Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 175/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w K. z (...)

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

M. B. (1)

D. Ł.

Brał udział w pobiciu pokrzywdzonego

Opinie z badań DNA, w tym DNA B. pod paznokciami pokrzywdzonego oraz DNA pokrzywdzonego na ciele i odzieży oskarżonego;

Oględziny miejsca zdarzenia i materiał fotograficzny;

Opinia z zakresu medycyny sądowej i zeznania biegłego

Opinie z badań DNA w tym DNA pokrzywdzonego na ciele i odzieży oskarżonego;

Zdjęcia opuchniętych dłoni;

Oględziny miejsca zdarzenia i materiał fotograficzny;

Opinia z zakresu medycyny sądowej i zeznania biegłego

606-610

703-715

717-728

787-796

805-822

828-850

122- 125

104-177

904-924

546-553

(...)- (...)

606-610

703-715

717-728

787-796

805-822

828-850

104-177

66-71

904-924

546-553

(...)- (...)

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

M. B. (1)

D. Ł.

Pokrzywdzony nie był w stanie bronić się z uwagi na nietrzeźwość

Pokrzywdzony został wyniesiony z domu przez oskarżonych

DNA B. pod paznokciami pokrzywdzonego

Ślady krwi na pokrywie silnika samochodu dostawczego i badanie DNA oraz ślady na podjeździe do domu oraz schodach wejściowych do niego

787-796

104-177

904-924

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 i 2

Opinie z badań DNA,

w tym DNA B. pod paznokciami pokrzywdzonego;

Oględziny miejsca zdarzenia i materiał fotograficzny;

Opinia z zakresu medycyny sądowej

Dowody materialne, wyczerpujące, jasne, bezwpływowe, sporządzone przez kompetentne osoby lub instytucje, nie były podważane przez strony, poza kwestia wpływu nietrzeźwości na pokrzywdzonego.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nietrzeźwość pokrzywdzonego, która ma wskazywać, że został wyniesiony z domu przez oskarżonych, bowiem nie mógł samodzielnie poruszać się.

Ślady krwi na pokrywie silnika samochodu dostawczego i badanie DNA, umiejscowienie ich na pewnej wysokości świadczą, że pokrzywdzony w chwili bicia musiał być w pozycji stojącej, a ślady krwi na schodach prowadzących do budynku, na kostce brukowej na jego podjeździe, wskazują, że w tych miejscach upadał on, a przy braku śladów np. w postaci rozmazanych plam krwi, łączących te miejsca świadczą, że nie był przeciągany po schodach i po kostce brukowej. Dopiero wspólnie był przeciągany przez oskarżonych do miejsca ujawnienia ciała denata, na co wskazuje ułożenie jego rąk, za które był trzymany w czasie przenoszenia, a opuszczone spodnie świadczą, że ocierały one o podłoże w czasie tej czynności. Warunki fizyczne pokrzywdzonego i bezwładność jego ciała nie pozwalały aby został przeniesiony w miejsce jego znalezienia przez jedną osobę.

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego M. B. (1) zarzucił naruszenie:

1. przepisów postępowania art. 7 k.p.k. poprzez:

a) nie oparcie orzeczenia na wszystkich przeprowadzonych dowodach, a w szczególności wobec pominięcia przebiegu wyników dowodu z wizji sądowej,

b) pominięcie fragmentów ustnej opinii biegłego z dziedziny medycyny sądowej w części, z której wynikało, że doznane przez pokrzywdzonego urazy nie spowodowałyby samoistnie zejścia śmiertelnego poprzez zaabsorbowanie krwi do tchawicy gardła i płuc, gdyby osoba ta była przytomna, że nie można wykluczyć, że do utraty przytomności mogło dojść w wyniku upadku pokrzywdzonego ze schodów przed domem, w którym odbywała się alkoholowa libacja, a także że nie można wykluczyć, że do utraty przytomności mogło dojść w wyniku tzw. śpiączki alkoholowej z uwagi na wysoki stopień alkoholowego upojenia, co oznaczało że Sąd dowolnie bez jakichkolwiek dowodów przyjął, że obaj oskarżeni pobili pokrzywdzonego wewnątrz domu, następnie bili go gdzieś w pobliżu samochodu dostawczego, skąd wynieśli go poza posesję, jednocześnie dopasowując do siebie fragmenty wyjaśnień obu oskarżonych, które dopasowują się do ,,nowej koncepcji” Sądu poprzez ustalenie, że M. B. (1) relacjonuje fakty w toku postępowania w sposób zmienny, zmierzając do uwolnienia się od odpowiedzialności karnej, a Sąd może zrekonstruować stan faktyczny w sposób pozbawiający oskarżonego ochrony gwarantowanej art.7 kpk;

2. obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. w wyniku dokonania błędów w ustaleniach faktycznych:

a) poprzez ustalenie, że oskarżeni usuwali ślady przestępstwa pomimo, że zdaniem obrony oskarżeni posprzątali salon po pobiciu w związku z rozbitym szkłem i śladami krwi na podłodze, nie mieli żadnych intencji żeby ślady te w rozumieniu procesowym usuwać, bowiem nie zdawali sobie sprawy, że pokrzywdzony spadł ze schodów i leży na terenie podwórza posesji,

b) poprzez ustalenie, że oskarżeni ukryli zwłoki wynosząc je poza posesję, podczas gdy brak w sprawie dowodu, że w czasie wynoszenia K. L. on już nie żył, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dawał podstawę do przyjęcia, że wyniesienie K. L. poza posesję zmierzało do tego, by oskarżony po ocknięciu się nie wrócił i nadal nie awanturował się wewnątrz domu, temu celowi miało służyć wyniesienie K. L.ka, zamknięcie bramy posesji i wypuszczenie psa z kojca, poprzez pominięcie tego fragmentu opinii biegłego K., z którego wynika, że policja popełniła błąd w pierwotnej fazie znalezienia zwłok, ponieważ nie zbadano temperatury otoczenia, temperatury zwłok, nie podano stanu zmian ciała, uniemożliwiając ustalenie godziny dokładnego czasu zgonu i tym samym faktyczne uznanie przez Sąd, że kwestia ta nie ma żadnego znaczenia dla sprawy, podczas gdy takie znaczenie w sposób oczywisty miało, pozwoliłoby bowiem odtworzyć stan faktyczny w sposób bardziej precyzyjny bez spekulatywnego myślenia na niekorzyść oskarżonych,

c) poprzez ustalenie, że wersja prezentowana w kolejnych wyjaśnieniach M. B. (1) była w istotnym stopniu niespójna bądź celowo zmieniana w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej i obciążenia odpowiedzialnością drugiego oskarżonego, w sytuacji gdy relacje oskarżonego były zdaniem obrony konsekwentne poza drobnymi, mało istotnymi zmianami, które były dokonywane nie dlatego, że oskarżony chciał obciążyć Ł., bo jego wina wydawała mu się oczywista, tylko dlatego że w miarę upływu czasu oskarżony, który nie posiadał amnezji, nie miał amnezji alkoholowej, potrafił uszeregować sobie przebieg zdarzenia i odpowiadając na pytania, prezentować bardziej precyzyjną ale konsekwentną wersję przebiegu całego zajścia, a relacje te poświadczone były m.in. zeznaniami sąsiadów, zeznaniami strażnika miejskiego, zeznaniami pierwszego przybyłego na miejsce policjanta, chociażby w tym zakresie, że oskarżony bał się wejść do domu i czekał na policję przed swoją posesją,

d) poprzez pominięcie przy ocenie dowodów z wyjaśnień oskarżonych, że oskarżony Ł. przy spotkaniu z przybyłym na miejsce zdarzenia policjantem oświadczył, że niczego nie pamięta z uwagi na upojenie alkoholowe i tego typu wiedzę przekazywał w późniejszych swoich relacjach oświadczając, że nie pamięta szczegółów, że mogło być tak jak relacjonuje M. B. (1), przy czym co istotne tego typu oświadczenie oskarżony złożył także w przebiegu konfrontacji z oskarżonym Ł.,

e) poprzez przyjęcie za kluczowe w rekonstrukcji materiału dowodowego, że pokrzywdzony w czasie zajścia był tak pijany, że nie mógł się w ogóle poruszać, a zatem nie mógł także wyjść z domu z powołaniem się na ustną opinię biegłego z rozprawy, podczas gdy taka teza z opinii biegłego przekraczała zakres zlecenia biegłego, a przede wszystkim była wyrwanym fragmentem relacji biegłego w odpowiedzi na zupełnie inne pytanie zadawane przez obrońcę, z pominięciem tego, że biegły K. nie zajmował się stopniem upojenia pokrzywdzonego i jego możliwością poruszania się, a nadto w sytuacji gdy z doświadczenia życiowego wynika, że przy tak podobnym stopniu upojenia alkoholowego są osoby, które poruszają się samochodami a rekordziści dwukrotnie nawet przekraczali stopień upojenia alkoholowego K. L., posiadając oczywiście zaburzone możliwości mówienia czy też chodzenia, ale poruszając się i przemieszczając się przy okazji różnego rodzaju policyjnych kontrolach,

3. poprzez naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. stanowiącego zasadę, że wszelkie wątpliwości istniejące w sprawie należy rozstrzygać na korzyść oskarżonego poprzez niezastosowanie tej reguły pomimo przyjęcia przez Sąd bardzo ryzykownej konkurencyjnej wersji, opartej na wyjątkowo słabych przesłankach dowodowych, tworząc nową wersję, bez żadnego bliższego uzasadnienia, z powołaniem się jedynie na stwierdzenie biegłego, że stan upojenia L. mógł wskazywać na niemożność przemieszczania się tej osoby w czasie zajścia.

☐zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1.a- wizja lokalna nie przyniosła żadnego przełomu dowodowego, mającego ekskulpować oskarżonego M. B. (1), zwłaszcza mając na względzie inne dowody, obciążające oskarżonych w postaci badań DNA, w tym na odzieży oskarżonych, śladów zabezpieczonych w toku oględzin i materiału fotograficznego obrazującego także ich umiejscowienie,

1.b- ślady krwi przed domem, na jego podjeździe, schodach prowadzących do niego, masce samochodu dostawczego wskazują, że pokrzywdzony był na nogach, stał, dowody z badań DNA zabezpieczone na ciałach oskarżonych, w toku, których ujawniono DNA pokrzywdzonego oraz opuchnięta ręce [kostki pięści] oskarżonego D. Ł. wskazują, że obaj oskarżeni bili pokrzywdzonego, a mechanizm skutku śmiertelnego w postaci śpiączki alkoholowej, jest spekulacją, ale nie popartą żadnym miarodajnym dowodem, abstrahującą od dowodów, wskazujących na wspólny udział oskarżonych w pobiciu, nadto wykazane poruszanie się i czynności obronne pokrzywdzonego wyklucza ją,

2.a- kwestia usuwania śladów pobicia w mieszkaniu, ma charakter wtórny i to samo w sobie w żaden sposób nie przesądza o odpowiedzialności karnej oskarżonych, ani jej nie wyklucza,

2.b- Sąd I instancji nie wskazał w ustaleniach faktycznych, że oskarżeni wynieśli wspólnie już nieżyjącego pokrzywdzonego, brak ustalenia czasu zgonu, w tej sytuacji, nie ma znaczenia, skoro oskarżeni pobili pokrzywdzonego w taki sposób i z taką intensywnością, że spowodowało to wybicie dwóch zębów, złamanie kości nosa, twarzoczaszki, obrzęk mózgu, złamanie dwóch żeber, krwotok i uduszenie skoro pozostawili go w pozycji leżącej i to w pozycji na wznak, co realnie i obiektywnie mogło prowadzić [w rzeczywistości prowadziło] do spływania krwi do dróg oddechowych i płuc, powodując uduszenie się pokrzywdzonego,

2.c- wersja oskarżonego M. B. (1), że nie brał udziału w pobiciu, nie ma cech wiarygodności, co do samego mechanizmu pobicia pokrzywdzonego i co z nim zrobiono po pobiciu, albowiem stoi to w sprzeczności z dowodami w postaci wyników badań DNA i ujawieniu DNA pokrzywdzonego na ciałach oskarżonych oraz oględzinami ciała oskarżonego D. Ł., zobrazowanymi materiałem fotograficznym, zwłaszcza jego opuchniętych dłoni, przede wszystkim prawej,

2.d- niepamięć oskarżonego D. Ł. o zdarzeniu i niewykluczenie, że mógł brać udział w pobiciu pokrzywdzonego, nie ma znaczenia ponieważ, jego udział w tym zdarzeniu, został przesądzony [wykazany] dowodami w postaci badań DNA i ujawieniu DNA pokrzywdzonego na jego ciele, śladami pobicia na jego pięściach [opuchnięte kostki pięści, zwłaszcza prawej ręki],

2.e- częściowo zasadny, w części, w której wskazano, że błędnie Sąd I instancji przyjął, że pokrzywdzony był tak nietrzeźwy, że nie mógł się poruszać, albowiem umiejscowienie na wysokości śladów krwi na pokrywie samochodu dostawczego świadczą, że w chwili bicia musiał być w pozycji stojącej, a ślady krwi na schodach prowadzących do budynku, na kostce brukowej na podjeździe do domu wskazują, że w tych miejscach upadał, przy braku śladów łączących te miejsca świadczy to, że nie był przeciągany po schodach i po kostce brukowej,

3.- Sąd I nie powziął żadnych wątpliwości z urzędu, a także nie było takich, które należałoby powziąć w toku postępowania odwoławczego, finalnie interpretować je zgodnie z w/w dyrektywą prowadzącą do uniewinnienia oskarżonych, z kolei odmienna ocena co do powyższych kwestii [motoryki pokrzywdzonego, jego zdolności przemieszczania się, z uwagi na jego nietrzeźwość] nie prowadzi do wątpliwości, których nie da się wyjaśnić, które należałoby rozstrzygać na ich korzyść.

Wniosek

Wiosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego M. B. (1) od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów, prowadziła do nieuwzględnienia wniosku apelacji, a częściowe uwzględnienie zarzutu 2.e- samo w sobie nie mogło prowadzić do jego uwzględnienia.

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego D. Ł. zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na treści wyroku w zaskarżonej części, a polegający na dowolnym ustaleniu, że oskarżony D. Ł. dokonał zarzucanego mu czynu, podczas gdy sami oskarżyciele posiłkowi wskazywali, że oskarżony był bardzo pijany, spał w innym pokoju, zaś z zeznań wielu osób wynikało, że zarówno trzy miesiące przed zdarzeniem, jak i w jego trakcie konflikt z pokrzywdzonym miał oskarżony B., który był w znacznie lepszej formie psychofizycznej od oskarżonego Ł.;

- obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., mającą istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia w zaskarżonej części, a polegającą na dowolnej ocenie wyjaśnień oskarżonego Ł., który w czasie zdarzenia spał, został obudzony przez policjanta i był wyraźnie zaskoczony, zachowywał się spokojnie, nie był nerwowy, nie miał z pokrzywdzonym żadnego konfliktu, a tym samym motywu do popełnienia zarzucanego mu czynu;

- obrazę przepisu postępowania tj. art. 170 § 1 pkt 1, 3 i 5 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. w zw. z art. 193 § 1 k.k. w zw. z art. 6 k.p.k., mającego istotny wpływ na treść orzeczenia w zaskarżonym zakresie, a polegającą na bezzasadnym nieuwzględnieniu wniosku oskarżonego w przedmiocie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z dziedziny psychofizjologicznych procesów organizmu człowieka przy wykorzystaniu w trakcie badania wariografu na okoliczność ustalenia, jakie były reakcje oskarżonego w trakcie badania na zadawane mu pytania i czy te reakcje wskazują na odbiegający od normy poziom reakcji pytań oraz biegłego z dziedziny psychologii względnie psychiatrii na okoliczność ustalenia czy oskarżony posiada skłonność do konfabulacji, szczególnie przy procesie poszlakowym, braku bezpośredniego dowodu mającego świadczyć o sprawstwie oskarżonego, czym pozbawiono go w zasadzie prawa do obrony;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nietrzeźwość pokrzywdzonego nie wykluczała jego pobicia, udział oskarżonego w pobiciu potwierdzają badania DNA i ślady DNA pokrzywdzonego ujawnione na ciele oskarżonego, ślady opuchniętych kostek pięści oskarżonego świadczą o zadawaniu ciosów ofierze właśnie przez oskarżonego D. Ł., co zadaje kłam wersji, że oskarżony tylko spał i nie uczestniczył w pobiciu pokrzywdzonego.

Treść ekspertyzy wariograficznej, o jakiej stanowi art. 199a k.p.k., dowodzi wyłącznie tego, jakie były reakcje organiczne oskarżonego na określone zadawane mu pytania, które to reakcje odzwierciedlają stosunek emocjonalny strony biernej procesu do danych zdarzeń. Dowód z ekspertyzy wariograficznej nie może być dopuszczony w celu "oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego", zaś wyniku tej ekspertyzy nie należy postrzegać w kategoriach ekspertyzy wariograficznej, o jakiej stanowi art. 199a k.p.k. Badania dopuszczone w postępowaniu karnym na podstawie art. 192a k.p.k. mają wyłącznie charakter badań eliminacyjnych, które mogą być przeprowadzane tylko w celu ograniczenia kręgu osób podejrzanych lub ustalenia wartości dowodowej ujawnionych śladów, a w żadnym zaś wypadku nie mogą być one dowodem przeciwko osobie, która uzyskała status podejrzanego, nie mówiąc już o osobie mającej status oskarżonego. o jakiej stanowi art. 199a k.p.k., zaś wyniku tej ekspertyzy nie należy postrzegać w kategoriach dowodu sprawstwa lub braku sprawstwa oskarżonego. Wynik takiego badania nie mógłby jako jedyny świadczyć o sprawstwie albo niewinności i musiał być oceniany poprzez inne dowody uzyskane w sprawie, a te inne dowody, przywołane wcześniej, wskazują na sprawstwo oskarżonego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu I instancji poprzez uniewinnienie oskarżonego od przyjętego przez Sąd I instancji czynu w pkt 2, ewentualnie o przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego z art. 162 par. 1 k.k.; ewentualnie o uchylenie wyroku Sądu I instancji w zaskarżonej części i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Nadto wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu przed Sądami obu instancji, jak również w postępowaniu przygotowawczym, które nie zostały uiszczone nawet w części, według norm przepisanych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niesłuszność zarzutów prowadzi do uznania, że wnioski są niezasadne w pełnym zakresie.

Lp.

Zarzut

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych w apelacji zarzucił::

I. naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia tj.:

1. art. 4 i 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. - poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów w niniejszej sprawie i uznanie, że w świetle zebranych dowodów nie można było ustalić, który z oskarżonych biorących udział w pobiciu wywołał skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego, podczas gdy zamiar sprawców biorących udział w pobiciu skierowany był na spowodowanie śmierci co potwierdzają:

- dowód z opinii biegłego J. K., z której wynika, iż stan nietrzeźwości pokrzywdzonego nie pozwalał mu na aktywny udział w bójce i tym samym ucieczkę z domu B., co wskazuje na to, że oskarżeni zadawali liczne ciosy także obutą stopy po całym ciele głównie bijąc nieprzytomnego pokrzywdzonego w okolicach głowy, twarzy, nie przestając zadawać ciosów po wyrzuceniu ciała pokrzywdzonego na zewnątrz domu, a to świadczy o tym, iż chcieli dokonać zabójstwa pokrzywdzonego chociażby w zamiarze ewentualnym,

- dowód z wyjaśnień oskarżonych, którzy pomimo świadomości, że pokrzywdzony jeszcze żył działając wspólnie pozostawili go na dworze udając się do domu kontynuować libację alkoholową nie wzywając pogotowia a następnie przenieśli rozebrane ciało pokrzywdzonego do lasu.

2. art. 4 i 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez brak wnikliwej analizy rzeczowego materiału dowodowego zebranego w sprawie i błędnego uznania, że oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu dającym podstawę do skazania ich za popełnienie przestępstwa z art. 158 § 3 k.k., w sytuacji gdy nie znajduje to potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, bowiem charakter ciosów, ich brutalność oraz stan pokrzywdzonego świadczy o zamiarze zabójstwa, a nie wyłącznie pobiciu ze skutkiem śmiertelnym, co w konsekwencji doprowadziło Sąd I instancji do :

II. naruszenia przepisów prawa materialnego tj.:

3. art. 158 k.k. polegająca na uznaniu, że zachowanie oskarżonych wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 158 § 3 k.k., podczas gdy faktycznie oskarżeni zadając liczne ciosy nieprzytomnemu pokrzywdzonemu i powodując obrażenia skutkujące jego zgonem poprzez uduszenie w wyniku aspiracji krwi do dróg oddechowych z zamiarem pozbawienia życia tego pokrzywdzonego, względnie, co najmniej na skutek taki się godzili, a więc dopuścili się zbrodni zabójstwa określonej w art. 148 § 1 k.k.;

nadto naruszenie :

4. art. 46 § 2 k.k. poprzez brak orzeczenia nawiązki wobec R. L. - który doznał krzywdy wyrządzonej na skutek przestępstwa tracąc prawo do posiadania obojga rodziców.

III. ewentualnie w przypadku nieuwzględnienia powyższego zarzutu

5. na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. zarzucam rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu M. B. (2) kary 8 lat pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo opisane w pkt 1, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego, a także dyrektywy wynikające z art. 53 k.k. przemawiają za orzeczeniem wobec niego surowszej kary w granicach ustawowego zagrożenia przypisanego w art. 158 § 3 k.k.

6. na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. zarzucam rażącą niewspółmiemość wymierzonej oskarżonemu D. Ł. kary 10 lat pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo opisane w pkt 1, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego, a także dyrektywy wynikające z art. 53 k.k. przemawiają za orzeczeniem wobec niego surowszej kary w granicach ustawowego zagrożenia przypisanego w art. 158 § 3 k.k. - przy uwzględnieniu art. 64 § 2 k.k.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

I.1. 1 tiret- biegły z zakresu medycyny sądowej słusznie uznał, że nie da się ustalić, który z oskarżonych zadał poszczególne ciosy, które analizowane łącznie, jak i osobno nie prowadziły samoczynnie do śmierci pokrzywdzonego, przy czym oskarżeni nie mieli motywów do zabicia pokrzywdzonego, znali go towarzysko, często prowadzili wspólne spotkania alkoholowe, a ewentualna z nim sprzeczka nie była dostatecznym samoistnym motywem do dokonania zabójstwa. Wyniesienie pokrzywdzonego poza teren posesji nie wskazuje na zamiar pozbycia się ciała i ukrycia zdarzenia, obrazują na to oględziny z miejsca ujawnienia zwłok i materiał fotograficzny odnoszący się do tego, który unaocznia, że ciało zostało wyniesione, ale w żaden sposób nie zostało ukryte przez osobami trzecimi. Ślady krwi na pokrywie silnika samochodu dostawczego i badanie DNA, ich umiejscowienie na wysokości świadczy, że w chwili bicia pokrzywdzony musiał być w pozycji stojącej, a ślady krwi na schodach prowadzących do budynku, na kostce brukowej wskazują, że w tych miejscach upadał, przy braku śladów łączących te miejsca świadczą, że nie był przeciągany po schodach i po kostce brukowej. Ślady DNA oskarżonego M. B. (1) pod paznokciami pokrzywdzonego świadczą, że mógł się on bronić przed zadawanymi ciosami. Pozostawienie pokrzywdzonego przez oskarżonych, z pobitą dotkliwie twarzą, z licznymi złamaniami kości, z widocznymi zwłaszcza krwawymi obrażeniami twarzy, w pozycji leżącej, na wznak, samo w sobie nie mogło prowadzić do przyjęcia, że mieli oni zamiar dokonania zabójstwa, albowiem ewentualne intensywne krwawienie nie pozwalało nawet na kategoryczne i niebudzące wątpliwości przyjęcie przewidywania i godzenia się na śmierć pokrzywdzonego, ale dawało z powinnością, mając na względzie wiek oraz doświadczenie życiowe oskarżonych, przyjęcie przewidywania możliwości [świadoma nieumyślność] wystąpienia skutku w postaci śmieci pokrzywdzonego, co było determinowane ogólną obiektywną, racjonalną prawidłowością, nie wykraczającej poza typową i normalna możliwość przewidywalności, z której wynika, że ciecz [krew] spływając, w przypadku człowieka leżącego na wznak, może prowadzić do śmierci, w efekcie aspiracji jej do dróg oddechowych i płuc, następnie prowadząc do uduszenia, jeżeli na czas nie zapobiegnie się temu.

I.1. 2 tiret- ślady krwi na pokrywie silnika samochodu dostawczego i badanie DNA., i ich umiejscowienie na wysokości świadczy, że w chwili bicia pokrzywdzony musiał być w pozycji stojącej, a ślady krwi na schodach prowadzących do budynku, na kostce brukowej wskazują, że w tych miejscach upadał, przy braku śladów łączących te miejsca świadczą, że nie był przeciągany po schodach i po kostce brukowej,

I.2-- jak w odnośnik 1. 1 tiret,

II.3.– jak w odnośniku 1. 1 tiret,

II.4.– zasądzenie nawiązki na rzecz R. L. (syna pokrzywdzonego) nie było zasadne, albowiem pokrzywdzony w chwili śmierci nie pracował był na utrzymaniu żony, a w/w syn jest samodzielny zawodowo i finansowo, a więc przedmiotowe zdarzenie, zwłaszcza jego skutek, nie pogorszyło sytuacji materialnej ewentualnego uprawionego skoro nie uległa ona w sposób znaczny pogorszeniu.

III.5- zasadny w odniesieniu do oskarżonego M. B. (1) słuszny zarzut prowadzący do podwyższenia kary, albowiem po zdarzeniu oskarżony, broniąc się, chciał uniknąć odpowiedzialność karną kosztem innej osoby, wskazując na jej wyłączne sprawstwo, kreując nawet określone dowody, w postaci pójścia do sąsiadów po zdarzeniu, przekazaniu im informacji o wyłącznym udziale drugiego z oskarżonych, co również sugerował przybyłym na miejsce funkcjonariuszom odpowiednich służby, a więc przekroczył granice dopuszczalnej procesowej obrony,

III.6- w odniesieniu do oskarżonego D. Ł. represja adekwatna do jego zachowania, właściwie oceniona przez pryzmat oceny społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, z uwzględnieniem działania jego w warunkach recydywy.

Wniosek

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1. zmianę kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu w pkt. 1 wyroku z art. 158 § 3 k.k. na art. 148 § 1 k.k.

2. zmianę kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu w pkt. 2 wyroku z art. 158§3 k.k. w zw. z art. 64§2 na art. 148 § 1 k.k.

i w konsekwencji powyższego o:

3. zmianę zaskarżonego orzeczenia w pkt 1 i 2 poprzez wymierzenie wobec oskarżonych na podstawie art. 148 § 1 k.k. kary 25 lat pozbawienia wolności.

4. na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzeczenie wobec oskarżonych nawiązki na rzecz R. L. w kwocie po (...) złotych

ewentualnie w przypadku nieuwzględnienia wniosków zawartych w pkt III. 7.1 do III. 7.3. o wymierzenie oskarżonym kary pozbawienia wolności w maksymalnej wysokości ustawowej, przy uwzględnieniu wobec D. Ł. art. 64 § 2 k.k. pozwalającego na orzeczenie kary do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę oraz orzeczenie wobec oskarżonych nawiązki na rzecz R. L. w kwocie po (...) złotych

ewentualnie

5. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadne zarzuty, poza zastosowaną represją karną wobec oskarżonego M. B. (1), wnioski nie mogły być uwzględnione.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Konieczność doprecyzowania, wypełnienia znamion przestępstwa z art. 158§3 k.k., przez wskazanie, że oskarżeni przewidywali możliwość wystąpienia skutku w postaci zgonu pokrzywdzonego, który pozostawał w związku przyczynowym z ich zachowaniami, mając na względzie zadanie mu, zwłaszcza, ciosów w twarz, które doprowadziły do licznych złamań, wybicia zębów, a więc krwawiących obrażeń, które skutkowały spływaniem krwi i zaleganiem jej w drogach oddechowych i płucach pokrzywdzonego leżącego na wznak, prowadząc do uduszenia.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Konieczność doprecyzowania, wypełnienia znamion przestępstwa z art. 158§3 k.k.

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W pozostałym zakresie utrzymano w mocy wyrok, poza zakresem represji karnej zastosowanej wobec oskarżonego M. B. (1) oraz zmianą dokonaną z urzędu, w zakresie doprecyzowania znamion przestępstwa z art. 158§3 k.k.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak powyżej to wykazano, analizując postawione zarzuty, które zasadniczo były nietrafne.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1W zakresie represji karnej zastosowanej wobec oskarżonego M. B. (1) oraz zmianą dokonaną z urzędu, w zakresie doprecyzowania znamion przestępstwa z art. 158§3 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany

Konieczność doprecyzowania znamion oraz niedostateczne represja karna wobec M. B. (1)

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3 i 4

Z uwagi na konieczność odbycia przez oskarżonych kilkuletnich kar pozbawienia wolności, względy słuszności były podstawą do zwolnienia ich z kosztów sądowych.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2016. 1714).

7. PODPIS

G. N. M. T. M. K.

II AKa 175/19

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE