Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2014 r. w Legnicy

sprawy z wniosku E. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.

o emeryturę

na skutek odwołania E. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O.

z dnia 10 lipca 2013 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 10 lipca 2013r., po rozpoznając wniosek z 6 maja 2013r. odmówił E. N. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, że zgodnie z art. 184 ust. 1 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 1 stycznia 1999r.) osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz okres składkowy w ilości co najmniej 25 lat. Wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki nabycia prawa do emerytury ustala się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudniony w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. I tak zgodnie z § 4 tego rozporządzenia „Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, 2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Okresy pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy ( § 2 ust. 2 ). Zgodnie z tym wzorem zakład pracy ma obowiązek w wydanym pracownikowi dla celów emerytalnych świadectwie pracy określić rodzaj pracy ściśle wg wykazu, działu i pozycji w/w rozporządzenia, podać stanowisko pracy w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem, działem, pozycją i punktem zarządzenia resortowego lub uchwały właściwego ministra oraz wskazać okres, w którym praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zdaniem organu rentowego E. N. nie spełnia wymienionych warunków, ponieważ nie udowodnił żadnego okresu pracy w szczególnych warunkach wobec wymaganych 15 lat. Nie wskazywał jakich okresów tego rodzaju zatrudnienia wnioskodawcy nie uwzględnił.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył E. N.wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że przedłożył organowi rentowemu świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach za okresy: od 28 czerwca 1971r. do 16 kwietnia 1976r. oraz od 15 czerwca 1976r. do 16 października 1977r. na stanowisku ubojowca. Od 2 stycznia 1981r. do 2 listopada 1981r. na stanowisku wagowego-magazynowego, rozbieracza i wykrawacza w dziale zamrażalni, a nadto od 3 listopada 1981r. do 3 grudnia 1990r. na stanowisku palacza.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. wniósł o jego oddalenie. Wskazał, ż wnioskodawca w dniu (...)ukończył 60 lat, udowodnił 28 lat, 7 miesięcy i 10 dni okresów składkowych i nieskładkowych, wniósł o przekazanie środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa.

Zarzucił, iż wnioskodawca nie spełnia przesłanki posiadania 15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie uwzględnił bowiem jako okresów wykonywania pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia wnioskodawcy w:

- Zakładach (...) we W. od 28 czerwca 1971 do 16 kwietnia 1976r.

- Przedsiębiorstwie (...) w L. od 15 czerwca 1976r. do 16 października 1977r. oraz od 2 stycznia 1981r. do 3 grudnia 1990r.

Wskazał, iż przedłożone przez wnioskodawcę dokumenty wskazujące na szczególne warunki wykonywania przez niego pracy zawierają nieprawidłowe określenia rodzaju wykonywanych prac w odniesieniu do kwalifikacji tych prac ujętych w załączniku (wykaz A) do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. N. w dniu (...). ukończył 60 lat, udowodnił 28 lat, 7 miesięcy i 10 dni okresów składkowych i nieskładkowych, wniósł o przekazanie środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa.

(bezsporne)

Wnioskodawca był zatrudniony w:

1) (...) Przedsiębiorstwie (...) we W. od 28 czerwca 1971 do 16 kwietnia 1976r. (4 lata, 9 miesięcy 20 dni) kolejno na stanowiskach pomocnika ubojowca (przez okres ok. 3 m-cy) i ubojowca. W okresie zatrudnienia na tych obu stanowiskach pracował bezpośrednio przy uboju zwierząt i ich wstępnej obróbce tj. przy zdejmowaniu skóry, wyjmowaniu wnętrzności.

Dowody:

- świadectwa pracy: akta ZUS k.

akta osobowe k.

- wyjaśnienia wnioskodawcy – nagranie 00:58:52-01:07:36

2) Przedsiębiorstwie (...) w L. od 15 czerwca 1976r. do 16 października 1977r. oraz od 2 stycznia 1981r. do 3 grudnia 1990r. kolejno na stanowiskach:

- ubojowca od 15 czerwca 1976r. do 31 października 1976r. (4 miesiące i 17 dni). Na stanowisku ubojowca wnioskodawca pracował bezpośrednio przy uboju zwierząt oraz ich wstępnej obróbce.

- wagowego-magazynowego (w magazynie skór i ubocznych artykułów ubojowych) od 2 listopada 1976r. do 5 czerwca 1977r. (7 miesięcy i 4 dni) i od 17 października 1977r. do 31 grudnia 1980r. (3 lata, 2 miesiące i 15 dni) – łącznie jest to okres 3 lat, 9 miesięcy i 19 dni. Praca wnioskodawcy w tym okresie polegała na przyjmowaniu do magazynu skór i artykułów ubocznych, ważeniu i zabezpieczeniu. W magazynie tym panowały dodatnie temperatury.

- p.o. kierownik magazynu (w magazynie skór i ubocznych artykułów ubojowych) od 6 czerwca 1977r. do 16 października 1977r. (4 miesiące i 11 dni). Wykonywał w tym czasie prace takie same jak wagowy- magazynowy i łączył je z obowiązkami osoby kierującej pracami ludzie w tym magazynie i odpowiedzialnością za ich prace.

- rozbieracza-wykrawacza w dziale zamrażalni od 2 stycznia 1981r. do 30 października 1981r. (9 miesięcy i 29 dni). Jego praca w tym okresie polegała na dzieleniu mięsa na elementy, układaniu go w formach, następnie na regałach i wsuwaniu do tunelu gdzie następowało głębokie mrożenie. Temperatura w zamrażalni, zarówno w części gdzie mięso było przygotowywane do mrożenia jak i gdzie było mrożone wynosiła wiele stopni poniżej 0°C.

- pomocnika palacza od 3 listopada 1981r. do 28 lutego 1982r. (3 miesiące i 26 dni) i palacza od 1 marca 1983r. do 3 grudnia 1990r. ( 7 lat, 9 miesięcy i 3 dni). W tych okresach wnioskodawca obsługiwał wysokoprężne kotły przemysłowe, które wytwarzały parę służącą do produkcji. Praca ta odbywała się przez cały rok, na 3 zmiany.

Dowody:

- akta em.: świadectwa pracy k. świadectwo pracy w szczególnych warunkach

- akta osobowe: świadectwa pracy; umowy o pracę, angaże, zakresy obowiązków

protokół rozprawy z 19.02.2014r.:

- zeznania świadków: R. K. 00:08:32 – 00:18:53;

M. M. 00:19:19-00:23:51

J. S. 00:24:07-00:33:38

C. P. 00:33:5300:38:35

A. C. 00:40:11-00:44:11

M. P. 00:44:40-00:56:48

- częściowo wyjaśnienia wnioskodawcy 00:58:52-01:07:36

Sąd zważył:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed 01 stycznia 1949r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt.1, tj. innym niż 65 lat dla mężczyzn. Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. I tak zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, 2) ma wymagany okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Z mocy art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej cytowane przepisy znajdują zastosowanie w stosunku do ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którym przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ( 01.01.1999r. ) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W sprawie bezspornym był fakt, iż w dacie złożenia wniosku o emeryturę wnioskodawca miał wymagany przepisem art. 27 ustawy emerytalnej okres składkowy i nieskładkowy - 25 lat, osiągnął wymagany wiek 60 lat, złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych w OFE na dochody budżetu państwa.

Sporne było czy ma 15 – letni okres pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy twierdził, iż wnioskodawca nie wykazał w prawidłowy sposób tego rodzaju zatrudnienia.

Wnioskodawca wskazywał natomiast, że ma wymagany 15 – letni okres pracy w szczególnych warunkach, bowiem jako taki uznać należy jego zatrudnienie: od 28 czerwca 1971r. do 16 kwietnia 1976r. oraz od 15 czerwca 1976r. do 16 października 1977r. na stanowisku ubojowca, od 2 stycznia 1981r. do 2 listopada 1981r. na stanowisku wagowego-magazynowego, rozbieracza i wykrawacza w dziale zamrażalni, a nadto od 3 listopada 1981r. do 3 grudnia 1990r. na stanowisku palacza.

Sąd podzielił stanowisko organu rentowego w tym zakresie, że wnioskodawca nie ma wymaganego 15 – letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. są okresy w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. W rozpoznawanej sprawie przede wszystkim z dokumentów zawartych w aktach osobowych, które w sposób obiektywny odzwierciedlają stan faktyczny związany z okresami i zasadami zatrudnienia wnioskodawcy w spornych okresach należy wskazać, iż był on zatrudniony kolejno na stanowiskach szczegółowo omówionych w części ustaleń faktycznych. Zaś w oparciu o zeznania świadków i częściowo wyjaśnienia wnioskodawcy możliwe było ustalenie jakie prace wnioskodawca wykonywał na poszczególnych stanowiskach.

W świetle tych dowodów nie ma wątpliwości, iż w okresach:

- od 28 czerwca 1971 do 16 kwietnia 1976r. (4 lata, 9 miesięcy 20 dni) oraz od 15 czerwca 1976r. do 31 października 1976r. (4 miesiące i 17 dni) - pracował bezpośrednio przy uboju zwierząt i ich wstępnej obróbce tj. przy zdejmowaniu skóry, wyjmowaniu wnętrzności. Jest to praca ujęta Wykazie A, dziale X, poz. 8 załącznika do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r.

- od 3 listopada 1981r. do 28 lutego 1982r. (3 miesiące i 26 dni) oraz od 1 marca 1983r. do 3 grudnia 1990r. ( 7 lat, 9 miesięcy i 3 dni) - wnioskodawca wykonywał prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego. Jest to praca Wykazie A, dziale XIV, poz. 1 załącznika do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r.

- od 2 stycznia 1981r. do 30 października 1981r. (9 miesięcy i 29 dni) – wnioskodawca wykonywał prace w chłodniach składowych i przyzakładowych o temp. wewnętrznej poniżej 0°C. Jest to praca wskazana w Wykazie A, dziale X, poz. 7 załącznika do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r.

Prace te wykonywane były przez wnioskodawcę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Suma tych okresów wynosi 14 lat, 1 miesiąc i 5 dni.

Pozostałe sporne okresy, w których wnioskodawca pracował na stanowiskach:

- wagowego-magazynowego (w magazynie skór i ubocznych artykułów ubojowych) od 2 listopada 1976r. do 5 czerwca 1977r. (7 miesięcy i 4 dni) i od 17 października 1977r. do 31 grudnia 1980r. (3 lata, 2 miesiące i 15 dni) – łącznie jest to okres 3 lat, 9 miesięcy i 19 dni. Praca wnioskodawcy w tym okresie polegała na przyjmowaniu do magazynu skór i artykułów ubocznych, ważeniu i zabezpieczeniu. W magazynie tym panowały dodatnie temperatury.

- p.o. kierownik magazynu (w magazynie skór i ubocznych artykułów ubojowych) od 6 czerwca 1977r. do 16 października 1977r. (4 miesiące i 11 dni). Wykonywał w tym czasie prace takie same jak wagowy- magazynowy i łączył je z obowiązkami osoby kierującej pracami ludzie w tym magazynie i odpowiedzialnością za ich prace – nie mogą zostać uznane za okresy pracy w szczególnych warunkach. Nie były to bowiem prace wykonywane bezpośrednio przy uboju zwierząt ani w ujemnej temperaturze. Wprawdzie wnioskodawca twierdził, iż w tych okresach pracował w ujemnych temperaturach, ale jak wskazali to świadkowie, prace te odbywały się w pomieszczeniach wprawdzie o obniżonej temperaturze, ale były to zawsze temperatury dodatnie.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 kodeksu postępowania cywilnego oddalił odwołanie E. N..