Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 28 grudnia 2020 r. (data stempla pocztowego) powód M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą „AutoZastepcze.pl (...)” z siedzibą w S. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 1.495,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 8 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 17 października 2017 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, na skutek którego uszkodzeniu uległ należący do poszkodowanej A. K. (1) pojazd marki S. (...), o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą ze stroną pozwaną. Poszkodowana dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne. Z uwagi na niemożność korzystania przez poszkodowaną z uszkodzonego pojazdu, dnia 26 października 2017 r. zwróciła się do powoda o wynajem pojazdu zastępczego, który następnie zwróciła 28 listopada 2017 r. Łączny koszt najmu samochodu zastępczego na okres 34 dni wyniósł 7.527,60 zł. Wraz z umową najmu poszkodowana dokonała cesji wierzytelności, na podstawie której zbyła na rzecz powoda wierzytelność, przysługującą jej w stosunku do strony pozwanej, w zakresie kosztu najmu pojazdu zastępczego w związku ze zdarzeniem z dnia 17 października 2017 r. Dnia 29 listopada 2017 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) z tytułu najmu samochodu zastępczego.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanego przez tut. Sąd dnia 5 stycznia 2021 r. strona pozwana Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że poszkodowana w dniach od 23 października 2017 r. do dnia 26 października 2017 r. korzystała z pojazdu zastępczego wynajętego w firmie (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., a od dnia 26 października 2017 r. do dnia 28 listopada 2017 r. wynajmowała pojazd zastępczy w firmie powoda. Wskazała, że poszkodowana przy drugim najmie samochodu, skorzystała z pojazdu zastępczego po stawce wyższej niż ta, którą proponował jej pracownik strony pozwanej w toku postępowania likwidacyjnego, tj. 70 zł brutto. Strona pozwana zakwestionowała również czasookres drugiego wynajmu wskazując, że okres, w którym uszkodzony pojazd stał w warsztacie, a nie był naprawiany, nie jest czasem naprawy. Podkreśliła, że uszkodzony pojazd nadawał się do użytku, a jego uszkodzenia były kosmetyczne. W realiach niniejszej sprawy uzasadniony czas naprawy wynosił 3 dni, w czasie których z powodzeniem można było przeprowadzić naprawę uszkodzonego samochodu. Wobec czego należało uznać, że przyznana kwota odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego jest adekwatna do wysokości powstałej szkody.

W piśmie przygotowawczym z 29 marca 2021 r. powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Podkreślił, że uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały poruszanie się nim. Z kolei umówiona stawka najmu pojazdu zastępczego była rynkowa. Powód kwestionował również, by podmiot współpracujący ze stroną pozwaną faktycznie dysponował w tamtym czasie pojazdem zastępczym, z którego poszkodowany mógłby realnie skorzystać. Dodał, że oferowanie pomocy przy wynajmie pojazdu nie jest tożsame z ofertą najmu. Podkreślił też, że stawka, po jakiej wynajmuje pojazdy zastępcze podmiot współpracujący z ubezpieczycielem nie jest rynkowa, gdyż została wynegocjowana między tymi podmiotami, a klient na wolnym rynku nie ma możliwości wynajęcia pojazdu po tej stawce. Z ostrożności powód wskazał, że strona pozwana nie wykazała, kiedy poszkodowany mógł faktycznie rozpocząć korzystanie z pojazdu zastępczego oferowanego przez podmiot z nią współpracujący.

W piśmie przygotowawczym z dnia 27 kwietnia 2021 r. strona pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie. Dodała, że rozmowie telefonicznej dotyczącej zgłoszenia szkody sama poszkodowana informowała pracownika strony pozwanej, że pojazd jest jezdny. Podkreśliła też, że nie może jej obciążać brak zaoferowania pojazdu zastępczego poszkodowanej w sytuacji, gdy sama poszkodowana nie podjęła żadnej aktywności w celu zgłoszenia stronie pozwanej, że chce wynająć pojazd zastępczy.

W piśmie z dnia 20 grudnia 2021 r. strona pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie, podnosząc w szczególności, że uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego wynosił 4 dni, a stawka powinna być ustalona na poziomie 70 zł za dobę.

Sąd ustalił:

W dniu 17 października 2017 r. w M. przy ulicy (...) doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...), o numerze rejestracyjnym (...), numerze VIN (...), rok produkcji 2008, należący do A. K. (1). Sprawca zdarzenia, prowadzący pojazd marki O., o numerze rejestracyjnym (...) posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., potwierdzoną polisą numer (...).

Szkoda powstała w pojeździe marki S. (...), o numerze rejestracyjnym (...) została zgłoszona pozwanemu towarzystwu ubezpieczeniowemu, które wszczęło postępowanie likwidacyjne. Szkodzie tej został przypisany numer (...)-01.

Poszkodowana została poinformowana o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego w wypożyczalniach wskazanych przez ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel uznał, że stawka najmu pojazdu zastępczego powinna wynosić najwyżej ok. 70,00 zł brutto za dobę.

(okoliczności bezsporne, potwierdzone dowodami: oświadczenie dla towarzystwa ubezpieczeniowego, k. 32; pismo z dnia 18 października 2017 r., k. 46)

W dniu 17 października 2017 r. poszkodowana A. K. (1) zgłosiła telefonicznie szkodę stronie pozwanej. W trakcie rozmowy poszkodowana podała w szczególności, że w kolizji uszkodzeniu uległy tylne lewe drzwi (przerysowania i wgniecenie), błotnik (przerysowanie i wgniecenie), prawe koło przednie i tylne koło tylne (zaczęły „bić”). Poszkodowana poinformowała, że uszkodzonym pojazdem można się poruszać, jest jezdny. Podała, że samochód zostanie naprawiony w serwisie (...) przy ul. (...) w K.. Poszkodowana została również poinformowana, że w razie potrzeby najmu pojazdu zastępczego powinna skontaktować się z infolinią ubezpieczyciela. Jednocześnie poszkodowana dała zlecenie na wynajem pojazdu zastępczego; następnego dnia miał kontaktować się z poszkodowaną w tej sprawie pracownik ubezpieczyciela.

(nagranie rozmowy, płyta CD, k. 58)

W dniu 18 października 2017 r. z poszkodowaną A. K. (1) skontaktował się pracownik strony pozwanej w kwestii pojazdu zastępczego. A. K. (1) poinformowała wówczas pracownika strony pozwanej, że samochód zastępczy będzie jej potrzebny tylko na czas naprawy i że aktualnie porusza się swoim pojazdem, który nadaje się do jazdy. Pracownik strony pozwanej poinformowała poszkodowaną, że prześle na jej aplikacją mobilną pismo z namiarami bezpośrednio do wypożyczalni, informując, że kiedy poszkodowana będzie dysponowała wyceną, wystarczy się skontaktować i podać numer szkody, a pojazd zostanie podstawiony.

(nagranie rozmowy, płyta CD, k. 58)

W dniu 23 października 2017 r. poszkodowana A. K. (1) skontaktowała się telefonicznie ze stroną pozwaną i poinformowała, że chce wypożyczyć samochód w innej wypożyczalni. Uzyskała informację, że w przypadku skorzystania z usług innej wypożyczalni ubezpieczyciel zastrzega sobie prawo do weryfikacji kosztów najmu do kwoty 70 zł brutto za dobę. Poszkodowana powiedziała, że z jej ustaleń z wypożyczalnią wynika, że wprawdzie faktura będzie na nią, ale ona sama nie będzie nic płacić, a zapłaci ubezpieczyciel. Pracownik ubezpieczyciela poinformował, że rachunek będzie podlegał weryfikacji pod kątem zasadności najmu.

(nagranie rozmowy, płyta CD, k. 58)

W dniu 23 października 2017 r. poszkodowana A. K. (1) oddała swój samochód do autoryzowanego serwisu naprawczego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w K.. Jako przewidywany termin zakończenia naprawy podano 23 listopada 2017 r. Pojazd został faktycznie wydany poszkodowanej po naprawie dnia 28 listopada 2017 r.

(dowód: zlecenie płatne nr (...), k. 33; protokół przyjęcia samochodu, k. 34)

W dniach od 24 do 26 października 2017 r. poszkodowana A. K. (1) wynajmowała samochód zastępczy od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.. Stawka dobowa najmu tamtego pojazdu zastępczego wynosiła 110 zł.

(umowa najmu, protokół zdania, w aktach postępowania likwidacyjnego – płyta CD, k. 58)

W oparciu o fakturę VAT nr (...), strona pozwana przyznała na rzecz (...) Spółki Akcyjnej odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 210,00 zł brutto, uznając za zasadny 3-dniowy okres najmu przy zastosowaniu stawki 70,00 zł brutto – po uwzględnieniu 23% podatku VAT.

( pismo z dnia 15 listopada 2017 r., k. 48)

W dniu 26 października 2017 r. poszkodowana A. K. (1) jako najemca, zawarła z M. J. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą „AutoZastepcze.pl (...)” z siedzibą w S. jako wynajmującym, umowę najmu pojazdu zastępczego nr (...). W umowie tej określono, że poszkodowana będzie korzystała z pojazdu zastępczego marki K. C., o numerze rejestracyjnym (...). Strony ustaliły czynsz najmu bez limitu kilometrów na kwotę 180 zł netto (221,40 zł brutto) za dobę. Umowa została zawarta na czas określony – do dnia ustania szkody, a jej dokładny okres obowiązywania określał załącznik w postaci protokołu zdawczo – odbiorczego pojazdu.

Tego samego dnia pomiędzy stronami doszło także do zawarcia umowy cesji wierzytelności, na podstawie której poszkodowana zbyła na rzecz powoda wierzytelność – prawo do bezpośredniego występowania w jej imieniu do ubezpieczyciela realizującego postępowanie gwarancyjne (§ 2 ust. 1 umowy).

Poszkodowana (cedent) oświadczyła, że w dniu podpisania umowy nie posiada względem towarzystwa ubezpieczeń żadnych zobowiązań, które mogłyby być przedmiotem wzajemnych potrąceń (§ 2 ust. 2 umowy). Nadto zobowiązała się przekazać powodowi (cesjonariuszowi) wszelkie informacje i dokumenty konieczne do skutecznego dochodzenia od towarzystwa ubezpieczeń wierzytelności, a w szczególności dokumenty otrzymane w procesie likwidacji szkody od towarzystwa ubezpieczeniowego i inne dokumenty, które są związane z rzeczoną wierzytelnością (§ 3 ust. 1 umowy).

(dowód: umowa najmu pojazdu wraz z warunkami najmu, k. 8-9; cennik AutoZastepcze.pl, k. 10, 28-31; umowa cesji wierzytelności, k. 13, 21)

Poszkodowana korzystała z przedmiotowego pojazdu zastępczego firmy (...).pl (...)” z siedzibą w S. w okresie od dnia 26 października 2017 r., godz. 20:00 do dnia 28 listopada 2017 r., godz. 16:45.

Koszt najmu samochodu K. C. o numerze rejestracyjnym (...) od dnia 26 października 2017 r. do dnia 28 listopada 2017 r. wyniósł 7.527,60 zł.

(dowód: zlecenie płatne nr (...), k. 33; protokół zdawczo – odbiorczy, k. 11; faktura VAT nr (...), k. 12)

Poszkodowana A. K. (1) zmieniła podmiot, od którego wynajmowała samochód zastępczy, gdyż samochód wynajęty od firmy (...) został zarysowany gwoździem w trakcie parkowania. Firma (...) zaoferowała wówczas pozwanej inny samochód, przy czym miało to być na 3-4 dni, a potem mogło nastąpić przedłużenie najmu, co jednak wymagałoby od poszkodowanej wykonania telefonu. Poszkodowana zdecydowała wówczas, że rezygnuje z wynajmu samochodu od firmy (...) i za pośrednictwem internetu znalazła ofertę najmu pojazdu od powoda. A. K. (1) nie interesowała się stawkami najmu pojazdu zastępczego ani w firmie (...) ani od powoda, gdyż nie miała za to płacić z własnej kieszeni. Gdyby jednak poszkodowana miała ponosić samodzielnie koszt najmu pojazdu zastępczego, to wysokość czynszu najmu miałaby dla niej istotne znaczenie. Pozwana byłaby skłonna zapłacić więcej za wynajem pojazdu, mając pewność, że nie będzie musiała przedłużać umowy co kilka dni i żyć w niepewności, czy najem będzie przedłużony. Samochód zastępczy był poszkodowanej niezbędny w celu dojazdów do pracy (ok. 15 km) oraz dowozu dziecka do szkoły i w innych sytuacjach życia codziennego.

(zeznania świadka A. K. (1), k. 79-80)

Pismem z dnia 15 grudnia 2017 r. powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 7 527,60 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego wynikającego z faktury VAT (...) z dnia 29 listopada 2017 r.

W odpowiedzi pismem z dnia 11 grudnia 2017 r., dnia 8 stycznia 2018 r., dnia 20 lutego 2018 r. oraz dnia 2 stycznia 2020 r., strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko w sprawie i odmówiła wypłaty odszkodowania w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC) posiadacza pojazdu marki O., o numerze rejestracyjnym (...).

Dnia 25 stycznia 2018 r., powód odwołał się od decyzji strony pozwanej. Strona pozwana po analizie odwołania nie zmieniła swojego stanowiska.

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania, k. 14; pismo z dnia 11 grudnia 2017 r., k. 15; pismo z dnia 8 stycznia 2018 r., k. 16; pismo z dnia 20 lutego 2018 r., k. 17; odwołanie wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 19-20)

Uszkodzenia pojazdu poszkodowanej A. K. (1) na skutek kolizji z dnia 17 października 2017 r. nie spowodowały wyłączenia pojazdu z ruchu drogowego. Pojazd mógł być użytkowany przez jego właścicielkę do czasu przekazania go do naprawy. Poza czasem naprawy obejmującym faktyczne czynności naprawcze, tj. 16-21 listopada 2017 r. pojazd był zdolny do poruszania się po drogach publicznych. W szczególności mógł on być używany w okresie poprzedzającym zatwierdzenie kosztorysu.

Przy prawidłowej organizacji naprawy okres wyłączenia pojazdu z możliwości użytkowania wynosił 4 dni robocze, a z uwzględnieniem dni wolnych od pracy, przy uwzględnieniu organizacji naprawy z uwzględnieniem daty zatwierdzenia kosztorysu naprawy i przy dążeniu do jak najszybszego zakończenia naprawy uzasadniony czas na przeprowadzenie naprawy wynosił 6 dni kalendarzowych (16-21 listopada 2017 r.).

Zarazem przy uwzględnieniu okoliczności faktycznego procesu naprawy za uzasadniony czas wyłączenia pojazdu z użytkowania obejmuje również dalsze 4 dni (14 października 2017 r., tj. dzień podstawienia do serwisu oraz 2 listopada 2017 r., tj. dodatkowe oględziny pojazdu, 14-15 listopada 2017 r., tj. okres zamówienia przez serwis naprawczy części zamiennych, co mogło uzasadniać przyjęcie samochodu do naprawy już w dniu złożenia zamówienia, tj. 14 listopada 2017 r.).

Łącznie zatem okres uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego przez A. K. (1) to 10 dni, z których 9 przypadało w okresie najmowania pojazdu zastępczego od powoda.

(opinia biegłego sądowego A. K. (2), k. 93-97, 110-111)

Zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów nie budziły zastrzeżeń Sądu co do ich wiarygodności. Jednakże dokumenty znajdujące się na k. 21-27 i 49-54 nie wykazują związku ze sprawą, dlatego też na ich podstawie Sąd nie poczynił żadnych ustaleń.

Zeznania świadka A. K. (1) Sąd ocenił jako wiarygodne, za wyjątkiem twierdzeń, jakoby nie otrzymała informacji od strony pozwanej o aprobowanych przez nią stawkach najmu pojazdu zastępczego.

Opinię biegłego sądowego A. K. (2) Sąd ocenił jako rzetelną i miarodajną, nie znajdując podstaw do jej kwestionowania.

Sąd zważył:

Powództwo było zasadne w części.

Odpowiedzialność odszkodowawcza strony pozwanej względem powoda nie budzi wątpliwości Sądu co do zasady. Podstawę prawną tej odpowiedzialności wyznaczają przepisy art. 415 k.c., art. 436 § 1 k.p.c. w zw. z art. 435 § 1 k.p.c. i art. 822 § 1 k.c. oraz art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (dalej: u.u.o.), a nadto –wobec cesji wierzytelności – art. 509 k.c. Kwestia ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a strona pozwana uznawała swoją odpowiedzialność co do zasady. Kwestią sporną była natomiast wysokość należnego odszkodowania.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 września 2004 r. (sygn. akt IV CKN 672/02) zaznaczył, iż utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia lub uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. Zgodnie z art. 361 § 2 k.c., ustanawiającym zasadę pełnego odszkodowania, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Niewątpliwie za stratę należy uznać wszelkie koszty poniesione w związku z zaistniałą szkodą, których poszkodowany nie musiałby ponieść, gdyby szkoda nie zaistniała. Orzecznictwo oraz doktryna stoi jednoznacznie na stanowisku, że w każdym przypadku poszkodowany ma prawo do wynajęcia pojazdu zastępczego na czas naprawy pojazdu uszkodzonego, bez względu na to do jakich celów (prywatnych czy gospodarczych) potrzebny jest mu samochód. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 listopada 2004 r. sygn. akt II CK 494/03 podkreślił, iż ponoszenie kosztów najmu pojazdu zastępczego pozostaje w normalnym związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym.

Z kolei w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17 wskazano, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Sąd Najwyższy podkreślił wówczas, iż nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela. Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Co więcej, w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego z koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana. Powyższe nie eliminuje ani nie ogranicza przysługującej poszkodowanemu swobody wyboru kontrahenta, od którego najmie pojazd. Sprawia jedynie, że zawierając umowę na mniej korzystnych warunkach od proponowanych przez ubezpieczyciela, poszkodowany będzie zmuszony ponieść część związanych z tym kosztów.

W ocenie Sądu, dokonując oceny, czy wynajęcie przez poszkodowanego pojazdu zastępczego po stawce wyższej niż akceptowana przez ubezpieczyciela było uzasadnione, należy mieć na uwadze w pierwszej kolejności to, na jaki okres wynajmowany jest samochód zastępczy oraz jaka jest różnica wysokości pomiędzy stawką najmu pojazdu zastępczego, z którego korzysta poszkodowany, a stawką najmu oferowaną przez ubezpieczyciela. W realiach niniejszej sprawy najem pojazdu zastępczego nie miał charakteru krótkotrwałego, skoro trwał ponad miesiąc. Z kolei stawka dobowa czynszu najmu pojazdu zastępczego była znacznie wyższa od stawki akceptowanej przez ubezpieczyciela (o 110 zł netto). Ponadto do zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego doszło w dniu 26 października 2017 r. Poszkodowana zrezygnowała wówczas z tańszego wynajmu pojazdu zastępczego od firmy (...) (za stawkę 110 zł brutto), a zdecydowała się na wynajem pojazdu zastępczego od powoda, po znacznie wyższej stawce (180 zł netto, 221,40 zł brutto), a więc dwa razy drożej niż najem od firmy (...). Tego rodzaju postępowanie poszkodowanego, który dysponując już pojazdem zastępczym rezygnuje z niego i wynajmuje od innego podmiotu pojazd zastępczy znacznie drożej stanowi w ocenie Sądu przyczynianie się do zwiększenia rozmiarów szkody i nie może stanowić podstawy do obciążenia wyższymi kosztami najmu ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia drogowego. Argumenty, jakie przytaczała poszkodowana A. K. (1) w jej zeznaniach dla uzasadnienia swojej decyzji nie są w ocenie Sądu usprawiedliwioną przyczyną droższego (i to znacząco) wynajęcia pojazdu zastępczego od innego podmiotu. W konsekwencji Sąd za adekwatną dla rozliczenia w niniejszej sprawie stawkę najmu pojazdu zastępczego uznał 110 zł brutto.

Odnosząc się do adekwatnego czasu najmu pojazdu zastępczego, należy stanowczo podkreślić, że nie ma podstaw do przyjęcia, iż usprawiedliwione było najmowanie pojazdu zastępczego w okresie oczekiwania na zgodę strony pozwanej na naprawę pojazdu. Jeżeli przed przystąpieniem do naprawy pojazdu ujawniły się rozbieżności pomiędzy warsztatem a ubezpieczycielem co do zakresu naprawy, a oczekiwanie na stanowisko ubezpieczyciela przedłużało się, zaś bez niego warsztat nie chciał przystąpić do wykonania naprawy, to powinien on zawiadomić o tym poszkodowaną i wydać poszkodowanej jej samochód, który był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu.

Sąd przyjął, aprobując w tym zakresie stanowisko biegłego sądowego A. K. (2), że adekwatny czas najmowania przez poszkodowaną pojazdu zastępczego wynosił w niniejszej sprawie łącznie 10 dni, w dniach 14 października 2017 r., 2 listopada 2017 r., 14-21 listopada 2017 r. Poszkodowana zaś wynajmowała od strony pozwanej pojazd zastępczy w okresie od dnia 26 października 2017 r. do dnia 28 listopada 2017 r. W tym okresie uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego wynosił zatem, w świetle opinii biegłego, 9 dni (z 10 dni ustalonych przez biegłego 14 października 2017 r. jest poza okresem najmu pojazdu od powoda). A zatem odnosząc się do czasu najmu pojazdu zastępczego od powoda, należało zasądzić odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego w okresie 9 dni.

W związku z powyższym suma należnego stronie powodowej odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego wynosi 990 zł (9 x 110 zł) brutto. Skoro strona pozwana nie wypłaciła na rzecz powoda jakiejkolwiek należności, należało zasądzić wskazaną kwotę 990 zł. Od tej kwoty powodowi należą się odsetki ustawowe za opóźnienie, stosownie do art. 481 § 1 i 2 k.c., od dnia 8 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Powód poniósł następujące koszty procesu: opłatę sądową od pozwu w kwocie 100 zł, taryfowe wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 270 zł (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie), opłatę skarbową w kwocie 17 zł, wykorzystaną część zaliczki w kwocie 944,64 zł, tj. łącznie 1.331,64 zł. Powód wygrał proces w 66,2%, a zatem należy mu się zwrot kwoty w zaokrągleniu 882 zł. Strona pozwana poniosła następujące koszty procesu: taryfowe wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 270 zł (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), opłatę skarbową w kwocie 17 zł, tj. 287 zł. Strona pozwana wygrała proces w 33,8%, a zatem należy się jej zwrot kwoty w zaokrągleniu 97 zł. Po wzajemnym potrąceniu strona pozwana powinna zapłacić powodowi tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 785 zł. Od kwoty tej należą się odsetki stosownie do art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Na podstawie art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zarządzono zwrot na rzecz powoda niewykorzystanej części zaliczki.

S.. proszę:

1./ odnotować uzasadnienie;

2./ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej przez portal informacyjny;

3./ kal. 1 miesiąc z d.d.