Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka1216/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 16 lipca 2021r. w sprawie II K 1026/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Ł. B.

Wobec skazanego wydano wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie z dnia 20.08.2019 w sprawie III K 277/17 orzekający karę 2 lat pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 284 par 2 kk w zw. z art. 64 par 1 kk popełniony w dniu 6.04.2016r. . kata została wprowadzona do wykonania w okresie od 16.12.2022 do dnia 14.12.2024 z zaliczeniem na jej poczet okresu pozbawienia wolności w sprawie w dniu 22.03.2017

dołączone akta sprawy Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie sygn. III K 277/17

2.1.1.2.

Ł. B.

Zachowanie skazanego podczas pobytu w warunkach izolacji penitencjarnej należy ocenić jako bardzo dobre

opinia o skazanym wystawiona przez Dyrektora AŚ W. S.

k. 147-148

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

dołączone akta sprawy Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie sygn. III K 277/17

Brak było podstaw do kwestionowania treści urzędowych dokumentów wystawionych w przewidzianej w przepisach formie . Strony nie negowały ich wiarygodności

2.1.1.2

opinia o skazanym wystawiona przez Dyrektora AŚ W. S.

Brak było podstaw do kwestionowania treści urzędowych dokumentów wystawionych w przewidzianej w przepisach formie. Strony nie negowały ich wiarygodności .

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec skazanego w wyroku łącznym

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny, niemniej apelacja obrońcy z uwzględnieniem uprawomocnionego po wydaniu wyroku łącznego zapadłego nowego wyroku skazującego w sprawie III K 2777/17 Sądu Rejonowego dla warszawy Pragi Północ w Warszawie skutkowała zmianą wyroku Sądu Rejonowego i orzeczeniem wobec skazanego przez sąd odwoławczy dwóch nowych kar łącznych po raz pierwszy .

Wniosek

O orzeczenie kary łagodniejszej z zastosowaniem zasady absorpcji lub częściowej asperacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak było podstaw do orzeczenia kary łącznej na zasadzie absorpcji. Wobec orzeczenia nowych kar łącznych wniosek odwoławczy w pozostałym zakresie stał się bezprzedmiotowy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w zakresie nieobjętym zmianą .

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W zakresie nieobjętym zmianą wyrok Sądu Rejonowego jest prawidłowy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Komparycja wyroku i rozstrzygnięcia zawarte w pkt 1 - 5 zaskarżonego wyroku .

Zwięźle o powodach zmiany

Na wstępie wskazać należy, iż aktualność zachowuje uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie I KZP 3/181. W sprawie o wydanie wyroku łącznego sąd odwoławczy może orzec po raz pierwszy karę łączną, gdy w pierwszej instancji został wydany zaskarżony apelacją wyrok łączny, orzekający karę na bazie określonych skazań oraz umarzający postępowanie na podstawie art. 572 k.p.k. w pozostałym zakresie. Nie jest także wykluczone orzeczenie przez sąd odwoławczy kary łącznej w oparciu o skazania, które nie były podstawą orzeczenia kary łącznej przez sąd pierwszej instancji. Tym samym wobec tego, iż w stosunku do skazanego po wydaniu wyroku łącznego uprawomocnił się wyrok skazujący w sprawie IIII K 277/17 Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w W. należało rozważyć wydanie wyroku łącznego obejmującego orzeczoną karę bezwzględną 2 lat pozbawienia wolności . Stwierdzić należy, że w stosunku do skazanego w niniejszym postępowaniu można teoretycznie stosować zarówno przepisy art. 85 i nast. k.k. w nowym brzmieniu, tj. obowiązującym od 24.06.2020r., jak i w starym brzmieniu, tj. obowiązującym od 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r., z tym zastrzeżeniem, iż zastosowanie owych „starych” przepisów będzie miało miejsce tylko w sytuacji gdy w rozumieniu art. 4 § 1 k.k., okażą się one względniejsze dla skazanego.

Dokonując zatem kompleksowej analizy sytuacji skazanego Sąd doszedł do przekonania, że w konfiguracji procesowej jaka ukształtowała się w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy „nowej” jako względniejszej dla sprawcy. Pozwalają ona na połączenie większej ilości kar orzeczonych wobec skazanego, w ty, wykonanych , w układzie dwóch kar łącznych , z uwagi na stwierdzone dwa zbiegi realne czynów w rozumieniu art. 85 kk , których granice wyznaczają pierwsze wyroki zapadłe w stosunku do któregokolwiek przestępstw tworzących dany zbieg.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, iż w odniesieniu do skazanego zachodzą podstawy do orzeczenia dwóch kar łącznych pozbawienia wolności w wyroku łącznym w wyniku połączenia:

1. kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli w Warszawie w sprawie III K 176/15, wyrokiem Sądu Rejonowego w Wejherowie w sprawie IX K 357/18, wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w sprawie III K 421/18, wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w sprawie IIK K 277/17,

2. kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawach II K 528/18 Sądu Rejonowego w Piasecznie i II K 883/19 Sądu Rejonowego w Otwocku.

Sąd Okręgowy nie podzielając stanowiska Sądu Rejonowego uznał, iż w sprawie nie ma podstaw do łączenia kary 3 miesięcy ograniczenia wolności orzeczonej w sprawie II K 1816/19 Sądu Rejonowego w Pruszkowie, gdyż w istocie oznaczałoby to, że skazany musiałby ją odbyć w postaci kary pobawienia wolności a dotychczas nie zarządzono wykonania kary zastępczej i rozstrzygniecie byłoby oczywiście niekorzystne dla skazanego, który mógłby wykonać prace na cele społeczne po opuszczeniu zakładu karnego, po odbyciu kar pozbawienia wolności.

Mając na względzie powyższe ustalenia w dalszej kolejności należało zdecydować o wymiarze nowych kar łącznych. Kierując się zatem dyrektywami określonymi w art. 86 § 1 § 2 kk Sąd mógł wymierzyć skazanemu karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar podlegających łączeniu do ich sumy. W pierwszym przypadku od 2 lat i jednego miesiąca do 4 lat pozbawienia wolności . W drugim przypadku od roku i 7 miesięcy do 2 lat pozbawienia wolności ale z uwagi na rozmiar wykonanych kar , nie mogła być ona niższa niż rok i 10 miesięcy pozbawienia wolności .

Należy przy tym zaznaczyć, iż kara łączna może być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji, zasady kumulacji lub zasady asperacji – częściowej absorpcji i częściowej kumulacji. W orzecznictwie znaleźć można poglądy, iż kara łączna w wyroku łącznym nie może stwarzać większej dolegliwości od tej, jaka wiązałaby się z kolejnym wykonaniem poszczególnych wyroków podlegających łączeniu ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 06.10.2000r. III KKN 340/00). Nie oznacza to jednak, iż kara łączna ma przynosić skazanemu oczekiwaną przez niego korzyść. Kary łącznej nie można traktować jako instytucji mającej na celu łagodzenie prawno-karnych konsekwencji dla sprawcy kilku przestępstw, czy też instytucji traktowanej jako „swego rodzaju ustawowe złagodzenie kary” ( zob. P. Kardas, w: Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Wydanie II, pod red. A. Zolla, Kraków 2004r., s. 1115).

Wskazać ponadto należy, iż orzekając karę łączną na nowych zasadach, zgodnie z art. 85a k.k., Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Cytowany przepis nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, a z kolei użycie zwrotu "przede wszystkim" pozwala stosować dotychczasowy pogląd doktryny i judykatury, a zatem o zastosowaniu zasady absorpcji, asperacji bądź kumulacji decyduje określenie bliskości związku przedmiotowo-podmiotowego łączącego analizowane czyny ( tak też Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 12.04.2016 r., sygn. akt II AKa 25/16 oraz Komentarz do Kodeksu Karnego pod redakcją naukową Marka Mozgawy wyd. Wolters Kluwer Warszawa 2015 str. 257 i nast.). Nadto wymierzając karę w wyroku łącznym winno się uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków, przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego, a także względy indywidualno - i generalno - prewencyjne. Oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia, stąd priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji. Wyrok łączny jest wszak instytucją mającą racjonalizować wymiar kary, a nie służyć wyłącznie poprawie sytuacji skazanych. Dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw ( por. postanowienie SN z dnia 22.09.2016r., sygn. III KK 140/16, LEX nr 2142559).

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, określając w pierwszej kolejności bliskość związku przedmiotowo – podmiotowego zachodzącego między analizowanymi czynami Sąd wziął pod uwagę w jakich odstępach czasu zostały one popełnione oraz jakiego rodzaju były to czyny. Przeciwko oparciu wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności na dyrektywie absorpcji przemawia przede wszystkim znaczny upływ czasu pomiędzy popełnionymi czynami zabronionymi Dodatkowo należy zauważyć, iż czyny popełnione przez skazanego godziły w różne dobra chronione prawem, zostały one popełnione na szkodę innych pokrzywdzonych, inny był również sposób działania oskarżonego.

Wskazać należy, że w przypadku skazanego istnieją również okoliczności, które przemawiają za odstąpieniem od wymierzenia wobec Ł. B. kary łącznych na zasadzie kumulacji, jakimi są przede wszystkim jego dobra opinia z zakładu karnego. Wynika z niej, że proces jego resocjalizacji przebiega prawidłowo, w pożądany sposób. Skazany był, wielokrotnie nagradzany regulaminowi, realizował programy resocjalizacyjne. Prezentuje właściwą postawę wobec przełożonych oraz współosadzonych. Na tle takiego zachowania można zasadnie przyjąć, iż jego krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw nie jest tylko pustą deklaracją, ale stanowi wyraz jego zmiany podejścia do dotychczasowego postępowania i wniosek taki jest tym bardziej uprawniony, jeśli się zważy, że skazany w zakładzie karnym przebywa już długi okres czasu. .

Wymierzając karę łączną w niniejszej sprawie Sąd miał także na uwadze potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara, także orzeczona w wyroku łącznym, powinna wpływać na przekonanie, że popełnianie przestępstw nie może nikomu ujść bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą karą. Kara łączna, nie może stanowić zbyt znacznej "premii" płynącej z faktu popełnienia większej liczby przestępstw. Kara łączna winna stanowić syntetyczną całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego, reakcją na popełnione czyny i jako taka nie może i nie powinna być postrzegana jako instytucja mająca działać na korzyść skazanego, ale jako instytucja gwarantująca racjonalną politykę karania w stosunku do sprawcy wielu przestępstw,

Uwzględniając zatem powyżej poczynione rozważania Sąd uznał, iż w wypadku Ł. B. karą łączną spełniającą omawiane cele jest kara łączna pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz druga kara łączna roku i 11 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu wymierzone kary łączne stanowią syntetyczną ocenę zachowań skazanego i są właściwą i celową – z punktu widzenia prewencyjnego – reakcją za popełnione czyny.

Na mocy art. 577 kpk na poczet orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach .

W pozostałym zakresie nie objętym wyrokiem łącznym, Sąd na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. rozstrzygnięcia zawarte w łączonych wyrokach pozostawił do odrębnego wykonania. Sąd, na podstawie art. 572 kpk, umorzył postępowanie w przedmiocie połączenia kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Koszalinie w sprawie II K 15/14, wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w sprawie III K 649/16, wyrokiem Sądu Rejonowego w Pruszkowie w sprawie II K 1816/19;

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd zasądził od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Otwocku na rzecz r.pr. J. U. kwotę 147,60 zł wynagrodzenie za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym wraz z podatkiem VAT;

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowym w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa, uznając, że nie jest w stanie ich uiścić bez uszczerbku dla własnego utrzymania , z uwagi na brak dochodów i odbywanie kary pozbawienia wolności.

7.  PODPIS

SSO Aleksandra Mazurek SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Michał Bukiewicz

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w części co do kary

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana