Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2021 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa B. Ł.

przeciwko K. G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej K. G. na rzecz powódki B. Ł. kwotę 10.000zł (dziesięć tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 lipca 2020 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanej K. G. na rzecz powódki B. Ł. kwotę 2.317zł (dwa tysiące trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 553/20

UZASADNIENIE

Powódka B. Ł., reprezentowana przez pełnomocnika profesjonalnego w osobie radcy prawnego, wniosła pozew przeciwko pozwanej K. G. o zapłatę kwoty 10 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 lipca 2020 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że jest właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), położonej w C. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Człuchowie prowadzi księgę wieczystą (...). Wyjaśniła, że w treści księgi wieczystej w dziale II wpisane jest nazwisko panieńskie powódki (...). Powódka wskazała, że pozwana jest właścicielem sąsiedniej nieruchomości tj. działki nr (...), położonej w C. przy (...). W dniu 14 grudnia 2017 roku Starosta Człuchowski wydał decyzję udzielającą pozwanej pozwolenia na przebudowę i rozbudowę budynku garażowo – gospodarczego położonego na działce nr (...), przy czym prace te pozwana prowadziła w czerwcu 2018 roku. Powódka wywodziła, iż pozwana wykonała prace niezgodnie z treścią wydanej w sprawie decyzji i dokonała rozbiórki budynku garażowo – gospodarczego. Dodatkowo pozwana bezprawnie wyburzyła mur oraz budynek garażowo – gospodarczy, które znajdowały się na sąsiedniej nieruchomości tj. na działce nr (...), stanowiącej własność powódki. Podkreśliła, iż w dniu 6 czerwca 2018 r. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w Człuchowie dokonał czynności inspekcyjno – kontrolnych na nieruchomości pozwanej i z treści protokołu z przeprowadzonych czynności wynikało, że budynek położony przy (...) został rozebrany. Starosta Człuchowski w dniu 23 listopada 2018 r. wydał decyzję o stwierdzeniu wygaśnięcia decyzji z dnia 14 grudnia 2017 r.

Powódka wywodziła, że w trakcie prac remontowo – budowlanych pozwana dokonała wyburzenia muru oraz budynku garażowo – gospodarczego, które znajdowały się na nieruchomości powódki. W ten sposób doprowadziła do bezprawnego zniszczenia jej mienia. Pełnomocnik powódki pismem z dnia 16 lipca 2018 r. złożył skargę do Wojewódzkiego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Gdańsku na czynności Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Człuchowie, który to organ w piśmie z dnia 24 września 2018 r. wskazał, że organ I instancji nieprawidłowo ocenił, że mur stanowił wyłącznie część rozebranego budynku gospodarczo – garażowego, stanowiącego własność pozwanej. Pozwana dokonała zatem zniszczenia mienia powódki w postaci muru granicznego położonego na nieruchomości powódki oraz budynku garażowo – gospodarczego na działce powódki. Podkreśliła ponadto, że mur położony był wyłącznie na działce powódki i stanowił jej wyłączną własność. Wskutek zawinionego działania pozwanej, poniosła ona szkodę w postaci zniszczenia wskazanego mienia, której wysokość wynosi co najmniej 10 000 zł. Mając na względzie treść art. 363 § 1 k.c. powódka wskazała, iż prawidłową formą naprawienia szkody jest przywrócenie stanu poprzedniego, zawnioskowała o oszacowanie przez biegłego odpowiedniej sumy pieniężnej odszkodowania, która pozwoli na naprawienie szkody poprzez odbudowę muru granicznego.

Powódka podkreśliła, iż podjęła próbę pozasądowego rozwiązania sporu i w dniu 9 lipca 2020 r. skierowała do pozwanej wezwanie do zapłaty należności w terminie 5 dni kalendarzowych od dnia otrzymania wezwania. Pozwana odebrała wezwanie w dniu 17 lipca 2020 r., jednak termin upłynął w dniu 22 lipca 2020 r. Pozwana odpowiedziała na wezwanie do zapłaty w dniu 27 lipca 2020 r. potwierdzając wykonanie prac i rozbiórkę muru.

Pozwana K. G., reprezentowana przez pełnomocnika profesjonalnego w osobie adwokata, w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu przyznała, że jest właścicielem działki gruntu nr (...) położonej w C.. Potwierdziła również, że w 2018 r. przeprowadziła prace budowlane na swojej działce polegające na wyburzeniu budynków gospodarczych posadowionych wzdłuż granicy między działkami nr (...) i (...), które przeprowadzane były przez firmę budowlaną prowadzoną przez S. B. (1). W trakcie tych prac został częściowo uszkodzony budynek gospodarczy posadowiony na działce nr (...) w jednym punkcie stykający z granicą między działkami. Pozwana podkreśliła, że uszkodzenia te zostały bezzwłocznie usunięte przez wykonawcę prac, w całości na jej koszt. Ponadto wyjaśniła, że prace wyburzeniowe prowadzone na zlecenie pozwanej obejmowały dwa budynki gospodarcze posadowione na działce nr (...) i posadowione tylną ścianą wzdłuż granicy z działką nr (...). Po zrealizowaniu wskazanych prac pozwana zleciła geodecie G. D. przeprowadzenie czynności wznowienia granic działki o nr (...), co zostało przez niego wykonane. Czynności te doprowadziły do ustalenia faktycznego przebiegu granic między działkami (...) i (...), co potwierdza, że budynki wyburzane przez pozwaną znajdowały się w całości na działce należącej do pozwanej. Pozwana zaprzeczyła, aby w ramach prac wykonywanych na jej zlecenie, doszło do zniszczenia muru posadowionego na działce nr (...), albowiem między tymi działkami nigdy nie było żadnego muru.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy sprzedaży i darowizny z dnia 16 listopada 1998 roku powódka B. Ł. (rod. G.) nabyła własność działki nr (...), położonej w C. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Człuchowie V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...). Działka ta wraz z działką nr (...) stanowiły dawniej jedną działkę oznaczoną nr (...). Jednocześnie obie działki graniczą z nieruchomością stanowiącą działkę nr (...), położoną w C. przy ul. (...), która od 2012 roku stanowi własność pozwanej K. G..

bezsporne, nadto dowód: mapa k. 52, 53, szkic ustalenia granicy k. 54, szkic przebiegu granicy k. 55

Na działce nr (...) znajdował się parkan murowany z czerwonej cegły o grubości około 30 cm oddzielający na całej szerokości działkę nr (...) i działkę nr (...). Został on zbudowany przez wcześniejszego właściciela działki należącej obecnie do powódki. Dziadkowie powódki zakupili działkę nr (...) w 1962 roku od H. K.. Od tego czasu o ten mur dbał najpierw dziadek powódki, a następnie jej ojciec, który co jakiś czas tynkował ten mur i łatał w nim dziury. Mur ten stanowił jednocześnie tylną ścianę budynku gospodarczego zbudowanego przez rodziców powódki. W 1998 r. działka nr (...) została podzielona na dwie działki oznaczone nr (...), (...).

bezsporne, nadto dowód: zeznania świadka U. G. (1) na rozprawie w dniu 07.04.2021 r. w okresie od 00:28:15 do 00:52:06 – protokół k. 113v-114, zeznania powódki na rozprawie w dniu 05.02.2021 r. w okresie od 00:08:52 do 00:38:12 – protokół k. 94v-96, zeznania powódki na rozprawie w dniu 01.12.2021 r. w okresie od 00:04:18 do 00:07:40 – protokół k. 183v, zdjęcie k. 17, k. 20 k. 23, k. 139, k. 149 szkic ustalenia granic k. 53, k. 54, protokół oględzin k. 154v

Na terenie działki nr (...) znajdował się budynek gospodarczy bez fundamentów, służący za wózkownię dla żłobka znajdującego się na tej samej działce. Budynek ten został dobudowany do parkanu, rozgraniczającego działki nr (...) i (...), który stanowił jego tylną ścianę. Następny właściciel działki nr (...), S. B. (2) dostawił do ww. budynku gospodarczego drugi, niższy i mniejszy budynek gospodarczy, którego tylna ściana również stanowiła mur znajdujący się na działce nr (...). Budynek ten również nie miał fundamentów. S. B. (2) wybił w murze, stanowiącym tylną ścianę budynku gospodarczego, otwór na okno, jednak na skutek interwencji taty powódki, zobowiązano S. B. (2) do przywrócenia stanu pierwotnego muru poprzez zamurowanie tego otworu.

dowód: raport z wyceny wartości nieruchomości z dnia 14.08.1995 r. k. 125-130, szkic ustalenia granic z 28.08.1998 r. k. 53, zeznania świadka B. K. (1) na rozprawie w dniu 07.04.2021 r. w okresie od 00:03:44 do 00:25:54 – protokół k. 112v-113, zeznania świadka U. G. (1) na rozprawie w dniu 07.04.2021 r. w okresie od 00:28:15 do 00:52:06 – protokół k. 113v-114, zeznania powódki na rozprawie w dniu 05.02.2021 r. w okresie od 00:08:52 do 00:38:12 – protokół k. 94v-96, zeznania powódki na rozprawie w dniu 01.12.2021 r. w okresie od 00:04:18 do 00:07:40 – protokół k. 183v, zdjęcia nr 1 k. 75

Pozwana K. G. zdecydowała się rozbudować i przebudować budynki gospodarcze znajdujące się na jej działce i przeznaczyć je na oddział przedszkolny. W tym celu złożyła projekt budowlany wraz z wnioskiem o wydanie decyzji w tej sprawie do Starosty Człuchowskiego. Decyzją z dnia 14 grudnia 2017 roku Starosta zatwierdził złożony przez pozwaną projekt budowlany i udzielił pozwolenia na przedmiotową budowę. Pozwana przeprowadzenie prac budowlanych zleciła firmie budowlanej prowadzonej przez S. B. (1).

Prace budowlane przeprowadzono w 2018 roku. Zaraz po rozpoczęciu prac okazało się, że budynki, których miała dotyczyć przebudowa i rozbudowa, nie posiadają fundamentów i ze względów bezpieczeństwa należy je rozebrać. Prace remontowe zostały wstrzymane i zalecono rozbiórkę tych budynków. Podczas rozbiórki firma budowlana rozebrała również część parkanu, który stanowił tylną ścianę budynków gospodarczych pozwanej aż do budynku garażowego (szopy) znajdującego się na działce powódki. W trakcie tych prac pracownicy firmy budowlanej zahaczyli łyżką koparki o mur, stanowiący tylną ścianę budynku gospodarczego znajdującego się na działce powódki, i go uszkodzili. Na zlecenie pozwanej i na jej koszt firma budowlana S. B. odbudowała mur jedynie do miejsca, w którym kończył się budynek gospodarczy powódki. Zniszczono również narożnik blaszanego garażu pozwanej.

dowód: zeznania świadka M. G. (1) na rozprawie w dniu 07.04.2021 r. w okresie od 00:55:33 do 01:41:33 – protokół k. 114v-115v, zdjęcia k. 14-23, 59-64, 74-79, zeznania powódki na rozprawie w dniu 05.02.2021 r. w okresie od 00:08:52 do 00:38:12 – protokół k. 94v-96, zeznania pozwanej na rozprawie w dniu 05.02.2021 r. w okresie od 00:38:12 do 00:430:31

Powódka złożyła do Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Gdańsku skargę na czynności Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Człuchowie z uwagi na nienależyte wykonywanie swoich obowiązków, ukrywanie informacji oraz bezczynność na działania niezgodne z prawem. W skardze wskazała, że pozwana dokonała rozbiórki muru o wysokości ok. 3m i długości ok. 15m, stojącego na jej działce, przy czym prace te zostały przeprowadzone z naruszeniem przepisów prawa budowlanego, z naruszeniem własności prywatnej i mienia, z naruszeniem zasad współżycia społecznego, a także miru domowego.

dowód: skarga powódki z dnia 16.07.2018 r. k. 26-27

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektorat Nadzoru Budowlanego w Gdańsku stwierdził brak podstaw do uznania skargi jako zasadnej. Wskazał natomiast, że organ I instancji nieprawidłowo ocenił, że mur ten stanowił wyłącznie część rozebranego budynku gospodarczo – garażowego. Jednakże kwestie ewentualnych roszczeń w wyniku poniesionych szkód na działce sąsiadującej z działką pozwanej na skutek prowadzonych przez inwestora robót budowlanych, mogą być dochodzone na drodze porozumienia z inwestorem bądź na drodze postępowania cywilnego.

dowód: odpowiedź na skargę z dnia 24.09.2018 r. k. 28-28v

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Człuchowie w dniu 14 listopada 2018 roku przesłał do Starosty Człuchowskiego protokół z czynności inspekcyjno – kontrolnych z dnia 6 czerwca 2018 roku. Wynikało z niego, że budynek garażowo – gospodarczy, który miał być przebudowany i rozbudowany wraz ze zmianą sposobu użytkowania na oddział przedszkolny na działce nr (...) został rozebrany. Dlatego też w dniu 23 listopada 2018 roku Starosta Człuchowski stwierdził wygaśnięcie decyzji nr (...) z dnia 14 grudnia 2017 roku zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia pozwanej na budowę obejmującą przebudowę i rozbudowę budynku garażowo – gospodarczego wraz ze zmianą sposobu użytkowania na oddział przedszkolny na działce nr (...) z uwagi na fakt, iż decyzja ta stała się niewykonalna i bezprzedmiotowa.

- dowód: decyzja z dnia 23.11.2018 r. k. 24-25

Po rozbiórce budynków gospodarczych oraz muru rozgraniczającego działki stron pozwana postawiła nowy płot z siatki. Aktualnie nowe ogrodzenie nie jest posadowione bezpośrednio na samej granicy działek (...) i (...), ale ok 20 cm od granicy, na działce pozwanej

dowód:zeznania pozwanej na rozprawie w dniu 05.02.2021 r. w okresie 00:49:54

Strony bezskutecznie próbowały polubownie rozstrzygnąć spór. Powódka pismem z dnia 9 lipca 2020 roku wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 40 000 zł tytułem naprawienia szkody za zniszczone mienie, w terminie 5 dni od dnia otrzymania wezwania. Wezwanie zostało doręczone pozwanej w dniu 17 lipca 2020 roku. W odpowiedzi na wezwanie pozwana oświadczyła, iż brak jest podstaw faktycznych i prawnych do zrealizowania wezwania. Wyjaśniła, że zburzony mur stanowił ścianę budynku w całości posadowionego na jej działce, a uszkodzona ściana garażu znajdującego się na działce powódki została doprowadzona do stanu pierwotnego, na koszt pozwanej.

dowód: ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 09.07.2020 r. k. 29, potwierdzenie nadania k. 30, potwierdzenie odbioru przesyłki k. 31, odpowiedź na wezwanie z dnia 27.07.2020 r. k. 32

Sąd zważył, co następuje:

Na gruncie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz w kontekście stanowisk stron zaprezentowanych w toku postępowania powództwo podlegające ocenie Sądu zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że powódka dochodziła zapłaty od pozwanej kwoty 10 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 lipca 2020 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za zniszczenie mienia w postaci rozbiórki muru, rozgraniczającego działki stron. W ocenie zaś strony pozwanej mur, który został rozebrany, w rzeczywistości stanowił tylną ścianę budynków gospodarczych i razem z tymi budynkami w całości znajdował się na nieruchomości pozwanej. Powództwo nie było natomiast kwestionowane w zakresie wysokości roszczenia. Spór sprowadzał się zatem do ustalenia czy istniał mur oddzielający sąsiadujące ze sobą działki nr (...) i (...), a jeśli tak, to na której działce się znajdował i do której ze stron należał. W tym celu niezbędne było przeprowadzenie postępowania dowodowego.

W oparciu o zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że na działce (...) (wcześniej działka nr (...)) stanowiącej aktualnie własność powódki B. Ł. znajdował się parkan murowany rozgraniczający działkę nr (...) i działkę nr (...), która stanowi aktualnie własność pozwanej K. G.. Powyższe wynika przede wszystkim z dokumentacji złożonej przez strony do akt sprawy w postaci: - szkicu ustalenia granic z 1998 roku, na którym geodeta sporządzający szkic mapki, dokonujący podziału działki (...) na nadziałki nr (...) i działki nr (...), wpisał na granicy działek nr (...) i nowopowstałej nr (...): „ściana” na długości 14,55 metra (dowód: k. 53); a nadto - raportu z wyceny wartości nieruchomości komunalnej z 14 sierpnia 1995 roku, sporządzonego przez geodetę R. D., z którego wprost wynika, że jeden z budynków gospodarczych (szopa na opał) został w 1980 dobudowany do garażu i istniejącego parkanu murowanego (dowód: k. 127-128). Dokumenty te nie zostały zakwestionowane przez strony, a ich treść nie budziła w ocenie sądu żadnych wątpliwości. W związku z powyższym brak jest podstaw aby uznać jako słuszne stanowisko pozwanej, że zburzone przez nią ściany stanowiły tylną ścianę ww. budynku gospodarczego.

W niniejszej sprawie powódka konsekwentnie twierdziła, że na jej działce nr (...), wzdłuż granicy z działką nr (...) ciągnął się mur, który rozgraniczał działki i służył jako płot. Powódka wywodziła, iż mur ten został postawiony przez pierwszego właściciela działki nr (...), a następnie jego naprawami od 1962 r. zajmował się jej dziadek, a w późniejszym czasie ojciec. Podnoszone przez powódkę okoliczności potwierdzili świadkowie strony powodowej, w szczególności świadek U. G. (1), której rodzice przez wiele lat byli właścicielami nieruchomości – działki nr (...). Świadek U. G. (1) z całą stanowczością zeznała, że przedmiotowy mur został postawiony przez pierwszego właściciela tej nieruchomości i w 1962 roku, kiedy rodzice świadka nabyli własność tej działki, mur już stał i traktowany był jako płot. Z zeznań świadka wynikało, że mur ten zbudowany był z czerwonej cegły, znajdował się na całej długości działki nr (...) i miał jedną wysokość. Jednocześnie o mur ten opierały się budynki garażowy i gospodarczy postawione na działce nr (...). Świadek wskazał nadto, że napraw muru dokonywał najpierw jej ojciec, a następnie jej mąż, przy czym od strony działki nr (...) mur ten był otynkowany z wyjątkiem miejsca, gdzie poprzedni właściciel działki nr (...) – S. B. (2) – wybił, a następnie w wyniku interwencji męża świadka zamurował otwór okienny w murze ( zeznania świadka U. G. - protokół k. 113v-114 w okresie od 00:28:15 do 00:52:42, dowód: zdjęcia k. 73-75). Okoliczności te potwierdził także świadek B. K. (2) – mieszkający na nieruchomości sąsiadującej z działkami stron, który bez żadnej wątpliwości zeznał, że obie nieruchomości były rozgraniczone murem z cegły, otynkowanym, który miał około 3 metrów wysokości i ciągnął się na całej granicy działek stron. Świadek ten potwierdził również, że na działce pozwanej stały dwa budynki garażowy i gospodarczy, jednak nie potrafił on powiedzieć czy mur rozgraniczający działki stanowił tylną ścianę tych budynków, czy budynki te tylną ścianą opierały się o mur. Zeznał natomiast, że pomiędzy budynkami a murem nie było na pewno żadnej przerwy i że patrząc od strony ul. (...) mur ten stanowił jedną całość ( zeznania świadka B. K. - protokół k. 112v-113 w okresie od 00:03:44 do 00:17:24). Zeznania tych świadków w ocenie sądu są w pełni wiarygodne, korelują ze sobą i z zeznaniami powódki, a także pozostałym materiałem dowodowym. Ponadto świadek B. K. (2) jest osobą obcą w stosunku do stron, brak jest jakichkolwiek podstaw aby uznać, że jest osobą nieobiektywną i stronniczą.

Sąd odmówił natomiast wiary zeznaniom świadków strony pozwanej, zarówno męża pozwanej M. G. (1), jak i S. B. (1), w części dotyczącej istnienia dwóch murów przy granicy działek stron. Pozwana w swoich zeznaniach twierdziła, że nie było muru na całej długości działki, a mur stanowiły „plecy” budynków gospodarczych znajdujących się na jej działce. Nadto stanowczo zaprzeczała, aby za jej budynkami biegł dodatkowy mur, wręcz wskazała, że to była jedna ściana, którą był tył jej budynków ( zeznania pozwanej na rozprawie 05.02.2021 r. - protokół k. 96-96v w okresie od 00:38:12 do 00:56:22). Natomiast świadkowie M. G. i S. B. twierdzili, że budynki garażowy i gospodarczy znajdujące się na działce nr (...) opierały się na innym murze znajdującym się na działce pozwanej, a który to mur opierał się o mur znajdujący się na działce powódki. Z zeznań tych świadków wynikało, że mury były dwa i one się ze sobą zazębiały, biegły do siebie. Zeznania te pozostawały w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, również z twierdzeniami samej pozwanej. Nie sposób zatem uznać je za wiarygodne, tym bardziej, że świadkowie ci byli odpowiedzialni za przebieg prac budowlanych na działce pozwanej. Dla S. B. (1) byłoby korzystniej jeżeli proces wygrałaby strona pozwana, albowiem to jego pracownicy doprowadzili do zniszczenia mienia na działce pozwanej. W związku z tym twierdził też, że ten mur na działce pozwanej był tak słaby, że rozsypał się sam (por. zeznania świadka z dnia 19.05.2021, godz. 00:11:09).

W ocenie Sądu również pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie potwierdza twierdzenia powódki, że działki stron były rozgraniczone jednym murem. Na zdjęciu k. 61, k. 76-79 widać, ze zniszczona drewniana szopa, która znajduje się na działce powódki, a która w części została uszkodzona w trackie przedmiotowych prac rozbiórkowych, została dobudowana do murowanej ściany parkanu. W trakcie oględzin w dniu 24 czerwca 2021 r. przewodnicząca stwierdziła, że szopa jest drewniana, a mur biegnący wzdłuż granicy działek (...) i (...) stanowi tylną ścianę tej drewnianej, starej szopy. Mur ten zbudowany jest z czerwonej cegły, której stan świadczył, ze jest ona bardzo stara ( dowód: zdjęcie k. 61, protokół oględzin k. 155). Ściana ta (mur) ciągnie się dalej wzdłuż granicy działek (...) i (...) ( działki pierwotnie nr (...) ) i nr (...). W czasie oględzin ustalano, ze na działce (...) znajdują się garaże, których tylną ścianę stanowi ten sam mur, rozgraniczający działki (...) i (...). Mur ten zbudowany jest także z czerwonej cegły, a jej stan świadczy, ze jest ona bardzo stara, podobnie jak tylna ściana drewnianej szopy na działce powódki. W ocenie Sądu powyższe świadczy, że działki nr (...)(aktualnie (...) i (...)) i (...) były rozdzielone parkanem murowanym z czerwonej cegły, a do tej ściany dobudowano budynki gospodarcze, które aktualnie znajdują się zarówno na działce (...) i(...). W środku budynków zarówno na działce nr(...) i (...) są widoczne ślady, ze budynki są bardzo stare, zniszczone, które w dawnym okresie były odnawiane, o czym świadczą fragmenty tynku, czy ślady uzupełniania ubytków. Zdjęcia k. 62, 63, k. 136-140 ujawniają, ze mur oddzielający działkę (...) i działkę (...) od działki nr (...) stanowi jeden mur, tworzący całość. Okoliczność podnoszona przez stronę pozwaną, że różnią się one nieznacznie wysokością, co może świadczyć że nie jest to ten sam mur, w ocenie Sądu nie ma potwierdzenia, albowiem jak ustalono w czasie oględzin stary mur z czerwonej cegły w części znajdującej się na działce (...), podwyższono o betonowe bloczki, czym zmieniono pierwotną wysokość muru ( protokół oględzin k. 155). Również zdjęcia k. 73, 74, 75 ujawniają, ze za blaszanym garażem, w dalszej części działki powódki jest murowana ściana. Podkreślić również należy, ze bezsporny jest również fakt, że fragment muru który pozostał, a który w części został naprawiony przez robotników zatrudnionych przez pozwaną znajduje się na działce powódki. Okoliczność tą potwierdziła pozwana w czasie rozprawy w dniu 5 lutego 2021 r. oraz świadek M. G. ( dowód zeznania z dn. 07.04.2021; 0105:59). Pozwana również przyznała, ze aktualne nowe ogrodzenie z siatki nie jest na samej granicy działek (...) i (...), ale ok 20 cm od granicy, na działce pozwanej ( por. zeznanie 00:49:54 k. 96v). W piśmie procesowym z dnia 21 kwietnia 2021 pełnomocnik pozwanej przyznał również, że przedłużenie w linii prostej istniejącego muru, który aktualnie znajduje się na działce powódki, a który stanowi tylną ścianę drewnianej szopy powódki i garaży z działki (...), znajdowałoby się na działce nr (...) ( por. pismo k. 122-124). Okoliczność, ze murowany parkan istniał już przed zakupem działki nr (...) przez dziadków powódki, potwierdził również świadek R. D., który zeznał, ze wydaje mu się, że ten parkan był przedwojenny. Stwierdził również, że możliwe, że ściana garażu była parkanem ( dowód: zeznania świadka w dniu 20.10.2021, ; 00:08:16).

Powyższych ustaleń nie zmienia w ocenie Sądu okoliczność, że przy granicy działek pomiędzy blaszanym garażem a murowanym parkanem było drzewko, samosiejka albowiem jego istnienie, nie wyklucza, że było ono wciśnięte pomiędzy murem a wolnostojącym garażem blaszanym ( por. zdjęcie k. 60). Kształt pnia drzewa świadczy w ocenie Sądu, że nie rosło ono swobodnie, albowiem drzewa rosnące na wolnej przestrzeni mają proste pnie.

Wobec powyższego, z całą pewnością należy uznać, że to na nieruchomości powódki – działce nr (...) znajdował się mur, który rozgraniczał działki stron. Bezspornym w tej sytuacji pozostaje fakt, że mur ten został zburzony w wyniku prac zleconych przez pozwaną.

Zgodnie z przepisem art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zaistnienie szkody, wystąpienie faktu, za który ustawa czyni odpowiedzialnym określony podmiot, czyli czynu niedozwolonego, oraz związek przyczynowy między czynem niedozwolonym a szkodą w tej postaci, iż szkoda jest jego zwykłym następstwem (W. Dubis [w:] E. Gniewek , P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 8, Warszawa 2017, Legalis). Nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że wyrządzenie szkody przez czyn niedozwolony jest samoistnym źródłem stosunku obligacyjnego i skutkuje zaistnieniem odpowiedzialności odszkodowawczej ex delicto (deliktowej).

Ciężar dowodu spoczywa na powodzie, co wynika bezpośrednio z ogólnej reguły procesu cywilnego, o której mowa w art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Znaczenie ma jednak tylko adekwatny związek przyczynowy, którego specyfikę określa art. 361 k.c. Zgodnie z § 1 tego przepisu, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Jak stanowi art. 361 § 2 k.c., w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie natomiast z treścią art. 363 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić poprzez przywrócenie stanu poprzedniego bądź zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Pojęcie „sumy odpowiedniej” interpretowane w powiązaniu z treścią art. 361 § 2 k.c. oznacza to, iż jej wysokość ma odpowiadać kosztom usunięcia różnicy w majątku poszkodowanego, czyli kosztom przywrócenia wartości pojazdu sprzed wypadku.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej zostały spełnione. Na polecenie pozwanej dokonano rozbiórki muru stanowiącego własność powódki, co doprowadziło do szkody w mieniu powódki. W ocenie Sądu to pozwana była odpowiedzialna za zlecenie wyburzenia muru, który nie znajdował się na nieruchomości należącej do pozwanej. W gestii pozwanej należało sprawdzenie do kogo należy wyburzany mur i na której dokładnie nieruchomości się znajduje.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że w trakcie tych prac doszło również do uszkodzenia budynku gospodarczego znajdującego się na działce powódki, poprzez zniszczenie części tylnej ściany szopy należącej do powódki. Pozwana uznając, że jest odpowiedzialną za tę szkodę, zleciła firmie budowlanej zajmującej się rozbiórką budynków naprawienie szkody poprzez odbudowę ściany tej szopy, na koszt pozwanej.

W oparciu o powyższe powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Z uwagi na fakt, iż wysokość odszkodowania nie była kwestionowana przez żadną ze stron, zasadnym było przyznać od pozwanej na rzecz powódki kwotę 10 000,00 zł.

Orzekając o odsetkach od zasądzonej kwoty odszkodowania Sąd przyjął za podstawę przepis art. 481 § 1 k.c., który stanowi, iż opóźnienie ze strony dłużnika kreuje po stronie wierzyciela uprawnienie do żądania odsetek za opóźnienie, chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast zgodnie z treścią art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. W niniejszej sprawie termin do spełnienia świadczenia zakreślony w wezwaniu upłynął w dniu 22 lipca 2020 roku ( dowód: wezwanie wraz z potwierdzeniem odbioru k. 29-31), w związku z czym zasadnym było zasądzenie odsetek od kwoty odszkodowania od dnia 23 lipca 2020 roku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Do niezbędnych kosztów po stronie powódki przyjęto kwotę 2 317,00 zł, w której zawarto poszczególne kwoty: 1 800 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego - § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. Nr 2018, poz. 265); 500 zł tytułem opłaty od pozwu oraz 17 zł z tytułu uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. O odsetkach od kosztów procesu orzeczono natomiast na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.