Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Przemysław Majkowski

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2021 r. w Sieradzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. S. i K. S.

przeciwko (...) z siedzibą w Z.

o zapłatę

1.  wobec cofnięcia pozwu umarza postępowanie co do kwoty 7.247,03 ( siedem tysięcy dwieście czterdzieści siedem 03/100) złotych,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  zasądza od powodów J. S. i K. S. na rzecz pozwanego (...) z siedzibą w Z. kwotę 5.417,00 ( pięć tysięcy czterysta siedemnaście ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 286/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 września 2018 r. powodowie K. i J. S. wystąpili do Sądu Okręgowego w Sieradzu z pozwem przeciwko (...) Spółka z o.o. z siedzibą w Z. o zapłatę kwoty 75.055,74 zł tytułem pobranych przez pozwanego pożytków stanowiących różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami wynikającymi z tytułu zarządzania nieruchomością , której są współwłaścicielami za lata 2005 – 2016.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana uznała częściowo roszczenia powodów za lata 2014, 2015 i 2016 tj. do łącznej kwoty 8.127,72 zł, a w dalszej części wniosła o oddalenie powództwa jako przedawnionego.

W toku procesu, stanowisko strony pozwanej ewoluowało i ostatecznie pismem procesowym z dnia 29 stycznia 2021r. pełnomocnik pozwanego cofnął oświadczenie poprzedniego pełnomocnika o uznaniu powództwa za lata 2014 , 2015 i 2016 do kwoty 8.127,72 zł zawarte w odpowiedzi na pozew. ( k. 715 ), podtrzymując pierwotny zarzut przedawnienia dochodzonych roszczeń i podnosząc nowy zarzut dotyczący braku legitymacji czynnej powodów w zakresie dochodzonego żądania, w konsekwencji wnosząc o oddalenie powództwa.

Pismem procesowym z dnia 9 marca 2021 – data wpływu do sądu, pełnomocnik powodów cofnął pozew w części dotyczącej zapłaty kwoty 7.247,03 zł i wniósł w tej części o umorzenie postępowania ostatecznie wnosząc o zasadzenie od pozwanych kwoty 67.808,71 zł. ( pismo k. 720)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie są współwłaścicielami nieruchomości zabudowanej wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym ( kamienicy) położonej w Z. przy ulicy (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Zduńskiej Woli V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta KW SR 1 (...). Udziały w tej nieruchomości powodowie nabywali na przestrzeni kilku lat od różnych osób fizycznych w formie notarialnych umów sprzedaży. W dniu 9 maja 2016 roku powodowie nabyli od M. S., B. B., K. M. (1) łącznie (...) udziałów w nieruchomości. W dniu 12 grudnia 2016 roku powodowie nabyli od W. D. (1) udziały w nieruchomości w ilości (...). W dniu 20 marca 2017 roku powodowie nabyli od M. S., A. K. (1), A. K. (2) łącznie (...) udziałów w nieruchomości. W dniu 30 października 2017 roku powodowie nabyli od K. M. (1), B. B., A. K. (2), A. K. (1) łącznie (...) udziałów w nieruchomości. W dniu 27 kwietnia 2018 roku powodowie nabyli od M. S., A. K. (1), A. K. (2), B. B., K. M. (1) łącznie (...) udziałów w nieruchomości.

( bezsporne, kopie aktów notarialnych k. 19 -71)

Przy zawieraniu opisanych powyżej umów sprzedający byli reprezentowani przez pełnomocnika w osobie K. M. (1).

Sprzedająca A. K. (1) upoważniła K. M. do: „ rozporządzania należącym do niej udziałem w nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw SR 1 (...) 5 pod dowolnym tytułem prawnym, odpłatnym bądź nieodpłatnym na rzecz dowolnych osób, za ceny i na warunkach według uznania pełnomocnika, w tym w szczególności do zawierania umów sprzedaży, darowizny, działu spadku, zniesienia współwłasności, dożywocia, umów przedwstępnych" a także „ składania wszelkich oświadczeń i wniosków związanych ze wskazanymi umowami, w tym oświadczeń o zmianie lub rozwiązaniu umów ".

Sprzedająca A. K. (2) upoważniła K. M. do: „ rozporządzania należącym do niej udziałem w nieruchomości objętej księgą wieczystą (...) (...) pod dowolnym tytułem prawnym, odpłatnym bądź nieodpłatnym dowolnym osobom, za ceny, w szacunku i na warunkach według uznania Pełnomocnika, a w związku z tym upoważnia ją do:

- zawierania umów mających za przedmiot nieruchomość objętą księgą wieczystą (...) lub udziały w tej nieruchomości - na warunkach według uznania Pełnomocnika (w tym również umowy dożywocia, której drugą stroną będzie Pełnomocnik )".

A. K. (3) upoważnił K. M. do: „ rozporządzania przysługującym mu udziałem w nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer (...) (...) o powierzchni 0,2621 ha (.....), położonej w Z. przy Placu (...), objętej księgą wieczystą numer (...), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli V Wydział Ksiąg Wieczystych, pod dowolnym tytułem prawnym, odpłatnym bądź nieodpłatnym, dowolnym osobom, za cenę, w szacunku i na warunkach według uznania Pełnomocnika, a w związku z tym upoważnia Pełnomocnika do:

- zawierania umów mających za przedmiot nieruchomość objętą księgą wieczystą numer (...), lub udziały w tej nieruchomości na warunkach według uznania Pełnomocnika (w tym również umowy dożywocia, której drugą stroną będzie Pełnomocnik) ".

Sprzedająca B. B. upoważniła K. M. do: „ rozporządzania należącym do niej udziałem w nieruchomości objętej księgą wieczystą (...) ( ) pod dowolnym tytułem prawnym, odpłatnym bądź nieodpłatnym, dowolnym osobom, za ceny, w szacunku i na warunkach według uznania Pełnomocnika, a w związku z tym upoważnia ją do: zawierania umów mających za przedmiot nieruchomość objętą księgą wieczystą (...) lub udziały w tej nieruchomości - na warunkach według uznania Pełnomocnika ".

Sprzedająca M. S. upoważniła K. M. do: „ rozporządzania należącym do niej udziałem w nieruchomości objętej księgą wieczystą

(...) ( ) pod dowolnym tytułem prawnym, odpłatnym bądź nieodpłatnym, dowolnym osobom, za ceny, w szacunku i na warunkach według uznania Pełnomocnika, a w związku z tym upoważnia ją do:

- zawierania umów mających za przedmiot nieruchomość objętą księgą wieczystą (...) lub udziały w tej nieruchomości - na warunkach według uznania Pełnomocnika ".

( bezsporne kopie pełnomocnictw k. 727 –742).

Nieruchomość objęta pozwem została przejęta w zarząd państwowy na podstawie decyzji Naczelnika Miasta Z. nr GT.II- (...) z dnia 30 sierpnia 1980 r. Od 1 lipca 2001r. do 31 sierpnia 2015r. zarząd nieruchomości sprawowała pozwana spółka w oparciu o zawarte z Gminą M. Z. umowy dzierżawy. Od 1 września 2015r. pozwana spółka sprawuje zarząd nieruchomości w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego dotyczące prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia.

( bezsporne, kopia decyzji k. 74, pismo Prezydenta Miasta Z. do powoda z dnia 18 czerwca 2018 r. k. 73, kopia umowy o sprawowanie zarządu komunalnymi zasobami mieszkaniowymi i użytkowymi z załącznikami k. 92 - 99, kopie umów dzierżawy k. 100 - 133 ).

Powodowie czterokrotnie składali w Sądzie Rejonowym w Zduńskiej Woli w stosunku do pozwanej spółki wnioski o zawezwanie do próby ugodowej zakresie dochodzonych pożytków :

a)  w dniu 21 grudnia 2016 roku wniosek dotyczący pożytków za lata 2005 -2014;

b)  w dniu 29 czerwca 2017 roku wniosek dotyczący pożytków za lata 2005 -2016;

c)  w dniu 28 grudnia 2017 roku wniosek dotyczący pożytków za lata 2005 -2016 - nabytych na podstawie aktu notarialnego Rep A 3697/2017;

d)  w dniu 30 maja 2018 roku wniosek dotyczący pożytków za lata 2007 -2017 - nabytych na podstawie aktu notarialnego Rep A 1704/2018.

W żadnej ze spraw nie doszło do zawarcia ugody.

( bezsporne akta spraw SR w Zduńskiej Woli sygn. akt: I Co 435/17, I Co 939/17, I Co 717/16, I Co 12/2018 ).

W toku procesu, przed zmianą stanowiska procesowego, przez pozwaną spółkę, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości i finansów celem ustalenia wartości nierozliczonych wobec powodów należności pobranych przez pozwanego w związku z zarządem nieruchomością. W złożonej opinii i opinii uzupełniającej biegły przyjął, że wartość nierozliczonych pożytków, przy uwzględnieniu, że pożytki sprzed 2012 r. zostały wypłacone poprzedniej właścicielce W. D., za lata 2012 – 2016 wynosi 15.886,52 zł.

( opinia i opinia uzupełniająca k. 483 -489, 568 -576 )

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dokumentach znajdujących się w aktach. Sąd uznał wszystkie złożone dokumenty za wiarygodne, przede wszystkim dokumenty urzędowe. Zostały sporządzone w odpowiedniej formie przez uprawnione do tego organy i w ramach ich kompetencji, odpowiadając tym samym dyspozycji art. 244 § 1 k.p.c. Zgodnie z treścią art. 244 § 1 k.p.c., dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Autentyczność dokumentów oraz prawdziwość treści dokumentów urzędowych nie była kwestionowana przez żadną ze stron w oparciu o treść art. 232 k.p.c. w zw. z art. 252 k.p.c. i art. 253 k.p.c. Także Sąd nie znalazł podstaw do tego, aby uczynić to z urzędu. Tym samym okazały się one przydatne w sprawie, stając się podstawą powyższych ustaleń faktycznych. Okoliczność, że żadna ze stron nie kwestionowała treści kserokopii dokumentów znajdujących się w aktach sprawy pozwoliła na potraktowanie tych kopii jako dowodów pośrednich istnienia dokumentów o treści im odpowiadającej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Przy ustalonym powyżej stanie faktycznym uznać należy, że powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Rozpoznając wniesione powództwo odnieść się należy do najdalej idącego zarzutu strony pozwanej dotyczącego braku legitymacji czynnej powodów do wytoczenia powództwa. W ocenie Sądu zarzut ten zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 509 k.c. przelew wierzytelności (cesja) jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Przedmiotem przelewu co do zasady może być wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Powinna ona być też w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana) – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 roku, III CKN 423/98, zatem konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Wymaga się oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia. W wyniku przelewu wierzytelności przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi. Jest przy tym oczywiste, że z treści umowy przelewu zawartej przez strony musi wynikać jej przedmiot, co oznacza, że skuteczność umowy przelewu wierzytelności uzależniona jest min. Od skonkretyzowania przez strony wierzytelności będącej jej przedmiotem. Nie ulega wątpliwości, że przez przelew można nabyć tylko indywidualnie oznaczoną wierzytelność (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 21 listopada 2019 roku, I ACa 256 19. L.EX nr (...)), przy czy wymóg ten dotyczy zarówno wierzytelności istniejących jak i wierzytelności przyszłych.

Przenosząc te rozważania teoretyczne na kanwę niniejszej sprawy podnieść należy, że powodowie domagają się w pozwie zasądzenia na ich rzecz od strony pozwanej kwoty 67.808,71 zł tytułem pobranych przez pozwanego pożytków stanowiących różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami wynikającymi z tytułu zarządzania nieruchomością, której są współwłaścicielami za lata 2005 – 2016. Kluczowe znaczenie w realiach sprawy ma więc interpretacja treści zawieranych umów jak i formy jej zawarcia. Niespornym jest, że w zawartych przez powodów umowach znalazły się postanowienia, iż korzyści i ciężary przeszły na kupujących z chwilą objęcia w posiadanie. Zważyć jednak należy, że działająca jako pełnomocnik sprzedających K. M. (1) nie posiadała w świetle udzielonych jej pełnomocnictw upoważnień do dokonywania cesji wierzytelności bowiem udzielone jej pełnomocnictwa tego nie dotyczyły ( vide : ustalenia stanu faktycznego w zakresie pełnomocnictw K. M.. ). Załączone bowiem do akt kopie pełnomocnictw i nie kwestionowane przez strony, wymieniając rodzaje umów, które pełnomocnik może zawrzeć, nie zawierają w swej treści umocowania do zawarcia w imieniu mocodawców umowy przelewu (cesji) pożytków cywilnych należnych z przedmiotu sprzedaży. Roszczenia te, jakkolwiek związane są z powództwem windykacyjnym, to jednak związanie to nie jest tego typu, by właściciel nie mógł dochodzić ich od posiadacza oddzielnie. Roszczenia te mogą być przeniesione przez właściciela na inną osobę, legitymacja bierna i czynna związana z dochodzeniem tych roszczeń nie zawsze pokrywa się z legitymacją bierną i czynną, dotyczącą roszczenia windykacyjnego. Roszczenia te, uregulowane wprawdzie w prawie rzeczowym, w rzeczywistości mają charakter roszczeń obligacyjnych ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1998 r., III CKN 354/97, LEX nr 164264). Utrwalony jest w judykaturze pogląd, że tak zwane roszczenia uzupełniające mogą być przedmiotem samodzielnego obrotu, co oznacza, że samo tylko przeniesienie własności nieruchomości nie obejmuje swoim zakresem przeniesienia na nabywcę nieruchomości roszczenia o zwrot pożytków czy też wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy za okres, gdy właścicielem rzeczy był poprzednik prawny nowego właściciela. Przelew tych roszczeń wymaga złożenia osobnego oświadczenia i jednoznacznego w swojej treści oświadczenia woli. Dokonanie przelewu imieniem innej osoby wymaga pełnomocnictwa do tej czynności prawnej. Pełnomocnictwo do sprzedaży nieruchomości nie zawiera w sobie implicite upoważnienia do sprzedaży czy też nieodpłatnego przelewu wierzytelności o zwrot pożytków czy też wynagrodzenia z tejże nieruchomości. Co prawda pełnomocnictwo, jak każde oświadczenie woli podlega wykładni, wedle reguł wskazanych w art. 65 k.c, jednakże wykładnia oparta na dyrektywach zawartych w tym przepisie musi zmierzać do ustalenia rzeczywistej woli stron, a nie do uzupełniania oświadczenia o elementy, które nie byty w nim zawarte ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 24 stycznia 2013r., I ACa 1263/12, LEX nr 1362727). Strona powodowa – działająca poprzez profesjonalnego pełnomocnika- znając stanowisko pozwanej w tym zakresie - nie zaoferowała żadnych dowodów, a brak było podstaw do działania sądu z urzędu.

Zgodnie z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. - samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą ( por. wyrok SN z 22 listopada 2001 r. I PKN 660/00 Wokanda 2002/7-8/44 ). Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne ( por. wyrok SN z 17 grudnia 1996 r. o sygn. akt I CKU 45/96, OSNC1997/6-7/76). Wobec kwestionowania przez stronę pozwaną faktu zawarcia umowy przez strony, to na powódce ciążył obowiązek wykazania okoliczności, z których wywodziła swoje roszczenie. Przyjąć zatem należy, że posługując się pełnomocnictwami notarialnymi udzielający tych pełnomocnictw w sposób wyczerpujący określili zakres umocowania pełnomocnika, a udzielone K. M. pełnomocnictwa nie upoważniały jej do zawarcia umowy przelewu (cesji) wierzytelności z tytułu pożytków. Umowa cesji nie została bowiem wymieniona w treści pełnomocnictw, jak również w katalogu umów objętych tymi pełnomocnictwami. Brak jest też wskazania w umowach sprzedaży, że cena zbycia obejmuje wierzytelność o zwrot pożytków (w tym okresu, za który nastąpić miałby przelew wierzytelności z tytułu pożytków), czy też, że wierzytelności te zostały przeniesione nieodpłatnie. Podkreślić należy, że przelew wierzytelności jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza) i jego przedmiotem może być co do zasady wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Jak się wskazuje w orzecznictwie, skutkiem przelewu wierzytelności jest sukcesja syngularna o charakterze translatywnym. Nie prowadzi on do umorzenia zobowiązania, jego zmiany przedmiotowej lub zakresu odpowiedzialności, bądź powołania nowego, ale do kontynuacji istniejącego zobowiązania w innym układzie podmiotowym. Nabycie wierzytelności może nastąpić zatem tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim przysługiwała zbywcy, gdyż brak wierzytelności czyni umowę o przelew wierzytelności nieskuteczną prawnie ( por. wyrok SN z dnia 3 października 2014 r., V CSK 620/13 niepubl. i powołane tam orzecznictwo).

Powyższe rozważania odnieść należy również do nabycia przez powodów udziałów w nieruchomości umową z dnia 12 grudnia 2016 roku od W. D. (1). W treści zawartej umowy powodowie zobowiązali się solidarnie zwrócić W. D. (1) w terminie określonym w § 7 umowy kwotę zysku przypadającą na udział W. D. (1) za lata 2011 i lata wcześniejsze w przypadku zasądzenia od pozwanego na rzecz powodów i wyegzekwowania tych kwot. Zważyć jednak należy, że wierzytelność z tytułu żądania pożytków od udziałów nabytych przez powodów od W. D. (1) za okres sprzed nabycia udziałów nie została przeniesiona przez W. D. (1) na powodów, co stanowi z przyczyn powyżej omówionych o braku legitymacji procesowej czynnej powodów wystąpienia z żądaniem w tej części. Podobnie ma się sprawa z przeniesieniem udziałów przez K. M. (1) działającą w swoim imieniu.

W tym miejscu należy zaakcentować, że posiadanie przez strony legitymacji czynnej i biernej w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Stąd też, zarzut pozwanej w przedmiocie braku legitymacji czynnej po stronie powodowej należało rozstrzygnąć w pierwszej kolejności. Dalej podkreślić należy, że legitymacja procesowa to uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie. Legitymacja czynna zawsze jest ściśle związana ze strona powodową i oznacza jej uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu. Natomiast legitymacja bierna uzasadnia występowanie w procesie w charakterze pozwanego. Legitymacja procesowa to, zatem uprawnienie konkretnego podmiotu (legitymacja czynna) do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu oznaczonemu podmiotowi (legitymacja bierna) wypływająca z prawa materialnego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r., w sprawie III CZP 83/12 wskazał, że legitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa stanowi przesłankę materialną powództwa, a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej (czynnej lub biernej) skutkuje, co do zasady oddaleniem powództwa. W sytuacji, gdy legitymacja materialna i procesowa zespalają się, oddalenie powództwa następuje w istocie z braku legitymacji materialnej, którego rezultatem jest także brak legitymacji procesowej, będący wtórną przyczyną oddalenia powództwa. Legitymacja procesowa jest zawsze powiązana z normami prawa materialnego. Mając powyższe na uwadze trzeba podkreślić, że rolą sądu w procesie jest dokonanie oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania, co do istoty sprawy, a w wypadku stwierdzenia braku legitymacji procesowej (zarówno czynnej, jak i biernej), to na sądzie spoczywa obowiązek zamknięcia rozprawy i wydania wyroku oddalającego powództwo. Przedstawione rozważania prowadzą do wniosku, że powodom nie przysługują wierzytelność objęte pozwem, a zatem nie mogli oni poszukiwać ochrony dla tej wierzytelności na drodze postępowania sądowego z braku legitymacji do wystąpienia z pozwem. Powyższe ustalenie czyni zbędnymi rozważania w zakresie przedawnienia roszczeń i ewentualnej wysokości należnych powodom świadczeń mimo szeroko prowadzonego w tym zakresie postępowania dowodowego. Skuteczne bowiem podniesienie zarzutu braku legitymacji czynnej powodów na zaawansowanym etapie postepowania sądowego skutecznie zniweczyło poczynione w sprawie ustalenia skutkując oddaleniem powództwa.

W świetle poczynionych powyżej rozważań wskazać jedynie należy, że konsekwencją stwierdzenia braku legitymacji czynnej po stronie powodowej czyni zasadnym podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczeń, bowiem wbrew stanowisku powodów zawezwania do prób ugodowych nie miało jakiegokolwiek wpływu na bieg terminu przedawnienia roszczenia o zapłatę w niniejszej sprawie. Do przerwania biegu przedawnienia konieczna jest zarówno tożsamość dłużnika, jak i identyczność osób, na rzecz których i przeciwko którym dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, zostaje dokonana. Zawezwanie do ugody jako czynność, o której mowa w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. przerywa przedawnienie tylko wtedy, gdy została dokonana skutecznie, to znaczy wobec osoby, której przysługuje legitymacja materialnoprawna. Czynność dokonana przez lub wobec podmiotu, któremu nie przysługuje legitymacja procesowa, co oczywiste, nie może być uchodzić za działanie zmierzające do realizacji roszczenia w sposób określony w przepisie, a tym samym jej dokonanie pozostaje indyferentne dla biegu terminu przedawnienia. Z powyższych względów zawezwania do ugody, zważywszy na braku zdolności sądowej powodów, nie mogły odnieść skutku w postaci przerwania biegu przedawnienia roszczenia.

Orzeczenie o kosztach Sąd zapadło na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 2018 r. poz. 265 )