Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 marca 2021 r. w G.

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 22943,32 zł (dwadzieścia dwa tysiące dziewięćset czterdzieści trzy złote i trzydzieści dwa grosze) wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, jednak nie wyższymi niż maksymalne odsetki ustawowe za opóźnienie, liczonymi od kwoty 18560, 09 zł (osiemnaście tysięcy pięćset sześćdziesiąt złotych i dziewięć groszy) od 24 września 2019 r. do dnia zapłaty,

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2365 zł (dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt pięć złotych) z tytułu zwrotu kosztów procesu,

IV.  Nakazuje ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1457,55 zł (tysiąc czterysta pięćdziesiąt siedem złotych i pięćdziesiąt pięć groszy) z tytułu zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

I C 984/19

UZASADNIENIE

STAN FAKTYCZNY

W dniu 5 grudnia 2014 r. pozwana A. S. (uprzednio Ż.) zawarła z Bankiem (...) SA w W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...). Umowa została zawarta on – line za pośrednictwem aplikacji internetowej (...).

/umowa k.9 - 12 , płyta CD z Logami, nadanie millekodu – k. 15, potwierdzenie zawarcia umowy - k.13 opinia biegłego M> W. k., informacja z bazy PESEL)

Kwota pożyczki wynosiła 25203,86 zł. Pożyczka została przeznaczona częściowo na spłatę wcześniejszej pożyczki w kwocie 19 680.74 zł, na koszt prowizji w wysokości 1273, 12 zł, a w pozostałej kwocie tj. 4250 zł została przelana na rachunek bankowy pozwanej. Pożyczka miała zostać spłacona w 84 ratach miesięcznych, w kwocie po 431, 42 zł, począwszy od 1 lutego 2015 r. Roczne stałe oprocentowanie pożyczki wynosił 10,99 %

Zgodnie z §9.5 umowy bank miał prawo naliczać odsetki od zadłużenia przeterminowanego w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego NBP.

Spłata pożyczki następowała poprzez obciążanie przez bank rachunku bankowego pozwanej do wysokości przypadającego do spłaty obciążenia w danym miesiącu. Pozwana zobowiązała się zapewnić wystarczającą ilość środków na spłatę zadłużenia na swoim rachunku bankowym.

/umowa k.9 – 12/

Z uwagi na opóźnienie w spłacie pożyczki powód 30 lipca 2017 r. wezwał pozwaną do spłaty zadłużenia przeterminowanego w terminie 14 dni, poinformował o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzacje zadłużenia oraz uprzedził o możliwości wypowiedzenia umowy.

Wezwanie zostało wysłane na adres pozwanej wskazany w umowie i zwrócone jako niepodjęte w terminie.

/wezwanie wraz z kopertą – k. 17/

7 września 2017 r. powód wypowiedział umowę pozwane z uwagi na brak spłaty

Wypowiedzenie zostało wysłane na adres pozwanej wskazany w umowie i zwrócone jako niepodjęte w terminie

/wypowiedzenie umowy wraz z kopertą k. 18/

Wysokość zadłużenia pozwanej z tytułu umowy pożyczki wynosi: 22943, 32 zł, w tym 18 560 42 zł. , 09 zł z tytułu należności głównej, odsetki kapitałowe za okres od 1 maja 2017 r. do 30 października 2017 r.893.03 zł, odsetki od zadłużenia przeterminowanego od 1 c czerwca 2017 . do 17 września 2019 r. w kwocie 3490, 20 zł

Pozwana wymeldowała się spod adresy wskazanego w umowie 18 lipca 2018 r.

/informacja z bazy PESEL/

Po wypłacie pożyczki do 10 maja 2017 r. rachunek bankowy pozwanej był co miesiąc obciążany kwotą odpowiadającą wysokości raty pożyczki, tj. 431, 42 zł .

Sąd zważył, co następuje:

Jedyną okolicznością, jaką zakwestionowała w niniejszej sprawie pozwana był fakt zawarcia przez nią umowy pożyczki. Pozwana zarzucała, że bank nie wykazał, aby pozwana złożyła jakiekolwiek oświadczenie potwierdzające akceptację warunków umowy.

Aby wykazać ten fakt bank dołączył do pozwu wydruk umowy pożyczki oraz płytę CD zawierającą ciąg operacji potwierdzający logowanie się przez pozwaną w aplikacji (...) i złożenie w tej formie wniosku o udzielenie pożyczki oraz fakt zawarcia samej umowy. Z uwagi na fakt, iż zapisy zawarte płycie w celu ich odcyfrowania wymagały wiadomości specjalnych, zaś pozwana konsekwentnie kwestionowała zawarcie umowy, Sąd dopuścił z urzędu dowód z opinii biegłego informatyka i systemów bankowych M. W. w celu ustalenia czy zapisy na płycie CD dołączonej do pozwu potwierdzają fakt logowania się pozwanej do systemu bankowości elektronicznej i zawarcia dołączonej do pozwu umowy pożyczki. Biegły szczegółowo, krok po kroku, opisał poszczególne czynności pozwanej dokonane on- line i zmierzające do zawarcia umowy, począwszy od podania przez pozwaną znanego tylko i wyłącznie jej loginu i hasła do systemu bankowości elektronicznej, co doprowadziło do poprawnego zalogowania się do systemu i uprzedniego zweryfikowania klienta. Z dalszej analizy przeprowadzonej przez biegłego wynika, że pozwana złożyła w systemie bankowości elektronicznej wniosek o udzielenie pożyczki, wprowadziła swoje dane, w tym datę urodzenia i numer PESEL i ostatecznie zatwierdziła zawarcie umowy przesłanym jej uprzednio przez bank kodem SMS. Sporządzona opinia jest jednoznaczna i potwierdza, że pozwana zawarła wskazaną umowę. Żadna ze stron, a zwłaszcza pozwana, nie zakwestionowała prawidłowo ^{ści opinii i jej merytorycznej poprawności}. ^{Opinia nie wzbudziła tez żadnych wątpliwości sądu, dlatego mogła stanowić podstawę faktyczną ustaleń w sprawie.}

Dodatkowym dowodem przemawiającym za przyjęciem, iż pozwana zawarła umowę z powodowym bankiem jest dołączony do pozwu wyciąg bankowy z rachunku prowadzonego dla pozwanej, z którego wynika, że po z zawarciu umowy pożyczki jej konto bankowe było regularnie , co miesiąc, obciążane kwotą odpowiadającą wysokości wynikającej z umowy raty pożyczki. Pozwana nie kwestionowała wówczas faktu związania umową pożyczki. Jeśli dodać do tego argument, iż pozwana pomimo wezwania nie stawiła się na rozprawę, na której Sąd zaplanował przeprowadzić dowód z jej zeznań, nasuwa się wniosek, że zarzuty pozwanej stanowiły tylko i wyłącznie przyjętą linię obrony obliczoną na zakwestionowanie dla samej zasady faktu zawarcia umowy.

Pozwana nie podniosła żadnych innych zarzutów w szczególności co do warunków umowy, czy wysokości zadłużenia, dlatego sąd uznał je niezakwestionowane i swoje ustalenia faktyczne oparł na dowodach dołączonych do pozwu – wydruku umowy i załączników do niej, wyciągu z ksiąg bankowych, wezwaniu do zapłaty oraz wypowiedzeniu umowy z uwagi na brak spłaty wymagalnych rat.

Nie wzbudziła również wątpliwości sądu sama dopuszczalność zawarcia umowy w formie elektronicznej. Zgodnie z przepisem at. 29 1. Ustawy o kredycie konsumenckim umowa o kredyt konsumencki (a taką jest rozpatrywana umowa – art. 3 ustawy) powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę. Zgodnie zaś z przepisem art. 7 ust1 i 3 ustawy Prawo bankowe oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej. (3) Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności. Jednocześnie zaś przepis art. 7.2 ustawy Prawo bankowe dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na informatycznych nośnikach danych, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. W tym miejscu wskazać należy, iż powód powołał obszerną i podzielaną przez sąd w całości argumentację odnośnie dopuszczalności zawarcia umowy w formie elektronicznej w pozwie oraz piśmie procesowym stanowiącym replikę na odpowiedź na pozew.

Reasumując, w rozpoznawanej sprawie powód wykazał, że zawarł umowę pożyczki z pozwaną, udostępnił jej kwotę pożyczki poprzez uznanie jej na rachunku bakowym co do kwoty 4250 zł oraz spłatę wcześniejszej pożyczki zaciągniętej przez pozwaną, że pożyczka była regularnie spłacana do maja 2017 r., a następnie umowę wypowiedziano z uwagi na brak terminowych spłat. Wypowiedzenie zostało poprzedzone wezwaniem do zapłaty w dodatkowym terminie 14 dni z uprzedzeniem o możliwości wypowiedzenia umowy w razie braku spłaty oraz informacją o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzacje zadłużenia. Było zatem zgodne z obowiązującym wówczas art. 75 c ustawy Prawo bankowe. Dalej powód wykazał, że doręczył pozwanej zarówno wezwanie do zapłaty jak i oświadczenie o wypowiedzeniu umowy na adres pozwanej wskazany w umowie i jednocześnie będący jej adresem zameldowania. Okoliczności te zresztą nie były kwestionowane przez pozwaną.

Dlatego tez, na podstawie art. 720 kc. i powołanych wyżej przepisów Prawa bankowego i ustawy o kredycie konsumenckim Sąd uwzględnił powództwo w całości co do wysokości należności głównej i odsetek od niej oddalając je jedynie co do daty wymagalności odsetek, których powód domagał się od daty sporządzenia pozwu, a nie od daty jego faktycznego wniesienia (art. 482 k.c.). Dlatego sąd zasądził odsetki od daty wniesienia pozwu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę opłaty od pozwu ( 1148 zł), opłatę od pełnomocnictwa (17 zł) oraz zwrot kosztów ustanowienia kuratora (1200 zł). Nadto Sąd nakazał ściągnąć od pozwanej koszty wyłożone na poczet opinii biegłego w kwocie 1457, 55 zł.