Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 896/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 1 października 2021 roku sygn. II K 657/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut naruszenia prawa materialnego tj. art. 85 a k.k. przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że w sprawie nie zachodzą okoliczności umożliwiające zastosowanie do wymiaru kary łącznej zasady pełnej absorbcji, podczas gdy przemawia za tym zachowanie skazanego w warunkach izolacji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny. Przede wszystkim należy zauważyć iż zarzut ten w istocie sprowadza się do rażącej niewspółmierności orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, ze względu na jej surowy wymiar.

Słusznie uznał sąd pierwszej instancji, iż w realiach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do zastosowania proponowanej przez skarżącego zasady pochłaniania (absorbcji). Prowadziłaby ona bowiem do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno przestępstwo i praktycznie do bezkarności innych działań. Zasada absorpcji przy wymierzaniu kary łącznej może być zastosowana, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzi bliski związek przedmiotowy i podmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2000 roku, IV KKN 39/99, KZS 2010 nr 6A, poz.213 Legalis ). Popełnienie większej ilości przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektyw absorpcji ( wyrok Sadu Apelacyjnego w warszawie z 12 lipca 2000 roku, II AKa 171/00, Legalis nr 48086 ).

W przedmiotowej sprawie przy kształtowaniu kary łącznej pozbawienia wolności należało mieć na uwadze odległy związek przedmiotowo – podmiotowy zachodzący pomiędzy pięcioma przestępstwami objętymi trzema podlegającymi łączeniu wyrokami opisanymi w punktach I, II i III części wstępnej wyroku łącznego , godzącymi w różne dobra chronione prawem – mienie, życie i zdrowie, wolność oraz działalność instytucji państwowych, jak również odległy związek czasowy pomiędzy nimi, gdyż popełnione zostały na przestrzeni od 12.10.2018 roku do 20.04.2019 roku.

Kara łączna pozbawienia wolności mogła być wymierzona w granicach od 1 roku i 6 miesięcy ( najwyższa z kar wymierzona wyrokiem opisanym w punkcie I komparycji wyroku łącznego ) do 3 lat i 6 miesięcy ( suma wszystkich trzech kar wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach I, II i III komparycji wyroku łącznego ). Stosując zasadę wypośrodkowania otrzymujemy wynik 2 lat i 6 miesięcy ( różnica pomiędzy najwyższą karą 1 roku i 6 miesięcy a sumą kar łączonych 3 lat i 6 miesięcy wynosiła 2 lata, co po podzieleniu na pół daje wynik 1 rok ).Tenże 1 rok po dodaniu do kary najwyższej 1 roku i 6 miesięcy daje wynik 2 lat i 6 miesięcy, a sąd pierwszej instancji wymierzył karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, stosując zasadę asperacji ( mieszaną ), zbliżoną do zasady absorbcji. Zmniejszyła się zatem w wyniku wydania wyroku łącznego nałożona na skazanego dolegliwość karna o 1 rok i 4 miesiące pozbawienia wolności.

Kształtując karę łączną sąd pierwszej instancji miał na względzie regulację powołanego przez skarżącego przepisu art. 85 a k.k., formułującego zasadę uwzględniania przede wszystkim celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Należy w całej rozciągłości zaakceptować wszystkie wskazane przez sąd rejonowy argumenty przekonujące o tym, że cele kary zdoła zapewnić jedynie kara łączna pozbawienia wolności ukształtowana na zasadzie asperacji – mieszanej, a nie na zasadzie absorbcji proponowanej przez apelanta.

Zachowanie skazanego w warunkach penitencjarnych nie wyróżnia się w jakiś istotny sposób, uchodzi za przeciętne. Przestrzeganie porządku i dyscypliny panującej w zakładzie karnym, poszanowanie przełożonych oraz nieprezentowanie konfliktowych sytuacji jest postępowaniem, którego należy wymagać od skazanego, a które nie powinno zależeć wyłącznie od jego dobrej woli. Wypełnianie obowiązków i posiadanie krytycznego stosunku do popełnionych przestępstw nie może być postrzegane jako jedyny czynnik świadczący o poprawie zachowania skazanego, a to z uwagi na potrzebę uwzględniania całościowej oceny jego postawy.

Zważyć wszak należy, iż A. Z. był wielokrotnie karany, w tym w warunkach recydywy szczególnej podstawowej, jak i wielokrotnej. Popełnione czyny godziły w różne dobra prawne, wskazane powyżej. Okoliczności te świadczą o tym, że skazany jest osobą niepoprawną, zdemoralizowaną, lekceważącą nagminnie zasady porządku prawnego.

Wobec powyższego należy skonstatować, iż nie wystąpiły w przedmiotowej sprawie okoliczności tego typu, które rzutowałyby na łagodniejszy wymiar kary łącznej pozbawienia wolności, niż ten określony w zaskarżonym wyroku łącznym.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary łącznej wysokości 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie jest zasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w zaskarżonym wyroku łącznym.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku łącznego zostały wskazane w pkt.3.1. niniejszego opracowania.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu koszty nieopłaconej pomocy prawnej wg stawek określonych w & 4 ust. 1, 2, 3 w zw. z & 17 ust.5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku ( Dz. U. z 2016 roku poz. 1714 ).

3.

Długotrwała izolacja penitencjarna skazanego, pozbawiająca go możliwości zarobkowania. uzasadnia zwolnienie go od wydatków postępowania odwoławczego, w oparciu o przepis art. 624 & 1 k.p.k.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o karze łącznej pozbawienia wolności

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana