Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2021r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy

Przewodnicząca sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2021r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Funduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda Funduszu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 6.585,17 zł (sześć tysięcy pięćset osiemdziesiąt pięć złotych siedemnaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 października 2018r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.400 zł (jeden tysiąc czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 1.817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,

3.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 88 zł (osiemdziesiąt osiem złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

4.  zwraca powodowi kwotę 26 zł (dwadzieścia sześć złotych) tytułem nadpłaconej opłaty sądowej.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 1832/19

UZASADNIENIE

Powód Fundusz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniósł do Sądu Rejonowego w Pleszewie w dniu 10 kwietnia 2019r. o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 4.511,57 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od od dnia 29 października 2018r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 7 lipca 2018r. w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność poszkodowanego. Sprawca szkody miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC zawartą z pozwanym, co uzasadnia jego odpowiedzialność. Szkoda została w sposób prawidłowy zgłoszona pozwanemu. Umową cesji z dnia 4 grudnia 2018 r. uprawniony dokonał przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania na rzecz powoda. Powód w związku z dokonaną cesją wierzytelności dokonał u pozwanego zgłoszenia przelewu wierzytelności oraz wezwał pozwanego do zapłaty. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał szkodę w przedmiotowym pojeździe na kwotę 3.349,97 zł . Koszty naprawy pojazdu przedstawione w kosztorysie naprawy przeprowadzonym na zlecenie pozwanego są rażąco niskie. Z kalkulacji naprawy i kosztorysu sporządzonych na zlecenie powoda wynika, że winny się one zamknąć w kwocie 7.861,54 zł. Pozwany domaga się brakującej kwoty z należnego odszkodowania.

Do pozwu załączono decyzję pozwanego wobec poszkodowanego M. B. wraz z kosztorysem, reklamację z przedsądowym wezwaniem do zapłaty, umowę przelewu, cesję, kosztorys wykonany na zlecenie powoda.

Postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2019r. Sąd Rejonowy w Pleszewie Wydział Cywilny stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Kaliszu Sądowi Gospodarczemu.

W dniu 23 sierpnia 2019r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu, sygn. akt V GNc 3473/19.

Pozwany zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając do w całości. W sprzeciwie wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że roszczenie powoda należy uznać za bezzasadne. Pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne w sprawie i uznał swoją odpowiedzialność gwarancyjną za skutki kolizji z dnia 7 lipca 2018r. i wypłacił odszkodowanie w kwocie 3.349,97 zł za stwierdzoną w pojeździe szkodę częściową. Z twierdzeń powoda nie wynika, by poszkodowany rzeczywiście naprawił uszkodzony pojazd, ponosząc z tego tytułu wydatek w kwocie wskazanej w teoretycznym kosztorysie przedłożonym przez powoda. Wobec nieudokumentowania rzeczywiście poniesionych kosztów naprawy pojazdu wysokość szkody ustalona została na podstawie przeciętnej wartości cen usług i cen części zamiennych występujących na lokalnym rynku – tzw. kosztorysowym rozliczeniem szkody głównie w oparciu o ceny nowej oryginalnej części grupy O oraz elementów (...) grupy P, w tym PJ, uwzględniając zakres niezbędnych do wykonania prac określonych w profesjonalnym systemie kalkulacji kosztów naprawy (...). Wypłacone odszkodowanie pokrywa hipotetyczne koszty naprawy pojazdu. Z istoty odszkodowania wynika, ze posiadacz pojazdu odpowiedzialny za szkodę jest zobowiązany zwrócić poszkodowanemu jedynie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu uszkodzonego pojazdu. Ponadto pozwany oferował poszkodowanemu zorganizowanie naprawy uszkodzonego pojazdu przy zachowaniu technologii producenta we wskazanym warsztacie należącym do jego sieci naprawczej celem doprowadzenia auta do stanu przedkolizyjnego za wyliczoną wartość szkody.

Do sprzeciwu załączono podsumowanie zgłoszenia szkody i decyzję pozwanego z dnia 19 lipca 2018r.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Pismem z dnia 31 marca 2021r. powód dokonał zmiany powództwa w ten sposób, ze w miejsce żądania kwoty 4.511,57 zł wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 6.585,17 zł odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 października 2018r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do zdarzenia doszło w dniu 7 lipca 2018r. W jego wyniku uszkodzeniu uległ samochód M. B. marki B. nr rej.(...). Samochód kupił w salonie (...) w K., jako używany, kilka lat przed zdarzeniem. (...) nie było sprowadzone z zagranicy. Samochód był sprawny, nie miał żadnych uszkodzeń. Samochód był serwisowany w oparciu o oryginalne części. Przed zakupem zlecił jego odpłatne sprawdzenie i w wyniku tego nie stwierdzono aby były w samochodzie inne części jak oryginalne. Po zakupie nie serwisował go w (...). Przed szkodą samochód nie miał żadnych uszkodzeń mechanicznych. Do zdarzenia doszło na drodze z K. do K.. M. B. został prawie zepchnięty do rowu przez wyprzedzający go samochód. Sprawca zdarzenia nie kwestionował swojej winy. Nie było policji. Spisano tylko oświadczenie. Pozwany nie proponował mu naprawy we wskazanym przez siebie serwisie. Z decyzji pozwanego wynikało odszkodowanie w kwocie 3.349,97 zł, a poszkodowany ustalił w B., że naprawa będzie kosztowała około 10.000 zł. Uszkodzeniu uległ błotnik, drzwi i lusterko. Poszkodowany nie naprawiał samochodu po zdarzeniu. Sprzedał go w stanie nienaprawionym. Wyjeżdżał wówczas za granicę, gdzie obecnie przebywa na stałe. (...) sprzedał mamie, a później jeździł nim brat. (...) sprzedał po cenie niższej ze względu na szkodę. Poszkodowany nie godził się na naprawę przy użyciu proponowanych przez pozwanego zamienników.

Dowód: zeznania świadka M. B. (00:14:44 – 00:36:04 minuta

rozprawy z dnia 3.02.2021r. k.106v -107 akt), podsumowanie zgłoszenia

szkody (k. 50 – 53 akt)

W dniu 13 lipca 2018r. pozwany potwierdził zgłaszającemu szkodę M. B. otrzymanie zgłoszenia szkody z dnia 7 lipca 2019r. w pojeździe B. nr rej. (...) i wezwał go do złożenia niezbędnych dokumentów.

Dowód: pismo pozwanego do M. B. z 13.07.2018r. (k. 8-9, 54-56 akt)

Pismem z dnia 19 lipca 2018r. pozwany poinformował poszkodowanego o ustaleniu wysokości szkody i o możliwości zorganizowania naprawy w warsztacie jego sieci naprawczej oraz konieczności uzgodnienia kosztów naprawy przed jej rozpoczęciem w innym warsztacie.

Dowód: pismo pozwanego do M. B. z 19.07.2018r. (k. 57 - 58 akt)

Pozwany w dniu 28 września 2018r. na podstawie kosztorysu – ustalenie wysokości szkody nr 1470 z dnia 19 lipca 2019r., w którym wyliczył koszty naprawy na kwotę 3.349,97 zł brutto przyznał poszkodowanemu M. B. odszkodowanie w tej kwocie.

Dowód: pismo pozwanego do poszkodowanego z 28.09.2018r. (k. 10 – 11 akt),

kosztorys z 19.07.2018r. (k. 11v – 12 akt)

W dniu 28 października 2018r. poszkodowany M. B. przelał na rzecz W. D. wszelkie prawa do odszkodowania, jakie mu przysługują od pozwanego oraz sprawcy szkody z dnia 7 lipca 2018r. w pojeździe marki B. o nr rej (...), zarejestrowaną przez pozwanego pod nr (...).

Dowód: Cesja z 28.10.2018r. (k. 15 akt)

W dniu 9 listopada 2018r. wykonano kosztorys (...) nr (...) do szkody nr (...), w którym koszty naprawy ustalono na kwotę 7.861,54 zł.

Dowód: kosztorys (...) nr (...) (k.16 – 17 akt)

W dniu 4 grudnia 2018r. W. D. przelał na rzecz powoda wszelkie prawa do odszkodowania jakie przysługiwały mu od pozwanego oraz od sprawcy szkody w związku ze szkodą z dnia 7 lipca 2018r. w pojeździe marki B. o nr rej. (...).

Dowód: umowa przelewu z 4.12.2018r. (k. 14 akt)

W dniu 5 marca 2019r. powód załączając zawiadomienie o dokonanym przelewie wierzytelności zgodnie ze zdarzeniem drogowym z dnia 7 lipca 2018r. wniósł o ponowną analizę i weryfikację przez pozwanego stanowiska oraz dopłatę należnego odszkodowania. Do pisma załączył kalkulację z prawidłowo określonym kosztem naprawy w kwocie 7.861,54 zł.

Dowód: reklamacja powoda z przedsądowym wezwaniem do zapłaty z

5.03.2019r.(k. 13 akt), dowód nadania z 11.03.2019r. (k.18 akt)

Pismem z dnia 18 marca 2019r. pozwany odmówił powodowi dopłaty do odszkodowania wypłaconego poszkodowanemu.

Dowód: pismo pozwanego do powoda z dnia 18.03.2019r. (k. 19 - 21 akt)

Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki B. (...) o nr rej. (...) powstałych w związku z zaistniałam szkodą w dniu 7 lipca 2018r. ustalony przy użyciu nowych części oryginalnych typu O, technologii producenta oraz średnich cen robocizny w warsztatach posiadających odpowiedni personel i zaplecze pozwalające na stosowanie technologii producenta wynoszącej w okresie powstania szkody 100 zł netto za 1 rbg, pozwalający na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wynosi 10.000,53 zł brutto.

Ze względu na okres eksploatacji pojazdu wynoszący 120 miesięcy (powyżej 6 lat, 72 miesięcy) do naprawy należy użyć części oryginalnych typu Q. Przy tych samych założeniach, co wyżej koszt naprawy pojazdu przy użyciu części typu Q wynosi 9.935,14 zł brutto. Jest zasadny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy w tym konkretnym przypadku, przywracający pojazd do stanu sprzed szkody. Stosowanie do naprawy części typu P i pochodnych nie pozwoli na naprawę pojazdu zgodnie z technologią producenta pojazdu.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. P. L. z kalkulacją

naprawy(k. 124 – 154 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. P. L..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 7 lipca 2018r. była umowy ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem ustalonego przez biegłego zakresu naprawy i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody w samochodzie B. nr rej. (...) wynosi kwotę 9.935,14 zł. Za przyjęciem przyjętych przez biegłego stawek roboczogodziny oraz zastosowania w przypadku kalkulacji naprawy, w miarę możliwości części zamiennych Q przemawia wiek samochodu, nieznana historia samochodu i jego serwisowania, zmiany właściciela. W przypadku takich samochodów użycie zamiennika o wysokiej jakości nie wpłynęłoby ujemnie na stan techniczny, żywotność i wartość samochodu. Warunkiem istnienia roszczenia odszkodowawczego nie jest natomiast naprawa uszkodzonego pojazdu przez poszkodowanego. Po szkodzie, jak wynika z zeznań M. B., samochód nie został przez niego naprawiony. Poszkodowany wyjeżdżał na stałe do Zjednoczonych Emiratów Arabskich i nie zamierzał zabierać ze sobą samochodu. Sprzedał go w stanie nienaprawionym. Pozwany nie mógł więc oczekiwać, że poszkodowany naprawi go w warsztacie należącym do współpracującej z pozwanym sieci naprawczej. Tym bardziej nie mógł żądać tego od potencjalnego nabywcy tego samochodu, co miałoby wpływ na cenę sprzedaży samochodu w stanie uszkodzonym.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem 9.935,14 zł a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego w kwocie 3.349,97 zł, wynikająca również z dopuszczalnej zmiany powództwa podlegała uwzględnieniu przez Sąd. Powództwo zostało więc uwzględnione w całości.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. art. 817 § 1 k.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z wynikającą z niego zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany obowiązany jest pokryć wszystkie koszty postępowania oraz zwrócić powodowi koszty poniesione przez niego.

Na koszty, które pozwany ma obowiązek zwrócić powodowi złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 400 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 1000 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 1.800 zł w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1804 ze zm.) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa. Ponadto pozwany ma obowiązek zwrócić Skarbowi Państwa poniesioną przez niego tymczasowo część wynagrodzenia biegłego w wysokości 88 zł, nie pokrytego zaliczką uiszczoną przez powoda.

Sąd zwrócił również powodowi nadpłaconą część opłaty sądowej od pozwu.

sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś