Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Ewa Janik

Protokolant: protokolant sądowy Aleksandra Chmielewska

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2021 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)Spółki Skcyjnej w W.

przeciwko D. K. (K.)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego D. K. na rzecz powódki (...)Spółki Akcyjnej w W. kwotę 38.932,45 zł (trzydzieści osiem tysięcy dziewięćset trzydzieści dwa złote czterdzieści pięć groszy) z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia 4 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.112,00 zł (cztery tysiące sto dwanaście złotych) tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 3.600,00 zł kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia

Sygn. akt VI GC 312/19

UZASADNIENIE

Powódka (...)Spółka Akcyjna w W. (dalej: (...)S.A.) wniosła w dniu 4 grudnia 2018 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew o zapłatę kwoty 39.562,45 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 38.060,26 zł od 4 grudnia 2018 r. i zwrot kosztów postępowania. W uzasadnieniu podała, że strony wiązała umowa kredytu z 22 lutego 2017 r. na kwotę 53.040 zł na okres 60 miesięcy zawarta przez bankowość internetową. Pozwany nie uiszczał rat zgodnie z harmonogramem, zatem powódka wypowiedziała umowę. Należność stała się wymagalna w dniu 24 października 2018 r. Na żądaną kwotę składają się: kapitał wymagalny w kwocie 38.050,26 zł, odsetki od należności nie spłaconej w terminie naliczone do dnia 3 grudnia 2018 r. oraz 720 zł tytułem kosztów opłat i prowizji (120 zł za 4 wezwania do zapłaty, 400 zł za 2 monity za niespełnienie obrotów na rachunku i 200 zł opłaty za kolejne wezwanie do dostarczenia dokumentów dotyczących sytuacji finansowo-ekonomicznej). (k. 4-6)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 6 grudnia 2018 r. uwzględniono roszczenie powódki w całości. (k. 7)

W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zwrot kosztów postępowania. W treści sprzeciwu podał, że kwestionuje roszczenie co do zasady i co do wysokości. (k. 8)

Postanowieniem z 4 stycznia 2019 r. przekazano sprawę do tut. Sądu. (k.12)

Sąd ustalił, co następuje.

Pozwany D. K. zawarł z powodem (...)S.A. w W. w dniu 22 lutego 2017 r. umowę o kredyt obrotowo – operacyjny ratalny o numerze (...) na kwotę 53.040 zł na okres 60 miesięcy. Umowa zostawała zawarta za pośrednictwem bankowości internetowej. Na mocy umowy pozwany zobowiązał się do zapłaty raty kredytu do każdego 2-go dnia miesiąca kalendarzowego, zgodnie z harmonogramem spłat oraz wpłat przez osoby trzecie w każdym miesiącu kalendarzowym co najmniej 2.481,99 zł należności. W przypadku nie spłacenia przez Kredytobiorcę w terminie wierzytelności banku z tytułu umowy kredytu po upływie okresu wypowiedzenia umowy, niespłacona kwota miała stać się zadłużeniem przeterminowanym, w tym kwota kapitału jako kapitał przeterminowany. Od zadłużenia przeterminowanego bank mógł naliczać odsetki w wysokości określonej w regulaminie (par. 5 ust. 6). Z kolei zgodnie z regulaminem od zadłużenia przeterminowanego bank mógł naliczać odsetki w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie (ppkt VII pkt 12 regulaminu).

Bank mógł wypowiedzieć umowę kredytu w przypadku niewykonania lub nieterminowego regulowania przez pozwanego zobowiązań wobec banku, w szczególności w przypadku, gdy pozwany zalegał w całości lub części z zapłatą dwóch rat kredytu i pomimo wezwania do zapłaty nie spłacił zaległości w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania (par. 8 ust. 1 lit. b).

Według tabeli opłat i prowizji, będącej załącznikiem do umowy kredytu, w przypadku wezwania przez powódkę pozwanego do zapłaty pozwany zobowiązany był do każdorazowej opłaty w wysokości 30 zł za wezwanie. Za sporządzenie i wysłanie kolejnego monitu o zobowiązaniu wynikającym z umowy kredytu z powodu niedostarczenia przez kredytobiorcę dokumentów niezbędnych do prawidłowego monitorowania sytuacji finansowo-ekonomicznej pozwany zobowiązany był do każdorazowej opłaty w wysokości 200 zł. Z kolei za sporządzenie i wysłanie przez powódkę monitu z powodu niespełnienia przez pozwanego warunków po uruchomieniu kredytu i zobowiązań wskazanych w umowie, w tym niezrealizowaniu obowiązku zapewnienie wpływów na rachunku bieżącym w określonej w umowie wysokości pozwany obciążany był opłatą w kwocie 200 zł.

Dowód: umowa kredytu z potwierdzeniem zawarcia umowy za pośrednictwem bankowości elektronicznej k. 31-34, tabela opłat i prowizji k. 58-59, regulamin k. 60-66

Kredyt został uruchomiony pozwanemu w dniu 22 lutego 2017 r.

Dowód: dyspozycja uruchomienia kredytu k. 44-45

Pozwany uiszczał raty kredytu w kwotach i terminach odbiegających od przyjętego przez strony harmonogramu spłaty, co spowodowało naliczanie przez powódkę odsetek karnych od należności przeterminowanych.

Dowód: wydruk historii rachunku kredytowego k. 46-47, wydruk raportu harmonogramu k. 53, wydruk raportu historii wpłat k. 54, wydruk raportu – zestawienia należności i zaległości kapitałowych k. 55-56.

W dniu 5 lutego 2018 r. powódka wezwała pozwanego do uregulowania 2.502,95 zł zadłużenia w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy, jednocześnie poinformowała go o możliwości ubiegania się o restrukturyzację zadłużenia. Na wskazaną kwotę złożyło się 2.434,38 zł kapitału, 8,47 zł odsetek karnych, 30 zł opłat i prowizji i 30 zł kosztów monitu. Wezwanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 12 lutego 2018 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 5 lutego 2018 r. k. 49, 51, potwierdzenie odbioru k. 50, 52, zestawienie k. 57

Powódka pismem z 28 sierpnia 2018 r. wypowiedziała umowę kredytową z uwagi na nieterminowe regulowanie zobowiązań. Poinformowała pozwanego, że zadłużenie wynosi 3.881,02 zł i składa się na nie: 3.302,20 zł kapitału wymagalnego, 88,82 zł odsetek od należności nie spłaconych w terminie i 490 zł opłat i prowizji. Jednocześnie powódka wezwała pozwanego do zapłaty tej należności w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisma oraz poinformowała, że brak spłaty spowoduje, że cała należność kapitałowa w kwocie 38.050,26 zł stanie się natychmiast wymagalna. Wypowiedzenie zostało doręczone pozwanemu w dniu 31 sierpnia 2018 r.

Dowód: wypowiedzenie umowy kredytowej k. 35, potwierdzenie nadania i odbioru k. 36-37, zestawienie k. 57

Pismem z 13 listopada 2018 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 39.251,71 zł w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Na kwotę złożyło się: 38.050,26 zł kapitału, 481,45 zł odsetek karnych, 690 zł opłat i prowizji oraz 30 zł kosztu monitu. Wezwanie zostało odebrane przez pozwanego w dniu 19 listopada 2018 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 13 listopada 2018 r. k. 38, potwierdzenie nadania i odbioru k. 39-40, zestawienie k. 57

Na dzień wniesienia powództwa powódka wyliczyła zadłużenie pozwanego na 39.562,45 zł na które składać się miało: 38.050,26 zł zaległości z tytułu kapitału niespłaconego, 792,19 zł odsetek od należności nie spłaconej w terminie do dnia 3 grudnia 2018 r. i 720 zł kosztów opłat i prowizji.

Dowód: wyciąg z ksiąg banku k. 41

Oddalono wniosek pozwanego o przesłuchanie stron ograniczonego do przesłuchania pozwanego, mając na uwadze, że zaprzestanie płatności wynikało z przedłożonych przez powódkę raportów i historii z rachunku bankowego, a okoliczność wzywania pozwanego do uregulowania zadłużenia przed wypowiedzeniem umowy i doręczenia wezwania została wykazana za pomocą dowodu doręczenia pisma pokwitowanego przez B. K.. Przesłuchanie stron jest subsydiarnym środkiem dowodowym, a w niniejszej sprawie okoliczności sporne zostały wyjaśnione i nie wymagały uzupełnienia.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Powódka wywodziła swoje roszczenie z umowy kredytu zawartej z pozwanym. Zgodnie z art. 69 ust. 1 Prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pozwany w sposób ogólnikowy kwestionował zasadność dochodzonego roszczenia i jego wysokość. Wobec przedłożenia przez powódkę umowy o kredyt potwierdzonej przez pozwanego za pośrednictwem bankowości internetowej i wyciągu z ksiąg bankowych, nie ulega wątpliwości istnienie umownej podstawy żądań powoda. Pozwany nie odniósł się do kwestii braku umownego wpływu na rachunek bankowy pozwanego, ani do braku terminowych wpłat, natomiast z przedłożonej historii rachunku wynika jednoznacznie, że pozwany dysponował kapitałem kredytu. Z przedstawionego przez powódkę wyciągu z ksiąg bankowych wynika, że do spłaty pozostało 38.050,26 zł kapitału. Należność ta została stanowi różnicę pomiędzy kwotą udzielonego kredytu w wysokości 53.040 zł, a kwotą spłaconych przez pozwanego rat kapitału w wysokości 5.881,99 zł oraz kwotą spłaconych przez pozwanego rat kapitału terminowanego w wysokości 9.107,75 zł, które wynikały z wydruku bankowej historii wpłat. Zaznaczyć trzeba, że pozwany nie podniósł żadnych konkretnych roszczeń wobec wyliczenia wymienionej kwoty. Podkreślić dodatkowo trzeba, że wyciąg z ksiąg bankowych stanowił dowód w sprawie nie samodzielnie, lecz w powiązaniu z pozostałymi dowodami i dokumentami prywatnymi.

Należy w dalszej kolejności ocenić zasadność pozostałych roszczeń, dochodzonych poza kapitałem kredytu, które pozwany negował analogicznie, jak żądanie zwrotu kapitału. Odnośnie do żądanych odsetek za opóźnienie, to powód wykazał ich wysokość w poszczególnych okresach, która nie przekraczała wysokości odsetek maksymalnych. Wysokość odsetek znajdowała podstawę w umowie stron (§ 5) i regulaminie.

Jeśli chodzi o dochodzone opłaty za wezwania do zapłaty, to istotnie zgodnie z tabelą opłat i prowizji, powódka była uprawniona do ich naliczania w wysokości 30 zł od każdego wezwania. Powódka złożyła cztery wezwania, jednak jedno w dwóch egzemplarzach z tej samej daty 5 lutego 2018 r.. Tak więc powódka wykazała sporządzenie i przesłanie do pozwanego jedynie trzech wezwań w datach: 5 lutego 2018 r., 28 sierpnia 2018 r. i 13 listopada 2018 r., zatem powództwo uwzględniono w zakresie kosztów i opłat za wezwania do zapłaty jedynie co do kwoty 90 zł. Powódka dochodziła ponadto 400 zł należności z tytułu sporządzenia i przesłania dwóch monitów za niespełnienie obrotów na rachunku i opłaty za kolejne wezwanie do dostarczenia dokumentów sytuacji finansowo ekonomicznej w wysokości 200 zł. Co prawa wysokość tych należności znalazła pokrycie w tabeli opłat i prowizji, jednak powódka nie wykazała w myśl art. 6 k.c., że rzeczywiście takie pisma zostały sporządzone i przesłane do pozwanego, a zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Samo zaś twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r., sygn. akt I PKN 660/00). Na potwierdzenie powyższego powódka przedłożyła jedynie zestawienie (k. 57) zawierające daty wpisu, kwoty i tytuły pism, co Sąd uznał za niewystarczające. Skoro pisma zostały rzeczywiście sporządzone i przesłane powódka powinna przedłożyć kserokopie tych pism i dowód nadania oraz doręczenia ich pozwanemu – tak jak zrobiła to odnośnie trzech wezwań do zapłaty. Wobec tego, powództwo w zakresie jednego wezwania do zapłaty (30 zł), dwóch monitów (400 zł) i wezwania do dostarczenia dokumentów (200 zł) oddalono jako niezasadne.

Mając na uwadze powyższe, powództwo uwzględniono w części, na podstawie przywołanych przepisów. Sąd zasądził zatem od pozwanego na rzecz powódki kwotę 38.932,45 zł (38.050,26 zł + 792,19 zł + 90 zł) z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa, tj. 4 grudnia 2018 r. O odsetkach orzeczono na podstawie umowy stron oraz art. 481 § 1 i 2 ¹ k.c.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 100 zd. 2 k.p.c., jako że powódka uległa tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Pozwany obowiązany jest do zwrotu na rzecz powódki kosztów procesu w kwocie 4.112 zł, na którą składają się: 495 zł tytułem opłaty od pozwu, 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł opłaty skarbowej. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika określono zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sędzia Ewa Janik