Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2021 roku

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w O.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w O. kwotę 6 912,90 zł (sześć tysięcy dziewięćset dwanaście złotych 90/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 03.04.2020r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w O. kwotę 3 217,00 zł (trzy tysiące dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

III.  Nakazuje pobrać od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 448,80 zł (czterysta czterdzieści osiem złotych 80/100) tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt I C 386/20 upr

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w O. wytoczyła powództwo przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 6 912,90 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 18 grudnia 2019 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ stanowiący własność K. S. samochód marki J. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji objęty był ubezpieczeniem OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. W dniu 13 stycznia 2020 roku poszkodowana zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego. Najem odbywał się po stawce dziennej 547,35 zł i trwał do 27 stycznia 2020 roku, tj. 14 dni. Powódka wystawiła w dniu 27 stycznia 2020 roku fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 7 662,90 zł brutto. Pozwany uznał roszczenie co do zasady i w dniu 12 lutego 2020 roku przelał na rachunek bankowy powódki kwotę 750,00 zł uznając za zasadne 3 dni najmu i dokonując weryfikacji stawki do kwoty 250,00 zł za dobę z uwagi na fakt, że poszkodowany miał możliwość skorzystania z pomocy pozwanego przy organizacji pojazdu zastępczego i poinformowano go o uznanych przez pozwanego stawkach za jedną dobę najmu pojazdu zastępczego.

Powódka podkreśliła, że poszkodowana upoważniła pracownika powódki, A. P. (1), do zorganizowania pojazdu zastępczego od pozwanego. A. P. (1) skontaktował się z infolinią pozwanego. Konsultantka założyła zlecenie najmu pojazdu zastępczego. Następnie z A. P. (2) skontaktowała się wypożyczalnia R.. Po podstawieniu samochodu zastępczego, A. P. (2) zapoznał się z warunkami najmu w wypożyczalni poleconej przez pozwanego i uznał, że postanowienia umowne z uwagi na liczne kary umowne są mniej korzystne niż w powodowej wypożyczalni i w związku z tym zrezygnował z najmu, a w dniu 15 stycznia 2020 roku poinformował poszkodowaną o podjętych działaniach.

Powódka podniosła, że przy oddawaniu uszkodzonego pojazdu do naprawy, zachowano należytą staranność w wyborze podmiotu dokonującego naprawy. Co więcej, poszkodowany zwrócił się do pracownika zakładu o określenie przewidywanego czasu naprawy uszkodzonego auta, aby móc wynajmować samochód zastępczy jedynie przez okres rzeczywistego braku możliwości korzystania z własnego auta.

Pozwany Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że po wskazaniu przez poszkodowaną, że będzie jej potrzebny pojazd zastępczy, konsultant pozwanego skontaktował się z nią telefonicznie wskazując, że W. może zapewnić samochód zastępczy, a jeżeli poszkodowana będzie organizować najem we własnym zakresie, to ubezpieczyciel opłaci taki najem maksymalnie do kwoty 300 zł za dobę. Jako, że samochód był jezdny, na chwile tej rozmowy nie istniała konieczność organizacji najmu. W dniu 14 stycznia 2020 roku pracownik powódki, A. P. (1), skontaktował się z infolinią W. wskazując na potrzebę organizacji samochodu zastępczego. W rozmowie ustalone zostały szczegóły podstawienia auta zastępczego. Po podstawieniu samochodu w umówione miejsce, A. P. (1) zrezygnował z niego twierdząc, że nie odpowiadają mu warunki najmu.

W ocenie pozwanej, działanie A. P. (1) w rzeczywistości nie miało na celu organizacji najmu z wypożyczalni współpracującej z pozwanym, a służyło jedynie możliwości późniejszego podnoszenia przed sądem, że poszkodowana niby dążyła do obniżenia kosztu najmu. Pozorność działań A. P. (1) jest tym bardziej widoczna, jeżeli weźmie się pod uwagę to, że poszkodowana zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego w dniu 13 stycznia 2020 roku, A. P. (1) zlecił W. organizację najmu w dniu 14 stycznia 2020 roku.

Pozwany podniósł, że w skierowanym do poszkodowanej piśmie wskazał warunki najmu, umożliwiające jej podjęcie decyzji co do najmu w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem. Pomimo tego poszkodowana, ani powód nie podjęli żadnych realnych działań zmierzających do obniżenia kosztu najmu.

Pozwany zakwestionował czas trwania najmu. Podniósł, że samochód poszkodowanej był jezdny i nie istniała potrzeba, by stał w warsztacie aż ten będzie miał wszystkie części potrzebne do przeprowadzenia naprawy. Ponadto sama naprawa trwała zdecydowanie dłużej niż wynikałoby to z technologicznego czasu naprawy. Przedłużenie czasu naprawy/najmu wynikało ze złej organizacji naprawy przez warsztat, za co ubezpieczyciel nie może ponosić odpowiedzialności.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 grudnia 2019 roku w O. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód osobowy marki J. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność K. S.. Sprawca zdarzenia objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów, stwierdzonym polisą wystawioną przez Towarzystwo (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W..

Na skutek powyższego zdarzenia, w pojeździe J. (...) uszkodzeniu uległy przednie lewe drzwi, tylne lewe drzwi, tylny lewy błotnik, listwy ozdobne na obu lewych drzwiach i poszerzenie tylnego lewego nadkola.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 19 grudnia 2020 roku K. S. zawiadomiła o szkodzie Towarzystwo (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W.. W piśmie z dnia 20 grudnia 2020 roku ubezpieczyciel poinformował poszkodowaną o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego bezgotówkowo z wypożyczalni z nim współpracującej oraz o zasadach zwrotu kosztów najmu. Poinformował także, że skorzystanie z jego oferty nie jest obligatoryjne, natomiast w przypadku wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie, stawka dobowa zostanie zweryfikowana do stawki obowiązującej w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, właściwej dla segmentu, do którego należał pojazd poszkodowanego, tj. do kwoty 250 zł brutto za dobę najmu pojazdu.

(okoliczności bezsporne, dowód: zgłoszenie szkody i pismo z 20.12.2020r. znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 57)

Uszkodzenia powstałe w ww. pojeździe marki J. (...) wskutek zdarzenia z dnia 18 grudnia 2019 roku, nie czyniły niemożliwym korzystanie z tego pojazdu.

W dniu 13 stycznia 2020 roku K. S. zleciła naprawę powstałych w pojeździe uszkodzeń (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O.. W życiu codziennym samochód był jej niezbędny, dlatego tego samego dnia zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółką komandytową z siedzibą w O. umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęto jej pojazd marki V. (...), przy stawce 445 zł netto (547,35 zł brutto) za dobę najmu pojazdu, obejmującej koszt podstawienia i odbioru pojazdu. Pojazd zastępczy został podstawiony w dniu 13 stycznia 2020 roku do warsztatu spółki (...). Naprawa pojazdu trwała 14 dni. W dniu 27 stycznia 2020 roku K. S. zwróciła pojazd zastępczy odstawiając go do warsztatu spółki (...).

W dniu 27 stycznia 2020 roku (...) Sp. z o.o. Sp. k. wystawiła na K. S. fakturę VAT nr (...) za wynajem pojazdu zastępczego na kwotę 7 662,90 zł brutto (547,35 zł x 14 dni), z terminem płatności na dzień 10 lutego 2020 roku.

Tego samego dnia pomiędzy (...) Sp. z o.o. Sp. k., a K. S. zawarta została umowa cesji wierzytelności, na podstawie której K. S. przeniosła na (...) Sp. z o.o. Sp. k. wierzytelność wynikającą ze wskazanej wyżej faktury VAT, przysługującą jej względem Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody.

(dowód: historia naprawy pojazdu wraz z załącznikami k. 80-101; umowa najmu pojazdu zastępczego k. 12-12v; upoważnienie k. 13; KRS powódki k. 10-10v; oświadczenie poszkodowanej k. 18; zeznania świadka K. S. k. 104-104v; faktura VAT z dnia 27.01.2020r. k. 20; umowa cesji wierzytelności k. 16)

Pismem z dnia 28 stycznia 2020 roku (...) Sp. z o.o. Sp. k. zawiadomiła ubezpieczyciela o zakończeniu umowy najmu, o dokonanej cesji i wezwała go do uregulowania faktury VAT nr (...).

Pismo powyższe doręczono ubezpieczycielowi w dniu 3 lutego 2020 roku.

Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, zakwestionował okres najmu pojazdu zastępczego oraz wysokość dobowej stawki najmu i w konsekwencji przyznał i wypłacił (...) Sp. z o.o. Sp. k. kwotę 750,00 zł, przyjmując dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego w kwocie 250,00 zł brutto.

(dowód: pismo z 28.01.2020r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 22-22v, 25-36; decyzja pozwanego z 11.02.2020r. k. 27; potwierdzenie przelewu k. 28)

Usprawiedliwiony czas najmu samochodu zastępczego w związku ze szkodą powstałą w dniu 18 grudnia 2019 roku w pojeździe marki J. (...) o nr rej. (...), wynosił 14 dni.

W dacie najmu przez K. S. pojazdu zastępczego, lokalne dobowe stawki najmu pojazdu o zbliżonej klasie do uszkodzonego pojazdu marki J. (...) o nr rej. (...), zawierały się w przedziale od 172,20 zł do 861,00 zł brutto.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej k. 130-136)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Stosownie do treści art. 34 ust. 1 i art. 35 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003r., Nr 124, poz. 1152) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zaistnienie zdarzenia, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą. W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Okoliczności kolizji drogowej zaistniałej w dniu 18 grudnia 2019 roku, odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń za szkodę powstałą w wyniku tego zdarzenia, a także zasadność najmu przez poszkodowaną pojazdu zastępczego, pozostawały poza sporem. Spór koncentrował się na ustaleniu, czy poszkodowana miała obowiązek nająć pojazd zastępczy od firmy współpracującej z pozwanym, oferującej akceptowaną przez ubezpieczyciela stawkę dobową najmu pojazdu, na ustaleniu usprawiedliwionego okresu trwania umowy najmu oraz na ustaleniu, czy zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu została zawyżona w stosunku do stawek rynkowych.

Na początek należy wskazać, że oceny czy poniesienie określonych kosztów, związanych z najmem pojazdu zastępczego, mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać zawsze na podstawie konkretnych okoliczności sprawy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515, a także uzasadnienie uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, nr 3, poz. 28).

W kwestii podważanej przez pozwanego stawki za najem ponad kwotę 250,00 zł za dobę należy zaaprobować pogląd, że poszkodowany co do zasady ma możliwość wyboru dowolnej oferty spośród takich, w których stawka czynszu najmu pozwanego nie przekracza rażąco cen rynkowych (oferowanych na rynku lokalnym) i braku obowiązku poszukiwania oferty najtańszej. W orzecznictwie za ugruntowany należy uznać pogląd, zgodnie z którym odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej pojazdu mechanicznego obejmuje ekonomicznie uzasadnione koszty likwidacji szkody, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku, przy czym kosztami „ekonomicznie uzasadnionymi” są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004, nr 4, poz. 51) . Poszkodowany co do zasady nie ma bowiem obowiązku poszukiwania sprzedawcy oferującego najtańsze usługi, ubezpieczyciel powinien zatem pokryć koszty stosowane przez wybrany przez poszkodowanego podmiot, niezależnie od tego, że mogą być one wyższe od cen przeciętnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2002 r.. I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5 poz. 64).

Wprawdzie cytowane wyżej orzeczenia dotyczą kosztów naprawy pojazdu, niemniej, w ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, należy je również odnieść do cen stosowanych na lokalnym rynku przez wypożyczalnie samochodów zastępczych. Niewątpliwie, zgodnie z dyspozycją art. 361 § 1 i 2 k.c. , poszkodowany ma prawo do pełnej rekompensaty poniesionej szkody, z drugiej zaś strony ciąży na nim obowiązek współpracy z ubezpieczycielem poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków ( art. 354 § 2 k.c. ). Obowiązek ten nie może jednak, w ocenie Sądu Rejonowego, być w związku z tym poczytywany za równoznaczny z obligacją do poszukiwania najtańszej oferty najmu samochodu zastępczego. Przypisanie poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem jest bowiem możliwe jedynie wtedy, gdy świadomie lub przez niedbalstwo skorzystał on z usług droższych, np. w sytuacji, kiedy zostanie wykazane, że poszkodowany, znając podmiot wynajmujący pojazdy po cenach niższych, wynajął pojazd zastępczy tam, gdzie wynajmowano je drożej. Zarzut uchybienia obowiązkowi z art. 354 § 2 k.c. mógłby zatem wchodzić w grę tylko w razie wykazania świadomości i niedbalstwa poszkodowanego przy skorzystaniu z podmiotu stosującego stawki wygórowane (i to rażąco).

W przedmiotowej sprawie bezspornie ustalono, że do zgłoszenia szkody przez poszkodowaną ubezpieczycielowi i poinformowania poszkodowanej przez ubezpieczyciela o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, w akceptowanej przez ubezpieczyciela stawce za dobę wynajmu, doszło odpowiednio w dniu 19 i 20 grudnia 2019 roku, a więc na trzy tygodnie przed zawarciem przez poszkodowaną umowy najmu pojazdu zastępczego z powodem.

Przesłuchana w charakterze świadka K. S. zeznała, że pomimo uszkodzeń powstałych wskutek zdarzenia z dnia 18 grudnia 2019 roku, można było korzystać z jej pojazdu i poruszać się nim. Do warsztatu naprawczego oddała go około trzy tygodnie później. Dodała, że do czynności dnia codziennego niezbędny był jej samochód zastępczy. W warsztacie R., któremu zleciła naprawę samochodu, polecono jej powódkę w kwestii najmu pojazdu zastępczego, która szybko podstawi samochód zastępczy i wszystko odbędzie się bezgotówkowo. Świadek zeznała, że samochód zastępczy podstawiono jej tego samego dnia do warsztatu R. i tam też go odstawiła po zakończeniu trwania umowy najmu.

Sąd nie miał wątpliwości by uznać powyższe zeznania za wiarygodne, albowiem były jasne i logiczne.

Przesłuchany w charakterze świadka A. P. (2), pracownik powódki, zeznał, że (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. współpracująca z pozwanym w zakresie najmu pojazdów na rzecz poszkodowanych, zaoferowała poszkodowanej warunki najmu nie do zaakceptowania. Umowa najmu przewidywała m.in. udział własny w razie ewentualnego uszkodzenia pojazdu zastępczego i szereg innych dodatkowych opłat i kar umownych.

Sąd dał wiarę powyższym zeznaniom, albowiem znalazły one potwierdzenie w załączonych do akt sprawy: ogólnych warunkach najmu pojazdu przez R. (k. 29-36v) i cenniku kar umownych oraz opłat obowiązujących w R. przy najmie pojazdu (k. 37-38).

Należy również podkreślić, że powołany w sprawie na wniosek strony powodowej biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził jednoznacznie, że lokalne dobowe stawki najmu pojazdu o zbliżonej klasie do uszkodzonego pojazdu marki J. (...) o nr rej. (...), w dacie najmu przez poszkodowaną pojazdu zastępczego zawierały się w przedziale od 172,20 zł do 861,00 zł brutto.

Wobec powyższych okoliczności, nie sposób zdaniem Sądu przypisać poszkodowanej naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem i świadomego lub przez niedbalstwo skorzystania z usług droższych.

We wspomnianej wyżej opinii biegły sądowy stwierdził ponadto, że usprawiedliwiony czas najmu samochodu zastępczego w związku ze szkodą powstałą w dniu 18 grudnia 2019 roku w pojeździe marki J. (...) o nr rej. (...), wynosił 14 dni.

Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego M. W. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Jest rzetelna i logiczna. Sam fakt, że opinia ta jest niekorzystna dla pozwanego, nie dyskwalifikuje jej. Pełnomocnik pozwanego wniósł wprawdzie zastrzeżenia do opinii, jednak nie zgłosił wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego bądź dowodu z opinii innego biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej, a zgodnie z regułą, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Dowody przedstawione w niniejszej sprawie, tj.: faktura VAT wraz z umową cesji, zeznania świadka K. S. – świadczą o tym, że w sprawie doszło do zaciągnięcia przez poszkodowaną zobowiązania i powstania długu z tytułu czynszu najmu pojazdu zastępczego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę dochodzoną pozwem wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 1 800 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 400 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu i kwota 1000 złotych tytułem zwrotu wpłaconej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

Koszt wynagrodzenia powołanego w sprawie biegłego wyniósł 1 165,90 zł i do kwoty 1 000 zł pokryty został z wpłaconej przez powódkę zaliczki, natomiast do kwoty 165,90 zł tymczasowo pokryty został ze środków budżetowych Skarbu Państwa. Ze środków budżetowych Skarbu Państwa został także tymczasowo pokryty koszt podróży świadka A. P. (2) (200,59 zł) i zwrot utraconego przez ww. świadka dochodu w związku ze stawiennictwem na rozprawie (82,31 zł). Dlatego też na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu łącznie kwotę 448,80 zł tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.