Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział III Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Sebastian Otto

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2022 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 15zzs ² ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych sytuacji kryzysowych

sprawy z powództwa D. M.

przeciwko Towarzystwu (...) spółce akcyjnej z siedzibą w

W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 33 283,52 zł (trzydzieści trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt trzy złote i pięćdziesiąt dwa groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 768,43 zł (siedemset sześćdziesiąt osiem złotych czterdzieści trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

IV.  nakazuje pobrać powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 1 373,90 zł (tysiąc trzysta siedemdziesiąt trzy złote dziewięćdziesiąt groszy) tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa;

V.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 1 565,56 zł (tysiąc pięćset sześćdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt sześć groszy) tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa;

VI.  nakazuje pobrać z roszczenia zasądzonego w pkt I na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 1 308,72 zł (tysiąc trzysta osiem złotych dziewięćdziesiąt siedemdziesiąt dwa grosze) tytułem opłaty sądowej od której powódka była zwolniona w części;

VII.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 1 491,28 zł (tysiąc czterysta dziewięćdziesiąt jeden złotych dwadzieścia osiem groszy) tytułem opłaty sądowej od której powódka była zwolniona w części.

UZASADNIENIE

/wyroku z dnia 23 lutego 2022 r./

Powódka złożyła w dniu 7 grudnia 2019 r. pozew przeciw Towarzystwu (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W., w którym wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kwoty 10.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwoty 6.483,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za doznaną krzywdę. Powódka wniosła również o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku, któremu uległa powódka w dniu 26 sierpnia 2017 r. Nadto powódka wniosła o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i zwrotu opłaty od pełnomocnictwa.

Pozwana w przepisanym terminie złożyła odpowiedź na pozew, w którym wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Na uzasadnienie swoich twierdzeń pozwana wskazała, iż powódka nie wykazała elementów skutkujących jej odpowiedzialnością oraz nie wykazała zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia. Wskazał również, że przedstawione przez powódkę zdjęcia chodnika nie wskazują daty jej wykonania. Pozwana w dalszej części uzasadnienia wskazała, że zapadnięty chodnik znajdujący się na działkach nr (...) należący do wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości przy ul (...) front i oficyna oraz działki nr (...) należący do kamienicy wspólnoty mieszkaniowej przy ul. (...) stanowią własność Gminy M. S..

Pismem z dnia 7 października 2021 r. powódka rozszerzyła powództwo wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 56.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty miejsce żądanej kwoty 10.000,00 zł.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 grudnia 2017 r. powódka wychodząc z mieszkania przy ul (...) w S. przewróciła się na nierównej nawierzchni podwórza. Na skutek upadku doznała urazu głowy i złamania nasady dalszej kości promieniowej prawej kończyny górnej, co skutkowało założeniem powódce dwóch szwów oraz rękawice gipsową.

W skutek badań elektromiograficznych z dnia 29 marca 2018 r. wskazano, że powódka cierpi na zespół cieśni nadgarstka II stopnia. W wyniku czego w dniu 8 czerwca 2018 r. dokonano operacji polegającej na odbarczeniu nerwu pośrodkowego prawego poprzez przecięcie troczka zginaczy.

Uszkodzeniu uległy również okulary powódki poprzez zniszczenie powłoki antyrefleksyjnej soczewek okularowych oraz pęknięcie oprawy okularowej. Koszt naprawy okularów wyniósł 3.200,00 zł.

Powódka zapłaciła kwotę 120,00 zł za badania (...) oraz kwotę 180,00 zł za falę uderzeniową.

Powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim spowodowanym chorobą i w związku z tym była nieobecna w pracy, co skutkowało pomniejszeniem jej wynagrodzenia o 108,48 zł. Nie otrzymała również nagrody w wysokości 2.378,61 zł oraz wynagrodzenie roczne w wysokości 496,43 zł.

Powódka na skutek wypadku doznała stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12% w zakresie uszczerbku ortopedycznego.

W zakresie chorób neurologicznych uszczerbku nie ma.

Niesporne, a nadto:

- odpis karty informacyjnej izby przyjęć o nr 26 grudnia 2017 r. – k. 24;

- odpis wyników badania TK – k. 24v;

- odpis skierowania z dnia 26 grudnia 2017 r. – k. 25;

- odpis karty ostrzegawczej pacjenta po urazie głowy – k. 25v;

- odpis historii choroby przychodni (...) – k. 26-27;

- odpis wyniku badania radiologicznego – k. 28-28v;

- odpis badania elektromiograficznego – k. 29;

- odpis karty informacyjnej z dnia 8 czerwca 2018 r. – k. 39v;

- odpis zaświadczenia z dnia 21 sierpnia 2018 r. – k. 30;

- odpis zaświadczenia z dnia 4 grudnia 2018 r. – k. 30v;

- odpis faktury VAT z dnia 28 marca 2018 r. – k. 31;

- odpis rachunku z dnia 29 marca 2018 r. – k. 31v;

- odpis oświadczenia z dnia 1 marca 2018 r. – k. 32;

- odpis zaświadczenia z dnia 26 lutego 2019 r. – k. 33;

- zawartość płyty CD – k. 34;

- zeznanie K. M. – k. 164-164v oraz k. 169;

- zeznania W. Z. – k. 164v i 169;

- zeznania L. E. – k. 164v i 169;

- zdjęcia – k. 165-168;

- zeznania W. K. – k. 181 i 182;

- przesłuchanie powódki D. M. – k. 182v i 183;

- opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu K. R. – k. 248-263.

- uzupełniająca opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu K. R. – k. 280-282.

Pismem z dnia 16 lipca 2018 r. powódka zgłosiła szkodę pozwanej, która udzielała ochrony ubezpieczeniowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S..

Niesporne, a nadto dowód:

- odpis pisma z dnia 16 lipca 2018 r. – k. 18.

- odpis pisma z dnia 27 lipca 2018 r. – k. 18v-20;

- odpis pisma z dnia 16 sierpnia 2018 r. – k. 20v;

- odpis pisma z dnia 9 października 2018 r. – k. 21.

W czasie postepowania likwidacyjnego pozwana ustaliła, iż powódka uznała łącznego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 7%.

Dowód:

- odpis zaocznej opinii lekarskiej OC z dnia 29 lipca 2018 r. – k. 71v-72

Pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne pod nr (...)-01. Po jego przeprowadzeniu odmówiła wypłaty powódce zadośćuczynienia i odszkodowania. Pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania i zadośćuczynienia.

Dowód:

- odpis pisma z dnia 27 lipca 2018 r. – k. 18v-20;

- odpis pisma z dnia 16 sierpnia 2018 r. – k. 20v;

- odpis pisma z dnia 9 października 2018 r. – k. 21.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. zawarła w 2007 r. umowę ze Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), w ramach której wykonuje czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną.

Dowód:

- odpis umowy z dnia 23 lutego 2007 r. – k. 22-22v;

- odpis pisma z dnia 26 września 2018 r. – k. 86v-87;

- odpis protokołu kontroli okresowej rocznej z dnia 11 sierpnia 2017 r. o nr 102/107 – k. 88-88v;

- odpis protokołu kontroli okresowej rocznej z dnia 11 sierpnia 2017 r. o nr 103/107 – k. 89-89v;

W 2015 r. (...) przeprowadzała roboty budowlane przy ul. (...). Odbiór robót dokonała (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., które pełniło rolę inwestora zastępczego.

Niesporne, a nadto dowód:

- odpis pisma z dnia 26 września 2018 r. – k. 86v-87;

- odpis aktu notarialnego z dnia 7 sierpnia 2015 r. zarejestrowanego w rep. A o nr (...) – k. 92v-97v;

- odpis aktu notarialnego z dnia 7 sierpnia 2015 r. zarejestrowanego w rep. A o nr (...) – k. 92v-97v;

- zeznania W. Z. – k. 164v i 169;

- zeznania L. E. – k. 164v i 169;

- przesłuchanie powódki D. M. – k. 182v i 183.

Mieszkańcy Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) zgłaszali nieprawidłowości zarządcy nieruchomości - (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.. Zarządca nieruchomości dokonywał napraw, jednak nie osiągały one efektu. Kafle chodnikowe dalej nie są naprawione.

Dowód:

- zeznania W. Z. – k. 164v i 169;

- zeznania L. E. – k. 164v i 169;

- zdjęcia – k. 165-168;

- przesłuchanie powódki D. M. – k. 182v i 183.

Zapadnięty chodnik znajduje się na działkach nr (...) należącej do Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul (...) front i oficyna oraz działki nr (...) należący do kamienicy Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...). Drogi i chodniki wewnętrzne należące do budynku przy ul. (...) w dniu 11 sierpnia 2018 r. posiadały nawierzchnię betonowa z miejscowymi nierównościami i z odwodnieniem. Nawierzchnia podwórka utworzona została z płyt betonowych typu trylinka.

Dowód:

- odpis mapy – k. 87v;

- odpis protokołu kontroli okresowej rocznej z dnia 11 sierpnia 2017 r. o nr 102/107 – k. 88-88v;

- odpis protokołu kontroli okresowej rocznej z dnia 11 sierpnia 2017 r. o nr 103/107 – k. 89-89v;

- odpis protokołu kontroli okresowej pięcioletniej z dnia 25 sierpnia 2017 r. o nr 102/v/2017 – k. 90-92;

- odpis protokołu kontroli okresowej pięcioletniej z dnia 25 sierpnia 2017 r. o nr 103/v/2017 – k. 92v-94.

- odpis aktu notarialnego z dnia 7 sierpnia 2015 r. zarejestrowanego w rep. A o nr (...) – k. 92v-97v.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo okazało się uzasadnione w części co do kwoty 33 283,52 złotych i odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od tej kwoty od dnia 30 sierpnia 2017 r.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowią przepisu art. 822 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 415 k.c. w związku z art. 444 § 1 k.c. w związku z art. 445 § 1 k. c.

Przepis art. 822 § 1 i 2 k.c. stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (§ 1 ). Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2).

Zgodnie z treścią art. 415 k.c. wskazuje się, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Stosownie zaś do treści przepisu art. 444 § 1 k.p.c. wskazuje się, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Przepis art. 445 § 1 k.c. stanowi, że w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W świetle treści cytowanego przepisu art. 822 § 1 k.c. przesłanką powstania obowiązku świadczenia przez ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest stan odpowiedzialności cywilnej ubezpieczającego (ubezpieczonego) za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń obejmuje zatem tylko i wyłącznie świadczenie, do spełnienia którego byłby w konkretnym przypadku zobowiązany sprawca. Odpowiedzialność ubezpieczyciela ma zatem charakter kontraktowy i stanowi pochodną odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego. Jak wynika natomiast z art. 822 § 4 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Przedmiotem sporu kwestia odpowiedzialności ponoszonej przez pozwaną z a wypadek, który miał miejsce w dniu 26 grudnia 2017 r., wysokość roszczenia w zakresie zadośćuczynienia oraz zasadność roszczenia o odszkodowanie. Niesporne zaś było to, że w dniu 26 grudnia 2017 r. powódka wychodząc z mieszkania przy ul (...) w S. przewróciła się na nierównej nawierzchni podwórza. Na skutek czego doznała urazu głowy i złamania nasady dalszej kości promieniowej prawej kończyny górnej, co skutkowało założeniem powódce dwóch szwów oraz rękawice gipsową. Niesporne było również to, iż po upadku powódka cierpi na zespół cieśni nadgarstka II stopnia, co z kolei skutkowało dokonaniem operacji w dniu 8 czerwca 2018 r., polegającej na odbarczeniu nerwu pośrodkowego prawego poprzez przecięcie troczka zginaczy. Ponadto powódka zapłaciła kwotę 120,00 zł za badania (...) oraz kwotę 180,00 zł za falę uderzeniową. Powódka przebywała również na zwolnieniu lekarskim spowodowanym chorobą i w związku z tym była nieobecna w pracy, co skutkowało pomniejszeniem jej wynagrodzenia o 108,48 zł. Nie otrzymała również nagrody w wysokości 2.378,61 zł oraz wynagrodzenie roczne w wysokości 496,43 zł.

Niesporne okazało się również, że w 2015 r. (...) przeprowadzała roboty budowlane przy ul. (...). Odbiór robót dokonała (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., która pełniła wówczas rolę inwestora zastępczego.

Na wstępie wskazać należy, że aby uznać odpowiedzialność ubezpieczyciela konieczne jest w pierwszej kolejności uznanie odpowiedzialności podmiotu ubezpieczonego, z którym ubezpieczyciel związany jest umową ubezpieczenia. W związku z tym należało wykazać, że zostały spełnione następujące przesłanki tj. zaistnienie szkody, zawiniony czyn polegający na działaniu lub zaniechaniu podmiotu wskazanego jako sprawca oraz istnienie związku przyczynowo skutkowego między czynem a zdarzeniem.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż zdarzeniem wywołującym szkodę było dokonanie przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. nieprawidłowego odbioru w 2015 r. robót budowlanych przy ul. (...), a następnie mimo dokonanych zgłoszeń oraz wskazania stanie kontroli okresowej, że nawierzchnia betonowa podwórka składająca się z płyt betonowych typu trylinka posiada nierówności i odwodnienia – zaniechanie dokonywania prawidłowej naprawy.

W ocenie sądu zaniechanie to miało charakter zawiniony, albowiem to na (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. ciążyła odpowiedzialność prawidłowego odbioru inwestycji od (...) jako inwestorze zastępczym inwestycji, a w przypadku nieprawidłowego odbioru inwestycji dokonanie stosownych napraw w sposób prawidłowy. Tymczasem wszelkie podejmowane przez (...) Towarzystwo Budownictwa (...) sp. o.o. z siedzibą w S. działania nie przyniosły oczekiwanego rezultatu, a kafle chodnikowe dalej nie zostały naprawione, co zapewniłoby bezpieczeństwo mieszkańcom oraz użytkownikom dróg i chodników wewnętrznych przynależnych do budynku przy ul. (...). Na skutek zaniechań nierówności nawierzchni doszło do upadku powódki, co doprowadziło do wskazanej wyżej szkody. W powyższym przypadku zaszedł zatem adekwatny związek przyczynowo skutkowy.

Szkodą w niniejszym przypadku jest zaś doznanie stałego uszczerbku na zdrowia w wysokości 12 % w zakresie uszczerbku ortopedycznego związanego z doznanym na skutek upadku urazem głowy i złamanie nasady dalszej kości promieniowej prawej kończyny górnej, jak również późniejszym cierpieniem związanym zespołem cieśni nadgarstka II stopnia. Szkodą jest także uszczuplenie majątku powódki, w związku z pozostawaniem na zwolnieniu i rekonwalescencją.

W myśl ogólnych zasad na powódce spoczywa obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa. O tym natomiast co strona powinna udowodnić w konkretnym procesie decyduje przede wszystkim przedmiot sporu, prawo materialne regulujące określone stosunki prawne oraz prawo procesowe normujące zasady postępowania dowodowego. W związku z powyższym to na powódce spoczywał obowiązek udowodnienia zasadności dochodzonego roszczenia co do zasady, jak i wysokości, na pozwanej natomiast wykazanie, że roszczenie powoda o zapłatę było niezasadne, bądź zasadne w mniejszej kwocie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2021 r. o sygn. akt I ACa 205/21, L.).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy z kolei wykazać, że powódka podołała ciążącemu na niej obowiązkowi dowodowemu wykazując zarówno zdarzenie przyczynowe, jego skutek w postaci szkody, jak i związek przyczynowy jaki zachodził między tymi dwoma zdarzeniami.

Należy zauważyć, że w 2007 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła ze Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) umowę, w ramach której dokonywała czynności zwykłego zarządu. Następnie w 2015 r. po przeprowadzeniu przez (...) robót budowlanych skutkujących rozebraniem nawierzchni celem dokonania prac pełniła funkcje inwestora zastępczego, a następnie pomimo nieprawidłowości położenia nawierzchni dokonała odbioru robót, tym samym narażając bezpieczeństwo mieszkańców wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości położonej przy ul. (...) w S.. Mieszkańcy wspólnoty mieszkaniowej wielokrotnie zgłaszali (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nieprawidłowości związane ze złym stanem nawierzchni i co prawda (...) sp. z o.o. w S. dokonywał napraw, jednakże nie osiągały one efekt przez co kafle chodnikowe dalej nie były naprawione. Poprzez swoje nieprawidłowe działanie i zaniechanie (...) sp. z o.o. doprowadziło do upadku powódki, która doznała urazu głowy oraz złamania nasady dalszej kończyny górnej oraz późniejszym cierpieniem na zespół cieśnin nadgarstka II stopnia i koniecznością operacji. W związku z tym powódka doznała stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości12% w zakresie uszczerbku ortopedycznego. Jednakże nie doznała żadnego uszczerbku o charakterze neurologicznym. Stan ten wynikał nie tylko z dokumentacji medycznej przedstawionej przez powódkę, ale również z zeznań świadków K. M., W. Z. i L. E.. Ponadto w czasie postępowania likwidacyjnego pozwana sama ustaliła, iż powódka na skutek wypadku doznała uszczerbku na zdrowiu, co wynika z odpisu zaocznej opinii lekarskiej z dnia 29 lipca 2018 r.

Mimo to pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania i zadośćuczynienia pozwanej wskazując, że (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. nie jest odpowiedzialna za wynikłą szkodę. W odpowiedzi na pozew pozwana wskazała, iż w toku przeprowadzonej przez niego likwidacji szkody ustaliła, że wskazane miejsce wypadku jest wnętrzem podwórza wchodzącego w skład nierozgraniczonego architektonicznie terenu służącego obsłudze nieruchomości dwóch budynków mieszkalnych, przy czym pierwszy teren należy do wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości J. 19 front i oficyna (działka nr (...)) oraz narożnej kamienicy wspólnoty mieszkaniowej (...) (działka (...)), a te zaś stanowią przedmiot własności Gminy M. S.. Należy wskazać, że okoliczności te nie mają jednak znaczenia, po pierwsze (...) sp. z o.o. w protokołach kontroli okresowych rocznych z 2017 r. oraz protokołach kontroli okresowej pięcioletniej wskazywał i dokonywał kontroli otoczenia budynku położonego przy ul. (...) w tym dróg i chodników wewnętrznych. Ponadto dokonywał to właśnie (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. był odpowiedzialny za odbiór prac, a następnie za ich naprawę.

W związku z powyższym należało uznać, że pozwana ponosi odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powódkę.

Kwestia sporna odnosiła się również do wysokości roszczenia dochodzonego przez pozwaną wskazała ona, że w jego skład wchodzi:

1) kwota zadośćuczynienia za cierpienia związane z krzywdą spowodowaną uszczerbkiem, zażywaniem leków, bólu oraz cierpieniem związanym z cieśnią nadgarstka II stopnia;

2) koszty związane z falą uderzeniowa w wysokości 180,00 zł;

3) koszty badań E. w wysokości 120,00 zł;

4) koszty związane z naprawą uszkodzonych okularów w wysokości 3200,00 zł;

5) koszty związane ze zmniejszeniem wynagrodzenia za pracę w wysokości 108,48 zł;

6) koszty związane z nieotrzymaniem nagrody w wysokości 2 378,61 zł;

7) koszty związane z utratą wynagrodzenia rocznego w wysokości 496,43 zł.

Na tym etapie wskazać należy, iż powyższe dochodzone roszczenia oparte są na treści art. 444 § 1 zdanie pierwsze k.c., które wskazuje, że naprawienie szkody w razie uszkodzenia ciała obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zwrot kosztów musi zatem wynikać, ze zdarzenia szkodowego i doznanej szkody, a ponad tym związkiem nie jest niczym ograniczony.

Sąd uznał zatem, iż pozwana wykazała sposób prawidłowy i tym samym podołała ciężarowi dowodowemu w zakresie poniesionych kosztów, z wyjątkiem kosztów związanych z naprawa okularów, o czym poniżej. Koszty związane z utratą wynagrodzenia rocznego, nagrody oraz zmniejszenia wynagrodzenia zostały przez powódkę potwierdzane zaświadczeniem o utraconym zarobku. Z kolei koszty badania E. oraz fali uderzeniowej jako wykazała fakturami znajdującymi się na kartach k. 31 i k. 32 akt sprawy, a nadto ich zasadność została wykazana dowodem z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu, który wskazał, ze z uwagi na wystąpienie u powódki objawów neuropatii nerwu pośrodkowego wykonanie badania (...) było jak najbardziej uzasadnione, zaś fala uderzeniowa z punktu widzenia wiedzy medycznej jako zabieg rehabilitacyjny była uzasadnionym kosztem z uwagi na wymaganie rehabilitacji po doznanym przez powódkę urazie.

Odnosząc się z kolei do kosztu naprawy okularów, należy wskazać, że powódka nie wykazała zasadności ich naprawy, albowiem nie wskazała pierwotnej ceny naprawy okularów. Z kolei wskazane zaświadczenie oraz zeznania złożone przez W. M. nie dały podstawy do ustalenia pierwotnych uzasadnionych kosztów naprawy. Oznacza to, że pomimo tego, że faktycznie powódka uszkodziła okulary i była konieczność ich wymiany, a nie naprawy, to sąd nie był w stanie określić szkody w tym zakresie.

Odnosząc się z kolei do zasadności zadośćuczynienia, które pismem strony powodowej z dnia 7 października 2021 r. zostało zwiększone, Sąd uznał wysokość dochodzonego roszczenia w wysokości 30 000 zł. Przy wysokości zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę opinie biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz opinie biegłego sądowego z zakresu neurologii, jak również uzupełniająca opinie z zakresu ortopedii i traumatologii, które wskazały, iż powódka doznała stałego uszkodzenia ciała o charakterze ortopedycznym w wysokości 12%, co wiązało się z odczuwanym przez nią cierpieniem związanym z uszczerbkiem ortopedycznym, koniecznością zażywania leków oraz bólami, nadto cierpienie związanym z cieśnią nadgarstka II stopnia co należy uznać za poważne uszkodzenia, jednakże z nie odniosła żadnych uszkodzeń ciała i cierpień neurologicznych, co z kolei było powiązane.

Zadaniem biegłego jest naświetlenie wyjaśnienia okoliczności z punktu widzenia wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu zebranego w toku procesu i udostępnionego materiału dowodowego. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2020 roku, III CSK 194/19, L.). Z kolei, zgodnie z treścią art. 233 § 1 i 2, wskazuje się, że sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zabranego materiału. Ponadto Sąd dokonuje oceny opinii biegłego w kontekście fachowości, rzetelności czy zgodności z zasadami logicznego rozumowania.

W związku z powyższym Sąd ocenił opinie biegłych za zgodne z zasadami logicznego rozumowania, fachowe oraz rzetelne oraz uznał kwotę 30.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za adekwatną.

Sąd uznał, że nie ma konieczności dopuszczenia dowodu z opinii biegłego chirurga, albowiem z materiału dowodowego wynika, że powódka nie była po opieką lekarza o tej specjalności, a jedyna informacja o urazie głowy znajduje się w karcie informacyjnej izby przyjęć. Jest to tylko informacja o ranie okolicy czołowej, prawej. Nie zalecono konsultacji chirurgicznej, jedynie rewizję i toaletę rany, czyli czynności, których ocena w kontekście szkody na osobie nie wymagają wiadomości specjalnych. Bez wątpienia powódka odczuwała dyskomfort w związku ze stłuczeniem i raną, jednak nie ma u powódki negatywnych skutków z tym związanych obecnie.

Co do odsetek wskazać trzeba, że stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Szkoda została zgłoszona dopiero 30.07.2018r., a nie 17.07.2018r. jak to wskazuje powódka w uzasadnieniu pozwu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zsumował przyznaną kwotę zadośćuczynienia oraz kosztów związanych zbadaniem (...), falą uderzeniową, zmniejszeniem wynagrodzenia o prace, utraconą nagrodą i wynagrodzeniem rocznym oraz prawidłowe wskazanie wymagalności dochodzonego roszczenia, Sąd orzekł jak w punkcie I i II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszt procesu). Powódka wygrała sprawę w 53,26,% z pozwana wygrała sprawę w 46,74 %. Powódka poniosła koszty 500 zł opłaty od pozwu, 17 zł opłaty skarbowej, 3 600 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 500 zł zaliczki na opinię biegłego, pozwana zaś 17 zł opłaty skarbowej i 3 600 zł wynagrodzenie pełnomocnika.

Mając na uwadze, iż powyższe zasądzeniu od pozwanej na rzecz powódki podlegało 768,43 zł.

W pkt IV – VII sąd rozstrzygnął o nieuiszczonych kosztach sądowych na podstawie art. 113 ust. 1 - 5 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Wydatki, których nie pokryła zaliczka na opinię to 1 119,50, 421,07 i 1 398,90 zł. Powódka winna zapłacić na rzecz Skarbu Państwa 1 373,90 zł, zaś pozwana 1 565,56 zł. Powódka była zwolniona w części z opłaty sądowej. Resztę opłaty sądowej od pozwu (przy uwzględnieniu wyższej wartości przedmiotu sporu) tj. 2 625 zł należy ściągać z roszczenia zasądzonego w pkt I w części 1 308,72 zł, oraz pozwanej – 1 491,28 zł.