Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 141/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 2 września 2021 roku w sprawie II K 902/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. zarzut obrazy przepisów postępowania mający wpływ na treść rozstrzygnięcia, a mianowicie art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, w zw z art. 410 kpk i art. 17 § 2 pkt 3 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego i poczynienie ustaleń na niekorzyść oskarżonego w sytuacji, gdy w aktach sprawy brak jest dowodów na spełnienie przez oskarżonego jednej z podstawowych przesłanek ustawowych odpowiedzialności, w postaci przełamania albo ominięcia stosownego zabezpieczenia, w związku z czym oskarżony winien zostać uniewinniony,

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że wyroki, jakimi posłużył się oskarżony w sprawach rodzinnych były w jakikolwiek sposób zabezpieczone w sytuacji, gdy w aktach sprawy brak jest obiektywnego dowodu potwierdzającego takie ustalenie,

☒ zasadne

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przede wszystkim zgodzić należy się z zarzutami obrońcy, co do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mającego wpływ na jego treść oraz oceny zeznań oskarżycielki posiłkowej.

Należy podkreślić, iż zarzut błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, a powinien on dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd meriti przy ocenie zebranego materiału dowodowego. W ocenie sądu odwoławczego obrońca poprawnie wykazał, iż błędnym było przyjęcie przez sąd I instancji – a które to ustalenie wynika z opisu czynu przypisanego oskarżonemu - iż dokumenty, które złożył on do akt spraw cywilnych, zostały przez niego pozyskane poprzez: „ otwarcie zamkniętego pisma znajdującego się w zaklejonej kopercie”. Wbrew ustaleniu sądu I instancji, nic takiego nie wynika jednoznacznie ze zgromadzonych w sprawie dowodów. Wręcz przeciwnie - zgromadzone dowody, ocenione prawidłowo przez pryzmat zasad logiki i życiowego doświadczenia, w żaden sposób nie pozwalają na przyjęcie „otwierania zaklejonych kopert”, a dokładnie, iż sądowe koperty były zaklejone po ich pierwotnych otworzeniu, ewentualnie zaklejane w dodatkowych białych kopertach a tylko jako takie mogły zostać otworzone w sposób przestępczy, o jakim mowa w art. 267§ 1 kk.

Sąd I instancji naruszył przepisy postępowania wymienione przez skarżącego, a poczynione przez niego ustalenia faktyczne, w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody, słusznie zostały zakwestionowane.

Zdaniem sądu odwoławczego zgromadzone w sprawie dowody, w tym głównie zeznania samej pokrzywdzonej, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (art. 7 k.p.k.), nie dają podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przypisanego mu czynu zabronionego, albowiem przełamywał/otwierał zabezpieczoną korespondencję tj. znajdującą się w jakimś zamknięciu, w szczególności, jak to opisano w akcie oskarżenia i przypisanym czynie – „w zaklejonych kopertach”. W szczególności prezentowana przez oskarżonego linia obrony, co do braku otwierania zabezpieczonych w ten sposób kopert - nie mogła zostać jednoznacznie odrzucona, gdyż zebrany i jednoznaczny materiał dowodowy nie prowadził do odmiennych wniosków.

Niewątpliwie odpisy wyroków, po jakie sięgnął oskarżony, nie należały do niego, lecz do byłej żony. Słusznym był więc wniosek sądu I instancji, iż R. K. nie życzyła sobie tego, aby oskarżony posługiwał się tymi dokumentami, w szczególności wyjmował je z szafki, kserował i przedkładał do prowadzonych spraw rodzinnych (innych). Wejście w posiadanie informacji, w tym wypadku dokumentów w postaci odpisów wyroków z uzasadnieniami, wbrew woli dysponenta takich informacji, to jednak za mało, by przypisać popełnienie czynu, o jakim mowa w art. 267 § 1 kk.

Zgodnie z treścią art. 267 § 1 kk odpowiada karnie ten, kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie. Czynność sprawcza polega tu na uzyskaniu dostępu do informacji nieprzeznaczonej dla sprawcy – ale tylko w szczególny sposób tj. w wyniku podjęcia czynności określonych w tym przepisie. Otwarcie zamkniętego pisma polega na usunięciu zabezpieczenia np. kleju, taśmy, folii itp., które uniemożliwia dostęp do jego treści, przy czym nie ma znaczenia, czy dojdzie do tego przez zniszczenie opakowania. Istotne jest ustalenie, że pismo było trwale zamknięte. Przełamanie albo ominięcie zabezpieczeń oznacza natomiast uzyskanie dostępu do treści chronionych hasłem, kodem dostępu, zabezpieczeniem wykorzystującym odcisk linii papilarnych itp.

W ocenie sądu odwoławczego zgromadzone w sprawie dowody, a w tym głównie zeznania samej R. A.-K., ocenione przez pryzmat art. 7 kpk, nie uzasadniają ustalenia, iż dokumenty przedłożone przez oskarżonego w sprawach cywilnych znajdowały się w zaklejonych kopertach, które ten musiał rozkleić. Co najwyżej dowody te pozwalają jedynie na ustalenie, iż w/w dokumenty znajdowały się w kopertach oryginalnych tj. przesłanych do byłej małżonki z sądu wraz z zawartością, a te z kolei w biurowych „koszulkach” i teczce zamykanej na gumkę, która znajdowała się w również otwartej szafce w domu oskarżonego.

Za powyższym przemawia dokładna analiza zeznań oskarżycielki posiłkowej.

I tak:

- świadek zeznając pierwotnie podała, iż oskarżony wszedł „bezprawnie” w posiadanie spornych dokumentów, albowiem nie wyrażała zgody T. K. na ich kopiowanie i posługiwanie się nimi – i tylko z tym faktem wiązała odpowiedzialność karną byłego męża i w żaden sposób nie opisywała zabezpieczenia pism;

- w toku prowadzonego dochodzenia ani razu nie zeznała, by sporne dokumenty znajdowały się w „zaklejonych kopertach” (by koperty sądowe, czy jakikolwiek inne ponownie zaklejała);

- zeznając po raz pierwszy podała jedynie, iż oskarżony „ma dostęp do biblioteczki” (k.33) we wspólnym domu, z którego się wyprowadziła, a nie zabrała z niego wszystkich swoich rzeczy,

- zeznając po raz drugi podała: „ dokumenty były w dwóch kopertach, ale oczywiście były już one otwierane wcześniej przeze mnie” (k.37),

- zeznając po raz trzeci opisywała fakt skserowania przez T. K. aktu notarialnego i podała, iż dokument ten „był w oryginalnej teczce z nadrukiem kancelarii, ale nie był w taki sposób zamknięty, by trzeba było naruszać to zamknięcie, by się do niego dostać” (k.43);

- dopiero zeznając po raz czwarty, już w postępowaniu sądowym, świadek podała nową, dotychczas nieznaną okoliczność tj., że dokumenty – mając tu na uwadze dokumenty ze sprawy karnej oraz akt notarialny: „ znajdowały się w naszej nieruchomości zaklejone w kopercie. Jedna to była koperta sądowa, a druga koperta biała….Obie były w teczce… Teczka… była zwykła sznurowaną… znajdowała się w regale w szafce zamykanej na kluczyk. Kluczyk był przez cały czas w zamku” (k.99-100), a dalej skupiła się już na wywodach, iż nie upoważniała byłego męża „do dokumentów”.

Reasumując: dopiero przed sądem świadek podała, iż zamknięta tj. zaklejona była /miała być jakaś dodatkowa „biała” koperta, w którą to dopiero miały zostać włożone orzeczenia w „sądowych” kopertach (z zawodowego i życiowego doświadczenia wiadomym jest, iż ponowne trwałe zaklejenie kopert sądowych tym samym środkiem klejącym, który został pierwotnie umieszczony na kopercie jest niemożliwe, co najwyżej ściana koperty może sprawiać wrażenie klejenia się do rąk).

Niczego jednak takiego tj. informacji o dodatkowych białych kopertach (białej kopercie), które musiały być siłą rzeczy większe od standardowych kopert sądowych (żeby zmieściły się doń orzeczenia z uzasadnieniami) świadek nie przekazywała wcześniej, zeznając przecież wielokrotnie. Z pewnością także „zaklejonymi” ponownie nie mogły być koperty „sądowe”, bo o tych świadek informowała o ich rozklejeniu (a dodatkowo wyjmowała z nich dokumenty, czytała i nanosiła własne uwagi).

Nie sposób zgodzić się nie zgodzić ze skarżącym obrońcą, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do dokonanych przez sąd rejonowy ustaleń.

To w istocie dopiero sąd meriti dowiedział się o istnieniu dodatkowych „białych” kopert, których miała dotyczyć czynność sprawcza usuwania zabezpieczenia. Z uwagi jednak na brak konsekwencji świadka, a ponadto zasady logiki i życiowego doświadczenia – istnieją uzasadnione zastrzeżenia, co do dokonanej przez sąd rejonowy oceny zgromadzonych w sprawie dowodów. Sąd ten niezasadnie dał bowiem wiarę zeznaniom oskarżycielki posiłkowej, pomijając zupełnym milczeniem rozbieżności w zakresie sposobu i samego faktu zabezpieczenia (zaklejania, pozyskania dodatkowych kopert) dokumentów. Co więcej, analiza pisemnych motywów wydanego orzeczenia wskazuje nawet, iż w przywołanych faktach (punkt1.1. „Fakty uznane za udowodnione”) sąd ustalił jedynie, iż wyroki z uzasadnieniami znajdowały się w oryginalnej kopercie sądowej – nie pisząc nic ani o tym, by była ona zaklejona (czy zabezpieczona w inny sposób), ani o istnieniu dodatkowej białej koperty (zaklejonej?).

Sąd Rejonowy nie odniósł się w żaden sposób do kwestii dodatkowego zabezpieczenia dokumentów skupiając się tylko na woli pokrzywdzonej. Tym samym rozpoznając sprawę nie rozważył w sposób prawidłowy i wyczerpujący wszelkich okoliczności i dowodów ujawnionych w toku rozprawy głównej, w szczególności przemawiających na korzyść oskarżonego. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji wykazuje błędy natury logicznej i wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk. Zastrzeżenia Sądu Okręgowego budzi ocena zeznań oskarżycielki posiłkowej. Skoro sporne dokumenty – koperty z wyrokami wraz z uzasadnieniami, zostały pierwotnie otwarte (rozerwane) przez oskarżycielkę (po ich dostarczeniu do adresata), a treść uzasadnień była wiadoma oskarżonemu, który nawet sam pomagał w prowadzonych sprawach ówczesnej żonie, a strony żyły w zgodzie – to jest wręcz nieprawdopodobne, by w takiej sytuacji doszło do ponownego zaklejania wyroków z uzasadnieniami w kopertach oryginalnych (tu należałoby użyć dodatkowego kleju, czy taśmy), czy jakiś dodatkowych białych kopertach (większych gabarytowo). Przecież strony zgodnie informują, że podczas małżeństwa wszelkie dokumenty znajdowały się w szafce, która choć posiadała zamknięcie na klucz – to klucz pozostawał w zamku i nikt niczego nie zamykał. Strony miały dosiebie wzajemne zaufanie, pomagały sobie w prowadzonych sprawach sądowych (pierwszy rozwód oskarżycielki posiłkowej i inne). Tym samym należy wysnuć logiczny wniosek, że żyjąc w zgodnym małżeństwie oskarżycielka posiłkowa nie zabezpieczała w domu swoich dokumentów, w tym spornych wyroków z uzasadnieniami, w dodatkowy sposób przed ani mężem, ani kimkolwiek innym. W momencie natomiast wyprowadzki oskarżycielka nie informuje, by zabierała ze sobą wszelkie „swoje” dokumenty – co dodatkowo wskazuje na luźny do nich stosunek.

W tej natomiast sytuacji przekonują wnioski skarżącego – w sprawie nie ma żadnego obiektywnego i wiarygodnego dowodu na przełamanie przez oskarżonego zabezpieczeń w celu uzyskania informacji i nie ustalono ponad wszelką wątpliwość takiego przełamania. Brak natomiast owego ustalenia dekompletuje znamiona czynu i niweluje możliwość przypisania sprawstwa, o jakim mowa w art. 267 § 1 kk.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu oraz wniosek o zasądzenie na rzecz oskarżonego zwrotu kosztów postepowania w sprawie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego zdołały podważyć rozstrzygnięcie sądu w tym zakresie, wyrok niesłuszny;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- w zakresie sprawstwa oskarżonego;

Zwięźle o powodach zmiany

- argumenty, które legły u podstaw uzupełnienia opisu czynu sąd odwoławczy szerzej przedstawił w rubryce 3.1.,

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2 sentencji

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk.

Wobec uzasadnionego wniosku o zwrot na rzecz oskarżonego wydatków poniesionych w sprawie w związku z ustanowieniem obrońcy z wyboru w toku całego procesu, zasądzono z tego tytułu na rzecz T. K. (2) kwotę 1008 zł. za postępowanie pierwszoinstancyjne oraz 840 złotych za postępowanie odwoławcze. Wysokość zasądzonych kwot stanowi wynagrodzenie minimalne obrońcy z wyboru, powiększone o ilość odbytych rozpraw z udziałem obrońcy przed Sądem Rejonowym.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 2 września 2021 roku w sprawie II K 902/20

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana