Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2021 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Przemysław Majkowski

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2021 r. w Sieradzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa T. M.

przeciwko (...) SA z siedzibą w W.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego (...) SA z siedzibą w W. na rzecz powoda T. M. kwotę 74.300,00 ( siedemdziesiąt cztery tysiące trzysta ) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  zasądza od pozwanego (...) SA z siedzibą w W. na rzecz powoda T. M. kwotę 9.365,30 ( dziewięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt pięć 30/100 ) zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  zasądza od powoda T. M. na rzecz pozwanego (...) SA z siedzibą w W. kwotę 1.475,00 ( jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt pięć zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

5.  nakazuje pobrać od powoda T. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 297,00 ( dwieście dziewięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu wydatków w sprawie poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa,

6.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) SA z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 804,00 ( osiemset cztery) zł tytułem zwrotu wydatków w sprawie poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 245/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 23 sierpnia 2019 roku powód T. M. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 101 817,10 zł z odsetkami ustawowymi od wniesienia powództwa oraz obciążenie pozwanej kosztami postępowania sądowego oraz zastępstwa adwokackiego według norm prawem przewidzianych. W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzi odszkodowania za szkodę w pojeździe będącym jego własnością, która powstała w okresie obowiązywania pomiędzy stronami umowy ubezpieczenia autocasco oraz, że pozwana bezzasadnie odmówiła wypłaty jakiegokolwiek świadczenia na jego rzecz z tego tytułu.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwany zakwestionował swoją odpowiedzialność co do zasady jak i wysokości, gdyż w jego ocenie, do uszkodzenia pojazdu, nie doszło w opisywanych przez powoda okolicznościach, a brak wypadku ubezpieczeniowego w myśl ogólnych warunków ubezpieczenia wyłącza jej odpowiedzialność. Oprócz tego strona pozwana wskazała, że ewentualna szkoda w majątku powoda ma charakter szkody całkowitej.

W toku postępowania strony podtrzymywały powyższe stanowiska procesowe.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Powód T. M. jest właścicielem samochodu osobowego marki A. (...) S tronic o numerze rejestracyjnym (...), rok produkcji 2016.

(bezsporne)

Powód nabył opisany wyżej samochód w Niemczech w stanie uszkodzonym. (...) zostało przetransportowane do Polski na lawecie. W trakcie naprawy w samochodzie wymieniono maskę, reflektory, zderzak oraz zestaw chłodnic. Po naprawie samochód został poddany przeglądowi technicznemu i w dniu 9 kwietnia 2018 roku został zarejestrowany po raz pierwszy w Polsce.

(bezsporne, a także dowody: zeznania świadka R. B. – k. 77 v – 78 wraz z nagraniem rozprawy z dnia 17 lutego 2020 roku – płyta k. – minuta od 00:05:22 do 00:32:55)

Objęty pozwem samochód powoda został uszkodzony po raz kolejny w lutym 2019 roku, kiedy został uderzony podczas postoju na parkingu przez inny samochód. Sprawca tego zdarzenia był ubezpieczony od w zakresie odpowiedzialności cywilnej przez (...) S.A. z siedzibą w W., która przyznała powodowi odszkodowanie w kwocie 9444,59 zł tytułem kosztów naprawy. W trakcie naprawy pojazdy dokonano wymiany: zderzaka przedniego, maski silnika, błotnika wraz dodatkowymi elementami oraz dokonano lakierowania. W dniu 27 marca 2019 roku przeprowadzono badanie stanu technicznego pojazdu w (...) i stwierdzono, że usterki pokolizyjne zostały usunięte.

(bezsporne, a także dowody: zeznania świadka R. B. – k. 77 v – 78 wraz z nagraniem rozprawy z dnia 17 lutego 2020 roku – płyta k. – minuta od 00:05:22 do 00:32:55, zaświadczenie – k. 55)

Naprawy pojazdu będącego własnością powoda zostały przeprowadzone w nieautoryzowanym warsztacie naprawczym, którego właścicielem jest znajomy powoda - R. B.. Do naprawy zostały użyte części nowe i używane, które zakupił powód lub właściciel warsztatu w oryginalnym serwisie (...) Sp. z o.o. w Ł. lub na giełdzie bądź przez ogłoszenie. Zastosowano m.in. używane elementy układu (...): sterowniki, poduszki i napinacze, a maska silnika została naprawiona pogrubioną warstwą lakieru.

(dowód: zeznania świadka R. B. – k. 77 v – 78 wraz z nagraniem rozprawy z dnia 17 lutego 2020 roku – płyta k. – minuta od 00:05:22 do 00:32:55 , faktury – k. 68 – 73, pismo informacja o wysokości szkody z kalkulacją naprawy – k. 49 – 54 , opinia biegłego z zakresu wyceny wartości oraz kosztu i jakości napraw pojazdów samochodowych K. S. – k. 118 – 157 wraz z opiniami uzupełniającymi – k. 194 – 219, k. 241 – 246)

W dniu 1 kwietnia 2019 roku powód użyczył objęty pozwem samochód A. C., która była zatrudniona w jego przedsiębiorstwie, na jej prośbę, gdyż zepsuł się jej samochód. A. C. sama odebrała użyczony samochód z parkingu na terenie warsztatu samochodowego R. B. oraz kluczyki do niego i miała go zwrócić po zakończeniu naprawy jej auta. W nocy z dnia 1 kwietnia na 2 kwietnia 2019 roku A. C. jechała samochodem powoda drogą wojewódzką nr (...) z miejscowości W. w kierunku R.. Za parkingiem w lesie kilka kilometrów za R., około godziny 00.20, zauważyła przebiegające przez drogę zwierzęta i pod wpływem paniki zjechała samochodem z jezdni na prawą stronę drogi i uderzyła przodem pojazdu w przydrożną barierę ochronną.

(dowód: zeznania świadka A. C. – k. 43 – 43v)

Zakres, w tym wysokość i szerokość uszkodzeń pojazdu marki A. (...) wskazują, że mogą pochodzić od uderzenia w czoło barierki. Przed uderzeniem samochód jechał około 40 km/h, przy czym nie można wykluczyć, że kierująca poruszała się z taką prędkością.

(dowód: opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych W. J. – k. 95 – 96)

Po uderzeniu w barierkę A. C. obejrzała samochód i zadzwoniła po pomoc drogową. Nie powiadomiono służb ratowniczych. Z miejsca zdarzenia samochód powoda został przetransportowany lawetą na parking (...).

(dowód: zeznania świadków: A. C. – k. 43 – 43v; S. G. – k. 43v, wydruk – k. 47 – 48, R. B. – k. 77 v – 78 wraz z nagraniem rozprawy z dnia 17 lutego 2020 roku – płyta k. – minuta od 00:05:22 do 00:32:55)

Samochód powoda nie został naprawiony po zdarzeniu z dnia 2 kwietnia 2019 roku, gdyż R. B. uznał, że koszty naprawy przekroczą wartość nieuszkodzonego pojazdu.

(dowód: zeznania świadka R. B. – k. 77 v – 78 wraz z nagraniem rozprawy z dnia 17 lutego 2020 roku – płyta k. – minuta od 00:05:22 do 00:32:55)

W momencie zdarzenia z dnia 2 kwietnia 2019 roku pojazd powoda marki A. (...) był objęty ochroną ubezpieczeniową (...) (Autocasco) na podstawie umowy zawartej w dniu 9 kwietnia 2018 roku przez T. M. z przedstawicielem pozwanej (...) S.A. w W.. Umowa ubezpieczenia AC została zawarta od wszystkich ryzyk (pełna ochrona) z serwisowym wariantem ustalania kosztów naprawy oraz opcją (...) Wartość 100%. Wartość pojazdu została ustalona na 146 938 zł z 23% VAT.

(dowód: polisa ubezpieczeń komunikacyjnych – nr (...) – k. 9 – 11)

Zgodnie z § 7 ust. 1 ogólnych warunków ubezpieczeń komunikacyjny (...) (dalej: OWU), stanowiących integralną część umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy stronami – zakresem AC objęte są szkody polegające na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie pojazdu, jego części lub wyposażenia, wskutek zajścia wypadku ubezpieczeniowego w okresie ubezpieczenia z zastrzeżeniem § 12. Zgodnie zaś z § 3 pkt 99 ppkt a OWU – wypadkiem ubezpieczeniowym jest zdarzenie niezależne od woli ubezpieczonego lub osoby uprawnionej do korzystania z pojazdu powodujące szkodę objętą zakresem AC.

Stosownie do § 8 ust. 1 pkt 1 OWU, umowę AC zawiera się m.in. w wariancie serwisowym, o którym mowa w § 17 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z § 15 ust. 1 OWU, odszkodowanie nie może być wyższe niż suma ubezpieczenia. Jak stanowił ust. 2, jeżeli suma ubezpieczenia odpowiada wartości pojazdu brutto, przy ustaleniu wysokości odszkodowania uwzględnia się podatek VAT. Ustęp 5 wskazywał, że w przypadku szkody częściowej lub całkowitej (...) sporządza lub zleca sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy lub protokołu szkody, w których uwzględniane są uszkodzenia pojazdu wynikające z wypadku ubezpieczeniowego. Zgodnie zaś z ust. 6, koszty naprawy pojazdu ustalane są w oparciu o ceny usług i części zamiennych stosowanych w RP w dniu ustalenia odszkodowania.

Zgodnie z treścią § 18 ust. 1 OWU, w celu ustalenia czy zachodzi przypadek szkody całkowitej, wartość pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania porównuje się do kosztów naprawy pojazdu ustalonych według zasad określonych w ust. 2. Jednocześnie w ust. 3 określono, że koszty naprawy, o których mowa w ust. 2, nie stanowią podstawy do ustalenia wysokości odszkodowania. § 18 ust. 4 OWU stanowił natomiast, że w razie powstania szkody całkowitej wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość rynkową pozostałości, a w przypadku zastosowania opcji (...) Wartość 100% – w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu na dzień zawarcia umowy AC pomniejszonej o wartość rynkową pozostałości, o ile w czasie trwania umowy AC nie nastąpiła zmiana stanu technicznego pojazdu w odniesieniu do stanu z dnia zawarcia umowy AC. Za zmianę stanu technicznego uważa się powstałe w okresie ubezpieczenia i nienaprawione uszkodzenia, nietechnologiczną naprawę lub zdekompletowanie pojazdu. Jeżeli taka zmiana nastąpiła, (...) S.A. określa odszkodowanie w oparciu o wartość pojazdu uwzględniającą tę zmianę, ustaloną na dzień zawarcia umowy AC. Wartość rynkowa pozostałości jest ustalana indywidualnie, w zależności od rozmiaru uszkodzeń i stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub jego części (zespołów).

(dowód: ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych (...) – k. 28 – 36v)

Na dzień 9 kwietnia 2018 roku (zawarcia umowy ubezpieczenia) wartość rynkowa nieuszkodzonego samochodu osobowego A. (...) wynosiła 101 200 zł, a na dzień 2 kwietnia 2019 roku (dzień wyrządzenia szkody) – 89 100 zł brutto. Wartość rynkowa ww. samochodu w stanie uszkodzonym wynosi 26 900 zł brutto.

Celowe i uzasadnione koszty w celu przywrócenia samochodu będącego własnością powoda do stanu sprzed szkody z dnia 2 kwietnia 2019 roku określony zgodnie z treścią § 18 ust. 2 OWU na dzień wyrządzenia szkody wynoszą 145 171,30 zł.

(dowód: opinia biegłego z zakresu wyceny wartości oraz kosztu i jakości napraw pojazdów samochodowych K. S. – k. 118 – 157 wraz z opiniami uzupełniającymi – k. 194 – 219, k. 241 – 246)

W dniu 20 maja 2019 roku pozwana na aukcji zorganizowanej na swojej platformie aukcyjnej wystawiła uszkodzony pojazd marki A. (...), będący własnością powoda. Aukcja trwała do 21 maja 2019 roku. Najwyższa złożona oferta wyniosła 39 182 zł brutto.

(dowód: raport z zamknięcia aukcji – k. 169 – 170)

Powód zgłosił szkodę pozwanej, która decyzją z dnia 6 czerwca 2019 roku odmówiła wypłaty odszkodowania. W uzasadnieniu wydanej decyzji pozwana wskazała, że przeprowadziła czynności wyjaśniające, polegające m.in. na odczytaniu danych elektronicznych zawartych w sterownikach pojazdu i w jej ocenie uszkodzenia pojazdu powstały w okolicznościach innych, niż deklarowane w zgłoszeniu szkody.

(dowód: decyzja – k. 19)

W celu ustalenia wysokości szkody powód zlecił wykonanie prywatnej kalkulacji naprawy.

(dowód: kalkulacja do wyceny – k. 12 – 18)

Pozwana pomimo wezwań powoda nie zapłaciła na jego rzecz żadnej kwoty tytułem odszkodowania.

(bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność nie była kwestionowana przez strony ani nie budziła wątpliwości Sądu.

Ustalając fakty Sąd oparł się również na zasadniczym dowodzie w postaci opinii głównej oraz opiniach uzupełniających biegłego z zakresu wyceny wartości pojazdów oraz kosztu i jakości napraw pojazdów samochodowych K. S. (2). Biegły w swoich opiniach oparł się poza własną wiedzą i doświadczeniem o dane wynikające z systemów (...)Ekspert i A., a zatem o powszechnie stosowane programy informatyczne w celu dokonywania wycen pojazdów mechanicznych. Żadna ze stron nie zarzuciła biegłemu braku kompetencji do opiniowania w tej sprawie, pomimo składania przez strony zastrzeżeń do opinii. Biegły rzeczowo i wyczerpująco odniósł się do wątpliwości podnoszonych przez strony postępowania, a w ocenie Sądu sporządzone przez biegłego opinie w sposób klarowny i przekonujący odpowiadają na postawione tezy dowodowe, pomimo podtrzymywania przez powoda zastrzeżeń do opinii. W ocenie Sądu takie stanowisko powoda nie rzutuje na ocenę dowodu z opinii biegłego, a jest jedynie wynikiem niezadowolenia strony z wniosków opinii, które nie zostały jednak w sposób skuteczny zakwestionowane.

Sąd dokonał ustaleń w zakresie stanu faktycznego na również na podstawie opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych W. J. (2), której wnioski – co należy podkreślić, nie były podważane przez żadną ze stron procesu a nie budziły przy tym wątpliwości Sądu. Biegły przygotował rzetelną opinię, w oparciu o całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, której treść była jednoznaczna, zgodna z tezą dowodową.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków: A. C., S. G. i R. B., które były wyczerpujące i wzajemnie się uzupełniające. Zeznania świadka A. C. i R. B. były sprzeczne w zakresie okoliczności przejęcia przez A. C. samochodu powoda, jednakże nie ma to kluczowego znaczenia dla oceny wiarygodności świadków w kontekście bezspornych ustaleń, że A. C. kierowała pojazdem powoda w momencie zdarzenia. Znajduje to potwierdzenie w zeznaniach świadka S. G., który jest obcy dla stron i nie ma interesu, żeby zeznawać na korzyść którejkolwiek z nich; a także na podstawie wydruku z trasy jazdy lawety w dniu zdarzenia. Przede wszystkim zaś z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych wynika, że do zdarzenia mogło dojść w opisanych przez świadka okolicznościach. Zeznania świadka R. B. były ponadto istotnym materiałem dowodowym w celu ustalenia zakresu i sposobu uprzednich napraw samochodu powoda, co miało wpływ na ustalenie wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku, co wynika z art. 805 § 2 pkt 1 k.c.

W przedmiotowej sprawie pozwana nie kwestionowała objęcia ochroną ubezpieczeniową autocasco pojazdu będącego własnością powoda. Negowała jednak wystąpienie wypadku ubezpieczeniowego w wersji opisanej przez powoda, skutkującego uszkodzeniem pojazdu podlegającego ubezpieczeniu AC, a w dalszej kolejności także wysokość obowiązku naprawienia szkody.

Należy wobec tego podkreślić, że w postępowaniu cywilnym obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (art. 6 kc), (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, publ. OSNC 1997/6-7/76).

Mając na względzie powyższe regulacje, powód wykazał wystąpienie wypadku ubezpieczeniowego w rozumieniu § 3 pkt 99 ppkt a OWU jako zdarzenia niezależnego od jego woli poprzez zeznania świadka A. C., która była sprawcą szkody i opisała przebieg tego zdarzenia. Kluczowe znaczenie dla oceny zajścia wypadku ubezpieczeniowego miała przy tym opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych, który dokonał krytycznej oceny twierdzeń tego świadka w kontekście uszkodzeń ujawnionych w pojeździe i na odcinku drogi, gdzie doszło do zdarzenia. Doprowadziło to biegłego, a następnie także Sąd, do przekonania, że wersja przedstawiana przez powoda jest wiarygodna. Świadczą o tym także zeznania świadka S. G., które również potwierdzają wersję A. C.. Wszelkie dostrzeżone przez Sąd niejasności związane z okolicznościami użyczenia pojazdu A. C. przez powoda, który był jej pracodawcą, a które w kontekście doświadczenia życiowego są mało wiarygodne, nie wpływają na ocenę, iż pojazd rzeczywiście został jej wydany. Okoliczności te nie są zaś też tego rodzaju, iż pozwalają na uprawnione postawienie tezy o umyślnym i zaplanowanym działaniu podjętym przez powoda w celu uszkodzenia pojazdu z wykorzystaniem innej osoby, co jedynie wówczas pozwoliłoby na przyjęcie, że nie doszło do wypełnienia przesłanek zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego. Forsując takie stanowisko, pozwanej nie udało się wykazać, choćby że zdarzenie szkodzące miało inny przebieg, aniżeli prezentowane przez powoda. Pozwany nie przedstawił na tę okoliczność żadnych dowodów, choćby poprzez dane uzyskane ze sterowników pojazdu, na co powoływał się w decyzji odmawiającej przyznania odszkodowania. W ocenie Sądu takich okoliczności nie można domniemywać z faktu, że kierująca pojazdem nie wezwała na miejsce Policji, skoro nie była do tego zobowiązana, a też okoliczności zdarzenia nie były skomplikowane, zwłaszcza że nie uczestniczyły w nich osoby trzecie.

Mając to wszystko na względzie Sąd uznał, że przesłanki odpowiedzialności pozwanej co do zasady zostały spełnione.

Przechodząc do ustaleń wysokości należnego powodowi odszkodowania wskazać należy, że w każdym przypadku należy ustalać rzeczywistą wartość ubezpieczonej rzeczy i ta wartość wyznaczać powinna należną ubezpieczonemu kwotę odszkodowania, nie może jednak przekroczyć pułapu ustalonej umownie sumy ubezpieczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z 12.01.2000, III CKN 515/98, LEX nr 52778).

Wobec tego w pierwszej kolejności należało ocenić czy szkoda w majątku powoda związana z uszkodzeniem pojazdu marki A. (...) miała charakter szkody całkowitej, której definicje wskazano w § 18 ust. 1 OWU. W tym celu konieczne było ustalenie wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania oraz kosztów naprawy pojazdu, wyliczonymi zgodnie z opisanymi w § 18 ust. 2 OWU regułami. W ustaleniu obu tych wartości niezbędna była opinia biegłego. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania stanowiska biegłego w zakresie przedstawionych wyliczeń. Zauważyć należy, że wysokości te zostały określone na podstawie profesjonalnego programu służącego do ustalania wartości pojazdów. Powód wnosił zastrzeżenia do opinii w zakresie ustalonej wartości pojazdu nieuszkodzonego jednak nie skutkowały one zmianą przyjętych przez biegłego tzw. ujemnych korekt z tytułu uprzednich napraw, zasadnych ze względu na ich zakres i zastosowane używane części, zwłaszcza przy wymianie systemu (...), których wykorzystania powód nie kwestionował. Sąd nie jest uprawniony ze względu na brak wiadomości specjalnych do dokonywania korekt w wyliczeniach biegłego w sytuacji, kiedy przedstawiona opinia, w tym także obliczenia spełnia wymogi dla tego rodzaju dowodu. Wobec tego skoro koszt naprawy pojazdu powoda (145 171,30 zł) jest wyższy od wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym (89 100 zł) to szkodę poniesioną przez powoda należy zakwalifikować jako całkowitą.

Sposób naprawienia szkody ustalonej jako całkowita został opisany w § 18 ust. 4 OWU. Ze względu na zawarcie umowy pomiędzy stronami w opcji (...) Wartość 100%, odszkodowanie w przedmiotowej sprawie stanowi różnicę pomiędzy wartością pojazdu na dzień zawarcia umowy AC a wartością rynkową pozostałości, z uwzględnieniem zmiany stanu technicznego pojazdu w odniesieniu do stanu z dnia zawarcia umowy AC. W przedmiotowej sprawie zasadne było ustalenie wartości pojazdu pomniejszonej ze względu na zmianę jego stanu technicznego w trakcie trwania umowy. Taka zmiana jest uzasadniona naprawą pojazdu ze względu na jego uszkodzenie w lutym 2019 roku. Wskazana naprawa skutkowała wymianą kolejnych części na używane i takim wykonaniem lakierowania maski, co w ocenie biegłego realnie obniża wartość pojazdu. W kontekście tych rozważań aktualność zachowują stwierdzenia o zastosowaniu przez biegłego tzw. ujemnych korekt. Ustalona przez biegłego wartość pojazdu zgodnie z treścią § 18 ust. 4 OWU wynosi zaś 101 200 zł.

Wartość rynkowa pojazdu w stanie po szkodzie zgodnie z opinią biegłego wynosi 26 900 zł. Jakkolwiek Sąd nie polemizuje z poglądem przedstawionym przez pozwaną spółkę, że wartość pojazdu w stanie uszkodzonym może zostać ustalona za pomocą ofert z aukcji tego pojazdu, to jednak pierwszeństwo przy ustaleniu sposobu tych ustaleń powinna mieć wola stron, wyrażona w zawartej przez strony umowie, również poprzez akceptację OWU. Zgodnie zaś z § 18 ust. 4 tychże – wartość rynkowa pozostałości jest ustalana indywidualnie, w zależności od rozmiaru uszkodzeń i stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub jego części (zespołów). Zauważyć należy, że umowa nie odwołuje się w tej mierze do wyników aukcji internetowych. W ocenie sądu organizowana aukcja nie daje też gwarancji dostosowania ceny do wymienionych w OWU czynników. Cena możliwa do uzyskania w aukcji jest bowiem uzależniona od popularności oferty i liczby zainteresowanych licytantów. W ocenie Sądu prawidłowe wyważenie zmiennych wpływających na wartość pozostałości może nastąpić najpełniej poprzez odwołanie do systemów eksperckich, analogicznie jak przy ustalaniu wartości pojazdu w stanie na datę zawierania umowy ubezpieczenia. Nie ma racjonalnych przyczyn dlaczego tylko jedna z tych wartości miałaby zostać ustalona poprzez odwołanie się do wiadomości specjalnych oferowanych przez biegłego, co gwarantuje znacznie wyższy standard dokonanej wyceny ze względu na wszystkie okoliczności mające wpływ na ocenę przydatności sporządzonej opinii jak i zapewnienie stronom możliwości wypowiedzenia się co złożonej opinii, w tym złożenia zastrzeżeń i pytań do biegłego. Na marginesie można zauważyć, że aukcja, na którą powołuje się pozwana została przeprowadzona w maju 2019 roku, pomimo wydania przez pozwaną decyzji odmownej o przyznaniu odszkodowania, a powód ani sąd nie mają możliwości oceny warunków przeprowadzonej licytacji.

Z tych wszystkich względów Sąd przyjął, iż wartość pozostałości pojazdu powoda wynosi 26 900 zł brutto, zgodnie wyceną biegłego przy zastosowanie systemów A. i (...)Ekspert.

Różnica pomiędzy wartością pojazdu sprzed szkody (101 200 zł) a wartością pozostałości (26 900 zł) wynosi 74 300 zł i taką kwotę Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanej tytułem odszkodowania, o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 kc od dnia wniesienia pozwu zgodnie z żądaniem. W pozostałym zakresie powództwo jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie 2 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc stosunkowo je rozdzielając stosownie do wyników postępowania. Powód dochodził kwoty 101 817,10 zł, a zasądzono na jego rzecz 74 300 zł – wobec tego wygrał sprawę 73%, a przegrał w 27%.

W toku postępowania powód poniósł koszty, na które składają się: 5090,85 zł tytułem opłaty od pozwu, 2136 zł tytułem wykorzystanych zaliczek na wynagrodzenia biegłych. Pozwany winien ponieść te koszty w 73% powiększone o 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa tj. poprzez zapłatę kwoty (...).30 zł. W takim samym zakresie pozwany powinien ponieść koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 5400 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 6 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2018. poz.1800) tj. kwotę 3942 zł. Łącznie Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego kwotę 9365,30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono w punkcie 3 wyroku.

Powód powinien natomiast ponieść 27% kosztów procesu poniesionych przez pozwanego, na które składa się 5400 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego ustalonych na podstawie § 2 pkt 6 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz.265) tj. kwotę 1458 zł, powiększoną o 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Łącznie Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego 1475 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono w punkcie 4 wyroku.

O brakujących kosztach postępowania na rzecz Skarbu Państwa orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 755 ze zm.) w zw. z art. 100 kpc. Wydatki związane z postępowaniem tymczasowo poniesione przez Skarb Państwa wyniosły 1101,72 zł. Stosownie do wyników postępowania Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu od powoda kwotę 297 zł, stanowiącą równowartość 27% brakujących kosztów, o czym orzeczono w punkcie 5 wyroku, a od pozwanego kwotę 804 zł, stanowiącą 73% brakujących kosztów, o czym orzeczono w punkcie 6 wyroku.