wypowiedziana – tym bardziej brak było podstaw do twierdzenia, że umowa pożyczki nie została zawarta w treści przedstawionej przez stronę powodową. Jak wynika z zapisów umowy pożyczki – okres spłaty pożyczki obejmował 62 tygodnie ( 1,5 roku) , zatem na datę wniesienia pozwu ( 21 września 2018r.) wymagalne było świadczenie z tytułu spłaty pożyczki za 61 tygodni.

Zdaniem Sądu Okręgowego, zasadnym był także zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisują. 232 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz art. 6 k.c.

Oddalając powództwo, Sąd I instancji podniósł, że strona powodowa nie wykazała, iż nabyła skonkretyzowaną wierzytelność wobec pozwanego.

Niemniej jednak Sąd I instancji w żaden sposób nie odniósł się do wniosku dowodowego złożonego przez stronę powodową w pozwie ( pozew –k. 11) gdzie powód wniósł o zobowiązanie (...) Finanse Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do udzielenia informacji, czy wierzytelność przysługująca przeciwko pozwanemu ujęta w wyciągu z wierzytelności i na jakiej podstawie.

W ocenie Sądu Okręgowego, skoro podniesiona został wątpliwość co do skuteczności zawarcia umowy przelewu pomiędzy powodem o spółką, z która pozwany zawarł umowę pożyczki to należało te wątpliwość wyjaśnić w oparciu o zgłoszone środki dowodowe.

W ocenie Sądu Okręgowego w pierwszej kolejności w oparciu o cały materiał dowodowy należy ustalić, czy strona powodowa nabyła w drodze cesji wierzytelność w stosunku do pozwanego wynikającą z umowy pożyczki z dnia 11 maja 2017r. Następnie dopiero ewentualnie dokonać oceny zasadności roszczenia co do wysokości i ewentualnie dokonać oceny podniesionego przez pozwanego zarzutu niedozwolonych klauzul umownych co do zapisów umowy pożyczki.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu Okręgowego, w rozpoznawanej sprawie wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, co skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania na podstawie art. 386 § 4 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 108 k.p.c.