Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Edyta Bryzgalska

Protokolant: sekretarz sądowy Weronika Kutyła

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w R.

przeciwko G. G.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w R. na rzecz G. G. kwotę 5.417 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sygn. akt XXV C 3805/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 września 2019 r. (data nadania k.129) skierowanym przeciwko G. G., powódka (...) S.A. z siedzibą w R. wniosła
o wydanie nakazu w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 76.110,39 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł oraz zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów wywołanych próbą ugodową, tj. opłaty sądowej w wysokości 300 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 31 lipca 2016 r. powódka zawarła z pozwanym umowę sprzedaży energii elektrycznej oraz o świadczenie usług przesyłowych nr (...). Przedmiotem umowy było świadczenie przez powódkę jako sprzedawcy na rzecz odbiorcy usługi kompleksowej polegającej na sprzedaży energii elektrycznej oraz świadczeniu usług przesyłowych. Powódka świadczyła swoją usługę zgodnie z umową, zaś rozliczenie następowało według stawek i cen zawartych w obowiązujących Taryfach. Powódka podała, że pozwany, pomimo skierowanego do niego wezwania do zapłaty
i zawezwania do próby ugodowej, nie zapłacił na jej rzecz wynagrodzenia w łącznej kwocie 61.214 zł wynikającego z wystawionych przez nią faktur wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, tj. łącznej kwoty 76.110,39 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 czerwca 2020 r., sygn. akt XXV Nc 196/20 Sąd uwzględnił żądanie pozwu (nakaz zapłaty k.136).

Pozwany wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, w którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwany zakwestionował roszczenie powódki co do zasady i co do wysokości. Zarzucił powódce nieudowodnienie faktów,
z których wywodzi ona skutki prawne, polegające na niewykazaniu, że licznik na podstawie którego dokonywano odczytów poboru energii elektrycznej był licznikiem przypisanym do pozwanego jako odbiorcy. Pozwany zakwestionował także dowód z dokumentu protokołu
z ekspertyzy licznika energii elektrycznej jako dokumentu prywatnego. Nadto podniósł zarzut niewykazania przez powódkę podstawy do naliczeń za rzekomo zużytą energię elektryczną, wskazując, że korekty faktur były sporządzone w oparciu o rzekomo niewłaściwy odczyt wskazań licznika przez kontrolera poboru energii. Wskazał, że powódka nie wykazała stanu licznika z chwili ostatniego odczytu w zestawieniu z odczytem z licznika w chwili poddania licznika ekspertyzie. Ponadto pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia strony powodowej (sprzeciw k.144-146).

Strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w dalszym toku postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 lipca 2006 r. między Zakładem (...) S.A. z siedzibą w W. (poprzednikiem prawnym powódki (...) S.A.) – jako sprzedawcą a G. G. – jako odbiorcą została zawarta umowa sprzedaży energii elektrycznej oraz o świadczenie usług przesyłowych nr (...), na podstawie której sprzedawca zobowiązał się do sprzedaży i przesyłu energii do nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...), a odbiorca zobowiązał się do zapłaty za pobraną ilość energii oraz usługi związane z jej przesyłem zgodnie z warunkami umowy (§ 1 ust. 3 umowy). (...) elektryczna miała być pobierana na potrzeby gospodarstwa domowego (§ 1 ust. 4 umowy). Zgodnie z § 1 ust. 2 umowy sprzedaż energii elektrycznej oraz świadczenie usług przesyłowych odbywa się na warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, zgodnie z wydanymi do tej ustawy przepisami wykonawczymi, zasadami określonymi w koncesjach, Taryfie dla (...) S.A. oraz w kodeksie cywilnym i zgodnie z postanowieniami umowy. W § 1 ust. 6 umowy wskazano, że zgodnie z klasyfikacją zawartą w Taryfie odbiorca jest zaliczony do grupy taryfowej G11 oraz przyłączeniowej V.

W § 3 ust. 1 pkt 7 i 8 umowy sprzedawca zobowiązał się do umożliwiania odbiorcy dostępu do materiałów stanowiących podstawę rozliczeń za dostarczoną energię elektryczną oraz kontroli prawidłowości wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego, jak również do nieodpłatnego udzielania odbiorcy, na jego żądanie, informacji w sprawie zasad rozliczeń i aktualnej Taryfy. W § 4 pkt 3 i 5 umowy odbiorca zobowiązał się do terminowego regulowania należności za energię elektryczną oraz innych należności związanych
z dostarczaniem tej energii, a także do umożliwienia upoważnionym przedstawicielom sprzedawcy nieodpłatnego dostępu wraz z niezbędnym sprzętem do elementów sieci, urządzeń znajdujących się na terenie lub w obiekcie odbiorcy, a w szczególności do układu pomiarowo-rozliczeniowego, w celu dokonania odczytu lub kontroli, przeprowadzenia prac eksploatacyjnych oraz usunięcia awarii w sieci. Odbiorca był również zobowiązany do zabezpieczenia przed utratą lub uszkodzeniem układu pomiarowo-rozliczeniowego oraz plomb, a w szczególności plomb na zabezpieczeniach głównych i w układzie pomiarowo-rozliczeniowym (§ 4 pkt 6 umowy).

Zgodnie z § 5 ust. 1 umowy rozliczenia z odbiorcą za dostarczoną energię elektryczną
i świadczone usługi przesyłowe są dokonywane w okresach rozliczeniowych, ustalonych
w Taryfie. Jeżeli okres rozliczeniowy jest dłuższy niż miesiąc, w okresie tym mogą być pobierane opłaty za energię elektryczną w wysokości określonej na podstawie prognozowanego zużycia energii elektrycznej w tym okresie (ust. 2). Rozliczenia za dostarczoną energię elektryczną są dokonywane na podstawie odczytów wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dla miejsc dostarczania tej energii, określonych w umowie,
w oparciu o ceny i stawki opłat obowiązującej Taryfy (ust. 3). Odbiorca upoważnił sprzedawcę do wystawiania faktur bez własnego popisu (ust. 4). W myśl ust. 5 terminem płatności jest dzień oznaczony w fakturze, przy czym termin ten nie może upłynąć wcześniej niż 7 dnia od daty doręczenia faktury. Za dzień spełnienia świadczenia uznaje się datę wpływu środków na rachunek Sprzedawcy (ust. 6). Zgodnie z ust. 7 w przypadku opóźnienia w zapłacie należności za energię elektryczną, sprzedawca pobiera odsetki ustawowe.

Jak stanowi § 7 ust. 1 umowy zmiany cen i stawek opłat wynikających ze zmiany Taryfy nie powodują konieczności zmiany umowy, zaś zmiana Taryfy, a w szczególności cen i stawek opłat, będących podstawą wzajemnych rozliczeń może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 14 dni, od daty jej opublikowania w Biuletynie Branżowym Urzędu Regulacji Energetyki (ust. 3). Taryfa jest dostępna we wszystkich jednostkach organizacyjnych sprzedawcy oraz na stronie internetowej (...) (ust. 4).

dowód: umowa k.26-29

W dniu 31 lipca 2006 r. pozwany podpisał oświadczenie, że został poinformowany o obowiązującym w (...) S.A. systemie rozliczania należności za zużytą energię elektryczną i zadeklarował na najbliższy rok zużycie energii na poziomie opłat w kwocie około 150 zł miesięcznie. Pozwany oświadczył nadto, że znane są mu zasady rozliczenia wpłat prognozowanych.

dowód: oświadczenie k.30

W dniu 24 sierpnia 2006 r. na nieruchomości pozwanego zamontowano licznik poboru energii elektrycznej nr fabryczny (...).

dowód: karta ewidencyjna wymiany licznika k.158

Taryfy dla energii elektrycznej dla odbiorców z grup taryfowych G w trakcie obowiązywania zawartej przez strony umowy ulegały zmianom.

dowód: biuletyny branżowe k.31-89

W dniu 1 września 2015 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) za energię elektryczną i usługi dystrybucji zawierającą rozliczenie za okres od 19 lutego 2015 r. do 31 sierpnia 2015 r. na kwotę 16,11 zł z terminem płatności do 14 września 2015 r., jak również prognozę sprzedaży za okres od 31 sierpnia 2015 r. do 30 stycznia 2016 r. za okresy rozliczeniowe: od 31 sierpnia 2015 r. do 30 września 2015 r. na kwotę 10,06 zł z terminem płatności 30 września 2015 r., od 30 września 2015 r. do 30 października 2015 r. na kwotę 10,06 zł z terminem płatności 30 października 2015 r., od 30 października 2015 r. do 30 listopada 2015 r. na kwotę 10,06 zł z terminem płatności 30 listopada 2015 r., od 30 listopada 2015 r. do 30 grudnia 2015 r. na kwotę 10,06 zł z terminem płatności 30 grudnia 2015 r. i za okres od 30 grudnia 2015 r. do 30 stycznia 2016 r. na kwotę 10,06 zł z terminem płatności
1 lutego 2016 r.

dowód: faktura VAT nr (...) k.90-91, blankiety wpłat zaliczek k.92-94

Pozwany płacił rachunki na podstawie odczytów inkasenta oraz prognoz zużycia. Rachunki te były raz na miesiąc i wynosiły 30-100 zł. Pozwany nie prowadził działalności gospodarczej w nieruchomości w Ł.. Wykorzystywał ją na cele mieszkalne
i mieszkał sam.

dowód: zeznania pozwanego k.174

W dniu 2 lutego 2016 r. dokonano rzeczywistego odczytu licznika układu pomiarowo-rozliczeniowego u pozwanego (bezsporne).

W dniu 7 marca 2016 r. powódka wystawiła zlecenie dokonania korekty rozliczeń nr (...), dla nr ewidencyjnego (...), nr licznika (...) w punkcie odbioru: G. G., ul. (...), (...)-(...) Ł.. Korekta obejmowała okres od 25 lutego 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r. i miała być przeprowadzona na podstawie odczytu kontrolera poboru energii elektrycznej. W zleceniu wskazano, że ma zostać dokonane przeliczenie zużycia energii elektrycznej w w/w okresie wg średniodobowej WT- 88,08 kWh/dobę i NT – 65,51 kWh, wynikającej ze zużycia przez odbiorcę w okresie od 25 lutego 2014 r. do 23 lutego 2016 r., I – 64126 kWh i na II – 47692 kWh w ciągu 728 dni. Jako podstawę korekty wskazano błędnie dokonywany odczyt układu pomiarowo-rozliczeniowego przez kontrolera poboru energii elektrycznej E. B..

dowód: zlecenie dokonania korekty rozliczeń k.95

Na podstawie w/w zlecenia w dniu 9 marca 2016 r. powódka wystawiła:

a)  fakturę korygującą nr (...) do faktury VAT nr (...) wystawionej 28 sierpnia 2014 r. za energię elektryczną i usługi dystrybucji – za okres od 25 lutego 2014 r. do 28 sierpnia 2014 r. na kwotę 15.099,27 zł brutto, przy czym wskazano, że poprzednie rozliczenie było wystawione na kwotę 59,19 zł brutto,
a zatem do zapłaty pozostaje kwota 15.040,08 zł z terminem płatności do 23 marca 2016 r.,

b)  fakturę korygującą nr (...) do faktury VAT nr (...) wystawionej 23 lutego 2015 r. za energię elektryczną i usługi dystrybucji – za okres od 28 sierpnia 2014 r. do 19 lutego 2015 r. na kwotę 14.356,99 zł brutto, przy czym wskazano, że poprzednie rozliczenie wystawione było na kwotę 59,58 zł brutto,
a zatem do zapłaty pozostaje kwota 14.297,41 zł z terminem płatności do 23 marca 2016 r.,

c)  fakturę korygującą nr (...) do faktury VAT nr (...) wystawionej 1 września 2015 r. za energię elektryczną i usługi dystrybucji – za okres od 19 lutego 2015 r. do 31 sierpnia 2015 r. na kwotę 15.819,55 zł brutto, przy czym wskazano, że poprzednie rozliczenie wystawione było na kwotę 60,37 zł brutto,
a zatem do zapłaty pozostaje kwota 15.759,18 zł z terminem płatności do 23 marca 2016 r.

dowód: faktura korygująca nr (...) k.98-99, faktura korygująca nr (...) k.101-102, faktura korygująca nr (...) k.105-106

Ponadto w dniu 9 marca 2016 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) za energię elektryczną i usługi dystrybucji za okres od 31 sierpnia 2015 r. do 23 lutego 2016 r. na kwotę 14.295,85 zł z terminem płatności 23 marca 2016 r. Jednocześnie została wystawiona prognoza sprzedaży za okres od 23 lutego 2016 r. do 30 lipca 2016 r.: za okres rozliczeniowy od 23 lutego 2016 r. do 30 marca 2016 r. na kwotę 2.527,26 zł z terminem płatności 30 marca 2016 r.; za okres rozliczeniowy od 30 marca
2016 r. do 30 kwietnia 2016 r. na kwotę 2.525,92 zł z terminem płatności 2 maja 2016 r.; za okres rozliczeniowy od 30 kwietnia 2016 r. do 30 maja 2016 r. na kwotę 2.525,92 zł
z terminem płatności 30 maja 2016 r., za okres rozliczeniowy od 30 maja 2016 r. do 30 czerwca 2016 r. na kwotę 2.525,92 zł z terminem płatności 30 czerwca 2016 r., za okres rozliczeniowy od 30 czerwca 2016 r. do 30 lipca 2016 r. na kwotę 2.525,92 zł z terminem płatności 1 sierpnia 2016 r., tj. łącznie 12.630,94 zł.

dowód: faktura VAT nr (...) k.108-110, blankiety wpłat k.111-113

Pozwany zgłosił reklamację dotyczącą działania licznika po otrzymaniu od inkasenta informacji, że licznik działa nieprawidłowo. Po dwóch miesiącach została przysłana do pozwanego ekipa do sprawdzenia stanu licznika. Pozwany został poproszony o włączenie urządzeń elektrycznych w domu. Okazało się, że licznik nie odczytuje zużycia przy zapaleniu światła, a przy włączeniu tostera czy piekarnika pokazywał nadmierne zużycie. Monterzy stwierdzili wtedy, że wymienią licznik, a stary zabiorą do ekspertyzy. Po wymianie nowy licznik wskazywał inne parametry. W przypadku nowego licznika odczyty były na poziomie 5/6 kilowatów dziennie, a na podstawie starego ponad 400. Nowy licznik został założony
u pozwanego w kwietniu 2016 r.

dowód: zeznania pozwanego k.174

Powódka w dniu 13 maja 2016 r. zleciła ekspertyzę licznika energii elektrycznej zdemontowanego z nieruchomości pozwanego. Licznik nie miał uszkodzonej plomby legalizacyjnej. Rok legalizacji – odczytany z plomby legalizacyjnej – 2006. Rzeczywisty numer licznika wprowadzony do pamięci licznika różnił się od numeru licznika podanego na nalepce znamionowej licznika.

dowód: protokół z ekspertyzy k.96-97

W dniu 4 lipca 2016 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) za energię elektryczną i usługi dystrybucji za okres od 23 lutego 2016 r. do 28 czerwca 2016 r. na kwotę 1.545,16 zł z terminem płatności 18 lipca 2016 r. wraz z prognozą sprzedaży na okres od 28 czerwca 2016 r. do 30 lipca 2016 r. na kwotę 130,13 zł z terminem płatności
1 sierpnia 2016 r.

dowód: faktura VAT nr (...) k.114-116, blankiety wpłat k.117

W dniu 8 sierpnia 2016 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) za energię elektryczną i usługi dystrybucji za okres od 28 czerwca 2016 r. do 2 sierpnia 2016 r. na kwotę 10,94 zł z terminem płatności 23 sierpnia 2016 r. Jednocześnie powódka wystawiła prognozę sprzedaży na okres od 2 sierpnia 2016 r. do 30 stycznia 2017 r. za okresy: okres rozliczeniowy od 2 sierpnia 2016 r. do 30 września 2016 r. na kwotę 3.101,19 zł z terminem płatności 30 września 2016 r., okres rozliczeniowy od 30 września 2016 r. do 30 października 2016 r. na kwotę 3.099,19 zł z terminem płatności 31 października 2016 r., okres rozliczeniowy od 30 października 2016 r. do 30 listopada 2016 r. na kwotę 3.099,19 zł
z terminem płatności 30 listopada 2016 r., okres rozliczeniowy od 30 listopada 2016 r. do 30 grudnia 2016 r. na kwotę 3.099,19 zł z terminem płatności 30 grudnia 2016 r., okres rozliczeniowy od 30 grudnia 2016 r. do 30 stycznia 2017 r. na kwotę 3.099,19 zł z terminem płatności 30 stycznia 2017 r.

dowód: faktura VAT nr (...) k.118-120, blankiety wpłat k.121-123

W dniu 21 października 2016 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) za energię elektryczną i usługi dystrybucji, zawierającą rozliczenie końcowe za okres od 2 sierpnia 2016 r. do 30 sierpnia 2016 r. na kwotę 95,01 zł z terminem płatności 7 listopada 2016 r.

dowód: faktura VAT nr (...) k.124-125, blankiet wpłaty k.126

Pismem z dnia 7 listopada 2016 r. powódka skierowała do pozwanego przedsądowe wezwanie do zapłaty zaległych należności w łącznej kwocie 61.214 zł, wynikających z faktur: nr (...) z terminem płatności 30 października 2015 r. w kwocie 10,06 zł, nr (...) z terminem płatności 30 listopada 2015 r. w kwocie 10,06 zł, (...)
z terminem płatności 30 grudnia 2015 r. w kwocie 10,06 zł, (...) z terminem płatności 1 lutego 2016 r. w kwocie 10,06 zł, (...) z terminem płatności 23 marca 2016 r. w kwocie 15.040,08 zł, (...) z terminem płatności 23 marca 2016 r.
w kwocie 14.295,85 zł, (...) z terminem płatności 23 marca 2016 r. w kwocie 15.759,18 zł, (...) z terminem płatności 23 marca 2016 r. w kwocie 14.297,41 zł, (...) z terminem płatności 18 lipca 2016 r. w kwocie 1.545,16 zł, (...)
z terminem płatności 1 sierpnia 2016 r. w kwocie 130,13 zł, (...) z terminem płatności 23 sierpnia 2016 r. w kwocie 10,94 zł i (...) z terminem płatności 7 listopada 2016 r. w kwocie 95,01 zł, w terminie siedmiu dni.

dowód: wezwanie do zapłaty k.127

W dniu 2 lutego 2018 r. powódka wystąpiła do Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z wnioskiem o zawezwanie G. G. do próby ugodowej
w sprawie o zapłatę kwoty 73.564 zł z tytułu zawartej umowy sprzedaży energii elektrycznej oraz o świadczenie usług przesyłowych z dnia 31 lipca 2006 r. nr (...). Na posiedzeniu wyznaczonym na dzień 12 czerwca 2018 r. nie doszło do zawarcia ugody.

dowód: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej k.2-57 akt II Co 463/18, koperta z datą nadania k.58, protokół z posiedzenia z 12.06.2018 r. k.78

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie wyżej wskazanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do swej autentyczności.

Wobec zakwestionowania przez pozwanego przedstawionego przez powódkę dowodu
z opinii prywatnej w postaci protokołu z ekspertyzy licznika energii elektrycznej, dowód ten nie mógł stanowić podstawy ustaleń faktycznych i podstawy rozstrzygnięcia w zakresie ilości energii zużytej przez pozwanego. Zgodnie z art. 245 k.p.c. dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Sąd nie znalazł podstaw do podważenia wiarygodności zeznań pozwanego. Były one spójne i logiczne, a powódka nie przedstawiła żadnych dowodów by podważyć ich prawdziwość.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Powódka wywodziła roszczenie pozwu
z dokonanej przez nią korekty rozliczenia zużycia energii elektrycznej przez pozwanego. Zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c.) to na powódce spoczywał ciężar wykazania zasadności i wysokości dochodzonego pozwem roszczenia, tym bardziej, że roszczenie to zostało zakwestionowane przez pozwanego w sprzeciwie od wydanego przez Sąd nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. W sprzeciwie pozwany wyraźnie zarzucił powódce nieudowodnienie faktów, z których wywodzi swoje roszczenie, w tym niewykazanie podstawy naliczeń w oparciu o rzekomo niewłaściwy odczyt wskazań licznika przez kontrolera poboru energii, jak również zakwestionował przedłożony przez powódkę dowód z protokołu z ekspertyzy licznika energii elektrycznej. Pomimo tego w odpowiedzi na sprzeciw powódka nie przedstawiła żadnych nowych dowodów, zaś te które zostały przez nią przedstawione w pozwie zostały podważone przez pozwanego i w żaden sposób nie dowodzą zasadności roszczenia. Sąd podzielił argumentację pozwanego w tym zakresie albowiem przedstawione przez powódkę okoliczności faktyczne budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego, a powódka wykazała całkowitą bierność w dowodzeniu. W toku postępowania nie zostały bowiem wyjaśnione okoliczności i przyczyny błędnych odczytów licznika poboru energii w gospodarstwie domowym pozwanego przez kontrolera powódki. Okoliczność ta miała zaś fundamentalne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Skoro w zleceniu wskazano, że przyczyną konieczności dokonania korekty był błędnie dokonywany odczyt układu pomiarowo-rozliczeniowego przez kontrolera poboru energii elektrycznej E. B., to powódka zobowiązana była udowodnić:

⚫

po pierwsze, że kontroler faktycznie dokonywał błędnych odczytów (np. przez porównanie odczytów dokonywanych przez niego u pozwanego w poszczególnych okresach – zarówno przed jak i po okresie, za który dokonano korekty rozliczeń czy chociażby przez porównanie z odczytami z innych analogicznych do pozwanego gospodarstw domowych),

⚫

po drugie, dlaczego kontroler dokonywał błędnych odczytów i z czego ten błąd wynikał (czy wynikało to np. z wadliwości licznika czy też było spowodowane błędem zawinionym lub niezawinionym przez kontrolera),

⚫

po trzecie, na czym ten błędny odczyt polegał (np. czy wartości były zaniżane lub zawyżane, czy brane były pod uwagę nieodpowiednie dane widniejące na liczniku bądź czy częstotliwość odczytów nie była odpowiednia),

⚫

po czwarte, dlaczego dopiero po 2 latach zorientowano się, że kontroler dokonywał błędnych odczytów (przypominając korekta obejmowała okres od 25 lutego 2014 r.).

Ciężar dowodowy wykazania, że rzeczywiście wcześniejsze odczyty pomiarów realnego zużycia energii przez pozwanego były nieprawdziwe, zaś zgodny z rzeczywistym zużyciem był dopiero odczyt z lutego 2016 r. – a w konsekwencji, że faktycznie istniała podstawa do dokonania korekty rozliczenia zużycia prądu przez pozwanego – spoczywał na powódce, która ze zdarzeń tych wywodziła dochodzone pozwem roszczenia. Tymczasem strona powodowa powyższemu obowiązkowi nie sprostała i nie przedstawiła materiału dowodowego wykazującego omówione powyżej okoliczności. Z tego powodu Sąd nie ma wiedzy co do tego na jakiej podstawie dokonano kolejnego odczytu pomiarów licznika
w lutym 2016 r., jaki był ów rzeczywisty odczyt i czy faktycznie stanowił on podstawę do wystawienia faktur korygujących, które stanowią podstawę żądań pozwu. Powódka nie udowodniła, że wystawienie przedmiotowych faktur korygujących było uzasadnione okolicznościami, a nie że zostało ono dokonane przez nią w sposób dowolny, nie znajdujący oparcia w faktach. Z przedstawionego przez powódkę materiału dowodowego nie wynika też w jaki sposób ustalono zużycie energii po zdemontowaniu licznika poboru energii. Część faktur obejmuje bowiem okres od maja do sierpnia 2016 r., kiedy to licznik poboru energii znajdował się w ekspertyzie, a jak wynikało z zeznań pozwanego po zdemontowaniu licznika założono nowy licznik. Sąd nie był też w stanie odnieść prognoz zużycia energii za okres od maja 2016 r. do stycznia 2017 r. do faktycznego zużycia energii. Bierność dowodowa powódki, a także niestawiennictwo pełnomocnika powódki na rozprawie w dniu 17 listopada 2021 r. nie pozwoliła Sądowi wyjaśnić tych okoliczności w stopniu dostatecznym do uwzględnienia żądania pozwu. Strona powodowa nie uczestnicząc w rozprawie w dniu 17 listopada 2021 r. pozbawiła się możliwości odniesienia się do zeznań pozwanego
i zaoferowania w odpowiedzi na te zeznania stosownych wniosków dowodowych. Przyjęta przez stronę powodową taktyka procesowa i jej skutki obciążają wyłącznie powódkę. Podstawy ustaleń faktycznych i podstawy rozstrzygnięcia nie mogła stanowić przedłożona przez powódkę ekspertyza licznika energii elektrycznej (a dokładniej protokół z tej ekspertyzy k.96-97). Dowód z tej ekspertyzy należy zakwalifikować jako dowód z opinii prywatnej, która podlega takiej samej ocenie co do wiarygodności i przydatności dla rozstrzygnięcia, jak każdy inny dowód, w myśl zasady oceny materiału dowodowego określonych w kodeksie postępowania cywilnego. Jednocześnie dowód z opinii prywatnej nie jest równoważny ani nie może zastępować dowodu z opinii biegłego sądowego, posiadającego specjalistyczną wiedzę w danym zakresie. Stąd przedstawiona przez powódkę ekspertyza nie mogła zostać uznana za wiarygodny dowód tego, że licznik zdemontowany
z nieruchomości pozwanego dokonywał prawidłowych pomiarów. Za dowód adekwatny do wykazania tej okoliczności należałoby uznać dowód z opinii biegłego sądowego, albowiem ustalenie prawidłowości lub wadliwości działania licznika i spełniania przez niego norm legalizacyjnych wymagało wiadomości specjalnych, których ani strona postępowania ani Sąd nie posiada. Powódka nie zgłosiła natomiast wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego i to pomimo wyraźnego zakwestionowania przez pozwanego
w sprzeciwie, przedłożonej przez nią ekspertyzy – opinii prywatnej.

Jednocześnie nadmienić należy, że Sąd nie podzielił zarzutu pozwanego dotyczącego wadliwości działania licznika wynikającego z samego tylko faktu opatrzenia tego licznika rozbieżnymi numerami fabrycznymi. Sąd nie kwestionuje tego, że licznik zamontowany
u pozwanego opatrzony był na przyklejonej do niego naklejce innym numerem fabrycznym niż ten, który był wprowadzony do jego pamięci. Obydwie strony postępowania były zgodne co do faktu wystąpienia takiej nieprawidłowości. Niemniej jednak, zdaniem Sądu istnienie powyższej różnicy w w/w numerach nie dyskwalifikuje samo przez się prawidłowości działania licznika, w przypadku którego rozbieżności takie wystąpiły.

Z powyższych względów żądanie pozwu jako nieudowodnione oddalono.

Oddalenie powództwa skutkowało brakiem podstaw do rozpoznania podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia strony powodowej. Zarzut ten wobec wydanego rozstrzygnięcia uznać należy bowiem za bezprzedmiotowy. Niemniej jednak jedynie na marginesie nadmienić należy, że w ocenie Sądu roszczenie pozwu nie uległo przedawnieniu. Powódka wykazała bowiem, że faktycznie w dniu 2 lutego 2018 r. wystąpiła do Sądu z wnioskiem o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej w sprawie o zapłatę, stanowiącej roszczenie pozwu, czym doprowadziła do skutecznego przerwania biegu przedawnienia roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.). Za początek biegu przedawnienia roszczeń o zapłatę wynikających z wystawionych przez pozwaną faktur korygujących, wbrew stanowisku pozwanego, należy uznać upływ terminu wymagalności roszczeń o zapłatę wynikających z tych faktur, a nie z faktur pierwotnie wystawionych.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, tj. na podstawie art. 98 k.c. Z uwagi na oddalenie powództwa, Sąd obciążył całością kosztów powódkę i zasądził od niej na rzecz pozwanego kwotę 5.417 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Wysokość tych kosztów ustalono na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800,
z późn. zm.).