Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 144/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

W. L.

W dniu 23 kwietnia 2021 r. w siedzibie oddziału (...) przy ul. (...) w B., działając wspólnie i w porozumieniu z P. L. (1), zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2.200 złotych na szkodę Oddziału (...) w B., przy czym dokonał tego grożąc pracownikom ww. Oddziału, tj. M. K., J. L. (1) i M. Z. natychmiastowym użyciem przemocy, w tym poprzez posługiwanie się bronią palną myśliwską typu (...) i oddanie strzału nad ich głowami oraz poprzez posługiwanie się przedmiotem przypominającym ładunek wybuchowy,

tj. czyn z art. 280 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Dnia 22 kwietnia 2021 r. W. L. wpadł na pomysł napadu na placówkę bankową, czym podzielił się z synem P. L. (1). P. L. (1) nie do końca dał wiarę ojcu, że ten chce zrealizować swój plan, określając, że jest to „ głupi pomysł”. Dnia 23 kwietnia 2021 r. rano W. L. zaczął przygotowywać się do wdrożenia w życie swojego przedsięwzięcia. Z domu zabrał ze sobą strzelbę myśliwską oraz replikę wiatrówki, w warsztacie przygotował atrapę ładunku wybuchowego, a następnie wszystkie te rzeczy schował do bagażnika samochodu marki P. (...) nr rejestracyjny (...), który był własnością P. K. i przekazany mu został przez A. T., z którym współpracował. Kolejno, samochodem pojechał do pobliskiego lasku, gdzie zmienił tablice rejestracyjne i okleił lusterka oraz progi samochodu żółtą taśmą. Po tym wrócił do miejsca zamieszkania i poprosił swojego syna P. L. (1), aby ten pojechał z nim „załatwić sprawę”, co nie było niczym zaskakującym, ponieważ oskarżeni, z uwagi na wspólnie wykonywaną pracę, często razem wyjeżdżali. Gdy oskarżeni dojechali do B. i znajdowali się blisko placówki (...) oznajmił P. L. (1), że zamierza wejść do banku i ukraść pieniądze. P. L. (1) nie przystał od razu na pomysł ojca, jednak finalnie zdecydował się mu pomóc.

P. L. (1) wszedł pierwszy do placówki banku, gdzie zapytał o warunki uzyskania kredytu, a w rzeczywistości miał zorientować się czy jacyś ludzie z zewnątrz znajdują się w placówce, a po rozmowie z jedną z pracownic wyszedł. Wtedy do pomieszczenia wszedł W. L. i oddał strzał w sufit po czym krzyknął „napad” i wymierzył strzelbę w stronę jednej z pracownic. Słysząc strzał, P. L. (1) wbiegł za ojcem do placówki. W. L. nakazał pracownicom oddać gotówkę i chciał wyjąć z torby przygotowaną przez siebie atrapę ładunku wybuchowego, ale upuścił ją, w związku z czym P. L. (1) podniósł atrapę z podłogi i położył na jedno z biurek. Nie czekając na resztę pieniędzy, które znajdowały się w sejfie oraz w drugiej szafie, W. L. zabrał gotówkę w kwocie 2200 złotych, wydane z jednej z kas, schował do przyniesionej ze sobą torby turystycznej, a następnie ostrzegł pracownice, że jeżeli uruchomią alarm to on zdetonuje ładunek wybuchowy i wraz z P. L. (1) opuścił placówkę (...) i wsiadł do P..

W drodze powrotnej W. L. wyrzucił czapkę i okulary, które miał na sobie, a po dotarciu do domu spalił ubrania syna oraz taśmy, którymi oklejony był samochód. Skradzione pieniądze wydał na zakupy.

zeznania M. K.

t. I, k. 5-9,

t. III, k. 419-420

zeznania J. L. (1)

t. I, k. 13-17

zeznania M. Z.

t. I, k. 20-23

protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną – placówka (...)

t. I, k. 37-50

zeznania A. T.

t. I, k. 173-175,

t. II, k. 251-252

zeznania P. K.

t. II, k. 204-205

wyjaśnienia W. L.

t. I, k. 191-195,

t. IV, k. 694-696

protokół przeszukania

t. II, k. 226-228

opinie z zakresu badań broni, amunicji i balistyki

t. II, k. 234-236,

t. III, k. 441-447

protokół eksperymentu procesowego

t. II, k. 261-265

wyjaśnienia P. L. (1)

t. II, k. 270-273,

t. IV, k. 696-697

opinia z zakresu genetyki sądowej

t. II, k. 319-328

dokumentacja fotograficzna

t. II, k. 360-373, k. 389-390

protokół oględzin monitoringu z placówki (...)

t. III, k. 401-405

protokół oględzin telefonu Samsung

t. III, k. 429-434

wywiad środowiskowy dot. P. L. (1)

t. III, k. 521-523,

wywiad środowiskowy dot. W. L.

t. III, k.526-528

opinia sądowo-psychiatryczna dot. W. L. i P. L. (1)

t. III, k. 543-544, 531- 533

1.1.2.

P. L. (1)

W dniu 23 kwietnia 2021 r. w siedzibie oddziału (...) przy ul. (...) w B., działając wspólnie i w porozumieniu z W. L., zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2.200 złotych na szkodę Oddziału (...) w B., przy czym dokonał tego grożąc pracownikom ww. Oddziału, tj. M. K., J. L. (1) i M. Z. natychmiastowym użyciem przemocy, w tym poprzez posługiwanie się przez W. L. bronią palną myśliwską typu (...), z której ww. oddał strzał oraz poprzez posługiwanie się przedmiotem przypominającym ładunek wybuchowy,

tj. czyn z art. 280 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Jak w sekcji 1.1.1.

Jak w sekcji 1.1.1.

1.1.3.

P. L. (1)

W dniu 23 kwietnia 2021 r. w rejonie skrzyżowania ulic (...) w B., mierząc z wiatrówki do M. L. (1) kierującego samochodem marki R. nr rej (...), zastosował wyrażoną gestem groźbę bezprawną oddania strzału, w celu zmuszenia ww. do umożliwienia przejazdu samochodowi marki P. (...) nr rej (...), którym poruszał się wraz z W. L.,

tj. o czyn z art. 191 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Po wyjściu z placówki (...) oskarżeni chcieli odjechać z miejsca zdarzenia, jednak drogę odjazdu zatarasował im TIR. P. L. (1) wysiadł z pojazdu P. (...) nr rejestracyjny (...) i idąc w kierunku samochodu ciężarowego oraz wymachując wiatrówką w kierunku kierowcy TIRa – M. L. (1), nakazał mu odjechać. Kierowca wykonał polecenie, a oskarżeni odjechali.

zeznania M. L. (1)

t. I, k. 25-26,

t. IV, k. 697-698

zeznania M. W.

t. I, k. 30-31

wyjaśnienia P. L. (1)

t. II, k. 270-273,

t. IV, k. 696-697

wyjaśnienia W. L.

t. I, k. 191-195,

t. IV, k. 694-696

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Zeznania pracownic (...)

S. M. K., J. L. (2), M. Z.

Sąd nie ma wątpliwości co do prawidłowości przeprowadzonych w protokołach czynności, jak i co do autentyczności i rzetelności samych protokołów.

Zeznania wszystkich pracownic (...) są spójne, logiczne, opisują zaistniałą sytuację w sposób zrozumiały, korespondują między sobą i potwierdzone zostały nagraniami z monitoringu. Sąd dał im wiarę w całości.

Protokoły:

- oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną – placówka (...)

- przeszukania

- eksperymentu procesowego

- oględzin monitoringu z placówki (...)

- oględzin telefonu Samsung

Sąd nie widzi podstaw, aby kwestionować wiarygodność powyższych dowodów. Czynności procesowe zostały przeprowadzone w sposób prawidłowy, przez osoby wykwalifikowane (funkcjonariuszy Policji). Protokół oględzin miejsca zdarzenia oraz monitoringu z placówki (...) potwierdza relacje przedstawioną przez świadków oraz oskarżonych. Podczas przeszukania ujawniono broń służącą do popełnienia przestępstwa. Powyższe dowody korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem.

zeznania A. T.

Z zeznań A. T. wynika, że pojazd marki P. (...) został przekazany W. L. dnia 20 kwietnia 2021 r. celem wykonania usługi lakierniczej. Samochód miał być zwrócony 23 kwietnia 2021 r., jednak W. L. poinformował, że nie zdąży na czas i finalnie zwrócił samochód dnia 27 kwietnia 2021 r. Sąd dał wiarę zeznaniom w całości, brak jest podstaw aby uznać je za nierzetelne.

wyjaśnienia W. L.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom W. L. w większości, z pominięciem części, w której oskarżony twierdzi, że o planach napadu na placówkę bankową oskarżonemu P. L. (1) powiedział dopiero po przyjeździe na miejsce zdarzenia w dniu 23 kwietnia 2021 r. Taka postawa oskarżonego W. L. wynika z faktu, że oskarżony P. L. (1) jest jego synem i w ten sposób W. L. próbował zmniejszyć jego odpowiedzialność karną, twierdząc, że P. L. (1) do ostatniej chwili nie wiedział o planach kradzieży pieniędzy z banku. Poza tym fragmentem wyjaśnień oskarżonego, Sąd uznał pozostałą część za wiarygodną. Oskarżony w całości przyznał się do zarzucanych mu czynów, od początku współpracował z organami ścigania, nie zataił żadnego faktu i żałował popełnionego czynu, w związku z czym złożył obszerne wyjaśnienia, które zostały potwierdzone pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym wyjaśnieniami P. L. (1), zeznaniami świadków oraz zapisami monitoringu.

wyjaśnienia P. L. (1)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom P. L. (1) w całości, ponieważ pokrywają się one pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a przede wszystkim z zeznaniami pracownic (...), wyjaśnienia potwierdzone zostały również zapisem monitoringu z placówki (...), zgromadzonym w sprawie opiniami oraz w większości korespondują z wyjaśnieniami W. L.. Z wyjaśnień P. L. (1) wynika, że napad na (...) był pomysłem oskarżonego W. L., jednak oskarżony P. L. (1), mimo braku poparcia dla pomysłu, dobrowolnie zgodził się wziąć udział w napadzie.

zeznania M. L. (2)

Świadek skorzystał z prawa do odmowy składania zeznań

opinie z zakresu badań broni, amunicji i balistyki

Obie opinie zostały sporządzone przez osoby wykwalifikowane, posiadające odpowiednią wiedzę specjalną i umiejętności, w wyniku przeprowadzenia profesjonalnych badań. W wyniku przeprowadzonych badań, biegli stwierdzili, że pistolet pneumatyczny C. nie jest bronią palną ani bronią pneumatyczną, a energia kinetyczna pocisków kal. 4,5 mm typu B. wystrzeliwanych z tego pistoletu nie przekracza 17 J, a dubeltówka (...) model (...) (typu (...)) kal. (...) nr (...) jest bronią palną myśliwską, natomiast brak jest śladów pochodzących od przewodu lufy, które pozwalałyby stwierdzić, czy wystrzelony pocisk typuC. wystrzelono z dowodowej dubeltówki.

opinia z zakresu genetyki sądowej

Opinia jest rzetelna, zawiera klarowne wnioski, które zostały czytelnie przez biegłą opisane. Wynika z niej, że z próbki DNA pobranej z atrapy ładunku wybuchowego wyizolowano DNA, które jest zgodne z profilem DNA oznaczonym dla P. L. (1).

opinie sądowo-psychiatryczne dot. W. L. i P. L. (1)

Sąd nie ma podstaw, aby wątpić w rzetelność opinii. Opinie zostały sporządzone przez osoby wykwalifikowane – biegłych psychiatrów, posiadających odpowiednią wiedzę specjalną i umiejętności, w wyniku przeprowadzenia badań. Uzyskane wnioski zostały klarownie opisane, są czytelne i pozbawione sprzeczności. W wyniku przeprowadzonych badań biegli stwierdzili, że stan zdrowia psychicznego W. L. oraz P. L. (1) w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów nie znosił ani nie ograniczał ich zdolności do rozpoznania znaczenia czynu ani pokierowania swoim postępowaniem w rozumieniu art. 31 k.k., a ich stan zdrowia nie ogranicza udziału w czynnościach procesowych. Biegli stwierdzili również u W. L. uzależnienie alkoholu w okresie abstynencji.

Biegli na rozprawie w dniu 08.11.2021 r. podtrzymali swoje opinie argumentując z jakich powodów uznali iż sytuacji rodzinna oraz obniżony nastrój W. L. nie miała wpływu na ocenę jego poczytalności. Dodatkowo biegli po zapoznaniu się ze złożoną informacją o aktualnym stanie zdrowia oskarżonego w sposób rzetelny wyjaśnili z jakich powodów stwierdzone u niego zaburzenia adaptacyjne nie miały wpływu na ocenę poczytalności w czasie czynu z a/o.

wywiady środowiskowe dotyczące oskarżonych

Z wywiadów środowiskowych dotyczących obu oskarżonych wynika, że przed dokonaniem przestępstwa, prowadzili oni spokojne życie, nie byli wcześniej karani, obaj cieszą się dobrą opinią w sąsiedztwie. W. L. przez rodzinę oraz klientów uznawany jest za bardzo sumienną i pracowitą osobę, angażującą się w wykonywaną przez siebie pracę. Z relacji rodziny wynika, że P. L. (1) zdarza się nadużywać alkoholu.

Brak jest podstaw do podważania rzetelności powyższego wywiadu środowiskowego oraz autentyczności zawartych w nim wniosków.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

W. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 280 § 1 k.k. stanowi, że kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12, a § 2, że jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Zachowanie W. L. niewątpliwie wypełniło znamiona przestępstwa rozboju. Oskarżony wszedł do placówki banku, a pierwszą jego czynnością było oddanie strzału w sufit. Następnie oskarżony oznajmił, że „to jest napad” i zaczął mierzyć z broni w pracownice banku, czym wypełnił znamię groźby natychmiastowego użycia przemocy. W orzecznictwie przyjmuje się, że groźba użyta jako środek rozbójniczy może mieć charakter konkludentny i polegać np. na okazaniu pokrzywdzonemu przedmiotu, którym sprawca w razie oporu może wyrządzić mu krzywdę (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 05 sierpnia 2014 r., sygn. akt II AKa 154/14). Mierzenie przez oskarżonego do pracownic (...) z broni palnej, z której przed chwilą oddano strzał, z bliskiej odległości, niewątpliwie sprawiło, że kobiety realnie obawiały się o swoje życie i zdrowie w związku z czym nie mogły przeciwdziałać kradzieży i dobrowolnie spełniły polecenia oskarżonych, ponieważ konkludentna groźba oskarżonych wzbudziła w takich okolicznościach u kobiet uzasadnioną obawę, że będzie spełniona . Niepoddanie się woli oskarżonych było tym bardziej ryzykowne, że oskarżeni W. i P. L. (1) do placówki (...) wnieśli atrapę ładunku wybuchowego, którą P. L. (1) położył na jednym z biurek i zagrozili, że w razie uruchomienia alarmu, zdetonują go.

Pracownice (...), pod wpływem groźby użycia przemocy, spełniły polecenie oskarżonych i zaczęły wyjmować pieniądze z kas. W. L., pod wpływem zdenerwowania, nie czekał na otwarcie drugiej kasy czy sejfu, zabrał jedynie 2200 złotych, wyjęte z jednej z kas, które schował do torby, a następnie razem z P. L. (1) opuścili placówkę (...).

Czyn oskarżonego wypełnił znamiona kwalifikowanego typu rozboju, ponieważ w czasie zdarzenia posługiwał się on dubeltówka I. model 12 (typu (...)), która zgodnie z opinią biegłych jest bronią palną.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

P. L. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 280 § 1 k.k. stanowi, że kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12, a § 2, że jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Zachowanie P. L. (1) niewątpliwie wypełniło znamiona przestępstwa rozboju. Początkowo rola oskarżonego sprowadzała się do sprawdzenia czy w placówce (...) znajdują się osoby z zewnątrz. Następnie oskarżony wszedł do placówki banku, po tym jak usłyszał oddany przez W. L. strzał w sufit. W. L. oznajmił, że „to jest napad” i zaczął mierzyć z broni w pracownice banku, czym wypełnił znamię groźby natychmiastowego użycia przemocy. W orzecznictwie przyjmuje się, że groźba użyta jako środek rozbójniczy może mieć charakter konkludentny i polegać np. na okazaniu pokrzywdzonemu przedmiotu, którym sprawca w razie oporu może wyrządzić mu krzywdę (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 05 sierpnia 2014 r., sygn. akt II AKa 154/14). Mierzenie przez oskarżonego do pracownic (...) z broni palnej, z której przed chwilą oddano strzał, z bliskiej odległości, niewątpliwie sprawiło, że kobiety realnie obawiały się o swoje życie i zdrowie w związku z czym nie mogły przeciwdziałać kradzieży i dobrowolnie spełniły polecenia oskarżonych, ponieważ konkludentna groźba oskarżonych wzbudziła w takich okolicznościach u kobiet uzasadnioną obawę, że będzie spełniona . Niepoddanie się wolu oskarżonych było tym bardziej ryzykowne, że oskarżony W. L. do placówki (...) wniósł atrapę ładunku wybuchowego, którą wyjmując z torby upuścił, wobec czego P. L. (1) podniósł ją i położył na jednym z biurek, po czym oskarżeni zagrozili, że w razie uruchomienia alarmu, zdetonują go.

Pracownice (...), pod wpływem groźby użycia przemocy, spełniły polecenie oskarżonych i zaczęły wyjmować pieniądze z kas. W. L., pod wpływem zdenerwowania, nie czekał na otwarcie drugiej kasy czy sejfu, zabrał jedynie 2200 złotych, wyjęte z jednej z kas, które schował do torby, a następnie razem z P. L. (1) opuścili placówkę (...).

Czyn oskarżonego wypełnił znamiona kwalifikowanego typu rozboju, ponieważ w czasie zdarzenia W. L. posługiwał się dubeltówka I. model (...) (typu (...)), która zgodnie z opinią biegłych jest bronią palną. Odpowiedzialność P. L. (1) opiera się na konstrukcji współsprawstwa w tym przestępstwie, którego inny współsprawca posługuje się niebezpiecznym przedmiotem, środkiem lub sposobem. P. L. (1) obejmował swoją świadomością możliwość użycia przez W. L. broni i co najmniej godził się na to, bowiem jak sam wyjaśnił, zobaczył broń w bagażniku P. (...) w drodze do placówki banku, ponieważ samochód nie miał półki za tylnymi siedzeniami. W połączeniu z faktem, że dzień wcześniej W. L. poinformował syna o planach kradzieży pieniędzy z placówki banku, uznać należy, że P. L. (1) godził się z faktem, że w czasie kradzieży pieniędzy, W. L. użyje broni palnej.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3

P. L. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 191 § 1 stanowi, że kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Centralnym znamieniem czynności sprawczej tego czynu jest zmuszanie, które polega na wykonaniu przez pokrzywdzonego określonej czynności faktycznej lub prawnej, zgodnej z wolą sprawcy. P. L. (1), wymachując w stronę M. L. (1) wiatrówką (która z wyglądu przypominała prawdziwą broń), zmusił go do wykonania takiego manewru pojazdem, aby umożliwić przejazd samochodowi marki P.. Przyjmuje się, że warunkiem karalności w tym wypadku jest przedmiotowo uwarunkowana zewnętrznymi okolicznościami danego czynu zdolność groźby do wywarcia nacisku na wolę zmuszanego w celu skłonienia go do określonego zachowania się, tj. u obiektywnego obserwatora zdarzenia groźba powinna wywoływać przekonanie, że jej użycie może wpłynąć na określone zachowanie pokrzywdzonego zgodnie z wolą sprawcy tego zdarzenia. Niewątpliwie samo posiadanie broni przez osobę, która wymaga konkretnego zachowania się, sprawia, że osoba zmuszana do tego zachowania, z łatwością poddaje się woli sprawcy, ponieważ spełnienie groźby, tj. użycie broni, mogłoby się wiązać z uszczerbkiem na zdrowiu, a nawet z utratą życia, w związku z czym naturalnym instynktem każdego człowieka jest zachowanie ukierunkowane na uniknięcie zagrożenia, co miało miejsce w przypadku M. L. (1), który widząc P. L. (1) zbliżającego się do niego z bronią, zachował się zgodnie z jego poleceniem.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. L.

1

1

Sprawca przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Na podstawie tego artykułu Sąd wymierzył W. L. karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 50 (pięćdziesiąt) złotych, z uwagi na fakt, że oskarżony popełnił przestępstwo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wymierzając oskarżonemu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd wziął pod uwagę art. 53 k.k., mając na względzie, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz brała pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd uznał, że stopień winy W. L. nie jest nadmiernie znaczny, ponieważ mimo niczym niezakłóconej możliwości rozpoznania znaczenia swojego czynu, oskarżony znalazł się w ciężkiej sytuacji życiowej, w której trwał od wielu lat i która była dla niego motywacją do napadu na (...) i kradzieży pieniędzy.

Oskarżony od roku opiekował się chorą żoną, która jest po trzech wylewach i operacji wycięcia tętniaka. Z wyjaśnień oskarżonego oraz jego syna zgodnie wynika, że K. L. wymagała, aby opiekę nad nią sprawował W. L., a innym członkom rodziny pozwalała jedynie podać sobie kawę i wykonywać tego typu pomniejsze czynności. Była przy tym osobą zaborczą i nieznoszącą sprzeciwu, nie rozumiała, że czas W. L. zajmuje praca w warsztacie na parterze i potrafiła kilka razy dzwonić do oskarżonego, aby ten przyszedł i wykonał czynność związaną z opieką nad nią. Dodatkowo, starszy syn W. M. L., zaciągnął na rodziców kredyt, który W. L. spłacał. Oskarżony był przy tym jedynym żywicielem rodziny, ponieważ młodszy syn – oskarżony P. L. (1), jedynie pomagał mu w warsztacie, w związku z czym W. L. zmuszony był dużo pracować, aby zarobić na utrzymanie domu i rodziny oraz spłatę kredytu, w czym jednak „przeszkadzała mu” ciągła opieka nad żoną. Trudna sytuacja życiowa oskarżonego sprawiła, że był on otumaniony i przytłoczony, co sam oskarżony opisywał w swoich wyjaśnieniach.

Mimo wszystko, oskarżony wiedział, że podjęte przez niego działania naruszają nie tylko normy prawne, ale jak i społeczne a zgodnie z opinią biegłych lekarzy psychiatrów jego poczytalność nie była ograniczona czy wyłączona.

Oceniając z kolei stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze przede wszystkim fakt, że przestępstwem nie została pokrzywdzona fizycznie żadna osoba, a także niską wartość wyrządzonej przestępstwem szkody materialnej, a także postać zamiaru – oskarżony bowiem od początku działał z zamiarem bezpośrednim, co w sumie pozwala ocenić stopień społecznej szkodliwości jako dość znaczny. Okolicznością obciążająca w tym kontekście jest również fakt, że do popełnienia przestępstwa oskarżony zaangażował także swojego syna P. L. (1).

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze także warunki i właściwości osobiste oskarżonego. W. L. jest osobą niekaraną, a w swoim środowisku cieszy się dobrą opinią człowieka sumiennego i uczciwego, przyznał się do dokonanego czynu i od początku współpracował z organami ściągania. Sąd przy wymiarze kary także wziął pod uwagę starania o naprawienie szkody jakie oskarżony podjął po opuszczeniu aresztu śledczego (k. 756-757 t. IV )

Mając na uwadze podniesione okoliczności Sąd uznał jednak, że brak jest jakichkolwiek podstaw świadczących o demoralizacji W. L., dlatego kara 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie w zupełności wystarczająca zarówno, aby W. L. zadośćuczynił popełnionemu przez siebie przestępstwu jak i w celach prewencji indywidualnej, tj. uświadomienia oskarżonemu karygodności naruszenia przez niego obowiązujących norm prawnych i społecznych oraz powstrzymania go od podobnych zachowań w przyszłości.

P. L. (1)

2

2

Sprawca przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

Zgodnie z art. 60 § 2 k.k. Sąd może również zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w szczególnie uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa, co Sąd dostrzegł w przypadku P. L. (1), w związku z czym, na podstawie art. 60 § 6 pkt 2 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 30 (trzydzieści) złotych, bowiem oskarżony popełnił przestępstwo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wymierzając oskarżonemu w/w karę Sąd wziął pod uwagę art. 53 k.k., mając na względzie, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz brała pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego jest umiarkowany, ponieważ mimo niczym niezakłóconej możliwości rozpoznania znaczenia swojego czynu, oskarżony dokonał czynu niejako w ślad za swoim ojcem – oskarżonym W. L.. P. L. (1) mimo wieku 23 lat, wciąż był zależny od rodziców, a zwłaszcza od ojca. Oskarżony mieszkał z rodzicami, jedynym źródłem jego dochodów była pomoc ojcu w warsztacie, spędzał z ojcem dużą ilość czasu, dostawał od ojca pieniądze. Dodatkowo był świadomy trudnej sytuacji życiowej w jakiej znalazł się ojciec (konieczność sprawowania całodobowej opieki nad chorą żoną, brak kontaktu z synem M., pobranie przez M. L. (3) kredytu na rodziców co pogorszyło i tak trudną sytuację rodzinną). Zatem naturalną rzeczą było dla niego pomóc ojcu, gdy ten o to poprosił. Oskarżony P. L. (1) wskazał iż wcześniej wielokrotnie wyjeżdżał z W. L., np. kupić lakiery, niezbędne mu do pracy. Podobnie było w przypadku realizacji pomysłu napadu na (...). P. L. (1), mimo niezakłóconej zdolności pokierowania swoim postępowaniem, w momencie podjechania pod placówkę (...) i oznajmieniu przez ojca, że zrealizują plan, który W. L. przedstawił P. L. (2) poprzedniego dnia, nie weryfikował bezprawności czy karygodności czynu, ale zgodził się pomóc ojcu. Ważną rolę odegrała tu dość znaczna jak na wiek oskarżonego zależność P. L. (1) od ojca oraz silna więź, która między nimi istniała. ( vide fragment wypowiedzi oskarżonego P. L. z rozprawy sądowej „ Ja jestem młody, mogę sobie posiedzieć, nie chodzi o mój wyrok, tylko o wyrok ojca żeby był jak najmniejszy. Wiem co zrobiłem i wiem, że muszę za to ponieść karę ( …) „ Tata był dla mnie wszystkim, kolegą, bratem i ojcem.” )

Oceniając z kolei stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze małe zaangażowanie oskarżonego w realizację czynu, ponieważ jego rola sprowadzała się głównie do towarzyszenia ojcu. Istotnym jest fakt, że przestępstwem nie została pokrzywdzona fizycznie żadna osoba, a także to, że wartość wyrządzonej przestępstwem szkody materialnej jest niska, co w sumie pozwala ocenić stopień społecznej szkodliwości jako umiarkowany.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze także warunki i właściwości osobiste oskarżonego. P. L. (1) jest osobą niekaraną, przyznał się, okazał skruchę, od początku współpracował z organami ściągania.

Sąd przy wymiarze kary wziął także pod uwagę starania o naprawienie szkody jakie oskarżony podjął po opuszczeniu aresztu śledczego (k. 753-754 t. IV)

Sąd rozpoznający sprawę miał na uwadze, że ogólna klauzula wyrażona w art.60§2 k.k. dotyczy takich sytuacji, gdy na podstawie okoliczności sprawy należy ustalić istnienie wyjątkowego, szczególnie uzasadnionego wypadku, ze względu na który kara wymierzona nawet w ustawowym minimum stanowić będzie dolegliwość niewspółmiernie surową dla sprawcy. W polu widzenia sąd miał zatem podniesione okoliczności, które całościowo oceniane są „wyjątkowe” w rozumieniu tego artykułu. Dodatkowo Sąd miał na uwadze stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu który w wyroku z dnia 14 czerwca 2005 r., II Aka 144/05 dopuścił możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec sprawcy, który przyznał się do popełnienia czynu, złożył obszerne wyjaśnienia i okazał skruchę. W rozpoznawanej sprawie występują dalsze jeszcze okoliczności korzystne dla oskarżonego, które tym bardziej uzasadniają zastosowanie wobec niego wymienionej instytucji.

Mając na uwadze podniesione okoliczności Sąd uznał, że brak jest jakichkolwiek podstaw świadczących o demoralizacji P. L. (1) i wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności która jako kara bezwzględnego pozbawienia wolności doprowadzi do izolacji oskarżonego od rodziny i znajomych i będzie dla oskarżonego karą surową oraz dolegliwą.

P. L. (1)

3

3

Sprawca przestępstwa z art. 191 § 1 k.k. podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Na podstawie tego artykułu Sąd wymierzył oskarżanemu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego jest znaczny, bowiem P. L. (1) miał niczym niezakłóconą możliwość pokierowania swoim postępowaniem, a także możliwość alternatywnego działania - nie było potrzeby wymachiwać do kierowcy M. L. (1) wiatrówką, przypominającą broń.

Oceniając z kolei stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze przede wszystkim fakt, że M. L. (1) nie groziło żadne realne niebezpieczeństwo w związku z zachowaniem oskarżonego, a także rodzaj czynności, do której został zmuszony pokrzywdzony – przestawienie samochodu. Oskarżony działał co prawda z zamiarem bezpośrednim, jednak w całokształcie stopień społecznej szkodliwości czynu należy ocenić jako niski.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze także warunki i właściwości osobiste oskarżonego, w tym dotychczasową niekaralność P. L. (1).

Mając na uwadze podniesione okoliczności Sąd uznał, że brak jest jakichkolwiek podstaw świadczących o demoralizacji P. L. (1) i wymierzył oskarżonemu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności.

P. L. (1)

4

2,3

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego P. L. (1) w pkt 2 i 3 kary pozbawienia wolności. Mając na uwadze podniesione okoliczności Sąd uznał, że kara łączna w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie w zupełności wystarczająca zarówno, aby P. L. (1) zadośćuczynił popełnionym przez siebie przestępstwom jak i w celach prewencji indywidualnej, tj. uświadomienia oskarżonemu karygodności naruszenia przez niego obowiązujących norm prawnych i społecznych oraz powstrzymania go od podobnych zachowań w przyszłości.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. L. (1)

5

4

Sąd postanowił na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec P. L. (1) kary łącznej pozbawienia wolności zaliczyć oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 28 kwietnia 2021 r. godz. 6:00 do dnia 23 września 2021 roku;

W. L.

6

1

Sąd postanowił na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec W. L. kary pozbawienia wolności zaliczyć oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 28 kwietnia 2021 r. godz. 6:00 do dnia 23 września 2021 roku;

W. L.

7

1

Sąd orzekł na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem przez W. L. szkody na rzecz (...) w wysokości 1100 (tysiąc sto) złotych;

P. L. (1)

8

2

Sąd orzekł na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem przez P. L. (1) szkody na rzecz (...) w wysokości 1100 (tysiąc sto) złotych;

P. L. (1)

9

3

Sąd zasądził na podstawie art. 46 § 1 k.k. od oskarżonego P. L. (1) kwotę w wysokości 500 (pięćset) złotych na rzecz M. L. (1) tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; w ocenie sądu żądana kwota zadośćuczynienia przez pokrzywdzonego tj. kwota 10 000 zł jest kwotą nadmiernie wygórowaną. Pokrzywdzony poza przeżytym stresem jaki łączył się z sytuacją w jakiej się znalazł, nie doznał nadmiernych dolegliwości czy trwałych schorzeń.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

10

Sąd zasądził od oskarżonego W. L. kwotę 1400 (tysiąc czterysta) złotych tytułem opłaty oraz koszty sądowe, bowiem brak jest podstaw do zwolnienia oskarżonego z tych kosztów. Zarówno stan zdrowia oskarżonego, jak i osiągane przez niego dochody przemawiają za obciążaniem go kosztami postępowania.

11

Sąd zasądził od oskarżonego P. L. (1) kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem opłaty oraz koszty sądowe, ponieważ brak jest podstaw do zwolnienia oskarżonego z tych kosztów. Stan zdrowia oskarżonego, jego wiek, oraz możliwości zarobkowe przemawiają za obciążeniem go kosztami postępowania.

1.Podpis