Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2021r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy

Przewodnicząca sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2021r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 4.242,14 zł (cztery tysiące dwieście czterdzieści dwa złote groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2019r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.102,10 zł (dwa tysiące sto dwa złote dziesięć groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4.  zwraca powodowi kwotę 6,85 zł (sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 1907/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł w dniu 18 lipca 2019r. o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5.295,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 4.795,12 od dnia 10 czerwca 2019r. do dnia zapłaty i od kwoty 500 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 12 czerwca 2019r. powód nabył na podstawie umowy cesji, wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe marki A. o nr rej. (...) od O..eu (...), który nabył tę wierzytelność w dniu 11 czerwca 2019r. od pierwotnego poszkodowanego K. B.. Zbywca wierzytelności - pierwotny poszkodowany w dniu 9 maja 2019r. był właścicielem samochodu marki A. , nr rejestracyjny (...) i w tym dniu pojazd ten został uszkodzony w kolizji drogowej, której sprawca kierował pojazdem, którego posiadacz zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany po zgłoszeniu szkody dokonał oględzin przedmiotowego pojazdu i sporządził kosztorys naprawy na podstawie którego złożył poszkodowanemu oświadczenie o przyznaniu odszkodowania w kwocie 6.363,02 zł. Z treści kosztorysu wynika, że został sporządzony nieprawidłowo. Powód przed złożeniem pozwu zlecił oszacowanie wysokości szkody, a po jej uzyskaniu określił różnicę należną do wypłaty od strony pozwanej na kwotę 4.795,12 zł, tj. części odszkodowania niewypłaconej przez pozwanego, a stanowiącej różnicę między prawidłowo ustalonym kosztem naprawy, określonym przez rzeczoznawcę w prywatniej opinii na kwotę 11.158,14 zł, a wypłaconym przez pozwanego odszkodowaniem w kwocie 6.363,02 zł. Powód przed wytoczeniem powództwa wezwał pozwanego do zapłaty tej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 czerwca 2019r. Jednocześnie przekazał pozwanemu zawiadomienie o dokonanym przelewie wierzytelności. Żądanie w oznaczonym w wezwaniu terminie nie zostało spełnione.

Do pozwu załączono umowy przelewu wierzytelności z zawiadomieniami o dokonaniu przelewu wierzytelności, decyzje pozwanego, kalkulacjami naprawy, wezwanie pozwanego do zapłaty, rachunki za wykonanie kalkulacji szkody w pojeździe.

W dniu 2 września 2019r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu, sygn. akt V GNc 4204/19.

Pozwany zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając do w całości. W sprzeciwie wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że z istoty odszkodowania wynika, że posiadacz pojazdu odpowiedzialny za szkodę jest zobowiązany zwrócić poszkodowanemu jedynie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu uszkodzonego pojazdu. Również części bez logo producenta są dopuszczone do obrotu i stosowania w dowolnej kategorii warsztatów samochodowych, również posiadających autoryzację. Naprawa z zastosowaniem takich części zamiennych pozwala na doprowadzenie pojazdu do sprawności technicznej i estetycznej sprzed szkody, z zachowaniem poprawnej technologii określonej przez producenta. Pozwany oferował bezgotówkową naprawę uszkodzonego pojazdu przy zachowaniu technologii producenta we wskazanym warsztacie sieci naprawczej (...) S.A. zlokalizowanym bezpośrednio w miejscu zamieszkania poszkodowanego celem doprowadzenia auta do stanu przedkolizyjnego, łącznie z odbiorem i zwrotem pojazdu z miejsca jego postoju. Poszkodowany nie skorzystał z propozycji pozwanego, pomimo tego, że ten proponował organizację pełnego procesu naprawy, z wyręczeniem poszkodowanego we wszystkich czynnościach okołonaprawczych. Tego rodzaju zachowanie i dokonanie cesji wierzytelności zwiększa szkodę i stanowi nielojalne zachowanie wobec pozwanego.

Do sprzeciwu załączono akta szkody.

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda podtrzymał żądania pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 maja 2019r. pozwany potwierdził zgłaszającemu szkodę J. B. otrzymanie zgłoszenia szkody z dnia 9 maja 2019r. w pojeździe A. nr rej. (...) i wezwał go do złożenia niezbędnych dokumentów.

Dowód: pismo pozwanego do J. B. z 13.05.2019r. (k. 120 akt)

Pozwany w dniu 15 maja 2019r. wykonał kosztorys – ustalenie wysokości szkody z dnia 9 maja 2019r., w którym wyliczył koszty naprawy na kwotę 6.363,02 zł brutto i w dniu 16 maja 2019r. przyznał poszkodowanemu K. B. odszkodowanie w tej kwocie.

Dowód: pismo pozwanego do poszkodowanego z 16.05.2019r. (k. 17 – 18, 104 – 105

akt), kosztorys z 15.05.2019r. (k. 18v – 21, 105v - 108 akt)

W dniu 11 czerwca 2019r. poszkodowany K. B., w związku ze szkodą komunikacyjną w samochodzie marki A. o numerze rejestracyjnym (...), mającej miejsce w dniu 9 maja 2019r., likwidowaną przez pozwanego dokonał na rzecz O..eu (...) przelewu wierzytelności – prawa do odszkodowania od sprawcy szkody, posiadacza pojazdu, którym poruszał się sprawca oraz od zakładu ubezpieczeń ( (...) S.A.), który udzielał w dniu powstania szkody ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Poszkodowany K. B. zawiadomił pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 11.06.2019r.(k. 12 akt),

zawiadomienie o przelewie (k. 13 akt)

W dniu 12 czerwca 2019r. O..eu (...) jako cedent oświadczył, że w związku ze szkodą komunikacyjną w samochodzie marki A. o numerze rejestracyjnym (...), mającej miejsce w dniu 9 maja 2019r., likwidowanej przez pozwanego, przysługuje mu na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 11 czerwca 2019r. z pierwotnym poszkodowanym K. B. prawo do odszkodowania od sprawcy szkody, zakładu ubezpieczeń, który udzielał w dniu powstania szkody ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia, ewentualnie innych podmiotów zobowiązanych do naprawienia szkody. Cedent przelał na rzecz powoda – cesjonariusza wszelkie swoje prawa do odszkodowania przysługującego mu od wskazanych podmiotów za opisaną wyżej szkodę z wyłączeniem kosztów najmu pojazdu zastępczego, holowania pojazdu i parkowania. W dniu 12 czerwca 2019r. cedent zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności zawarta w K. dnia 12.06.2019r. (k. 9

akt), zawiadomienie o przelewie wierzytelności (k. 10 akt)

W dniu 1 lipca 2019r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wykonał na zlecenie powoda Ocenę techniczno – ekonomiczną oraz Kalkulację naprawy nr 384/05/192 dotyczącą szkody w pojeździe marki A., w której wyliczono koszty naprawy na kwotę 11.158,14 zł (9.o71,66 zł netto). Za wykonanie kalkulacji szkody ustalono wynagrodzenie w kwocie 500 zł, które objęto rachunkiem nr (...) z 4 lipca 2019r.

Dowód: Ocena techniczno – ekonomiczna z kalkulacją naprawy z

1.07.2019r. (k. 22 – 33 akt), Rachunek nr (...) (k. 34 akt)

W dniu 11 lipca 2018r.powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 4.795,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 czerwca 2019r. do dnia zapłaty pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty z 11.07.2019r. (k. 35 akt)

Samochód z racji swojej historii kwalifikował się do naprawy w zakładzie nie autoryzowanym (import w stanie używanym, zmiana właścicieli, brak ciągłości serwisowania w (...), wcześniejsza naprawa). Koszt naprawy samochodu przy użyciu części oryginalnych i zastosowaniu stawki 100 zł netto za 1 (...) wyniósł 10.605,16 zł. Dla części zakwalifikowanych do wymiany nie było zamienników.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. J. P. z kalkulacją

naprawy(k. 179 – 193 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. J. P..

Sąd pominął dowód z zeznań świadka K. B. na podstawie art. 242 kodeksu postępowania cywilnego albowiem pozwany nie odbierał wezwań na rozprawę mimo wielokrotnych prób doręczenia wezwania, również na adres zameldowania świadka, ustalony przez Sąd z urzędu. Sąd oznaczył ostateczny termin do przeprowadzenia tego dowodu, na który świadek się również nie stawił.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 9 maja 2019r. była umowy ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem ustalonego przez biegłego zakresu naprawy i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody w samochodzie A. (...) nr rej. (...) wynosi kwotę 10.605,16 zł. Za przyjęciem przyjętych przez biegłego stawek roboczogodziny oraz zastosowania w przypadku kalkulacji naprawy, w miarę możliwości części zamiennych Q przemawia wiek samochodów, nieznana historia samochodów i ich serwisowania, zmiany właściciela. W przypadku takich samochodów użycie zamiennika o wysokiej jakości nie wpłynęłoby ujemnie na stan techniczny, żywotność i wartość samochodu, jednakże takie części były nieosiągalne. Biegły zastosował do wyceny ceny części oryginalnych.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem 10.605,16 zł a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego w kwocie 6.363,02 zł podlegała uwzględnieniu przez Sąd.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, w tym koszt dokonanej przez podmiot trzeci na zlecenie powoda kalkulacji naprawy, przyjmując że wobec ujęcia w przedmiocie działalności powoda w Krajowym Rejestrze Sądowym: „działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat” powód winien sporządzić taką wycenę własnymi siłami. Koszt zlecenia przez powoda kalkulacji naprawy podmiotowi trzeciemu nie mieści się w ramach normalnego związku przyczynowego z powstałą szkodą i powiększa tę szkodę w sposób nieusprawiedliwiony. Sąd oddalił powództwo w zakresie przewyższającym wskazaną wyżej kwotę uzupełniającą należnego odszkodowania oraz kwotę 500 zł stanowiącą poniesione przez powoda koszty prywatnej kalkulacji naprawy. Zgodnie z przepisem art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zdaniem Sądu, brak jest adekwatnego związku przyczynowego między kosztami sporządzenia prywatnej kalkulacji a przedmiotowym zdarzeniem. Powód jest podmiotem gospodarczym trudniącym się skupywaniem wierzytelności wobec zakładów ubezpieczeń. Zarówno koszt zakupu wierzytelności od poszkodowanego, jak i koszt sporządzenia kalkulacji pozwalającej na sformułowanie żądania pozwu stanowią, zdaniem Sądu, koszt prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej i nie mają wpływu na wysokość szkody, za którą odpowiada pozwany. Sytuacja powoda różni się od sytuacji poszkodowanego, który jeżeli zleca opracowanie kalkulacji kosztów naprawy niezależnemu podmiotowi, robi to jeszcze w toku prowadzenia postępowania likwidacyjnego przez zakład ubezpieczeń i w celu obrony swoich praw, ewentualnego odwołania się od decyzji o wypłacie zaniżonego odszkodowania. Ten dodatkowy koszt powiększa jeszcze wyrządzoną mu szkodę i zasługuje na rekompensatę. Brak jest natomiast, zdaniem Sądu związku przyczynowego pomiędzy kosztami cesjonariusza trudniącego się zawodowo dochodzeniem roszczeń, poniesionymi w celu ustalenia często zawyżonych kosztów naprawy a wysokością szkody. Takie koszty, nie są w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, za którą odpowiedzialność ponosi pozwany. W tym zakresie powództwo podlegało więc oddaleniu.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. art. 817 § 1 k.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 80,11%, co oznacza, że powinien ponieść 19,89 % kosztów postępowania. Suma kosztów postępowania wyniosła kwotę 4.892,15 zł (opłata sądowa w kwocie 265 zł, wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 1.800 zł w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw oraz wynagrodzenie biegłego w kwocie 993,15 zł). Powód powinien ponieść kwotę 973,05 zł kosztów, a poniósł kwotę 3.075,15 zł ( opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika i wynagrodzenie biegłego. Różnica tych kwot podlegała zasądzeniu od pozwanego. Ponadto Sąd nakazał zwrócić powodowi niewykorzystaną część uiszczonej przez powoda zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 1.000 zł.

sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś