Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 31/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu z dn. 20.10.2021r., sygn. akt II K 287/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na:

- bezzasadnym i błędnym przyjęciu, że oskarżony usiłował włączyć się do ruchu drogowego, podczas gdy z wyjaśnień oskarżonego wynika, że chciał jedynie zrobić małżonce na złość i przeparkować samochód tak, by nie widziała auta;

- błędnym przyjęciu, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny, podczas gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, bo oskarżony przejechał jedynie 30 m, poruszał się po parkingu z ograniczonym kręgiem osób (wczasowiczów ośrodka wypoczynkowego), poruszał się w godz. wieczornych, a nadto przyznał się do winy i wyraził skruchę,

co spowodowało orzeczenie kary rażąco surowej, podczas gdy należyte uwzględnienie okoliczności wyżej wskazanych powinno skutkować zastosowaniem zasady z art. 37a k.k. i orzeczeniem kary ograniczenia wolności.

2.  Obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a to art. 424 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez nieodniesienie się przez Sąd w uzasadnieniu wyroku do poglądu prawnego wyrażonego w przemówieniu końcowym w zakresie wnioskowania o orzeczenie kary ograniczenia wolności w oparciu o art. 37a k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, skutkujący wymierzeniem oskarżonemu zbyt surowej kary, jest całkowicie bezzasadny.

W ocenie Sądu Odwoławczego apelujący nie wykazał w skuteczny i przekonywający sposób aby Sąd I instancji błędnie ocenił materiał dowodowy i w efekcie poczynił błędne ustalenia faktyczne. Szczegółowa analiza akt postępowania wskazuje, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie rozpoznawcze w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy, gromadząc i ujawniając wszelki materiał dowodowy, dążąc do wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy zostały oparte na całokształcie zgromadzonego oraz ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, który został oceniony z poszanowaniem reguł wynikających z art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k., co sprawiło, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o prawidłowe ustalenia faktyczne. Wymowa dowodów przeprowadzonych w toku postępowania nie pozostawia wątpliwości również dla Sądu Odwoławczego, który w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego, iż całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego daje wystarczające podstawy do uznania oskarżonego M. S. za winnego przypisanego mu czynu. Słusznie Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na spójnych zeznaniach świadków G. K., (...), E. F. oraz funkcjonariusza policji K. R., znajdujących potwierdzenie i uzupełnienie w dowodach z dokumentów, wskazanych i omówionych w uzasadnienie zaskarżonego wyroku. Z zeznań wskazanych osób wynika, że doszło do zatrzymania oskarżonego w trakcie kierowania samochodem, gdy przejechawszy ok. 30 metrów zamierzał opuścić nieogrodzony teren posesji. Przed zabraniem oskarżonemu kluczyków ze stacyjki auta, ten uderzył w donice z kwiatami i opuścił pojazd dopiero po interwencji świadków. Jak zeznali świadkowie- oskarżony uprzednio włożył do bagażnika samochodu swoje bagaże. Fakt przemieszczania się samochodu w kierunku wyjazdu z posesji, zachowania oskarżonego, udaremnienia mu wyjazdu i jego ujęcia został opisany spójnie, zbieżnie i konsekwentnie w zeznaniach świadków i ujęty w notatce policyjnej ze zdarzenia. Świadkowie – osoby obce dla oskarżonego, wzajemnie zgodnie przedstawiali przebieg zdarzenia i interwencji. Jednocześnie Sąd Rejonowy słusznie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego uznając je za przyjętą linię obrony. Wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z twierdzeniami świadków oraz zasadami logiki. Gdyby było tak jak twierdzi oskarżony, że jedynie chciał „zrobić na złość żonie i przeparkować auto” to nie wyjeżdżałby z terenu posesji i nie pakowałby do pojazdu swoich bagaży. Ponadto świadek G. K. zeznał jednoznacznie, że oskarżony mówił podczas zatrzymania, iż po kłótni z żoną chce wrócić do W., że „czuje się dobrze i jedzie do W.” (k.6v.).

Niezależnie od tego należy zauważyć, iż poruszanie się pod wpływem alkoholu po nieogrodzonym terenie parkingu, użytkowanego przez wiele osób, na którym odbywał się ruch pojazdów, nie zmniejsza stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości takiego czynu. Słusznie zaznaczył Sąd meriti, iż czyn oskarżonego miał miejsce w okresie letnim w miejscowości nadmorskiej- turystycznej, a stan jego nietrzeźwości był bardzo głęboki. Tak znaczna ilość alkoholu wpływać musiała na percepcję kierowcy, co znalazło swój wyraz w sposobie prowadzenia przez niego pojazdu. Sposób ten, jak wykazano, był powodem podjęcia wobec niego interwencji przez świadków. Oskarżony zdaje sobie sprawę z konsekwencji prowadzenia pojazdów w takim stanie, bo przecież był już wcześniej karany za tego rodzaju przestępstwo. Pomimo tego kolejny raz stworzył zagrożenie, kierując pojazdem mechanicznym w stanie upojenia alkoholowego. Jego motywacja, rodzaj naruszonych reguł, grożąca szkoda, okoliczności popełnienia czynu – są to okoliczności, które przemawiają zdecydowanie przeciwko uznaniu tego występku za społecznie szkodliwy w stopniu niskim, jak to sugeruje w apelacji obrońca. Z pewnością brak jest w świetle powyższego jakichkolwiek podstaw do zastosowania wobec oskarżonego art. 37a k.k. i wymierzenia mu kary łagodniejszego rodzaju. Kara 3 miesięcy pozbawienia wolności jawi się w okolicznościach niniejszej sprawy jako wręcz bardzo łagodna.

Sąd Rejonowy zatem, szanując reguły określone w art. 7 k.p.k. w sposób swobodny, a nie dowolny dokonał oceny zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonego i w oparciu o kompleksowo oceniony materiał dowodowy dokonał trafnych ustaleń faktycznych. W oparciu o te ustalenia zaś trafnie orzekł też w zakresie wymierzonej oskarżonemu kary.

Ad.2.

Zarzut obrazy art. 424 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. jest w oczywistym stopnie bezzasadny.

Analizując treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku i akta sprawy należy stwierdzić, iż Sąd I instancji uczynił zadość wszystkim wymienionym w art. 53 k.k. i art. 54 k.k. dyrektywom i argumentując wymiar kary wymierzonej oskarżonemu słusznie wskazał w szczególności na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, a nadto uwzględnił też wszelkie okoliczności czynu, stopień upojenia alkoholowego oskarżonego, jak i przyznanie się i okazanie skruchy. Wobec tego kary wymierzonej oskarżonemu za przypisany mu czyn nie sposób uznać za noszącą znamiona nadmiernej surowości, przeciwnie- jest to kara zdecydowanie łagodna – stanowiąca wszak minimum ustawowego zagrożenia. Wobec stwierdzenia niezasadności podniesionego zarzutu oraz nie dopatrzenia się w sprawie uchybień, które podlegałyby uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia, brak było podstaw do wnioskowanej przez obrońcę oskarżonego zmiany zaskarżonego wyroku. Wykazując potrzebę wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd jednoznacznie przedstawił zatem stanowisko co do braku podstaw do orzekania każdej innej kary.

Należy jednocześnie przypomnieć apelującemu, iż na gruncie art. 424 § 2 k.p.k. nie budzi wątpliwości, iż nie ma obowiązku uzasadnienia, dlaczego sąd nie skorzystał z fakultatywnego rozwiązania.

Wniosek

Zmiana wyroku w pkt I poprzez wymierzenie kary ograniczenia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niepotwierdzenia zasadności zarzutów stawianych zaskarżonemu wyrokowi w apelacji, z powodów wskazanych powyżej i jednocześnie niestwierdzenia okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu, o których mowa w art. 439 k.p.k. i 440 k.p.k., nie było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem końcowym apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu z dn. 20.10.2021r., sygn. akt II K 287/21 w zakresie kary – pkt I części dyspozytywnej

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja okazała się całkowicie bezzasadna. Zarzuty w niej zawarte- jak to wykazano powyżej – nie zasługiwały na uwzględnienie. Tym samym wyrok w zaskarżonym zakresie podlegał utrzymaniu w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Orzeczenie oparto na podstawie art.624§1k.p.k., uznając, że uiszczenie kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze przez oskarżonego byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację majątkową i wysokość dochodów.

7.  PODPIS

1.1.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia z dnia 20.10. 2021r. w sprawie II K 287/21

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana